เรื่อง ใครจะทะลุมิติมาเป็นตัวร้ายได้ห่วยเท่าข้า! (Yaoi) [แปลจบแล้ว]
วันที่อ๋าวหรานก็ไปที่สวนสมุนไพรนั่นตั้งแต่เช้า วันี้จิ่งฝานมีธุระ ดังั้วันี้เขาจึงมีเวลาอยู่ที่นี่ทั้งวัน
เช้าตรู่ฟ้ายังไม่สว่าง ถึงแม้จะไม่มีลม แต่มักจะรู้สึกว่ามีาเย็นที่แผ่เข้าสู่ร่างกายและจิตใจ เีได้ว่าเย็นสบายอยู่ไม่น้อย เื่วานัจากัไปแ้ เขาัมาที่ที่พักเก่าของเขากลางดึก เลือกกิ่งไผ่ที่เหมาะสมสามกิ่ง ใช้เวลาทั้งคืนเหลาเป็นพู่กันไผ่สามด้าม พู่กันไผ่ชนิดี้ส่วนหัวปากเหลาให้มีรูปลักษณ์แหลมเหืนปากกาหมึกซึม ส่วนหัวแหลมนอกจากจะมีายืดหยุ่นดีแ้ ยังสามารถกักเก็บและูดน้ำได้ าหนาบางของปลายพู่กันเองก็สามารถเหลาได้เรื่อยๆ เ็อย่างไรก็ได้ให้เหืนกับปากกายุคปัจจุบันามาต้องการของตนเอง
อ๋าวหรานนอกจากจะได้รับสืบทอดวรยุทธ์จากเ้าของร่างเดิมมาแ้ อย่างอื่นเขายังไม่เข้าใจอะไรเลย เขาอยากจะจดบันทึกสักหน่อย ปรากฏว่าลายืที่เขียนด้วยพู่กันั้เขาไม่อาจทนูได้ เหตุี้ก็ยังพอว่า แต่เขาัเขียนได้ช้ามาก ีทั้งยังควบคุมาเ็ใหญ่ของตัวอักษรไม่ได้ี กระดาษแผ่นหนึ่งเขียนได้แค่ไม่กี่ตัวก็ไม่เหลือที่ว่างแ้
ุท้ายจึงทำได้เพียงเหลาพู่กันปากกาไผ่ที่แข็งแรงขึ้นมาเพื่อเขียนหนังสือ เื่คืนเร่งรีบจัดเตรียมพู่กันปากกา ้ำึ กระดาษ และที่ฝนหมึก ซึ่งี้อ๋าวหรานถืออยู่เต็มไม้เต็มื น่าเีดายไม่มีย่าม วันี้อ๋าวหรานวานสาวใช้คนหนึ่งใเรือนของจิ่งฝานตั้งแต่เช้าว่าให้ช่วยทำย่ามสะพายให้เขาสักหนึ่งใบ ต่อไปจะได้ใส่ของพวกี้ได้สะดวก
เด็กรับใช้คนั้น่าเอ็นูเป็นอย่างมาก ัจากตอบรับคำขอร้องของเขาแ้ก็รับปากว่านางสามารถทำเสร็จได้ภายใคืนี้ อ๋าวหรานรู้สึกผิดใใจเป็นอย่างมากที่ต้องใช้งานสาวน้อยตัวเ็ๆ
เปิดประตูสวนสมุนไพร อ๋าวหรานคิดว่าตัวเองมาถึงเช้าทีุ่ ี้น่าจะยังไม่มีใครมา ัพบว่าจิ่งจื่ออยู่ใสวนสมุนไพรอยู่ก่อนแ้
จิ่งจื่อถูกเีงเอี๊ยดอ๊าดของประตูดึงูดให้เงย้าขึ้น ทั้งคนาประสานาอยู่ชั่วะหนึ่ง ใดวงาทั้งล้วนมีาประหลาดใจปรากฏอยู่
จิ่งจื่อย่นหัวคิ้ว “เ้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?”
อ๋าวหรานไม่ได้รีบร้อนตอบเขา เิอย่างช้าๆ ้าเข้าไป
จิ่งจื่อโกรธ “ข้าถามเ้าอยู่นะ”
อ๋าวหรานยิ้มตอบ “แน่นอนว่าก็เหืนกับเ้าไง ไม่เช่นั้เช้าตรู่ขนาดี้มาที่นี่ มาเพื่อกินหญ้าหรืออย่างไร”
จิ่งจื่อ “……” เ้านั่นแหละที่กินหญ้า!
จิ่งจื่อทำเีงฮึพูดว่า “เ้าก็คงทำได้แค่กินหญ้าสินะ”!
อ๋าวหราน “กินเ้าหรือ?”
จิ่งจื่อ “ !!! ”
จิ่งจื่อพูดด้วยาโกรธ “เ้านั่นแหละที่เป็นหญ้า”
จิ่งจื่อ “เ้าคิดว่าการพยายามและาขยันจะช่วยชดเชยาโง่ของเ้าได้หรือ? กระเป๋าหญ้า! [1] ”
อ๋าวหรานคิดว่าตัวเองอายุปูนี้แ้ ไม่อยากคิดเ็คิดน้อยกับหนุ่มน้อยที่การกระทำเหืนป่วยด้วยโรคมอเช่นี้ เขาส่งยิ้มราวสายลมฤูใบไม้ิไปให้จิ่งจื่อ แ้หันกายจากไปทันที สิ่งที่เขาต้องจำใวันี้ยังมีีเยอะมาก เวลามีค่าจะเีไปโดยเปล่าประโยชน์ไม่ได้
จิ่งจื่อมองอ๋าวหรานที่ใบ้าประดับรอยยิ้มจอมปลอม รู้สึกว่าาโกรธติดอยู่ที่หลอดลม จะเอาลงไปก็ไม่ได้เอาออกมาก็ไม่ได้
อย่างไรเีก็ยังเป็นเพียงหนุ่มน้อย ต่อให้จะเฉลียวฉลาดสักแค่ไหนก็ยังคงมีาเลือดร้อนของวัยรุ่นอยู่บ้าง ีทั้งเขายังเป็นอัจฉริยะที่ทั้งะูยกย่อง เื่ยืนโกรธอยู่ตรงั้คนเดียวครู่หนึ่งก็สามารถดึงสติัมาได้ สงบอารมณ์สงบจิตใจได้แ้ก็ส่งเีงหึไปทางอ๋าวหรานทีหนึ่ง หันกายเข้าไปใโรงยา
ไม่ใช่เพราะเขาไม่อยากอยู่ร่วมกับอ๋าวหรานใสถานที่เดียวกันหรอก แต่เพราะเขาไม่มีาจำเป็นต้องอยู่ด้านนอกนี่แ้จริงๆ
สมุนไพรด้านนอกที่ปูไว้ล้วนเป็นสมุนไรระดับล่าง ก็มีเพียงแค่เด็กๆ ใะูกับอ๋าวหรานอัจฉริยะที่เพิ่งเริ่มเรียนเท่าั้ที่จะอยู่ที่นี่
ทั้งคนมาตั้งแต่เช้า ีู้หลานคนอื่นใะูจิ่งล้วนยังมาไม่ถึง ทั้งโล่งและสงบเป็นอย่างมาก อ๋าวหรานนั่งเปรียบเทียบกับ “ำาา” ทำามขั้นเดิม แต่วันี้เขานำหนังสือตำรับยาอย่างง่ายมาด้วยเล่มหนึ่ง เป็นสิ่งที่เื่วานัจากัไปแ้เขาขอมาจากจิ่งฝาน ค่อนข้างพื้นฐานเหมาะสมกับระดับารู้ของเขาเป็นอย่างมาก
ทั้งเรียนและใช้ใเวลาเดียวกัน วิธีการเช่นี้ง่ายต่อการจำและการเข้าใจ
อ๋าวหรานเรียนไปด้วยจำไปด้วย เื่วานที่เหลาพู่กันปากกาไผ่ เขาก็ยังทำสมุดบันทึกขึ้นมาเล่มหนึ่งด้วย ชนิดของกระดาษที่ใช้ค่อนข้างหนา ไม่ใช่พลิก้าขึ้นใแนวนอนแบบโบราณ แต่เป็นแบบพลิก้าข้างใแนวตั้ง ใต้กระดาษเขายังติดแผ่นไม้บางๆ เอาไว้เพื่อเป็นที่รอง ด้วยฝีืกระบี่ของเขาใี้ การเหลาแผ่นไม้สวยๆ สักแผ่นก็ถือเป็นเรื่องง่ายดาย
อ๋าวหรานอดทอดถอนใจไม่ได้ว่า มีวรยุทธ์นี่มันดีเีจริง
พ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??