เรื่อง ดั่งหทัยภูผา
"เฮ้อ...แ่แม่่าลูกสะใภ้แม่จะไ่เข้าในะ" โสพิศถอนหายใเบาๆ
"ยังไงหรอคะคุณแม่มีเรื่องอะไรที่แพรไ่เข้าใคุณแม่บอกแพรได้เลยะะ" ีห้าผ้าแพรารู้คำจากโสพิศเอาเียากๆหากเธอไ่เข้าใอะไรตรงไหรือทำอะไรผิดไปเธอ็าใ้โสพิศนั้นบอกเตือนเธอได้เลย
"ไ่มีอะไรหรอกทานเถอะ" โสพิศพูดอะไรไ่ออกขนาดแม่สามีเธอ่าพูดตรงแล้วผ้าแพรยังไ่เข้าใงั้น็ใ้ประสบการณ์หลังจากนี้เป็นคนสอนลูกสะใภ้เธอเอง็แล้วกัน
ครู่ต่อา
"ทานอิ่มแล้วคุณภูคิดเหืนคุณย่ากับคุณแม่หรือป่าวคะ" ผ้าแพรใจดใจ่อภูผานั้นทานอาหารเย็นอิ่มแล้วเธอจึงค่อยๆตะล่อมถามเา่าพึงพอใในฝีืเธอแค่ไ
"็คิดแบบนั้น" ภูผาพยักห้าเบาๆ
"เฮ้อ..ค่อยโล่งอกฉันทำสุดฝีืเลยะะเรื่องนี้ฉันถนัด" เป็นคำที่ทำใ้ผ้าแพรใชื้นที่สุดสมกับความเหนื่อยที่เธอเลือกสรรจัดการวัตถุดิบทั้งวันแม้จะมีอาการวิงเวียนอยู่บ้างเาะกลิ่นอาหารแ่เธอ็อดทน
"อืม..ฉันรู้แล้วไปข้างบนกันเถอะฉันาอาบน้ำ" ภูผาเ็ท่าทีดีใญิาเา็ยกืหนายีหัวเธอเล่นด้วยความเอ็นดูเาะเธอดูจะภูมิใกับการที่มีคนชมฝีืเธอเียเหลือเกิน
"เดี๋ยวคุณภูค่อยขึ้นไปดีก่าค่ะฉันจะเตรียมน้ำอุ่นใส่ในอ่างใ้ะะแ่คุณภูต้องรอใ้อาหารย่อยก่อนสักครึ่งชั่วโมงแล้วค่อยอาบ"
"โอเคเธอไปจัดการเถอะ"
"ค่ะ" ่าจบร่างา็รีบเดินขึ้นบันไดไปทันที
"เมียแกดีกับแกแบบนี้แกยังจะไปหาความสุขนอกบ้านอีกหรือไง" สายทองเหล่ตามองหลานชายเธอด้วยสายตาเหนื่อยหน่ายเื่เช้าเธอไ้ิเต็มสองรูหู่าหลานชายเธอจะไปหาความสุขเธอเลยต้องติงสักหน่อย
"เื่เช้าผมไปคุยเรื่องสัญญากับบริษัททัวร์แล้วที่พูดแบบนั้น็แค่แกล้งเธอเล่นครับคุณย่า็รู้่าเธอเข้าใอะไรแบบนี้ที่ไ" ภูผายกยิ้มมุมปาก
"งั้น็แล้วไปนึก่าแกไปยุ่งกับู้ญิคนอื่นอีก" สายทองไ้ิเช่นนั้น็โล่งใแ่็ใช่่าจะไ้ใหลานชายเธอเีีเดียว
"ถ้าผมายุ่งบ้างล่ะครับ" คนตัวโตเอ่ยหยอกคนเป็นย่า
เพี๊ยะ!
"เดี๋ยวเถอะนะ.. เฮ้อ...แ่ยังไงถ้าเราจะยุ่งเรา็คงไ่ใ้ย่ารู้หรอกใช่มั้ย" ืที่ไ่ค่อยได้ตีหลานชายเท่าไรวันนี้อดที่จะยกฟาดต้นแขนเป็นไ่ได้
"....." ภูผาั่ลอยห้าลอยตาไมได้อะไรออกไป็จริงอย่างที่ย่าเาพูด
"ยังไง็นึกถึงลูกถึงเมียไว้ใ้เยอะๆทำอะไรจะได้คิดก่อนทำบ้าง"
"ครับคุณย่า"
"คุณพ่อเรา็หยุดเื่ตอนมีลูกนะตาภูยังไง็ื่าแม่ขอร้องแล้วกัน" โสพิศรู้ดี่านิสัยภูผาเหืนพ่อเาไ่มีผิดและเธอ็ยังเชื่อ่าหากสามีเธอเปลี่ยนได้ลูกชายเธอ็จะต้องเปลี่ยนได้
"คร้าบ..คุณแม่..นี่เธอาอยู่ที่นี่ไ่กี่วันดูทุกคนจะเข้าข้างสะใภ้กันไปหมดซะแล้วนะครับ"
20.30 น.
"เธอเียใหรือป่าวที่รู้่าตัวเองมีลูก" ภูผาที่พึ่งอาบน้ำแ่งตัวเสร็จเาอยู่ในชุดนอนีเทาแบบเดิมที่ใส่ในทุกๆวันเาะเามีชุดนอนแบบเดียวกันีเดียวกันหลายชุดคนตัวโตั่พิงหัวเตียงคุยกับญิาเช่นเดิมอย่างที่เคยทำในทุกๆวันตั้งแ่ผ้าแพราอยู่ที่นี่
"ไ่ค่ะที่ฉันเียใเาะทำใ้คนอื่นทุกข์ใกันากก่าทั้งยายทั้ง้าพิมไจะคุณอีกที่ต้องารับผิดชอบฉัน" ร่างาเอ่ยชายหนุ่ม้ัหั่นแาที่เธอืขึ้นาเป็นิ้าๆ
"เธอหิวหรอ" คิ้วเข้มขมวดกันเล็กน้อยเื่เ็ญิาาจะทานแาในเวลานี้
"ป่าวค่ะฉันเ็คุณขอบตา้ำๆ็เลยจะเอาแาาาร์คใ้" ร่างาเดินืาแาที่หั่นเป็นิ้าๆเข้าาั่ตรงห้าชายหนุ่มเธอเ็ขอบตาเาค่อนข้าง้ำจึงาจะบำรุงใ้
"เธอดูแลคนอื่นเป็นปกติแบบนี้เลยหรือป่าว"
"็ทำเท่าที่ทำได้ค่ะ" ญิาขยับเ้าใ้ๆภูผาืน้อยิิ้แาขึ้นค่อยๆเื้ไปาิ้แาแผ่นาที่ใต้ดวงตาคมชายหนุ่ม
"เอ่อ..." ภูผาแกลืนน้ำลายไ่ลงคอใเริ่มเ้ไ่เป็นส่ำเื่ใบห้าที่แสน่าัไร้ีแ่งแ้เข้าาใ้กันไ่ถึงคืบกลิ่นสบู่อ่อนๆเตะจมูกาจะเข้าไปดมใ้ๆแ่็ต้องอดใเอาไว้เาะกลัว่าญิาจะตกใ เาไ่เคยปะ่าแบบนี้เาะู้ญิคนไาก่อนนอกจากเธอ
"เป็นอะไรคะไ่ชอบหรอคะ" ผ้าแพรผละออกจากชายหนุ่มเล็กน้อยเื่เ็่าเานิ่งไป
"อ่อป่าวฉัน่าปิดไปทั้งตาเลยจะดีก่า" ภูผาหลุดจากภวังค์เื่ไ้ิคำถามเารีบิิ้แาาปิดตาทั้งสองข้างและรีบนอนลงไปอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะสงบใไ่ใ้ฟุ้งซ่าน
"คุณภูหลับไปได้เลยะะเดี๋ยวอีกสักพักฉันจะเอาออกใ้เอง" ผ้าแพรก้มมองห้าชายหนุ่มด้วยรอยยิ้มก่อนจะเดินืาไปาที่โต๊ะตรงมุมห้อง
"อือ" คนตัวโตค่อยหายใทั่วท้องได้หน่อยที่ไ้ิเียงร่างาอยู่ไกลๆ
............................................พ
ปิดตานอนเดี๋ยวจะฟุ้งซ่านเนอะ
ตอนต่อไปไ์จะติดเหรียญเแล้วะะขอ่าขนมไ์หน่อย้าาาาาาาาขอบคุณ่าาาาาาา
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??