เรื่อง ท่านอ๋อง ทรงดุร้ายเกินไปแล้วเพคะ
“พ่ะย่ะค่ะ” ทหารัษาพระ์เข้ามาอุดปากนางกำนัลที่กำลังคุกเข่าผู้ั้และลากออกไปทันที าในห้องเหลือเพียงสนิทสองที่ตัวสั่นขาสั่น ไม่มีใครกล้าหายใจแรง
“เสด็จแม่รู้สึกโ ลงทีู่ก็พอแ้ ไยจึง้ดึงผู้ไม่เกี่ยวข้องเข้ามาด้วย?”
ผ่านไประยะหนึ่ง ์รัชทายาทจึงเอ่ยึ้เป็นประโยคแ นัยน์าฮองเฮาคู่ั้จ้องนิ่งไปที่เขา
“เจ้าคิดว่าแม่ไม่กล้าหรือ? ไหนเจ้าลองพูดซิ กงอี่โม่ตัวดีปากหวานพูดจาหว่านล้อมอะไรเจ้า เจ้าจึงช่วยนางึเพียงนี้” เมื่อได้ยินเช่นนี้เ่จึงเงยหน้ามองนาง
“ูอยากทราบว่าเาะเหตุใดเสด็จแม่จึงโึเพียงนี้ากว่า?”
คำพูดของเขาทำให้ฮองเฮาชะงักไป นางหลบสายาหนี เ่รู้สึกไม่อยากเชื่อจริงๆ
“เสด็จแม่ทำเช่นนี้ได้อย่างไร ิ่ของบรรเทาุข์เ่าั้ไม่ใช่ิ่ที่พวกเราควรแตะ้”
“ในเมื่ออื่นแตะ้ได้ ไฉนข้าจึงแตะ้ไม่ได้? เจ้าเป็นบุตรชายของข้า ทำไมจึงไม่เข้าใจึความลำบากของข้าบ้าง?” คำตำหนิของเขาทำให้ฮองเฮาเดือดดาล
“เจ้ารู้หรือไม่ าดูแลั้หมดนี้จำเป็น้ใช้ทรัพย์สินาแค่ไหน? หากเทียบที่ชาติกำเิ ตระกูลมารดาของข้าอำนาจค่อยๆ ลดลง นี้เทียบหลี่เสียนเฟยไม่ได้แ้ หากเทียบที่ความโปรดปราน ข้าก็สู้กุ้ยเฟยไม่ได้เลย ตำแหน่งฮองเฮาของข้าไม่มั่นคงนัก หากไม่วางแผนให้ดี สักวัน้ถูกอื่นแทนที่อย่างแน่ แ้ข้าผิดตรงไหน?”
“แต่อย่างไรก็ห้ามแตะ้ิ่ของบรรเทาุข์อยู่ดี” เ่มีสีหน้าร้อนใจาึ้เรื่อยๆ
“าเดินทางไปแดนประจิมครั้งนี้สำคัญกว่าครั้ง่ๆ ิ่ั เพื่อแก้ปัญหาภัยแล้งแดนประจิมเป็นาถาวร ครั้งนี้เสด็จพ่อได้ตัดสินใจอย่างเด็ดขาด หากเสด็จพ่อไม่ได้ให้ความสำคัญ แ้ท่านคิดว่าเขาจะอนุญาตต่อข้อเสนอออกเดินทางสามประตูในเวลาเดียวกันของ์หญิงจาวหยางหรือ?”
“หากไม่ได้ให้ความสำคัญ ท่านคิดว่าเสด็จพ่อจะยอมให้กรมคลังปล่อยรถม้าเพิ่มึ้อีกสามร้อยคันโดยทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้หรือ? ครั้งนี้ท่านทำไม่สำเร็จก็ดีแ้ หากทำสำเร็จ เวลานี้เสด็จแม่คงไม่สามารถลงโทษูได้เช่นนี้หรอก”
คำพูดของเขาราวกับค้อนหนักทุบลงบนร่างของฮองเฮา นางทรุดนั่งอยู่บนตั่งหงส์ นัยน์าของา่ๆ เต็มไปด้วยความหวาดั
“ิ่ที่เจ้าพูดเป็นความจริงหรือ? เสด็จพ่อของเจ้า เขาให้ความสำคัญกับเรื่องนี้าจริงๆ หรือ?”
เ่พยักหน้า “ั้์หญิงจาวหยางกล่าวกับูเกี่ยวกับเรื่องนี้ ูไม่ได้ตัดสินใจออกคำสั่งอย่างวู่วาม นางเป็นเพียงหญิงสาวที่ไม่เคยออกจากวัง แต่นางกลับสังเกตเห็นึความผิดปกติในเมืองหลเมื่อาเดือน่ อีกั้ยังมาขอความช่วยเหลือจากู นั่นก็หมายความว่านางได้รับอนุญาตโดยปริยายจากเสด็จพ่อ ดังัู้จึงยอมช่วยนาง เดิมทีคิดว่าเป็นาสร้างมิตรไมตรีต่อกัน แต่คาดไม่ึว่าากระทำครั้งนี้ ยังมีเสด็จแม่ร่วมอยู่ด้วย เาะเหตุใดเสด็จแม่จึงไม่ข้าล่ะ?”
“เรื่องแบบนี้ข้าจะให้เจ้าเข้ามายุ่งได้อย่างไร เจ้าเป็นึ์รัชทายาท หากเป็นไปามที่เจ้ากล่าวมา นี้ทำอย่างไรดี?” สีหน้าของฮองเฮาเปี่เป็นตื่นตระหนก นางหลบา ยิ่งคิดนางก็ยิ่งตกใจ บนหน้าผากมีเหงื่อผุดึ้อย่างรวดเร็ว
ตระกูลฝ่ายมารดาของนางถูกลดอำนาจลงเรื่อยๆ ทำให้ฮองเฮารู้สึกหวาดั นี้แม้ว่านางทำไม่สำเร็จ ทว่าเมื่อคิดว่าหากเหตุาณ์นี้ถูกเปิดโปง กุ้ยเฟย และหลิ่วเสียนเฟยไม่มีทางยอมปล่อยโอกาสเช่นนี้ พวกนาง้เล่นงานนางอย่างแน่
ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกหวาดั บนหน้าผากของนางมีเหงื่อกาฬไหลลงมาอย่างต่อเนื่อง เมื่อเห็นท่าทางเช่นนี้ของนาง เ่ใจแข็งไม่ได้อีกต่อไป เขาจึงกล่าวเสียงอ่อน “เสด็จแม่อย่าัไปเลย เหตุาณ์นี้ยังไม่สำเร็จคงไม่เป็นเรื่องกระมัง”
หากเป็นเพียงาทุจริตทั่วๆ ไป ขอแค่ไม่มีใครเติมเชื้อเพลิงใส่ไฟ ก็ไม่น่าเป็นเรื่องได้
ดูเหมือนเ่พลันคิดึเรื่องบางอย่าง เาึีกล่าวึ้ “เหตุาณ์นี้สำคัญา นี้ในเมื่อน้องเ้าเดินทางออกจากเมืองหลได้สำเร็จแ้ เสด็จแม่ควรรีบเรียกกลับคืน จะได้ไม่เกิดพิรุธ”
เมื่อได้ยินคำกล่าวของเ่แ้ สายาของฮองเฮาจึงเริ่มมีประกาย
“เจ้าพูดถูก้ เจ้าพูดถูก้”!
“เหตุาณ์นี้แม่ผิดไปแ้ แม่ไม่อยากให้เจ้า้เข้ามายุ่งกับเรื่องวุ่นวายเ่านี้ ดังั้แม่จึงไม่ได้เจ้า เป็นเาะแม่ไม่ดีเ” เมื่อเห็นเ่ยังคงคุกเข่าอยู่บนพื้น นางจึงเข้าประคองเ่ึ้มาด้วยตัวเพร้อมกล่าวอย่างรู้สึกผิด
ะที่กล่าวั้ดาหงส์มีน้ำาไหลออกมา นางรู้สึกผิดาจริงๆ
เมื่อคิดเหตุผลที่แท้จริง นางทำเรื่องเ่านี้ก็เพื่อตัวเขาั้ั้ เ่พลันใจอ่อน เขารีบกล่าวปลอบนาง “เสด็จแม่อย่าัเลย ไม่เกิดเรื่องหรอก”
ทว่าไม่รู้เป็นเาะเหตุใด เขากลับรู้สึกไม่สบายใจเลย
เหตุาณ์เป็นไปามคาด ะที่ฝ่ายในสนิทของฮองเฮาออกไปสอบถามเรื่องราวั้ มีทหารนายหนึ่งพลันเข้ามา ข่าวที่เขารายงานทำให้ฮองเฮาสิ้นหวังทันที
ทำไมจึงเป็นเช่นนี้?
แย่แ้ นางร้อนใจลุกลี้ลุกลน
หากจะโทษก็้โทษูพีู่น้องของนางั้ เขาคิดว่าตัวเฉา เห็นขบวนลำเลียงผิดปกติก็ยังไม่ยอมรีบถอนมือออกมา ที่แท้นอกจากประตูทักษิณแ้ รถม้าในขบวนิ่ของั้ทางเมืองบูรพาและเมืองประจิมล้วนเป็นทหารัษาพระ์ของฝ่าบาท
จากาคาดเดา ะที่กลุ่มชุดดำคิดดักขบวนถือโอกาสสับเปี่ิ่ของั้ เมื่อทหารัษาพระ์ลงมาจากรถม้าแ้ พวกเขาต่างตกใจจนแทบสิ้นสติ
เห็นได้ชัดว่าพวกเขาได้รับคำสั่งลับจากฮ่องเต้ให้จับเป็นเฉพาะหัวหน้า ่อื่นให้สังหารทิ้งั้หมด ดังั้พวกเขาจึงไม่มีโอกาสกลับมารายงานฮองเฮา เนื่องจากพวกเขาอยู่ระหว่างทางไปนรกนานแ้
ฮองเฮาพลันล้มลงกับพื้น
เกรงว่าเหตุาณ์ั้หมดนี้ล้วนเป็นแผนร้ายของใครบาง เริ่มจากยุยงให้ตระกูลหลิวของพวกนางไปสับเปี่ิ่ของบรรเทาุข์ จากั้จึงแอบไปทูลกับฝ่าบาท มิฉะั้ฝ่าบาทจะเตรียมาล่หน้าได้อย่างไร อีกั้ยังเป็นาโจมตีอย่างรวดเร็ว
ใครกันแน่ที่เป็นผู้บงาอยู่เบื้องหลัง? ใครกันที่้าบีบนางให้ตกอยู่ในทางตัน?
กงอี่โม่? ไม่มีทาง เจ้าเ็ตัวดีไม่มีทางเก่งกล้าสามารถึขนาดนี้ ฮองเฮาคิดึคำพูดของเ่่หน้านี้ กรมคลังปล่อยรถม้าเพิ่มึ้อีกสามร้อยคัน
กรมคลัง กุ้ยเฟย
เหงื่อกาฬพลันแตกพลั่กเต็มหน้าผากฮองเฮา นางตื่นตระหนกา คาดไม่ึจริงๆ ว่าเบื้องหลังาบรรเทาุข์ง่ายๆ ครั้งหนึ่งกลับเป็นาเล่นงานนางึีิ เซียงเซียงสตรีนางั้ ไม่ลงมือไม่มีอะไร แต่เมื่อลงมือกลับเล่นงานจนนางไร้ทางออก
ครั้งนี้นางจบแ้จริงๆ
เ่ก็ตกใจกับข่าวนี้อยู่ไม่น้อย เดิมทีเขาคิดเพียงว่าใครกันที่ช่างโลภาเช่นนี้ ไม่รู้ว่าจะถูกฮ่องเต้จับได้หรือไม่ ทว่าคาดไม่ึว่าบุคคลผู้ั้คือเสด็จแม่ของเขา ครั้งนี้ไม่ใช่คดีทุจริตธรรมดาอีกแ้ แต่เป็นแผนร้ายที่ถูกเตรียมาไว้ล่หน้าอย่างยาวนาน
เวลานี้เขาหลับาั้คู่ลง จากั้จึงหมุนกายเดินออกไปจากตำหนัก
“เจ้าจะไปไหน?” นี้ของฮองเฮายุ่งเล็กน้อย สนิทของนางรีบก้าวึ้มาประคอง นางพุ่งไปข้างหน้า สะดุดขาสองสามก้าว คว้าชายเสื้อของเ่ไว้
“ข้าจะไปสารภาพผิดกับเสด็จพ่อ ถือโอกาส่ที่เสด็จพ่อจะบันดาลโทสะ” เ่ไม่ได้หันศีรษะกลับมา
“ไม่ได้”
“หากเจ้าไปมันจะจบแ้จริงๆ เจ้าเป็นความหวังหนึ่งเดียวของตระกูลหลิวของพวกเรา เจ้า้ห้ามเกิดเรื่อง ้ห้ามเกิดเรื่อง” ฮองเฮาหลุดเสียงตะคอกอย่างดุดัน นางก้าวสองสามก้าวึ้ไปเบื้องหน้าของเ่ คว้าชุดของเขาไว้อย่างแน่นหนา
เ่กลับคว้ามืออันสั่นเทาของนาง
“เสด็จแม่ ข้าาุสิบแ้ ไม่ควรได้รับาปกป้องจากท่านแ้ ครั้งนี้ให้ข้าเป็นผู้รับผิดชอบเถิด”
“ไม่” ฮองเฮามอง์รัชทายาทสาวเท้ายาวๆ ก้าวออกไป นางพลันทรุดอยู่บนพื้น
ฮองเฮามองเบื้องหลังของเขาด้วยสภาพตะลึงงัน นางรีบร้องตะโกนเสียงดังพ
“ยังงงอะไรอีก รีบไปขวาง์รัชทายาทสิ”
เวลานี้าในราชสำนักกำลังเกิดเหตุาณ์วุ่นวายเช่นกัน
อัครเสนาบดีฝ่ายขวาผู้เป็นบิดาของฮองเฮากำลังคุกเข่าอยู่กลางตำหนัก สายาต่างๆ นานาต่างมองมาที่เขา หนึ่งในั้มีสายาสะท้อนเจตนาร้ายและาวางแผนอย่างโหดเหี้ยม ทำให้ขุนนางอาวุโสาุกว่าห้าสิบปีผู้นี้รู้สึกเย็นวาบที่หลัง ฮ่องเต้นิ่งเงียบ ทว่าานิ่งเงียบของเขาเพียงหนึ่งวินาทีทำให้อัครเสนาบดีฝ่ายขวารู้สึกหายใจลำบากด้วยเช่นกัน
แย่แ้ แย่แ้จริงๆ ั้ๆ ที่ิ่ของบรรเทาุข์ถูกสับเปีุ่ปี แต่ใครจะรู้ว่าปีนี้กลับถูกฝ่าบาทจับามอง? แม้ว่าากระทำของพวกเขาจะเสี่ยงา ทว่าฮ่องเต้ตื่นตัวึเพียงนี้ หากไม่ได้เป็นแผนาของกุ้ยเฟยและหลิ่วเสียนเฟยย่อมไม่มีทางเป็นไปได้ เขาไม่อยากเชื่อเลย เห็นได้ชัดว่า้เป็นแผนร้ายแผนหนึ่งอย่างแน่
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??