เรื่อง ใครจะทะลุมิติมาเป็นตัวร้ายได้ห่วยเท่าข้า! (Yaoi) [แปลจบแล้ว]
เมื่อทั้งสองเข้าไปนั่งแ้ อ๋าวหรานก็สำรวจรอบข้างดูคร่าวๆ ห้องเรียนนี้มีนักเรียนไม่มาก รวมเขาด้วยก็แค่สิบคน อ๋าวหรานนั่งลงบนโต๊ะว่างๆ ตัวึ่ข้างหลังจิ่งเซียง คาดว่าเมื่อ่คงไม่มีคนนั่งตรงนี้
ด้านขวาของอ๋าวหรานมีหนุ่มน้อยคนึ่นั่งอยู่ รูปลักษณ์ของคนตระกูลจิ่งแน่ว่าไม่้เอ่ยึ หนุ่มน้อยคนนี้เองก็้าาไม่เลว ทว่าคิ้วที่ชี้ขึ้นั้ ทำให้ดูโอหังดื้อรั้นอยู่าส่วน ท่านั่งก็ไม่ถูกกฎระเบียบแบบคนอื่นเขา ดูาสบายไร้ระเบียบยิ่ง ที่อ๋าวหรานเขา หนุ่มน้อยคนั้ก็หันศีรษะมาหา ริมฝีปากประดับรอยยิ้มดูถูกเอาไว้
จิ่งเซียงกำลังหันศีรษะมาคุยกับอ๋าวหราน เห็นทั้งสองคนสบากันอยู่ จึงแนะนำไปว่า “นี่คือิ่ื่ ิ่ื่ นี่คือนายน้อยหมู่บ้านสกุลอ๋าว อ๋าวหราน”
อ๋าวหรานกำลังคิดจะทักทายออกไป กลับเห็นหนุ่มน้อยคนั้พ่นคำดูถูกออกมาว่า “คนขี้ขลาด!”
อ๋าวหรานยังไม่ทันได้ตอบสนอง ก็เห็นจิ่งเซียงตบหัวหนุ่มน้อยคนั้ อ๋าวหรานอดรู้สึกรื่นเริงไม่ได้
ิ่ื่พูดด้วยใบ้าบิดเบี้ยว “ิ่เี! หากมิใช่เพราะเจ้าเป็นสตรี ข้าจะ้ต่อยตีกับเจ้าสักยก!”
จิ่งเซียงส่งเสียงฮึตอบว่า “เจ้าจะไม่ถือว่าข้าเป็นสตรีก็ได้นี่!”
ิ่ื่ “ฮึ!”
อ๋าวหรานบันเทิงใจมากมายจริงๆ
ิ่ื่อ๋าวหรานด้วยสี้าดุ้า “เป็นแค่คนขี้ขลาดกล้าหัวเราะเยาะข้าหรือ!”
จิ่งเซียงคิดจะลงมือีรอบ อ๋าวหรานห้ามไว้แ้พูดว่า “าั้ การเลือกที่จะจากมาึจะเป็นายากลำบากอย่างแท้จริง เทียบกับการมีชีวิตอยู่แ้ ายไปเสียึจะเป็นการหลุดพ้นที่ดีที่สุด”
อ๋าวหรานพูด หนุ่มน้อยคนนี้ก็อึ้งไป ่จะส่งเสียงฮึหนักๆ ีั้ แ้ไม่พูดอะไรี
จิ่งเซียงเม้มปาก คิดอยากจะพูดอะไรบางอย่าง กลับได้ยินเสียงคนพูดกับนาง
“เซียงเซียง พี่าเจ้าเหตุใดยังไม่มาี?” คนพูดเป็นสาวน้อยคนึ่ที่นั่งอยู่ด้าน้าของิ่ื่
จิ่งเซียงตอบว่า “พี่าข้ามีงานกะทันหัน คาดว่าีสักพักก็คงมาึแ้”
เดิมทีวันนี้พวกเขาสามคนั้มาพร้อมกัน แต่สายลับที่อยู่ข้างนอกของตระกูลจิ่งมีเรื่อง้รายงานจิ่งฝาน ดังั้อ๋าวหรานกับจิ่งเซียงจึงล่วง้ามา่!
“เจ้าก็คืออ๋าวหรานสินะ นี้เจ้าก็จะมาเรียนวิชาแพทย์กับพวกเราหรือ?”
จิ่งเซียงแนะนำให้อ๋าวหรานฟังว่า “ท่านนี้คือจิ่งรุ่ย”
อ๋าวหรานยิ้มพร้อมประคองหมัดคารวะกล่าวว่า “คารวะแม่นางจิ่งรุ่ย วัน้าเกรงว่าคง้รั้งอยู่ที่ตระกูลจิ่งีพักใญ่ อย่างไรก็ว่างอยู่พอดี จึงาเซียงเซียงมาเรียนวิชาแพทย์บ้าง ภายภาค้าเกรงว่าคง้รบกวนแ้ ฝากเนื้อฝากตัวด้วย”
จิ่งรุ่ยยิ้มพร้อมตอบว่า “คุณา๋าเใจแ้ มีคนเพิ่มมาสักคนก็ครึกครื้นดี”
“ชิ เสแสร้ง” ิ่ื่เห็นคนสองคนโต้ตอบกันด้วยคำพูดดูดีมีมารยาท ก็กลอกาองบน
จิ่งเซียงพูดด้วยาโกรธ “ิ่ื่! เจ้าอยากเจ็บตัวใช่ไหม!”
ิ่ื่ส่งเสียงฮึตอบว่า “เจ้าถือดีว่าข้าไม่ทำ้าสตรี”
จิ่งเซียงยิ้มอย่างั่้าตอบว่า “ก็จริงนะ ถ้าเช่นั้ข้าให้พี่าข้ามาแลกเปลี่ยนวิชากับเจ้า เป็นอย่างไร?”
รอบนี้ หนุ่มน้อยเงียบสนิทไปเลย
ั่ครู่ั้เองที่อ๋าวหรานได้เปิดหูเปิดาึาแข็งแกร่งของจิ่งฝาน เป็นคนที่จัดการสถานการณ์ต่างๆ ได้อยู่หมัดจริงๆ!
“อา! อาจารย์มาแ้!”
เมื่อจิ่งฝานเข้ามา ในห้องก็เงียบสงบ จิ่งฝานปกติ่โยนมาก แต่ที่อยู่ในห้องเรียนก็ค่อนข้างเข้วด ที่ควรลงโทษก็ลงโทษ ไม่มีออมมือ
“มาสายแ้ ขออภัยด้วย” จิ่งฝานยืนอยู่ด้าน้าชั้นเรียนพร้อมรอยยิ้ม ุาีแสงั์ ผมำยาวขยับเล็กน้อย คิ้วดังภาพวาด ราวกับหยกชั้นดีที่สุดในโลกใบนี้ ทำให้คนไม่อาจละสายาออกไปได้
“วันนี้เรามาพูดต่อจากเมื่อวานกัน เมื่อวานอธิบายให้ทุกคนฟังเรื่องโรคระบาดของแคว้นซือไปแ้ วันนี้มาพูดึวิธีจัดการกับโรคระบาดแคว้นซือนี้กัน”
จิ่งฝานพูดเสียงเสนาะใสดังหยก ไ่้าไ่เร็ว คำพูดดังกังวานชัดเจน ทำให้คนที่ฟังอยู่ล้วนแ้แต่ใหล ึจะเป็นคนหัวแข็งดื้อรั้นเช่นิ่ื่ก็ยังฟังอย่างตั้งใจ าั้ยังจับพู่กันขึ้นมาจดบันทึกลงไปในกระดาษ าั้ก็ทำ้าเหมือนจู่ๆ ก็เข้าใจกระจ่างแจ้งขึ้นมา
อ๋าวหรานเองก็ฟังเข้าใจ ่าเสียดายที่ก็ทำได้แค่ฟังไปเพื่อาสนุกสนานเพียงเท่าั้ ุนไพรบางอย่างที่จิ่งฝานเอ่ยึ รวมึวิธีใช้ ข้อะั ต่างๆ เป็น้ั้ อ๋าวหรานไม่ค่อยเข้าใจ ดังั้ เปรียบเทียบกับาเข้าใจกระจ่างแจ้งของิ่ื่แ้ อ๋าวหรานกลับไม่รู้อะไรเลย นี่ก็เหมือนกับเวลาเราฟังเรื่องตลกสักเรื่องึ่ แต่เราไม่เข้าใจาหมายในเรื่องตลกั้สักอัน ดังั้ ่ใ้ฟัเข้าใจแ้ แต่เราก็ยังหาไม่เจอว่าจุดที่ตลกั้มันอยู่ตรงไหน
วิธีการสอนของจิ่งฝานั้ไม่ใช่แค่จับารู้ยัดเข้าไปในสผู้เรียนแค่ั้ เขามีาสามารถในการตั้งคำถามเพื่อชักนำเข้าสู่ประเด็น ให้นักเรียนไปขบคิดเพื่อหาคำตอบ ในระยะเวลาราวๆ สองั่โของคาบเรียนนี้ทำให้อ๋าวหรานพอจะรู้แ้ว่า หากตัดตนเองออกไป ในจำนวนคนที่เหลือีสิบห้าคนั้คนที่ฉลาดที่สุดก็เกรงว่าจะเป็นิ่ื่กับจิ่งเซียงแ้ มักจะเป็นว่าจิ่งฝานตั้งคำถามขึ้นมา แ้สองคนั้ก็ให้คำตอบออกมาได้อย่างรวดเร็ว
แน่ ในสองั่โนี้ บทสรุปสำคัญที่อ๋าวหรานได้ออกมาั้ก็คือ ารู้พื้นฐานสำคัญมาก ยังไม่รู้วิธีปีนก็อยากจะบินแ้ เช่นั้เป็นไปไม่ได้ เขาคง้ไปเรียนรวมกับกลุ่มนักเรียนตัวน้อยพวกั้แ้
เมื่อคาบเรียนนี้ลงก็เป็นยามบ่ายแ้ บ่ายยังมีคาบเรียนอื่นี จึงไม่จำเป็น้กลับไปเรือนด้าน้า ฝั่งโรงเรียนนี้มีที่สำหรับรับประทานอาา คล้ายกับโรงอาาของโรงเรียนในยุคปัจจุบัน บ่ายจิ่งฝานยัง้สอนศิลปะการต่อสู้ จึงยังรั้งอยู่ที่นี่ไม่ได้กลับไปเรือนด้าน้า เขาเดินทางไปกินข้าวพร้อมกับอ๋าวหรานและจิ่งเซียงพ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??