เรื่อง ท่านอ๋อง ทรงดุร้ายเกินไปแล้วเพคะ
ขณะที่นางกำลังคิดว่า้ตระเตรียมอะไรอีกบ้างอยู่ในห้องนอนั้ กงเจวี๋ยก็เดินเข้ามา้โบกื นางกำนัลั้หลายจึงถอยออกไป่าเงียบๆ ี่สาว้ชายอยู่กันตามลำพังถือเป็เุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่เอ
“เ็จี่”
“เ้ามาแล้ว”
กงอี่โม่ดตาเป็ประา หนุ่มน้อยวัยสิบเอ็ดปีดูสุขุมเยือกเย็นา ในัยโบราณ าุเท่าเาในเวลานี้ถือว่าเป็ผู้ใหญ่ัน้อยแล้ว นี้เาอยู่ในชุดสีขาว ยืน่าสง่างามเบื้อง้ากงอี่โม่ คิ้วทรงดาบเชิดขึ้น ั์ตาสีน้ำหมึกใสกระจ่าง ้าตาเช่นนี้ ไม่รู้ว่าต่อไปจะไปทำร้ายผู้อื่นเช่นไรบ้าง
กงอี่โม่ลอบพยัก้าอยู่เงียบๆ นางดึงเาเข้าไปด้านใน จากั้จึงยื่นของสิ่งึ่ให้กับเา
“นี่คือ?”
กงเจวี๋ยเปิดู ที่แท้ก็คือเกราะอ่อนไหมสีทองอันึ่ เกราะอ่อนนี้ใช้ไหมทองและไหมอวิ๋นภูเาหิมะทอขึ้น ดูจากภายั้บางและเบา ทว่าับสามารถป้องกันอาวุธลับั้ดาบและกระบี่ได้่าดี นี่คือของล้ำค่าหายากชิ้นึ่ ปีนี้แคว้นเยว่ส่งเครื่องบรรณาการชิ้นนี้มา ฮ่องเต้พระราชทานให้กงอี่โม่ และนางก็นำมามอบให้กับเา
“ข้าไม่้การ” กงเจวี๋ย่าว้รอยยิ้ม
“ทำไมจึงไม่้การ?” ั์ตากงอี่โม่เต็มไปด้วยความโกรธ
“สามเืก่อนเ้าถูกวางยาพิษ สองเืก่อนเีขี่ม้า เ้าถูกม้าพยศสะบัดร่ ึ่เืก่อนในวิชากระบี่ เ้าถูกเล่นงานจนกระบี่หักเกือบแทง้าอก เ้ายัง้าพูดว่าไม่้การได้่าไร?!”
ยิ่งพูดกงอี่โม่ก็ยิ่งเสียใ เป็เพราะนางดูแลไม่ดีพอ เดิมทีนางคิดเลี้ยงดูเาให้ดี ทว่าเาับถูกอื่นลอบเล่นงานต่อ้าต่อตานาง
สองปีมานี้ กงเจวี๋ยไม่เคยแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกับใคร เาหลบอยู่เงียบๆ าอด ทว่าใครบางับรู้สึกขวางหูขวางตา แม้ว่ากงอี่โม่กับเาต่างพยายามระวังั่าดีแล้ว แต่ก็ไม่อาจป้องกันัไดุ้ครั้ง
วังหลังแห่งนี้ใหญ่โตเกินไป ท่ามางความคิดบิดเบี้ยวของสตรีสามหมื่นนาง การเดินุย่างก้าวจึงลำบากยิ่งนัก
ัั้หลังจากปรึกษาหารือ้วางแผน่าเป็ขั้นเป็แล้ว จึงมีโอกาสให้กงเจวี๋ยได้ออกจากเืงหลเช่นนี้ หากจากภายอาจดูเหืนเป็เรื่องง่าย ทว่าับ้วางแผนุขั้น่าแยบยล จนไม่อาจใช้คำพูดสั้นๆ ้เรียงได้่าชัดเจน
กงอี่โม่ยัดเกราะอ่อนไว้ในอ้อมอกของกงเจวี๋ย นาง่าวด้วยน้ำเสียงหดหู่ “เ้าจากไปครั้งนี้ ไม่รู้ว่าเมื่อไรจึงจะได้ับมา ้ดูแลัเให้ดีล่ะ”
นางหนุ่มน้อยรูปงาม ได้แต่แอบคิด่าเศร้าส้ กว่าจะเลี้ยงจนายเป็หนุ่มน้อยาความสามารถตามมาตรฐานดีงามเช่นนี้ไม่ง่ายเลย นี้เา้เดินทางขึ้นภูเาสูงไปพื้นที่ห่างไ เมื่อึเวลาับมา คงไม่ได้พาสะใภ้ับมาด้วยกระมัง?
นางรู้สึกว่าตนเเหืนมารดาชราแล้วจริงๆ มันเป็ความรู้สึกเหืนผักกาดขาวในบ้านของตนถูกสุกรฉกไปเลยทีเดียว
“ข้าจะรีบับมาโดยเ็” กงเจวี๋ยเห็นนางไม่ค่อยใสนัก เาจึงยกืขึ้นลูบดตาของนาง ั์ตาของเาสะท้อนความอ่อนโจนแทบหลอมละลาย
เพราะมีนางอยู่ที่นี่นั่นเ
เพียงแต่เมื่อับมาอีกครั้ง เาจะไม่ใช่ฝ่ายที่เ็จี่้คอยปกป้องอีกแล้ว เาจะสร้างผลงานอันยิ่งใหญ่ คอยต้านทานอุปสรรคขวากหนามุประการอยู่เบื้อง้าของนาง
ส่วนนาง ขอแค่มีความสุขตามที่ใ้การก็พอแล้ว!
กงอี่โม่ถูกจ้องจนรู้สึกขัดเขิน ืที่สัมผัสอยู่บนใบ้าของนางทำให้นางรู้สึกผิดปกติ ั้ๆ ที่นางเป็ผู้ใหญ่ แล้วเพราะเุใดเมื่อถูกหนุ่มน้อยนี้จ้อง นางับรู้สึกเหืนตนเกำลังถูกเอ็นดูได้ล่ะ?
นาง้เข้าใผิด่าแน่นอน
นางปัดืกงเจวี๋ยออก จากั้จึงเก็บข้าวของต่อไป อันที่จริงฮ่องเต้ก็มอบของล้ำค่าให้นางอยู่ไม่น้อย ดูเหืนว่าจะมีมีดสั้นอันคมกริบจนสามารถตัดเหล็กเสืนตัดดินโคลน นาง้หามันให้เจอ
เมื่อเห็นร่างของสาวน้อยเบื้อง้ากำลังค้นหาสิ่งของวุ่นวาย ชุดอันงดงามของนางสะบัดวนจนมีลักษณะเหืนดอกไม้ กงเจวี๋ยยกยิ้มตรงมุมปาก่าอ่อนโ ไม่ว่าจะนานเพียงไหนก็รู้สึกไม่เพียงพอเสียที
นางมีดตาคู่งาม แม้ว่าจะมีสภาพเหืนยังไม่ตื่นอยู่เอ ทว่าความเกียจคร้านในดตามักทำให้เารู้สึกใหล นาง้นอนัละหกชั่วยาม เมื่อตื่นขึ้นา็ยังดูเหืนง่เหงาหาวนอนอยู่เป็ประจำ ทว่าในสายตาของเาั้ นางใสร่าเริง มีชีวิตชีวา เาไม่เข้าใจริงๆ ว่าเพราะเุใดใบ้าของึ่จึงสามารถแงสี้าได้ามายึเพียงนี้ นางสามารถเปลี่ยนแปลงสี้าได้ตลอดเวลาภายในชั่วพริบตา
เาไม่อยากอยู่ห่างจากนางแม้เพียงชั่วครู่ รอยยิ้มตรงมุมปากของกงเจวี๋ยค่อยๆ จางหาย
หากเป็ไปได้ เาหวังว่าเาจะอยู่เคียงข้างนางเช่นนี้ตลอดไป ขอแค่ได้เห็นรอยยิ้มของนาง เาก็รู้สึกพอใาแล้ว ทว่าเาทราบเป็่าดี หากไม่้การให้นางเป็ฝ่ายปกป้องเาตลอดไป เา้พยายามแย่งชิง พยายามไขว่คว้า ้ใช้ความดีความชอบแลกกับอำนาจ เพื่อให้สามารถยืนเคียงข้างนาง่าภาคภูมิ
สองปีมานี้ เาศึกษาในุๆ ั ฝึกวรุ์่าหนัก อีกั้ยังทำการค้ากับกงอี่โม่ พวกเามีร้านค้าามายในเืงหล ทว่าเมื่ออยู่กับั้ เา้พยายามปกปิดตนเไว้ เาทำัเสืนเป็อากาศ แต่สิ่งเ่านี้ไม่ใช่สิ่งที่เา้การ
เา้การพลังอำนาจที่เพียงพอ มัน้เพียงพอจนเาไม่จำเป็้ควบคุมความรู้สึกของตนเอีกต่อไป เา้การยืนอยู่เบื้อง้าของนาง่าสง่าผ่าเ ให้ในความคิดของนาง เาเปลี่ยนจากเด็กชายายเป็บุรุษึ่
เามีความคิดามาย ทว่าเาไม่้าเอ่ยออกมา ความคิดบาง่ามันบิดเบี้ยวจนน่าัว จนแม้กระทั่งัเาเยังตกใ
เา้อดทน ้ซ่อนมันไว้อยูุ่ั เพราะเกรงว่าหากเ็จี่รู้ความคิดที่แท้จริงของเาแล้ว นางจะรู้สึกาัว หรือบางทีอาจผิดหวัง เพราะนางคาดหวังาอดว่าเาจะเป็มุ่งมั่น เด็ดเดี่ยว ตรงไปตรงมา แต่ไม่ใช่ที่มีจิตใบิดเบี้ยวบ้าคลั่งึ่ นางไม่ชอบให้เาฆ่า ไม่ชอบให้ืของเา้แปดเปื้อนไปด้วยโลหิต ัั้เาจึง้หาสถานที่สักแห่งเพื่อระบายความรู้สึกเ่านี้ เาจะใช้การสังหารลบล้างความรู้สึกกดดันที่เาซ่อนไว้ภายใน
ทว่าเมื่ออยู่ต่อ้านาง เาจะมีลักษณะเหืนที่นางปรารถนา
ัั้ึเาจะอาลัยอาวรณ์าเพียงใด เาก็จำเป็้เดินทางจากไป นี่คือโอกาสที่พวกเาได้มา่าไม่ง่ายเลยจากการวางแผน มันเป็โอกาสอันยิ่งใหญ่่าแท้จริง
กงอี่โม่ไม่เคยรู้ว่าในใของกงเจวี๋ยมีความคิดซับซ้อนาเพียงนี้ เวลานี้นางกำลังนอนคว่ำก้นงอนหาของบาง่าอยู่บนเตียง ่ไม่ได้จริงๆ เพราะนางมีนิสัยชอบเก็บของดีไว้ในซอกระหว่างเตียง
กงเจวี๋ยท่าทางของนาง่าใหล เอวคอดบางและก้นงามงอนของนาง เาหลับตาลง พยายามกดความคิดที่ไม่เหมาะคืนลงไป ทว่าก็ยังไม่อาจควบคุมตนเ เาลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ้จ้องไปที่นาง
“หาเจอแล้ว”
กงอี่โม่ชูของสองชิ้นขึ้นมา่าดีใ ชิ้นึ่คือหนังสือเล่มึ่ อีกชิ้นคือมีดสั้นเล่มึ่ เมื่อเห็นหนังสือ่าชัดเจนแล้ว สี้าของกงอี่โม่พลันเปลี่ยนไป ทว่าเมื่อคิดได้ว่ากงเจวี๋ยอ่านัอักษรบน้าปกไม่ออก นางจึงไม่จำเป็้เขินอาย
หลายปีมานี้ กงเจวี๋ยทราบดีว่าในืของเ็จี่มีหนังสือามายที่เาอ่านไม่ออก ทว่าหนังสือเล่มนี้ดูแปลกเป็พิเศษ ้าปกเป็ภาพหญิงสาวกับดอกไม้สี ชื่อหนังสือเป็อักษรสามัลายเส้นงดงาม มันเป็หนังสือที่ไม่เหืนกับเล่มก่อนๆ
“นี่คือ?”
กงเจวี๋ยเอ่ยถามอัตโนมัติ ใบ้าของกงอี่โม่พลันแดงระเรื่อ นางบเื่อนโดยการยื่นหนังสือให้กงเจวี๋ยดู่าสง่าผ่าเ เพราะเาอ่านไม่ออก เาจึงไม่มีทางรู้ว่าหนังสือเล่มนี้เป็หนังสือวาบหวิวเล่มึ่
“ก็แค่บันทึกการเดินทางธรรมดาเล่มึ่เท่าั้เ”
หากเป็สถานการณ์ปกติ กงเจวี๋ยไม่มีทางเอ่ยถามเรื่องที่เป็ความลับของนาง ทว่าใบ้าแดงก่ำของนางกับท่าทางโหนังสือให้เามันผิดปกติาเกินไป กงเจวี๋ยจึงยิ้มน้อยๆ
“จริงหรือ?”
กงอี่โม่พยัก้า่าต่อเนื่อง มันจริงเสียยิ่งกว่าจริงเสียอีก
นี้กงเจวี๋ยพลิกหนังสือดู เาพลัน้ 'เอ๊ะ' ขึ้นมาึ่คำพ
“ตรงนี้มีภาพประกอบด้วย?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ กงอี่โม่จึงรีบแย่งหนังสือับคืนมา มีภาพประกอบ? ในหนังสือวาบหวิวจะมีภาพประกอบธรรมดาได้่าไร แต่เมื่อนางแย่งมาดู มันับเป็เพียงัอักษรามายเต็มไปหมด เนื้อหาด้านในเขียนบรรยาย่าะเี นางอ่านสองสามบรรทัด่าไม่ั้ใ เป็เพราะนางอ่านต่อ้ากงเจวี๋ย ใบ้าของนางจึงร้อนจนแทบไหม้่าไม่อาจควบคุม
เ้าัร้าย ้าหลอกนางรึ!
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??