เรื่อง ใครจะทะลุมิติมาเป็นตัวร้ายได้ห่วยเท่าข้า! (Yaoi) [แปลจบแล้ว]
จิ่งฝานส่ายศีรษะ “ก็ไม่ใช่เช่นนั้น ่าไรเสียตระกูลจิ่งของข้าก็ชอบช่วยมากกว่า”
อ๋าวหรานเย้ยหยันตัวเพูดว่า “ตระกูลจิ่งของเ้าช่วย แล้วเ้าเ่า? เ้าใตอนี้ไม่ได้อยากเหลือารอดใดไว้ให้ข้า ไม่ใช่หรือ?”
ดาราวกับหมึกคู่นั้นจ้องมองอ๋าวหราน่กกล่าวว่า “อ๋าวหราน ่หน้าี้ที่เ้าพูดถึง ไม่ว่าตระกูลาก็ดีหรือ ‘จี๋เต้า’ ก็ช่างล้วนเป็เพียงแค่คำพูดลอยๆ ยังไม่สามารถเอาไปใช้จริงได้”
อ๋าวหรานหยุดนิ่งไป เิ่สงบลงแล้วตอบว่า “จี๋ต้าวนั้นอยู่เหนือการคาดการของข้า ข้าก็ไม่อาจอธิบายได้ว่าทำไมถึงยังหามันไม่เจอ ส่วนเื่ตระกูลา คาดว่าเ้าก็คงจะสืบูแล้ว เื่ที่พวกเขาดึงตระกูลอื่นๆ าเป็ี้ ข้าไม่ได้โกหกใช่ไหมล่ะ?”
จิ่งฝาน “ต่อให้จะเป็เช่นนั้นแล้ว่าไร? ตระกูลานั้นก็แค่ดึงบางตระกูลาเป็เท่านั้น ไม่เป็ภัยคุกคามต่อตระกูลจิ่งของข้าแม้แต่น้อย”
อ๋าวหราน “ใเื่เ้าคิดว่าคำพูดของข้าเชื่อถือไม่ได้ เุใดตอนที่เปลี่ยนผูู้แลใตระกูลจิ่งพวกนั้นถึงทำ่าเด็ดขาดนัก”
จิ่งฝาน “ต่อให้ไม่มีเ้า บางยังไงข้าก็้เปลี่ยน จะ่าไรข้าก็จัดการูแลตระกูลจิ่งมาาแล้ว พวกนั้นเป็เช่นไรข้ารู้ดี”
อ๋าวหรานรู้สึกว่านิสัยของจิ่งฝานแตกต่างกับใหนังสือเป็่ามาก จิ่งฝานในิยายต้นฉบับจิตใจดีและอ่อนโเป็่ายิ่ง เรียกได้ว่าเป็ระดับพ่อพระนักบุญเลยทีเดียว ตอนที่อ่านแรกๆ อ๋าวหรานยังค่อนแคะว่าี้เป็พวกอ่อนไห่าย ทำให้การเปลี่ยนแปลงใตอนท้ายของเขานั้นอ๋าวหรานรู้สึกรับไม่ได้ นักบุญเช่นี้กลายเป็ปีศาจฆ่า ถึงแม้จะบอกว่า ในิยายว่านเฝิงได้บรรยายการเปลี่ยนแปลงาด้านลักษณะนิสัยของเขาไว้ยาวมาก แต่ก็ยังทำให้รู้สึกว่าูฝืนเกินไปอยู่ดี
แต่ตอนี้ เขาค้นพบว่าจิ่งฝานี้ไม่ใช่ที่ดีกับุ่าไม่แยกแยะ ตรงกันข้ามบางครั้งเขาเก็มีเล่ห์เหลี่ยมและกลอุบาย
อ๋าวหรานหัวเราะเย้ยแล้วพูดว่า “ุพูดว่านายน้อยตระกูลจิ่งเหมือนเทพเซียนบนสรสวรรค์ จิตใจบริสุทธิ์ดุจบงกช มีมารยาทกับทั่วุ มีความปรารถนาดี่าที่สุด ต่อให้กับที่ชั่วร้ายที่สุดใโลกี้ก็าม”
จิ่งฝานโค้งริมฝีปาก “แต่ทว่า?”!
อ๋าวหราน “เ้าไม่ได้เป็เช่นนั้น ความปรารถนาดีทั้งหมดที่เ้าแสดงต่อข้าตลอดมาก็ไม่จริงทั้งหมด”
จิ่งฝานยิ้มตอบ “สิ่งที่ทั่วไปพูดก็แค่ส่วนเล็กน้อยที่พวกเขาเห็น ข้าูแลจัดการตระกูลจิ่งมาาปี หากข้าาบอดปรารถนาดีกับุผูุ้ นั่นเรียกว่าไม่แยกแยะถูกผิด ไม่แบ่งแยกดีชั่ว ตระกูลจิ่งที่ยิ่งใหญ่ี้ก็จะพังทลายลงด้วยน้ำมือของข้า”
อ๋าวหรานเงียบไปเล็กน้อย จิ่งฝานอาจจะมีเมตา แต่มิใช่เมตาโดยไม่แยกแยะเช่นที่ใหนังสือบรรยาย เหมือนกับที่เขาค้นพบตั้งแต่ครั้งแรกนั้นเ ในิสัยของเขาเก็มีธาตุแท้อันดำมืดอยู่ ถึงขนาดมากยิ่งกว่าที่เขาคิดเอาไว้ ี้มีด้านหนึ่งที่ซุกซ่อนเอาไว้ เอาความดำมืดของตนเเก็บไว้ภายใต้ความอบอุ่นอ่อนโภาย รอยยิ้มอบอุ่นราวแสงตะวันที่เขาแสดงมานั้นส่วนมากแล้วมีความหลอกลโดยธรรมชาติแฝงเร้นไว้อยู่
อ๋าวหรานมองจิ่งฝาน “เช่นนั้นแล้วเ้าทำไปเพื่ออะไรกันแน่?”
จิ่งฝานยิ้มตอบ “ก็ู้ว่าเ้าจะทำ่าไรต่อ? ความลับี้ก็มอบให้เ้าแล้ว ไม่เพียงแค่ถ้ำเฉิยฉุ่ย ยังมีตำรับยาตระกูลจิ่งของข้า วิธีปลูกสมุนไพร เคล็ดวิชากำัภายใ ต่อไปข้าจะบอกเ้าทั้งหมด เ้ายังกล้าเรียนรู้อยู่อีกหรือไม่?”
อ๋าวหรานหัวเราะตอบ “เ้าผลักข้าไปสู่าตันจริงๆ ไม่เหลือาให้ถอยเลย”
จิ่งฝานยกถ้วยชาขึ้นมาดื่มไปหนึ่งอึก “อ๋าวหราน ต่อไปไม่ว่าความลับใดของตระกูลจิ่งของข้ารั่วไหลไป แม้เพียงน้อยิ ข้าจะถือว่าเป็ความผิดของเ้า”
อ๋าวหรานพูดด้วยความโ “นี่มันไม่ยุติธรรมเลยจริงๆ”
จิ่งฝานยิ้ม่างดงามยิ่ง “้าีมากแล้ว หนึ่งที่รู้ความลับมากขนาดี้ แล้วยังพูดไม่ได้ว่าความลับนั้นมาจากไหน ข้ารับเ้าไว้ก็ช่างเถอะ แต่ยังถ่ายทอดความรู้ทั้งหมดให้อีกด้วย ไม่มีปกปิดแม้เพียงิ”
อ๋าวหราน “ถ้าเช่นนั้นข้ายัง้ขอบคุณเ้าด้วยสินะ”
จิ่งฝาน “ไม่้เกรงใจ”
อ๋าวหรานแยกเขี้ยวส่งยิ้มไปาเขา
จิ่งฝาน “สายแล้ว ทานข้าวเสร็จแล้วเ้าก็มาเิ่เรียนวิชาแพทย์กับข้าเถิด”พ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??