เรื่อง ท่านอ๋อง ทรงดุร้ายเกินไปแล้วเพคะ
ทุกต่างมองหน้ากัน ั์ตาแต่ละต่างสะท้อนความไม่อยากเชื่อ ช่างเป็นเรื่องน่าขันใใต้หล้า นางไม่รับผิดเรื่องที่สังหารต่อหน้าพระพักตร์ แต่คิดจะขอพระราชทานรางวัลอย่างั้หรือ?
ทว่าเมื่อบรรยากาศเงียบกริบผ่านพ้นไป กงเซิ่งกลับหัวเราะเสียงัลั่น เาหัวเราะอย่างมีความสุข เวลานี้ไม่มีใครกล้าโต้แย้งคำพูดกงอี่โม่ ูเหมือนว่ากงเซิ่งไม่ได้มีความสุขขนาดนี้มาาแล้ว เาหัวเราะออกมาจากใจ ั้ใบหน้าและั์ตาต่างสะท้อนรอยยิ้มอย่างชัดเจน
ช่างเป็นเด็กน้อยที่ฉลาดมีไหวพริบมากยิ่งนัก เาทำใจให้ไม่ชอบนางไม่ได้จริงๆ
“เจ้าพูดได้ถูก้ ข้าก็คือกฎา ข้า้ามอบรางวัลให้ใคร ข้าก็มอบให้เาผู้ั้ ฉางสี่”
“พ่ะย่ะค่ะ”
“ถ่ายทอดคำสั่งข้า แต่งตั้ง์หญิงเ็เป็น์หญิงาหยาง* มอบตำัไท่จี๋ให้์หญิง มอบตำัไท่เหอให้์ชายเ้า ให้ย้ายออกจากตำัเย็นตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป”
“รับด้วยเกล้าพ่ะย่ะค่ะ”
ฉางสี่สูดลมหายใจเข้าอย่างตกใจ ตำัไท่จี๋เป็นตำัที่ฮ่องเต้ประทับทรงพระเยาว์ แต่พระ์กลับพระราชทานให้์หญิงเ็ อีกั้ยังแต่งตั้งเป็น์หญิงาหยาง หากสิ่งนี้ถูกประกาศลงไป คิดว่าคืนนี้้มีจำนวนมากนอนไม่หลับอย่างแน่นอน
ผู้ที่ตามเสด็จใครั้งนี้ต่างอิจฉาอยู่ใใจ ทว่ากงเจวี๋ยกลับไม่ค่อยดีใจนัก ำัเาแล้ว สถานที่ที่ดีที่สุดก็คือสถานที่ที่มีกงอี่โม่ เาไม่อยากแยกจากนางแม้แต่น้อย
เมื่อได้ยินรับสั่งฮ่องเต้แล้ว กงอี่โม่จึงผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอก นางส่งยิ้มอย่างภาคภูมิใจให้กับกงเจวี๋ยที่อยู่ใกล้ๆ ขณะคิดจะ่าอะไรบางอย่างั้ เื้หน้านางกลายเป็นสีดำสนิท นางัหมดสติไป
เมื่อสักครู่ นางใช้เรี่ยวแรงเฮือกสุดท้ายฝืนเอาไว้ นี้าะแล้ว นางจึงทนไม่ไหวอีกแล้ว
“เสด็จพี่”
กงเจวี๋ยตกใจขนาดั เาคิดจะอุ้มนางไว้ ทว่าตัวเาเองก็าเจ็บสาหัส เาจะอุ้มนางไหวได้อย่างไร พวกเาั้สองจึงล้มนั่งลงกับพื้น เมื่อเห็นนางมีาเหมือนไร้ลมหายใจ กงเจวี๋ยรู้สึ่าโลกใบนี้กลายเป็นสีแดงฉาน
หากนางไม่สามารถลืมตาึ้มาอีก หากนางไม่สามารถส่งยิ้มให้เาอีกครั้ง ถ้าเช่นั้สิ่งที่นางไขว่คว้ามาั้หมดจะมีประโยชน์อันใด? กงเจวี๋ยกอดนางไว้ ดตาเาแดงึ้เรื่อยๆ จนแดงก่ำ
“หมอหล เร็ว รีบไปตามหมอหลเข้าวังให้เร็วที่สุด” ฮ่องเต้ร้อนพระทัย ขมวดคิ้วรีบสั่งา
บรรยากาศรอบๆ ัสับสนวุ่นวาย มีรีบร้อนเดินออกไป ส่วนกงเจวี๋ยทำท่าประึ่ไม่ได้ยินอะไรเลย สายตาเามองเห็นเพียงริมฝีปากซีดขาวและใบหน้า่แรงกงอี่โม่ เาค่อยๆ เช็ดคราบโลหิตบนใบหน้านางทีละนิด
เสด็จพี่ กงอี่โม่ บุคคลผู้นี้คือโลกั้ใบเา
เวลานี้ไม่้่าถึงว่ากงเจวี๋ยทุกข์ใจขนาดไหน เมื่อหมอหลเห็นากงอี่โม่แล้วจึงไม่สนใจกฎเกณฑ์บุรุษสตรีห้ามใกล้ชิดกัน เาะหากยื้อเวลาออกไปอาจไม่สามารถรักษาีิเอาไว้ได้แล้ว!
ทว่ากงเซิ่งกลับตกตะลึงยิ่ง่า บนร่างกงอี่โม่มีาแผลเป็นอันตาถึงีิมากถึงิสองแ่ เาจินตนาาไม่ออกจริงๆ เพื่อต่อรองเจรจากับเาอย่างหยิ่งผยอง เด็กาุเพียงิขวบเช่นนาง้พยายามฝืนทนไม่หมดสติมากเพียงใด
ใบหน้าเล็กๆ แสดงท่าทีอวดดีถึงเพียงั้ นางไม่รู้สึกเจ็บปวดบ้างเลยหรือ?
กงเซิ่งคิดว่าเาาุิขวบยังทำได้ไม่ถึงขนาดนี้ หากกงอี่โม่เป็นเด็กชาย เกรงว่าเา้ปวดศีรษะเป็นแน่แท้ ทว่านี้เห็นานางแทบไร้ลมหายใจ กงเซิ่งจึงมีเพียงความรู้สึกสงสาร
ที่เสวี่ยเฟยเสียีิั้ เามองว่ากงอี่โม่เป็นเพียงลูกติดเท่าั้ จึงส่งนางเข้าตำัเย็น ภายัเาเคยรู้สึกเสียใจที่ตัดสินใจทำเช่นนี้ ทว่ามันเป็นความรู้สึกที่เกิดึ้อย่างเบาบาง พระราชวังแ่นี้ใหญ่โตเกินไป าตายเด็กน้อยึ่ไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่เลยสักนิด
เาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าเด็กนี้จะปรากฏตัวต่อหน้าเาอย่างดุดันทรงพั ทำให้เาตกตะลึงและใจ่ ทำให้ไม่อยากสั่งลงโทษ เาทำไม่ลงจริงๆ นางดื้อรั้นเหมือนมารดานาง แต่กลับมีความโดดเด่นมาก่ามารดานางอยู่ไม่น้อย
กงเจวี๋ยอยู่ข้างกายกงอี่โม่ตลอดเวลา แม้ฮ่องเต้มีรับสั่ง เาก็ไม่ฟัง ฮ่องเต้ใจ่เห็นว่าเาและกงอี่โม่อยู่ด้วยกัน พึ่งพาอาศัยกันมาาหลายปี จึงปล่อยตามใจเา ัั้ กงเจวี๋ยจึงเห็นหมอหลฉีกชุดนางพร้อมทำารักษา านางราวกับตุ๊กตาผ้าเก่าๆ เลยทีเดียว
ทุกรอยาแผล มีั้ตื้นั้ลึก าแผลเหล่านี้ล้วนเกิดึ้เาะเาเดียว นางสวยงามเช่นนี้ เาะเุใดบนโลกใบนี้ยังมีใจร้ายกล้าลงมือโหดกับนางอีก?
สำหรับกงเจวี๋ยแล้ว ตลอดารักษานี้เารู้สึกดุจถูกประหารีิด้วยวิธีหลิงฉือ เากุมมือกงอี่โม่ไว้แน่น เวลาปกติหากนางถูกแมลงกัดเพียงเล็กน้อย นางจะร้องโอดครวญอยู่ครึ่งค่อนวัน ้ให้เาคอยปลอบคอยโอ๋ นางเป็นกลัวเจ็บขนาดนี้ เพียงาแผลเล็กๆ นางยังแสดงออกจนทุกต่างรับรู้กันถ้วนหน้า กงเจวี๋ยนึกภาพไม่ออกจริงๆ ว่านางจะเจ็บปวดมากมายขนาดไหนจากาแผลใเวลานี้
หากเป็นไปได้ เาหวังว่าาแผลเหล่านี้จะย้ายมาอยู่บนร่างเา ความรู้สึกผิดและความรู้สึกเจ็บปวดที่เกิดึ้ภายใใจจะได้ลดน้อยลงไปบ้าง
“์ชาย าแผลท่าน้ทำแผลใหม่ั้หมดนะพ่ะย่ะค่ะ” หมอหลเห็นกงเจวี๋ยใส่ยาอย่างลวกๆ เท่าั้ เาจึงไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง
กงเจวี๋ยกลับไม่ได้หันไปมองอีกฝ่ายแม้แต่น้อย เาทำเพียงมองใบหน้าสะอาดนางทีู่ซีดขาวยิ่ง่าเดิม เายกมือสัมผัสนางเบาๆ เพื่อยืนยันว่านางยังคงมีีิอยู่ นางคือโลกใบนี้เาอย่างแท้จริง
เมื่อฮองเฮากลับตำัแล้ว นางทำลายทุกสิ่งที่ขวางหน้าอย่างโกรธจัด นางเจ็บใจ เด็กที่เป็นลูกติดั้ แค่มารดาเป็นที่โปรดปรานฮ่องเต้ก็เหลือทนมากแล้ว เาะเุใดลูกติดั้จึงได้รับความสนใจจากฮ่องเต้เป็นพิเศษอีก?
์หญิงาหยาง เาะเุใดลูกติดึ่จึงได้ชื่อว่า์หญิงาหยาง ส่วนพระธิดาฮองเฮาอย่างบุตรสาวนางกลับได้พระราชทานนามเพียง์หญิงชิ่งเจ๋อ นางไม่ นางรับไม่ได้จริงๆ
ที่์รัชทายาทเดินทางมาถึงั้ เาจึงเห็นสิ่งแตกกระจายอยู่เต็มพื้น รวมั้นางกำนัลั้หลายที่ไม่กล้าส่งเสียงราวกับจักจั่นใปลายสารทฤู เาส่ายศีรษะพร้อม่ากับฮองเฮา
“เาะเุใดเสด็จแม่จึงโกรธเกรี้ยวถึงเพียงนี้?” ใสายตาเาั้ ผู้ที่ควรโกรธจัดน่าจะเป็นผู้สูญเสียผลประโยชน์อย่างหลิ่วเสียนเฟยมาก่า แล้วเุใดมารดาเาจึงเดือดดาลถึงเพียงนี้?
“เช่อเอ๋อร์ มานี่สิ” เมื่อเห็นเา ความโกรธฮองเฮาจึงค่อยๆ ลดระดับลง กงเช่อเดินเข้าไปหานางอย่างว่าง่าย
กงเช่อวัยิสี่ปีเต็มมีั์ตา่โมากคู่ึ่ เาโบกมือให้กับเหล่านางกำนัล ผู้เหล่าั้จึงรีบถอยออกไปอย่างสำนึกใบุญคุณ เวลานี้จึงเหลือเพียงมารดาและเาสองสนทนากัน
เมื่อเห็นใบหน้างามตามวัยมากยิ่งึ้กงเช่อ ฮองเฮาจึงรู้สึกใจเย็น บุตรชายนางไม่เหมือนนางและไม่เหมือนฮ่องเต้ ทว่าเาเป็น่โซื่อสัตย์ มีความฉลาดเหนือใครๆ ผู้ใพระราชสำนักต่างชื่นชมเากันถ้วนหน้า
เาะเุใดบุตรชายที่มีความโดดเด่นนางกลับไม่เป็นที่โปรดปรานฮ่องเต้ล่ะ? นาง้ทนมองเาโปรดปรานบุตรหลงกุ้ยเฟยและหลิ่วเสียนเฟย เท่านี้นางยังพอทนได้ ทว่าเาะเุใดเาจึงปฏิบัติต่อลูกติดอย่างกงอี่โม่เป็นพิเศษเช่นนี้ด้วยล่ะ? เพียงคิดสีหน้านางก็เริ่มบิดเบี้ยวึ้มาอีกครั้ง
“เสด็จแม่โกรธเรื่องน้องเ้าหรือ?” เมื่อสักครู่กงเช่ออยู่ด้านัฮองเฮา จึงเห็นเุาณ์ั้หมดด้วยตาตนเอง เาครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ จากั้จึงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียง่โ ใสายตาเาั้ ์ชายย่อมส่งผลร้ายต่อพวกตนมาก่า์หญิง
“แม่โกรธเด็กที่เป็นลูกติดั้ นางถือดีอะไร?” ฮองเฮาสบถเสียงเย็น ก็แค่์ชายที่ไม่เป็นที่โปรดปรานึ่ นางไม่เห็น์ชายแบบนี้อยู่ใสายตาแม้แต่น้อย
เมื่อ่าจบ ฮองเฮาัรู้สึกตัวว่าตนเองหลุดปาก่าใสิ่งที่ไม่ควร นางขมวดคิ้วเล็กน้อย เพื่อเป็นารักษาพระเกียรติฮ่องเต้ใั้ ผู้ที่รู้ความจริงเกี่ยวกับเรื่องนี้และสามารถสังหารได้ต่างถูกสั่งประหารไปหมดแล้ว ปัจจุบันนี้ผู้ที่รู้ว่ากงอี่โม่ไม่ใช่บุตรสาวที่แท้จริงฮ่องเต้มีอยู่ไม่เกินห้าพ
ทว่ากงเช่อไม่ได้คิดลึกซึ้งนัก คำพูดเสด็จแม่ทำให้เาคิดถึงร่างที่ยืนหยัดอย่างหยิ่งผยองนาง เาจึงเริ่มเหม่อลอยไปไกล
เาเคยเจอคุณหนูตระกูลใหญ่จำนวนมากมาย พวกนาง่โสง่างาม บ้างก็น่ารักไร้เดียงสา เาจึงคิดว่าสตรีบนโลกนี้ย่อมมีลักษณะเช่นนี้ สตรีที่เาชื่นชอบก็มีลักษณะ่โเช่นนี้ แต่คาดไม่ถึงว่ามีอยู่วันึ่จะมีสตรีนางึ่ปรากฏตัวต่อหน้าเาอย่างหยิ่งผยอง อีกั้ยังกลายเป็นภาพประทับใจอยู่ใสมองเาจนไม่อาจลืมเลือน
* ์หญิงาหยาง (朝阳公主) ำ่า าหยาง (朝阳) าถึง พระอาทิตย์ึ้ พ้องเสียงกับชื่อตำัาหยาง (昭阳殿) เท่าั้
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??