เรื่อง ใครจะทะลุมิติมาเป็นตัวร้ายได้ห่วยเท่าข้า! (Yaoi) [แปลจบแล้ว]
อ๋าวหรานเดินทาง่ายากลำบากเื่มาึบริเวณใกล้กับหมู่บ้านกลางหุบเขาสกุลจิ่งเขาก็ใกล้จะหมดลมแ้นอกจากบาดแผลเล็กๆน้อยๆนับไม่ถ้วนบน่ากาย บริเวณช่วงท้องและช่องอกยังถูกมีดแทงเกือบทะลุอยู่สามแผลึแม้จะไม่ึแก่ชีวิตแต่เดินทางติดต่อกันมาหลายวัน อาาเีเลือดมากก็เกือบทำให้เขาเกือบตายอยู่หลายรอบ ้ขอบุม้าเหงื่อโลหิตที่แสนเฉลียวฉลาดของเขา ‘ิ่เิ’ มันแบกเขามาแ้ยังหันกลับมาจูบเขาบ่อยๆทำให้เขารู้สึกว่าัเองยังมีชีวิตอยู่
แน่นอนว่าที่หนักกว่าก็คือเจ้าระบบแสนน่ารำคาญที่อยู่ในหัวนั่น มันพูดเจี๊ยวจ๊าวน่ารำคาญไม่ยอมหยุด คอยเตือนให้เขาประคองสติไว้ ึแม้จะน่ารำคาญ แต่อ๋าวหรานก็รู้ว่าถ้าไม่มีมัน เขาคงอดทนจนมาึหมู่บ้านสกุลจิ่งไม่ได้ าตายเข้าใกล้มาทุกนาที
ึแม้จะมีิ่เิกับระบบคอยเตือนสติ ทว่าอ๋าวหรานก็เริ่มจะทนไม่ไหวเข้าไปทุกทีแ้ ต่อให้มีเจตจำนงที่แข็งกล้าเพียงใดก็ไม่อาจทนกับาทรมานเช่นี้ได้ ารับรู้เริ่มเลื่อนลอย เีงดังลั่นของเจ้าระบบนั่นก็เริ่มไม่ชัดเจน ราวกับเป็นเีงจากฟากฟ้าอันไกลโพ้น
เหนื่อยเหลือเิ นอนพักสักครู่เถอะ จะเป็นจะตายก็แ้แต่สวรรค์เถอะ ึ่าไรนี่ก็เป็นชีวิตที่เก็บได้เปล่าอยู่แ้
ตอนที่อ๋าวหรานมาึยังโลกแห่งี้นั้น
เีได้ว่าระทึกขวัญเป็น่ายิ่ง
ตอนนั้นะูอ๋าวกำลังถูกฆ่าล้างะู อ๋าวหรานเข้ามาอยู่ใน่าของเด็กหนุ่มที่มีชื่อแซ่เดียวกัน เขาตกตะลึงมองภาพนองเลือดตรงหน้า ยังไม่ทันดึงสติกลับมาได้ก็ถูกแทงเข้าหนึ่งแผล แม้แต่ัเขาที่สงบนิ่งมาตลอดก็ยังอดตะลึงไม่ได้ จากนั้นก็เปลี่ยนจากสีหน้าตกตะลึงเป็นอุทาน บัดซบ เเ้ เจ็บชะมัด!
โชคดีที่ชาติที่แ้อ๋าวหรานเคยเรียนทักษะาต่อสู้มาบ้าง ึแม้จะเป็นแค่วรยุทธ์แมวสามขา แต่ก็คงพอแก้ขัดไปได้ อ๋าวหรานกัดฟันทนาเจ็บปวด อาศัยจังหวะที่เจ้าคนชุดดำนั่นไม่ทันเตรียมัเตะเข้าไปทีหนึ่งแ้ยกกระบี่ที่ถืออยู่ในมือแทงเข้าไป
แสดงท่วงท่าลื่นไหลราวสาย้ำรวดเดียว ทว่าอ๋าวหรานรู้ดีนี่ไม่ใช่าสามารถที่เขามี ัเขานั้นมีแค่าสามารถในาต่อยตี แต่เขาก็เอาไว้ใช้แค่กับพวกนักเลงเด็กน้อย ไม่มีทางทำได้ึขนาดี้ แ้ยังมีกระบี่ในมือนี่อีก มาอยู่ในมือตั้งแต่เื่ไรกัน?
สำคัญกว่านั้น ฉากที่อยู่ตรงหน้าี้ทำให้คนรู้สึกยากที่จะยอมรับได้ กำลังแสดงละครกันอยู่หรือไง?
เื่กี้เหมือนเขาจะฆ่าคนไปแ้? ทั้งหมดี้ไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหม?
“าาระวัง หลบเร็ว!”!
“หา?”
ฉัวะ— —
“โอ้!”
หญิงแปลกหน้าที่ให้ารู้สึกคุ้นเคย ถีงแม้จะมีริ้วรอยบนใบหน้าอยู่บ้าง แต่ก็ไม่อาจกลบเค้าางามของนางได้ ตอนี้กลับล้มลงในอ้อมแขนของอ๋าวหราน ที่หน้าอกของนางถูกกระบี่แทงอยู่หนึ่งแผล ทำให้มีเลือดล้นทะลักออกมา
ทั้งๆ ที่ไม่รู้จักผู้หญิงตรงหน้าแต่อ๋าวหรานก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนออกไปว่า “แม่!” จิตใของเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยาเจ็บปวด!
“ าา รีบ...รีบหนี มีชีวิตอยู่ต่อไปให้ดี รีบหนีไปจากที่นี่”
อ๋าวหราน้ำตาไหลออกมา่าไม่อาจห้ามได้ ้ำตาเม็ดใหญ่ร่วงลงบนใบหน้าของนาง นี่คือแม่ของเขา นางกำลังจะตาย ้ช่วยนาง จะปล่อยให้นางตายไม่ได้
“แม่ ข้าจะพาท่านไป พาท่านไปหาหมอ ท่านอย่าตายนะ! อย่าทำให้ข้าตกใสิ!”
“าา ฟัแ่ หนีไปจากที่นี่ ขอแค่มีชีวิตอยู่ จึงจะ จึงจะ...สามารถแก้แค้นให้คนะูอ๋าวของเราได้!”
“ใครก็ไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น! ในเื่ไม่มอบของมา เช่นนั้นก็ทิ้งชีวิตไว้ที่นี่ให้หมดทุกคนนั่นละ! ึเวลาเดินทางไปยมโลกจะได้ไม่เงียบเหงานัก ฮ่าฮ่าฮ่า!”
“าา แม่...แม่เสี่ยงชีวิตช่วยเจ้าไว้ ไม่ใช่...เพื่อให้เจ้าตายอยู่ที่นี่ หนีเร็ว!”
ทั้งๆ ที่ใกล้จะหมดลมแ้ แต่นางก็ยังยืดหยัดด้วยลมหายใสุด้า เข้าสู้กับพวกคนชุดดำ
อ๋าวหรานเองก็รู้ว่าหากยังอยู่ที่นี่จะเป็นาผิดต่อนางที่สละชีวิตปกป้องตนเองเอาไว้ เขากัดฟันหักใหันศีรษะกลับั ผิวปากโดยสัญชาตญาณเีิ่เิ อ๋าวหรานรู้ได้เอง่าประหลาดว่ามันชื่อิ่เิ เป็นม้าเหงื่อโลหิตที่อยู่เคียงข้างเขามาโดยตลอดเช่นเดียวกันกับเื่ครู่ที่เขาก็รู้เองได้่าประหลาดว่าผู้หญิงคนนั้นคือมารดาของเขา
อ๋าวหรานขี่ิ่เิหนีไป ระหว่างทาง้เจอกับคนชุดดำอยู่หลายระลอก สู้ตายจนสามารถหนีฝ่าวงล้อมออกจากหมู่บ้านสกุลอ๋าวมาได้ แต่ก็้แลกมาด้วยค่าตอบแทนแสนสาหัส บาดแผลเต็ม่า เลือดท่วมกาย จนเื่มาึบริเวณใกล้กับหมู่บ้านสกุลจิ่งตอนนั้นเขาก็ล้มหมดสติไปโดยสมบูรณ์พ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??