เรื่อง มนต์ดำ อาถรรพ์ อารมณ์ (ฉบับเซ็นเซอร์)
ทันทีี่ผู้ัับัญชาาก้าวเ้าาใน้ จ่าหม้าน็ตกใ และีถอนแก่นกายออก ้ยกมือาึ้ตะเบ๊ะ
“ ขอโทษี่เปิดประตูช้าครับ เาะผมกำลังซั่มอยู่ เฮ้ย! ไม่ใช่ สอบสวนผู้ต้องหาต่างหาก ”
ไม่รู้ว่าเป็เาะจ่าหม้านหื่นจับ หรือตัณหาจัด เทำให้ดวงตาเลื่อนไปี่เป้าตรงกึ่งกลางกายของตำรวจา ี่ี้ึ้เป็รูปทรงอย่างชัดเจน เนื่องจากกางเกงสีกากีี่สวมใส่เป็แนวรัดเข้ารูป
“ ว้าว แม่เจ้าโว้ย ทำไมู้ึไ้โหนกนูนขาดนี้ ”
้ความเร้าใทางอารมณ์ ประกอบัจ่าหื่นกำลังอยู่ในภาวะจิตเตลิด จึงทำให้เลือดกำเดากระฉูด และพุ่งตรงไปหาตำรวจา
“ เฮ้ย! ” ู้หน้าสวยตกใ เาะจู่ๆ็ถูกโจมตี้น้ำคาว แต่้ปฏิกิริยาี่ว่องไว เธอจึงถีบตัวถอยห่าง ทำให้้จากาถูกคราบโสมมอย่างหวุดหวิด
“ อึก อัก ” เสือเ่าพยายามฝืนไม่ให้แสดงความทุเรศออกมา แต่ยิ่งทำ ความอุบาทว์็ยิ่งทะลักแรงและไกลกว่าเดิม ไม่ช้าาน ทุกสิ่ง็เป็อันจบ
“ แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก……”
เสียงหอบกระเส่าของหมวยาและจ่าหม้านดังประสานกันแผ่วเบา บ่งบอกว่าเขาเพิ่งผ่านเกมกามี่โคตรหนัก แต่ี่ร้ายกว่านั้นคือดันีตำรวจายืนเป็กรรมาอยู่ตรงกลางระหว่างเขา สีหน้าฟ้องว่าโกรธจัด
“ จ่าหม้านิาเดี๋ยวนี้ ี่มันเิอะไรึ้ ทำไมึมาีอะไรกันใน้สอบสวน ” ตำรวจาไถ่ถามไม่หยุด น้ำเสียงเครียดขึ้ง ประดุจดังปืนกลมือี่รัวใส่อริอย่างเาเป็เาตาย
ด้านซิ้มเง็ไปไม่เป็เช่นกัน เาะไม่คิดว่าะเจอเรื่องแบบนี้ แต่ีใ็นึกตำหนิตัวเงี่แอบคล้อยตาม สองมือจัดเครื่องแต่งกายให้เข้าี่ ่าางกๆเงิ่นๆ
“ ทำไมา ทั้งี่ไอ้ตำรวจบ้านั่นทั้งแก่ทั้งเหี่ยว แต่ัเผลอีอารมณ์ร่วมัมันไ้ เาี่ทุเรศชะมัด ” แต่ไม่ทันก่นด่าจนสมใ ตำรวจา็หันมาเล่นงาน
“ แล้วตกลง คุณเป็ใคร ทำไมึไม่ตอบชั้นัที ”
“ เ่อ ดิชั้นแค่โนบอดี้คนนึงเท่านั้นเงค่ะ ู้อย่าสนใเ ” ซิ้มเลือกี่ะถอย ้เดินหนี แต่ตำรวจเ่าัคงอาวรณ์ จึงปรี่มาางทาง
“ เดี๋ยวก่อนสิ ะไปไหนล่ะ คุณู้ญิ ผมัสอบสวนไม่เสร็จเ ”
“ หยุดเนะ ตาเ่า ปล่อยเธอไปเดี๋ยวนี้ ” ตำรวจาหน้าสวยออกคำสั่ง ทำให้จ่าหม้านีทำปฏิบัติ
“ คะ ครับ ”
พอเห็นหนทางเปิดโล่ง ซิ้ม็เร่งฝีเท้า เพื่อไปให้พ้นจากี่นี้ และในขณะี่ก้าวยาวๆึหน้าประตู ็พบหนุ่มคนนึงี่กึ่งนั่งกึ่งนอนบนเก้าอี้ ดวงตาดูล่องลอย หมวยาจึงตกใ
“ ว้าย! นั่นมัน ”ายคิด” ี่า ทำไมึีสภาพแบบนี้ ”
“ อ๋อย ไม่เป็ไรครับ ผะ ผมแค่ยะ ัปรับโฟกัสสายตาไม่ไ้ ” คิดูจบ ็พยายามััลูกตาี่กลิ้งกลอกไปา แต่็ัไม่สำเร็จัที ้หนุ่มเพิ่งโหมัดาลุ่นๆ่เข้าไปี่ใ้า
ซิ้มไ่แ่ใว่าทำัไง ครั้นะพาไป้ ็ไม่รู้ะำไ้มั้ย เาะเธอเป็แคู่้ญิธรรมดา ะีแรงุ้ผู้ชายไ้ัไง ครั้นะปล่อยไป ็แ้้ำใไปหน่อย ่าต้องเ่ี เนื่องจากี้ติดพันัภารกิจ่เพื่อนาให้้จากาโรุมข่มขืน
“ เาใงดีนะ ไอ้เา็ีซะ้ ่ไม่ไ้ ลองพยุงมันก่อนดีกว่า หวังว่าะพอไหว ” เมื่อเป็เช่นนี้ หมวยา็ค่อยๆช้อนแขนเข้าใต้หัวไหล่ แล้วพยายามยกกายี่สูงกว่าใหญ่กว่าของบุรุษ
“ อึ้บ ลุกึ้ยืน เาต้องีไป่ยัยหมอน ”
“ อ่า ครับ ใช่แล้ว เาต้องไป่พี่หมอนสุดสวย ” แม้ท้ายประโยคี่ายคิดเพ้อออกมา ะดูแปลกๆ แต่ซิ้มไม่ีเวลาสนใ และเหมือนคุณายศรีสมรัีบุญ หนุ่มจึงพอประคองตัวเงไ้เล็กน้อย
“ เ๊ะ! มันเดินไหวี่หว่า ดีล่ะ ต้องีพาไปี่รถ ” ซิ้มแย้มยิ้มเล็กน้อย เาะี่คือความสำเร็จแรกี่เธอพบเจอในวันนี้ แต่ปัญหา็คือ……หมอี่จอดรถี่ไหน
……………………..
ตัดกลับมาทางด้านตำรวจา ซึ่งี้กำลังยืนกอดอก ดวงตาจ้องเขม็งไปัตำรวจสูงวัยี่กำลังก้มหน้าสำนึกผิด ตัวหดลีบจนเหลือไม่กี่เซน ้ไม่กี่าทีก่อน เขาดันทำบางสิ่งี่เลวร้ายขั้นสุด นั่น็คือ….ีอะไรัู้ญิใน้สอบสวน
“ เอ ผมแค่ะสืบค้นความจริงจากู้ญิคนนั้นครับ ” ี่คือข้อแ้ั ี่มองจากาัา ็รู้เว่ามันไม่เเซ็นส์โดยสิ้นเชิง
“ ไม่เชื่อ จ่าคิดว่าชั้นโง่นักรึไง……….” และนั่นคือาเปิดฉาก ก่อนี่สารพันคำด่าะถูกส่งมาแบบไม่หยุด ่าสิ่งี่เข้าหูของจ่าสูงวัยีแต่เพียง บลา บลา บลา ้โฟกัสสายตานั้นมุ่งไปัจุดเดียว นั่น็คือ “หน้าอกหน้าใ” ี่กระเพื่อมน้อยๆตามจังหวะเคลื่อนตัว
“ โอ้ว แต่ะว่าไป ทรวดทรงของู้็ไม่เบาเ ดูสิ ขาด็ไ้มาตรฐาน แถมัเต่งตึงี ี่ถ้าไ้ลูบคลำ คงะเด้งสู้มือ ”
ด้านู้าเง็เะใอยู่เหมือนกัน เาะดวงตาของจ่าหม้านดูลอยๆ แถมัเลื่อนมาจับแถวทรวงอกของเธอเป็ระยะ
“ ตาเ่าี่ฟังเาอยู่มั้ยเี่ย ทำไมึดูใกล ่าาคล้ายโรคจิตี่ส่องุ่ของาๆ ”
และในอึดใต่อมา ู้า็หมดความอดทน ้พบว่าสายตาชั่วๆองตาแก่ตัณหาไ้ขยับมาจับจ้องกายช่วงล่าง ซึ่งเป็ส่วนี่ต่ำกว่าใต้เข็มขัด นั่น็คือเป้ากางเกง ัโคนขาี่กระชับไ้รูป ฝ่าเท้าี่ว่องไวเตวัดเข้าี่ก้นของีฝ่ายเต็มแรง
“ โอ๊ย อะไรกันครับเี่ย ู้เตะผมทำไม ” จ่าหม้านกลับมาไ้สติ เาะเพลงเท้านั่นรุนแรงไม่เบาเทีเดียว โครมเดียวึัสะโพกคราก
“ ็แล้วแกตั้งใฟังชั้นมั้ยเล่า ” ู้าตวาดกลับ
“ ผม็ฟังอยู่ไม่ใช่เหรอ แถมไม่เีอะไรเัคำ ” สีหน้าของตาเ่าัคงเหยเก มือาลูบคลำจุดี่ถูกเตะ
“ ็ถ้าฟังจริง บอกมา ชั้นูอะไรไปบ้าง ”
“ อ่อ เ่อ ็คงะประมาณตักเตือนว่าอย่ารุ่มร่ามี และถ้าฝ่าฝืน ครั้งต่อไปะให้ราง….เฮ้ย! ไม่ใช่ ะลงโทษให้หนักกว่าเดิม ”
สิ้นคำตอบ ู้า็ยิ้มรับเล็กน้อย ทำเาใของเสือเ่าแทบละลาย ้ไมตรีนั้นมาจากาสวยคมแนวลูกครึ่งี่เข้าขั้นประกวดางงามไ้
“ โอ้ ทำไม ู้ึไ้สวยจัง หรือว่าเธอคิดะให้รางวัลแก่เาจริงๆ แล้วอาาแบบนี้ถือว่าทอดสะพานไ้มั้ย ”
แต่ไม่ทันไ้เพ้อัเท่าไหร่ เสือเ่า็เป็อันจบ วิมานพังทลายทันควัน เมื่อีมะเหงกก้อนโตประเคนใส่กระบาลเล็กๆของเขา
“ โป้ก ”
“ เจี้ยก ” จ่าหม้านร้องไม่เป็ภาษา เาะเจ็บจนน้ำตาไหล และเจ้าของกำปั้นี่ตอกลงมา ย่อมต้องเป็ู้าอย่างแน่นอน
“ ไม่ต้องมาตอแหลเ ตาเ่า แก่แล้วัไม่เจียม ดันทะลึ่งมาส่องนมของชั้นี และเพื่อสำนึกผิด แกต้องถูกลงโทษทางวินัย ้าถูกสั่งขัง 15 วัน ”
“ ฮ้า ทำงั้นเเหรอ ู้รุนแรงไปมั้ย ” จ่าหม้านร้องเ แตู่้าไม่สนใ และู่ต่อไปี
“ ะยอมหรือไม่ยอม ี่แค่ลงโทษเบื้องต้นนะ ถ้าระหว่างนั้น เ้าุ์(หมายึซิ้ม)เขาเาเรื่อง แก็เตรียมติดคุกยาวๆไ้เ ”
“ อ่า ครับ ” จ่าหม้านเริ่มยอมจำนน เาะดูจากสถานาณ์ี่เป็ เขาน่าะไม่รอดร้อยเปอร์เซ็นต์
“ แล้วะเข้าคุกไ้หรือั ” ู้าตามเรื่องต่อ สายตาดุดันเป็ี่สุด
“ โอ้ โอ้ โอ้ ครับ ทันทีเดี๋ยวนี้เ ” จ่าหม้านีสนองความต้องา ้ยื่นาและปืนพกใหู้้า ปิ้า้าก้าวเข้าไปใน้ขัง แล้วปิดประตูลูกกรงทันควัน เพื่อรับโทษทัณฑ์
หลังจากเสร็จเรื่องัลูกน้องวัยดึก ตำรวจา็เดินออกไปสูดอากาศนอกอาคาร เพบว่าเริ่มีเจ้าหน้าี่คนอื่นเ้าาใน สน.บ้างแล้ว เธอจึงอาศัยจังหวะนี้ ทบทวนความคิดของตัวเง เพื่อเดินงานขั้นต่อไป
“ อืม เาต้องยื่นเรื่องไปให้สารวัตร เพื่อตั้งคณะกรรมาพิจารณาโทษ และคงต้องภาวาต่อพระคริสต์ัหลายๆที ไม่ให้เ้าุ์เขาฟ้้มา ำะไ้ไม่เสียชื่อเสียง ทำไมา ตาเ่านั่นึไม่รู้ัยับยั้งชั่งใไ้บ้าง ”
แต่นึกทบทวนไ้ประเดี๋ยวเดียว มือถือในกระเป๋ากางเกง็สั่นอย่างรุนแรง ตำรวจาจึงีล้วงมันึ้มา แล้วมองไปี่หน้าจอ ทำให้รู้ว่าใครโทรมา
“ เ๊ะ! สิงห์ี่า ีอะไรรึเปล่า เาะตามปกติ ตาี่ะไม่โทรหาใครในเวลาราชา เว้นแต่ะีเรื่อง…..งาน ” และในอึดใต่อมา ตำรวจา็รับสาย ้ทักทายห้วนๆ
“ ไง สิงห์ ายโทรมาหาชั้นทำไม ”
ปลายสายดูะนิ่งซะอย่างงั้น คล้ายอึ้ง แต่พอตั้งหลักไ้ เสียงห้าวใหญ่ของาุ่็ตอบกลับ
“ ีู่จาให้ีหางเสียงหน่อย็ดีนะ เาะตามมารยาทคนไทยเขาถืออาวุโสกัน ดังนั้นเธอเรียกชั้นว่าพี่สิงห์ ีอย่างนึง ชั้น็ียศสูงกว่า ”
“ เชอะ ็นั่นมันธรรมเนียมของาย แต่ี่บ้านชั้นเขาไม่ไ้ยึดหลักนี้ ” ตำรวจาเีกลับ ทำเาปลายสายต้องเวียนเฮด
“ ็รู้ว่าเด็กลูกครึ่งเรียนจบนอกอย่างเธอะไม่สนใ แต่ี่อเมริกาไม่เคยีสุภาษิต “เข้าเมืองตาหลิ่ว ต้องหลิ่วตาตาม” รึไง ”
“ ไอ้ี่ายว่าไม่ีในสารบบของบ้านชั้น แต่ถ้าคำว่า….สกิลสำคัญกว่าอายุ เรื่องนี้ไ้ยินเป็ประจำ ” ตำรวจาเีทันควัน ซึ่ง็นับว่าคมเทีเดียว
“ เฮ้อ…..” ปลายาถอนหายใยาว เป็เชิงระอา ก่อนะเข้าเรื่องี่ตนต้องาสื่อสารจริงๆ
“ เาล่ะ ี่โทรมา ไม่ีอะไรหรอก แค่อยากะบอกว่าเธอถูกผู้กำัเลือกให้เข้าร่วมทีมจู่โจมของชั้น ”
“ อืม ็นับว่าผู้เ่านั่นีตานะ ว่าแต่เริ่มภารกิจเมื่อไหร่ล่ะ ” ตำรวจหญิงยิ้มเยือกเย็น บ่งบอกว่าสิ่งี่เธอะไ้ทำ น่าะเป็เรื่องอันาย
“ อาทิตย์หน้า เรื่องี่ะู ีแค่นี้แหละ ”
“ โอเค งั้นเลิกกัน ” ตำรวจา็ง่ายเช่นกัน แต่ก่อนี่เธอะวางหู าุ่ไู้ทิ้งท้าย
“ ไ้เ แต่ก่อนไป อยากขอเตือนีครั้ง อย่าซ่าให้มากนัก เาะเธอัไม่คุ้นชินักะลาแลนด์ เข้าใมั้ย ู้เมย่า ”
สามารถิางานเขียน ณ.ปัจจุบันและในอาคตของผมไ้ี่เพจ Jalando นักเขียนา์คไซด์ไ้ี่ลิงค์ด้านล่างครับ
https://www.facebook.com/jalando.darksidewriter.version2
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??