เรื่อง ดั่งหทัยภูผา
เช้าัต่อมา
"ะไปไะ" หลังจากาาาเช้าเรียบร้อยแ้ผ้าแ็เห็นูาขึ้น้ไปแ่ัใสู่เนี้ยบำัะออกไป้าเธอึเอ่ยาเขาขึ้นเาะเขาไม่ได้เธอล่วงหน้า่าจะไปไ
"ไปหาาสุข" ตัวโชะงักฝีเ้าหันกลับมาญิาเสียง้เขาจะดูซิ่าเธอจะ้าเขาืไม่าเขากับเธอแี้
"เดินทางปลอดภัยะะขอให้คุณภูีาสุขมากๆะะ" ใ้าหวาน่ยิ้ม้าให้ตรงหน้า่าไม่ีี่า่าจะประชดืโกรธเคือง
"อืม" ูาิ้อ่อนทั้งส่ายัเบาๆจบบทสนทนาเขา็หันหลังออกไปจากบ้าน่ารวดเร็วเาะจะไม่ทันเวลานัดหมายธุระเขา
"คุณแเธอน่าเอ็นดูะะคุณท่าน" ดวงใจที่นั่งอยู่กับสายทองและโิไม่ใกล้ไม่ไกลเมื่อเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด็ิ้ด้วยาเอ็นดูผ้าแ
"นั่นิผัวจะไปหาาสุขนอกบ้านเีย็อวยพรซะ่านั้น เฮ้อ..ฉันล่ะปวดั" สายทองถึงขั้นต้องยกมือกุมขมับแ้เรียกหลานสะใภ้เธอมาอบรมอะไรสักหน่อย
"หนูแมาหา่าหน่อยิลูก
"ค่ะคุณ่า" ร่างบางได้ยินผู้ใหญ่เรียก็รีบจ้ำอ้าวเข้ามาหา่าไม่รีรอ
"ฟัง่าะถ้าอาหารในบ้านอร่อยตาภู็ไม่อยากไปาาานอกบ้านหรอกะ" สายทองูพรางิ้มือาที่ีริ้วรอยเี่ย่นาวัยึ้ลูบัผ้าแเบาๆด้วยาเอ็นดู
"หนูเข้าใจแ้ค่ะคุณ่าต่อไปนี้หนูจะทำให้เต็มที่ค่ะ" ดวงตากลมโจับจ้องรับฟังสายทอง่าตั้งใจเมื่อฟังจบริมฝีปากบาง็ฉีกยิ้มร่าพยักหน้าหงึกหงักด้วยาเข้าใจ!
"โอ้ว..ขนาดนั้นเลยหรอ" สายทองมองหน้ากับดวงใจด้วยาเขินอายเล็กน้อยกับคำูผ้าแ
"ค่ะคุณ่าเรื่องพวกนี้หนูถนัดแ้็ชอบมากด้วยหนูขอตัวไปจัดเตรียมตั้งแต่ตอนนี้เลยะะ" ผ้าแเอ่ยอีกครั้งด้วยน้ำเสียงมั่นใจให้สายทองได้เชื่อ่าจะไม่ีทางผิดหวังในตัวเธอแน่นอน่าจบไม่นานผ้าแ็ไปจัดเตรียมิ่งที่จะสร้างาสุขในบ้านนี้ใหู้าทันทีาที่สายทองได้กับเธอ
"ุแ่่าลูกสะใภ้โสเนี่ย เข้าใจทีุ่แ่จริงๆใ่มั้ยะ" หลังจากที่ลูกสะใภ้เธอเดินหน้าระรื่นออกไปแ้โิคิด่าผ้าแจะต้องเข้าใจในิ่งที่แม่สาีเธอสื่อแน่นอน
"แม่คิด่าหนูแ็น่าจะเข้าใจะ" สายทองขมวดคิ้วครุ่นคิดเล็กน้อยคิด่าิ่งที่เธอสื่อออกไปผ้าแน่าจะเข้าใจแต่ยังไง็ยังไม่เชื่อใจผ้าแร้อยเปอร์เซ็น่าหลานสะใภ้เธอนั้นเข้าใจ่าถ่องแท้ืป่าวครั้งจะเอ่ยูตรงๆ็ดูจะน่าเกลียดเกินไป
18.00 .
โ๊ะอาหาร
"ไปตั้งแต่เช้ากลับมาซะเย็นัหยุดแทนที่จะอยู่บ้านกับเีย" สายทองตำหนิหลานชายเธอในระห่างที่ร่วมโ๊ะาาาเย็น
"ผม็ีธุระนี่ครับันี้อาหารเยอะเลยีแขกมาหรอครับ" ูารู้ดี่าเขาต้องถูกตำหนิอยู่แ้เมื่อออกนอกบ้านในัหยุดโดยที่ไม่่าเขา่าไปทำอะไรแต่ที่เขาแปลกใจ็คือไม่รู้่าันี้จะีแขกมาร่วมโ๊ะอาหารด้วยื่าไรถึงีอาหารหลากหลายเรียงรายอยู่เต็มโ๊ะ
"ไม่ีหรอกค่ะแตั้งใจทำอาหารหลายๆ่าให้คุณภูกับทุกลองชิม่าจานไอร่อยแจะได้ทำบ่อยๆค่ะ" ผ้าแรีบเอ่ยขึ้นมาเาะนี่เป็นฝีมือเธอ
"แต่ที่่าชิม็อร่อยทุก่าะ"
"ฉัน็เห็นด้วยกับุแ่ะเธอ็ีฝีมือปลายจวักดีเหมือนกันนี่"
คำชมสายทองและโิทำืยิ้มแก้มปิายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งคราวนี้็เหลือแคู่าเท่านั้น่าจะโอเคกับฝีมือเธอืป่าว
"งั้นคุณภูลองชิมิะ่าชอบืป่าวเาะคุณ่า่าถ้าอาหารในบ้านอร่อยคุณภูจะไม่ไปาาานอกบ้านทำให้ีาสุขในบ้านได้ค่ะ" ูจบ็ยิ้มหวานดููา่าเขานั้นจะเลือกทานอะไรและจะชอบืไม่
"อ๋อ..ผมเข้าใจแ้" จบคำูผ้าแสายตาคมูา็มองไปที่่าเขาพรางพยักหน้าเบาๆเข้าใจแ้่าทำไมันี้ผ้าแถึงได้ืทำอาหารเองเยอะขนาดนี้คงจะีสอนแต่ลูกศิษย์็น่าจะไม่เข้าใจพ
.....................
อืมมมะ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??