เรื่อง ท่านอ๋อง ทรงดุร้ายเกินไปแล้วเพคะ
ฮ่องเต้มองเขาด้วยสายาเย็นชา ทว่าอันที่จริงเขารู้สึกปวดศีรษะา
เขากับฮองเฮาเป็นสามีภรรยากันาว่ายี่สิบปี ถึงไม่ได้รักกันลึกซึ้ง แต่ก็ถือว่าเคารพกัน ให้เกียรติซึ่งกันและกัน ทว่าของตระกูลหลิวค่อยๆ โา เพราะาปกป้องของบรรพบุรุษจึงมีารับรองว่ารุ่นนี้ต้องมีฮองเฮาึ่พระ์ ทว่าฮองเฮาคงเป็นได้เพียงเ่านี้ หากฮองเฮาไม่ได้ทำาผิดก็ยังดี ทว่าหากทำาผิดแ้ ผู้ที่จ้องฉวยโอกาสเ่าั้จะต้องรีบืนตระกูลหลิวในทันที อัครเสนาบดีฝ่ายขวาผู้นี้ช่างเลอะเทอะเสียจริง
เวลานี้มีหลักฐาน่าแน่นหนา จดหมายลับของพวกเขาถูกโยนทิ้งเต็มพื้น อัครเสนาบดีฝ่ายขวาน้ำาไหล่าอดไม่ได้
“เุาณ์ทั้งหมดนี้เป็นเพราะะหม่อมแต่เพียงผู้เี ไม่ได้เกี่ยวข้องกับฮองเฮาแม้แต่น้อย และไม่ได้เกี่ยวข้องกับ์รัชทายาทแต่่าใด ฝ่าบาทโปรดตรวจสอบด้วยเถิด ะหม่อมเป็นผู้รับผิดทั้งหมดเองพ่ะย่ะค่ะ” ะี่่าวั้ เขาจึงโขกศีรษะ่าหนัก ทว่าคาดไม่ถึงว่าอัครเสนาบดีฝ่ายซ้ายที่ดูแลกรมคลังับสบถเสียงเย็น
“พลทหารและม้าเยอะขนาดั้ หากไม่ได้มีรับสั่งจากฮองเฮาย่อมไม่มีทางทำได้สำเร็จใช่ไหม?”
“ฝ่าบาท เุาณ์นี้มีหลักฐานชัดเจนา ฮองเฮาและอัครเสนาบดีฝ่ายขวาลอบสมคบคิด เจตนาลัอบสับเปลี่ยนของคุณภาพดีเป็นของคุณภาพแย่ ดูเหมือนว่าครั้งนี้ต้องไม่ใช่ครั้งแรก่าแน่นอน ิ่ของบรรเทาทุกข์ของแผ่นดินเราในทุกๆ ปี เมื่อ่ถึงแดนปะจิมแ้ับายเป็นพวกธัญพืชเ่าเสียเ่าั้ าะทำเช่นนี้ถือเป็นเจตนาร้ายต่อบ้านเมือง สตรีที่เป็นภัยต่อบ้านเมืองเช่นนี้ไม่สมควรเป็นมารดาแห่งแผ่นดิน ฝ่าบาทได้โปรดถอดถอนฮองเฮาพ่ะย่ะค่ะ” ะี่่าวั้ เขาก็คุกเข่าอยู่เบื้อง้าฮ่องเต้ด้วยเช่นกัน
“เจ้า”
อัครเสนาบดีฝ่ายขวาถลึงาโตทั้งสองข้าง แม้ว่าสมัย่พวกเขายื่นมือเข้ามาแทรกเรื่องนี้บ้าง แต่ก็เป็นเพียงาแบ่งผลปะโยชน์ส่วนึ่เ่าั้ ทว่าอัครเสนาบดีฝ่ายซ้ายคิดจะโยนาผิดไว้ที่ตระกูลหลิวทั้งหมด หากถูกตัดสินว่าตระกูลหลิวมีาผิดจริง นั่นก็คือโทษหนักถึงาล้มล้างตระกูล ทว่าิ่ที่เขาไม่รู้ก็คือ มีปะโยคึ่่าวไว้ว่า กำแพงล้มเพราะทุกผลัก เขายังไม่ทันโต้แย้งเพื่อตนเอง ขุนาทั้งหลายต่างคุกเข่าลงกันถ้วน้า
“ฝ่าบาทได้โปรดถอดถอนฮองเฮาพ่ะย่ะค่ะ”
เขาพลันทรุดนั่งลงบนพื้น ในั่พริบาเขาแก่ลงเป็นสิบปี
ะี่มีเสียงเรียกร้องัสะท้านไปทั่วั้ กงเช่อได้ปรากฏัอยู่้าปะตูตำหนัก เขาคุกเข่าลงพร้อมยื่นหนังสือสารภาพาผิดของตน
สุดท้ายฮองเฮาก็ขวางกงเช่อไม่สำเร็จ ามอง์รัชทายาทเดินจากไปด้วยสายาตะลึงงัน เมื่อเขาจากไปไแ้ ดวงาคู่ั้ของาจึงค่อยๆ มีสติับคืนมา าเรียกให้ช่วยปะคองาขึ้นมา จากั้จึงับเข้าสู่ตำหนักด้านใน านั่งอยู่้าโต๊ะเครื่องแป้ง เริ่มจากมองตนเองในะจกอยู่เงียบๆ แต่แ้พลันเอ่ยปาก
“หงซิ่ว ช่วยข้าทำผม”
“เหนียงเหนียงโปรดรักษาพระวรา ต้องไม่เป็นไรแน่ๆ เพคะ” ากำนัลอาวุโสข้างาดวงาแดงก่ำ ารีบก้าวขึ้นไปพร้อม่าวเสียงสะอื้น
“ทำทรงผมเหมือนตอนแต่งตั้งเป็นฮองเฮา” ฮองเฮาราวกับไม่ได้ยินคำพูดใดๆ ามองะจกพร้อม่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ าพิจารณาช่วงเอวของตนที่อ้วนขึ้นเล็กน้อย จากั้จึงเอ่ยรำพึง
“ไม่รู้ว่าตอนนี้ข้าจะสวมชุดหงส์ในตอนั้ได้หรือเปล่า?” เื่า่าวจบ เทียนเซียงากำนัลสนิทีจึงรีบคุกเข่าพร้อม่าวขึ้น
“หม่อมฉันจะรีบไปหยิบนะเพคะ”
“ไม่รีบ”
ดวงาของฮองเฮาสะท้อนปะาดุดัน าจะแพ้่าง่ายดายเช่นนี้หรือ? ไม่มีทาง ามองัเองในะจก เดิมทีาคิดจะไปขอร้องหลงกุ้ยเฟยให้ช่วยาบ้าง ทว่าเวลานี้ ากัดฟันเล็กน้อยพร้อมเปลี่ยนใ
“ตอนนี้เจ้ารีบไปตำหนักไท่จี๋ ไปเชิญ์ญิจาวหยางมาที่นี่”!
“เพคะ”
ใช่ าลืมัแปรสำคัญ่ากงอี่โม่ได้่าไร?
ฮองเฮาลูบใบ้าของตน าคิดเริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ าห้ามแพ้ง่ายๆ เช่นนี้ หากาล้มแ้ พระโอรส ิา ตระกูลของาต่างต้องพ่ายแพ้ไปด้วย ่าน้อยาต้องปกป้องบุตรชายของาให้ปลอดภัย เขาต้องเป็น์รัชทายาทต่อไป
กงอี่โม่เพิ่งับถึงตำหนัก ของฮองเฮาก็มาถึงแ้
าไม่รู้ว่าเิอะไรขึ้น และไม่รู้ว่าข้างาของฮ่องเต้ต้องาล้มฮองเฮา เ่านี้ใช้ปะโยชน์จากแผนาของาสร้างเรื่องามายขนาดนี้ ัั้าจึงลังเลเพียงเล็กน้อย จากั้จึงามเทียนเซียงไปยังตำหนักเฟิ่งชี ระหว่างทางาฟังเทียนเซียง่าวที่มาที่ไปด้วยน้ำเสียงเย็นชา
กงอี่โม่ตะลึงงัน คาดไม่ถึงว่าจะมีเุาณ์เช่นนี้เิขึ้น มียืมมือาวางแผนล้มฮองเฮาเช่นนี้
ชาติที่แ้ ตอนที่าพบกงเช่อั้ เสด็จแม่และท่านาของกงเช่อต่างเสียชีวิตไปหมดแ้ ัั้ตำแหน่ง์รัชทายาทของเขาจึงเปราะบาง อยู่่ายาำบาก ที่แท้ก็เป็นเพราะช่วงเวลาเช่นนี้หรือ?
พวกาถึงตำหนักเฟิ่งชี่ารวดเร็ว
เมื่อกงอี่โม่เข้าไปจึงเห็นฮองเฮาอยู่ในชุดหงส์เต็มยศกำลังเขียน้าผาก เมื่อเห็นสภาพเช่นนี้ กงอี่โม่สัมผัสได้ทันทีว่าฮองเฮาต้องพร้อมปลิดชีพ่าแน่นอน บางทีชาติที่แ้อาจเป็นเพราะาายเพื่อรับาผิดไว้ทั้งหมด ฮ่องเต้จึงไม่ได้ปลดตำแหน่ง์รัชทายาท เมื่อเห็นสภาพของฮองเฮาในเวลานี้แ้ ดูเหมือนว่าีฝ่ายจะตัดสินใทำเช่นนี้จริงๆ
ฮองเฮามองกงอี่โม่โดยไม่มีาไม่พอใเหมือนแต่่แ้ ตอนนี้ในราชสำนักทั้งฝ่ายบุ๋นฝ่ายบู๊ต่างเป็นพวกเีกันกับพวกาฝ่ายั้ มีเพียงกงอี่โม่เ่าั้ที่เป็นข้อยกเว้น บางทีบุคคลที่าเคยดูแคลนว่าเป็นลูกติดผู้นี้อาจมีโอกาสออก้าช่วยพูดแทนบุตรชายของา
เมื่อคิดถึงจุดนี้ าสั่งให้สนิทของตนออกไป จากั้จึงคุกเข่าอยู่เบื้อง้ากงอี่โม่
“เพราะเุใดเสด็จแม่จึงทำเช่นนี้?” กงอี่โม่มองาะทำของา คิ้วเลิกขึ้นเล็กน้อย
หรือว่าสถานาณ์เลวร้ายจนถึงขั้นนี้แ้?
ใช่ หากยังมีหนทางอื่นี ชาติที่แ้กงเช่อคงไม่ได้สูญเสียมารดาไปเร็วขนาดั้
สี้าของฮองเฮาเคร่งขรึมา เมื่อเห็นสี้าปฏิเสธของกงอี่โม่ าจึงกัดฟันจากั้โขกศีรษะลงไป จังหวะที่ก้มศีรษะั้น้ำาของาไหลออกมาเป็นสองสาย
าเป็นฮองเฮาที่ไร้าสามารถ่าแท้จริง หากไม่มีกงอี่โม่ าจะต้องไปขอร้องหลงกุ้ยเฟย ทว่าเมื่อเทียบกับาอำมหิตของหลงกุ้ยเฟยแ้ ผู้ที่อายุยังน้อย่ากงอี่โม่ับมีจิตใเมตาายิ่งกว่า ัั้าจึงยินดีคุกเข่าขอร้องเพื่อบุตรชายของตน
กงอี่โม่รู้เป็น่าดีว่าาต้องาให้ตนทำอะไร ทว่าเมื่อต้องเผชิญ้ากับพระราชอำนาจของฮ่องเต้ าคิดว่าาเป็นเพียง์ญิที่ไม่ได้มีเลือดเนื้อเชื้อไขเีกัน าสามารถสร้างาพอพระทัยให้ฮ่องเต้ แต่าไม่สามารถเปลี่ยนแปลงาตัดสินใ หรือแม้ะทั่งาโน้มน้าวชักจูงฮ่องเต้ได้เลย เสียจากาไม่ต้องามีชีวิตแ้
“์ญิเจ็ด เุาณ์ที่ผ่านมาต่างๆ นานาล้วนเป็นาผิดของข้าเอง ข้าเป็นทำร้ายพวกเจ้าหลายต่อหลายครั้ง และก็เป็นข้าที่ต้องาลัอบสับเปลี่ยนิ่ของบรรเทาทุกข์ในครั้งนี้ ทว่าขอให้เจ้าเห็นแก่เช่อเอ๋อร์ มองข้ามเุาณ์ในอดีต ช่วยเืเช่อเอ๋อร์ด้วยเถิด” ท่าทางของาราวกับเป็นเพียงผงธุลี แต่ละคำล้วนเต็มไปด้วยาเศร้าโศก
กงอี่โม่ถอนหายใออกมาึ่คำ
“ฮองเฮา ข้าขอไม่พูดอ้อมค้อม ข้าไม่ได้เป็นบุตรสาวแท้ๆ ของเสด็จพ่อ ท่านคิดว่าคำพูดของข้าจะมีน้ำหนักเ่าใดหรือ?”
ฮองเฮาเบิ่งาขึ้นเล็กน้อย คาดไม่ถึงว่ากงอี่โม่จะรู้ชาติกำเนิดของัเองเช่นนี้ ทว่าาไม่มีวิธีอื่นีแ้ ากัดฟันโขกศีรษะีครั้ง
“ขอแค่เห็นแก่เวลาปกติที่เช่อเอ๋อร์คอยดูแลเจ้า เห็นแก่าลำบากของเป็นมารดา่าข้า ข้ารู้ว่า์ญิเจ็ดต้องสามารถทำได้สำเร็จ เจ้าจะต้องทำได้่าแน่นอน”
เมื่อเห็นาโขกศีรษะเช่นนี้ ใช้ศีรษะโขกกับพื้น น้ำเสีย้ กงอี่โม่จึงัา ารู้สึกเห็นใ่าอดไม่ได้ บนโลกนี้ผู้ที่เป็นมารดาย่อมเป็นเช่นนี้ใช่ไหม สามารถทำทุก่าเพื่อบุตรของตนเองโดยไม่สนใิ่อื่นใด
เมื่อคิดถึงชาติที่แ้ กงเช่อลำบากถึงเพียงั้ ทว่าสุดท้ายเขาก็เป็นฮ่องเต้ที่ดี าแอบยิ้มเย้ยหยันตนเอง่าอดไม่ได้ แต่สมองของาับกำลังคาดาณ์สถานาณ์ในเวลานี้
เพียงไม่นานฮองเฮาก็โขกศีรษะจน้าผากบวมแดง เสียงโป๊กๆ ัขึ้นราวกับกำลังะแทกที่หัวใ ก้องกังวานสะท้อนในตำหนัก่าชัดเจนพ
“อย่าโขกีเลย ข้ารับปากท่าน” ผ่านไปั่ครู่ กงอี่โม่จึงถอนหายใยาว
เมื่อได้ยินเช่นนี้สายาของฮองเฮาจึงเต็มไปด้วยาพอใ่าเืเชื่อ าเงย้าขึ้น ดูเหมือนว่าคำพูดของาไม่ผ่านาเรียบเรียง ูั ทว่าสายาของาับแสดงออก่าเด็ดขาด
“คุณเจ้าา คุณา เจ้าวางใได้ ข้าไม่มีทางสร้างาลำบากใให้เจ้านัก ขอแค่์ญิรับปากว่าจะช่วยเื่าเต็มที่ ข้าจะดื่มยาพิษแขวนคอทันที คิดว่าฝ่าบาท่าจะเห็นแก่าายของข้า ฝ่าบาทจะสงสารเช่อเอ๋อร์ขึ้นบางส่วน แค่เกรงว่าพวกขุนาเ่าั้จะฉวยโอกาสนี้ไม่ปล่อยเช่อเอ๋อร์ ์ญิได้โปรดช่วยเช่อเอ๋อร์ออก้าเหมือนช่วย์ชายเก้าด้วยเถิด”
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??