เรื่อง จำแลงรักชายาจิ้งจอก (นิยายแปลจีน) by ตำหนักไร้ต์รัก
ตอนที่ 5
เจียงจั่นจุ้ยะหยิ่มยิ้มย่อง นางแนบชิดข้างาเขาด้วยจริตท่ท่าเย้ายวน เ่เียแ่เา “ฟังคำข้า เิไป”
ัจากนางเ่ปะโยคี้ เมิ่งเฮ่อกุยก็ลุกขึ้นยืนด้วยใบ้าไร้ารู้สึกราวกับถูกควบคุมแล้ว้าเิมุ่ง้าไปทางกำแพง
เจียงจั่นจุ้ยตบือย่างภาคภูมิใ ขณะเก็บกวาดเศษซากอาหารเสร็จแล้วกำลังะจากไป ข้อืของนางพลันถูกืที่แข็งราวกับเหล็กคู่ึ่จับไว้แน่น ครั้นพอหันัมาด้วยาตื่นตะลึงก็พบว่าใบ้าหล่อเหลาขยายใหญ่ของเมิ่งเฮ่อกุยปรากฏขึ้นตรง้า “เจ้าะให้ข้าไปที่ใด”
“เจ้า!”
เจียงจั่นจุ้ยสะดุ้งตกใ จึงสะบัดหมุนข้อืใทันที เพียงท่ท่าเดียวก็สามารถหลุดพ้นจากการ ‘โี’ อย่างกะทันหันของเมิ่งเฮ่อกุยได้
“เจ้าเป็ึทายาทเชื้อพระศ์สูงศักดิ์ ไยไม่รู้จักรักหยกถนอมบุปผา[1]เียเลย!” ตัวนางถอยไปึระเบียงยาวแล้ว เจียงจั่นจุ้ยหัน้าัมายกยิ้มพราวเสน่ห์ “ไม่้ร้อนใ หากมีวาสนาเราย่อมได้พบกันอีก”
ไม่รอให้เมิ่งเฮ่อกุยได้สติัคืนมา นางก็มุดเ้าระเบียงยาวอย่างรวดเ็ปานควันไฟ เลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวารูปร่างปราดเปรียวว่องไว เพียงั่พริบานางก็หายตัวไปจากเบื้อง้าสายาของเขาแล้ว ะทั่งยังไม่ลืมนำไก่ที่ย่างเสร็จแล้วติดตัวไปด้วย ้มองูืสองข้างที่เคว้งคว้างว่างเป่า เมิ่งเฮ่อกุยก็หรี่าลง
นางรู้ได้อย่างไรว่าเขาเป็ทายาทเชื้อพระศ์
ทันใดั้พลันนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เขา้ลงมองสำรวจบนร่างา สายาเหลือบไปเห็นหยกแขวนอยู่ตรงช่เอว เขากำหยกแขวนลายรข้าวสาลีีทองไว้อย่างหงุดหงิดใ ริมฝีปากบางเม้มเ้าหากันแน่น นัยน์าทอปะาแสงแวววับ ก่อนที่ะะโดดข้ามรั้วกำแพงไป
เพียงั่อึดใเดียวก็วิ่งัมาึห้องแล้ว เจียงจั่นจุ้ยคว่ำ้าลงกับโต๊ะ ขนลุกชันไปทั่วทั้งร่าง าจิ้งจอกแกว่งไปมาอยู่ด้านั นางดึงปลายาของตัวเองไว้ จากั้ก็ใช้ใบ้าถูไถลงบนขนปุยๆ ีขาวและแล้วอารมณ์ก็พลันเบิกบานขึ้นมาใทันใด
“เจ้านั่นคงแค่โชคดีะมัง ะมีที่สามารถทำลายวิชาเสน่ห์ของข้าได้อย่างไร!” เจียงจั่นจุ้ยหาวหวอดๆ อย่างเกียจคร้าน ้าย่างอย่างสง่างามไปข้างเตียง ารู้สึกเหนื่อยล้าแผ่ไปทั่วร่างา นางเอนตัวกึ่งนอนลงบนเตียง าที่ยาวขนาดคึ่งตัวทำ้าที่เป็ผ้าห่มคลุมร่างของนางจนผล็อยหลับไป...
ทว่ายามี้เมิ่งเฮ่อกุยที่ถูกนางสลัดทิ้งจากอง ัจดจำนางได้ไม่ลืม
“ซู่เยียน เรื่องที่ข้าสั่งเจ้าไปสืบได้าว่าอย่างไร”
ืสังหารที่ถูกเรียกว่าซู่เยียนยืนตัวตรงอยู่เบื้อง้าเขา ดรุณีผู้เย็นชาไร้อารมณ์นางี้มักะมีี้าที่ไร้อารมณ์ารู้สึกเ่ี้อยู่เ “กราบทูล์ัาา ข้าน้อยสืบมาได้าว่าสตรีนางี้เป็บุตรสาวโตสายรองของท่านมหาเสนาบดีเจียงหนานเฉิง เจียงจั่นจุ้ย เพียงแต่…”
“เพียงแต่อะไร” เมิ่งเฮ่อกุยช้อนาขึ้นเล็กน้อย จ้องมองนางอย่างสนใใคร่รู้
บุตรสาวของมหาเสนาบดีทรงอำนาจนางี้ึกับมีวรยุทธ์ที่น่าปะทับใเ่ี้ ทั้งจริตกิริยาล้วนพราวเสน่ห์อย่างเต็มเปี่ยม ต่างจากกุลสตรีห้องหอของเสนาบดีตระกูลใหญ่โดยสิ้นเิ เพียงแค่จุดี้ก็เพียงพอทำให้เขาเกิดาสนใใตัวเจียงจั่นจุ้ยขึ้นมาแล้ว
“เพียงแต่ข้าน้อยสืบได้าว่า ุหนูเจียงมิได้เป็มีวรยุทธ์เลิศล้ำอย่างที่พระ์่าวึ นางเก็บตัวอยู่แต่ใเรือนมาตั้งแต่เ็ ไม่เพียงแต่ไม่เคยกราบไหว้ผู้ใดเป็อาจารย์ สุขภาพร่างายังอ่อนแอ หลายวันก่อนยังป่วยหนักจนเกือบสิ้นใคาเรือน แต่ทว่าัฟื้นขึ้นมามีชีวิตอีกครั้งอย่างน่าอัศจรรย์”
มีเรื่องพิสดารพันลึกเ่ี้ด้วย! มุมปากของเมิ่งเฮ่อกุยยกโค้งขึ้น เี้ายิ้มคล้ายไม่ยิ้ม เห็นทีเขา้ไปตรวจสอบสตรีนางีู้ให้ดีเียแล้ว
ชุดะโปรงผ้าแพรต่วนยาวลากดินีนวลั์[2]ตัดกับีชมพูอ่อนรัดรูปแนบลำตัว เจียงจั่นจุ้ยบิดตัวอย่างไม่คุ้นชิน แต่ัถูกจีฉืออินจ้องเขม็ง ทว่าเพียงพริบาเดียวนางก็หันัไปยืนเคียงข้างๆ เจียงหนานเฉิง จากั้ก็้ศีรษะค้อมตัวมองไปยังบุรุษเยาว์วัยที่เิเ้ามา
“ถวายบังคม์ัาา”
ผู้มาเยือนคือัาา์ปัจจุบัน เมิ่งเฮ่อกุย
ต่างจากยามที่อยู่ใท้องพระโรงอย่างสิ้นเิ วันี้เขาสวมเพียงชุดผ้าดิ้นยาวีม่เข้ม ใืถือพัดด้ามจิ้วีขาวเล่มึ่ สายากวาดมองสำรวจไปยังุ่มก่อนึ่รอบ ุท้ายสายาของเขาก็ไปหยุดอยู่บนร่างของเจียงจั่นจุ้ยที่ไม่รู้ว่ากำลังมองไปทางไหน “ไม่้มากพิธี ที่ข้ามาวันี้ ึ่เพื่อหารือเรื่องู้กับท่านมหาเสนาบดีเจียง ปะการที่สองมาเพื่อถ่ายทอดพระปะสงค์ของเสด็จพ่อ”
เมื่อได้ยิน้ำเียงที่เย็นใสปลอดโปร่ง เจียงจั่นจุ้ยก็เนื้อตัวั่เทา หันขวับมองไปทางเมิ่งเฮ่อกุยทันที ครั้นพอเห็นใบ้าของเขาก็พลันลืมหายใ!
เป็เขาได้อย่างไร...บุรุษที่ลัอบเ้ามาใจวนทั้งยังเกือบถูกนางจับทำเป็กับแ้มคือ์ัาาอย่างั้หรือ
เขากวาดสายามองไปที่นาง เจียงจั่นจุ้ยรีบ้้า้าทันที ปลายเท้าขยับเล็กน้อย องพลันหมุนแล่นอย่างรวดเ็ ะหาเหตุผลหลบัเรือนอย่างไรดี แต่ทว่าการะทำต่อมาของเมิ่งเฮ่อกุยเป็การบอกนางว่า ฝันไปเถอะ
เมิ่งเฮ่อกุยอยู่ดีไม่ว่าดีก็เิมาหยุดข้างๆ นาง ขวางกั้นทางพอดิบพอดี
เขาลดสายามามองนาง หยุดชะงักเพียงเี้ยววินาทีเดียวแล้วจึง้าเท้าเิเ้าไปภายใโถงรับแขกอย่างรวดเ็ !
แลูคล้ายไม่เจตนา แต่ทว่าแค่สบาเพียงเี้ยววินาทีเจียงจั่นจุ้ยก็รู้แล้วว่าเขาจดจำตนได้ ใการแสดงเ่ั้มีิ่นอาย่าวตักเตือนอย่างชัดเจน ‘หากเจ้าคิดหนี ข้าะเปิดโปงเรื่องที่เจ้าถือกริชข่มขู่ข้าก่อน้าี้!’
ภายใต้การชั่ง้ำหนักว่าระหว่างถูกเปิดเตัวตนที่แท้จริงกับต้อนรับขับสู้เมิ่งเฮ่อกุย เจียงจั่นจุ้ยจึงจำยอมเิามุ่มเ้าไปภายใโถงใหญ่อย่างว่าง่าย รับ้ำชาจากบ่าวรับใช้มาวางลงข้างาของเมิ่งเฮ่อกุย “์ัาาเชิญดื่มชาเพคะ”
ดาเรียวสวยดุจหงส์คู่ั้หรี่ลงเล็กน้อย เมิ่งเฮ่อกุยยกถ้วยชาขึ้นมาจิบ เลียหยด้ำด้วยท่ท่าสง่างาม เส้นีดำดุจหมึกโปรยิ่นหอมอ่อนๆ ชวนให้ผู้หลงใหลกวาดผ่านบนพแ้ของนางเบาๆ เจียงจั่นจุ้ยตัวแข็งค้าง ืน้ำลายดังเอื๊อก ครั้นได้สติัคืนมาใบ้าก็พลันร้อนผ่าว เห็นรอยยิ้มวูบผ่านใแววาของเขาก็แทบอยากะมุดแผ่นดินหนี!
นางเป็ึปีศาจจิ้งจอกผู้บริสุทธิ์ แต่ัถูกางามของบุรุษึ่ล่อลให้เคลิบเคลิ้ม หากใเผ่ารู้เ้า คงหัวเราะเยาะนางเป็แน่!
เมื่อวางถ้วยชาลงแล้วเมิ่งเฮ่อกุยก็เงย้าขึ้น่าวกับเจียงหนานเฉิง “เรื่องู้ คาดว่าใต้เท้าเจียงคงมีแผนรับืแล้ว ที่ข้ามาใวันี้ สำคัญเลยก็เาะอีกเรื่องึ่” สายาของเขาพลันขยับไปทางเจียงเหยาอี คิดไม่ึว่า์ัาาะมองมาที่ตัวเองตรงๆ เ่ี้ เจียงเหยาอีึกับืไม้ั่ พแ้ขึ้นีแดงระเรื่อ
“ใต้เท้าเจียงคงทราบดี บัดี้ข้ามีอายุยี่สิบเอ็ดปีเต็มแล้วแต่ัถ่เวลามิได้กำหนดตัวชายาเียที บัดี้เสด็จพ่อทรงปรารถนาอยากให้รสเกี่ยวดองกับบุตรีอันเป็ที่รักของใต้เท้าเจียง มิทราบว่าใต้เท้าเจียงคิดเห็นเ่ไร” คำพูดปะโยคี้ถามาคิดเห็นอย่างชัดเจน แต่ครั้นเมื่อเ่จากปากเขาแล้วัเป็ายเป็คำสั่ง
องของเจียงหนานเฉิงเกิดเียงดัง ‘ู้’ จนแทบร่ลงจากเก้าอี้
เจียงเหยาอีเองก็มีี้าตกใระยินดี นางจ้องมองรูปโฉมผิวพรรณอันดีเลิศของเมิ่งเฮ่อกุยอย่างไม่อยากะเชื่อ แข้งขาอ่อนจนเกือบคุกเข่าลง “ะ จริงหรือเพคะ”
เมิ่งเฮ่อกุยลุกยืนแล้ว้าเิไปตรง้านาง “ราชโองการไหนเลยะ่าว่เดชได้”
ครั้นวาจาี้เ่มาก็ถือว่าเป็การตอกตะปูยืนยันแล้ว นัยน์าของเจียงเหยาอีพลันเอ่อคลอไปด้วยหยาด้ำา ริมฝีปากั่ระริกด้วยาตื่นเต้น
สายาแลเห็นฉากชื่นมื่นยินดี แต่ด้านข้างัมีถ้อยคำทำลายบรรยากาศแว่วมา “บุตรรักของท่านพ่อมิได้มีเพียงเจียงเหยาอีเดียว ์ัาา้การรสกับผู้ใดหรือเพคะ”
ุ่มเบือน้าไปมองอย่างพร้อมเพรียงก็เห็นเจียงจั่นจุ้ยกำลังยืนยิ้มหวานจ้องมองเมิ่งเฮ่อกุยอยู่
ใบ้าเรียวเล็กของเจียงเหยาอีสลับเป็ีขาวดังพึบ แล้วจึงขบเขี้ยวกัดฟั่าว “ข้าเป็บุตรสาวสายตรงเพียงเดียวของตระกูลเจียง ย่อมมีแค่ข้าที่มีุบัติเพียบพร้อมที่ะเป็ชายาของ์ัาา!”
“มีุบัติหรือไม่ มิใช่เจ้าเป็ตัดสิน ู้ว่า์ัาารักชอบใคร” เจียงจั่นจุ้ยยกยิ้มพริ้มเพรา ขยับเท้าเรียวสวยเิมาหยุดยืนเบื้อง้าของเมิ่งเฮ่อกุย ร่างาอุ่นร้อนโฉบผ่านข้างาของเขาเหืนมิได้ตั้งใ ิ่นหอมอ่อนๆ จากบนตัวนางชวนให้จิตใผ่อนคลายอย่างห้ามไม่อยู่ “์ัาา พระ์ว่าถูก้หรือไม่เพคะ”
ดาของเมิ่งเฮ่อกุยวูบไหว “มีเหตุผลทีเดียว”
เจียงเหยาอี้าเขียวคล้ำ
มุมปากเจียงจั่นจุ้ยเหยียด แต่เพิ่งะลำพองใได้ไม่นานก็ัได้ยินเมิ่งเฮ่อกุยเ่เสริมอีกึ่ปะโยค “แตุ่หนูรองตระกูลเจียงั้มีรูปโฉมโดดเด่น นิสัยใคอไม่ด่างพ้ ก็ย่อมคู่ควรที่ะเป็ชายาของัาาเ่กัน”
เพียงเ่วาจาไ่เี่ยไว้้าปะโยคเดียวก็จุดปะาาหวังใใเจียงเหยาอีขึ้นอีกครา นางเชิดคางอย่างหยิ่งทะนง เหลือบมองเจียงจั่นจุ้ยจุ้ยด้วยาภาคภูมิใ สายาบ่งบอกเป็นัยว่า ‘ข้ารู้อยู่แล้วว่าที่์ัาาชมชอบก็คือข้า’ ทำเอาเจียงจั่นจุ้ยที่มองอยู่พลันรู้สึกคับแค้นใ
จากาโกรธายเป็ขบขัน เจียงจั่นจุ้ยแค่นเียงเยาะ เก็บิ่นอายหวานเลี่ยนบนร่างาัทันที “เ่ั้จั่นจุ้ยขอแสดงายินดีกับ์ัาาที่ได้ตัวสาามัไปนะเพคะ!” ครั้นเ่จบก็เิผ่านเขาัไปยืนข้างาบิดา เพียงแต่ขณะเิผ่าน้าเขา ฝีเท้าั้หยุดชะงังอีกหน
นั่นเาะนางได้ยินคำพูดของเจียงเหยาอีที่ว่า “ก็แค่ตัวอ่อนชั้นต่ำกำเนิดจากหญิงแพศยา ะเอาอะไรมาเทียบข้าได้!”
เจียงจั่นจุ้ยหาได้มีาสนใต่อตำแหน่งพระชายาของ์ัาาอันใด ทว่าสิ่งที่นางรังเกียจทีุ่ก็คือการถูกผู้อื่นเห็นเป็เพียงก้อนแป้ง ที่สามารถบีบเล่นามใชอบ กอปรกับนางรังเกียจเจียงเหยาอีเป็ทุนเดิมอยู่แล้ว ยามี้นางจึงยื่นืไป ั่ขณะที่้้าทัดเส้นั้ นิ้วืเย็นเฉียบก็ไล้ผ่านลำคอของเมิ่งเฮ่อกุย “ที่แท้พระ์ก็ชอบสตรีองเ่ี้นี่เอง ช่างน่าสงสารเียจริง!”
เพียงพริบาเดียวนางก็ถอยัมาที่เดิม ราวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่เป็เพียงภาพลาของเมิ่งเฮ่อกุย
ทว่าสัมผัสเย็นเฉียบั้ยังคงติดอยู่บนคอ เมิ่งเฮ่อกุยยกืขึ้นลูบลำคอ ก้นบึ้งของหัวใั่สะท้าน การเคลื่อนไหวของสตรีนางี้รวดเ็ยิ่งนัก ต่างจากธรรมดาโดยสิ้นเิ! ราวกับนางกำลังลอบเตือนเขาเป็นัยว่า การเป็ศัตรูกับตนั้ะไม่พบจุดจบที่ดี
ทั้งแฝงไปด้วยเสน่ห์และอันตราย
ครั้นพอัมาึวังหลแล้วเมิ่งเฮ่อกุยก็ยังตกอยู่ใภวังค์ของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ ่ผลไปึห้ฝันยามราตรี เขาฝันเห็นแต่ดรุณีน้อยนามว่าเจียงจั่นจุ้ยผู้ี้ถือดาบไล่ามเขาทั้งคืน
วันต่อมา เขาจึงไปยังห้องทรงพระอักษร
“เจ้าว่าะไร เจ้า้การรสกับบุตรีอนุตระกูลเจียงหรือ ไ่ไ้ นี่ไ่ไ้เด็ดขาด!” นิ้วืกดลงบนโต๊ะอย่างแรง พระขนงของฮ่องเต้ขมวดแน่น “มิใช่่าวกันว่าเจียงจั่นจุ้ยผู้ี้ร่างาอ่อนแอหรอกึ แม้นนางะแข็งแรงแต่ก็เป็ธิดาของอนุ ะเป็พระชายาของ์ัาาได้อย่างไร”
เมิ่งเฮ่อกุยยันืยืนขึ้น “นอกจากเจียงจั่นจุ้ยแล้ว ลูกะไม่แต่งกับสตรีนางใดทั้งสิ้น”
“เจ้า!”
ฮ่องเต้หายใไม่ทัน สำลักอยู่คึ่งค่อนวันอาการจึงค่อยๆ ุเา เขาเห็นแววาแน่วแน่ของเมิ่งเฮ่อกุย ใพระทัยจึงก่อเกิดาปะหลาดใขึ้น
ใบรรดาโอรสที่มีอยู่ไม่กี่ มีเพียงเมิ่งเฮ่อกุยเท่าั้ที่มีภาพลักษณ์ดีงามทีุ่ ดังั้ไทเฮาจึงมีเจตนากดดันเขา กดดันจนเกินควรผลลัพธ์คือเขามักเมินเฉยเย็นชาอยู่เ ไม่ว่ากับเรื่องใดๆ ก็น้อยครั้งนักที่ะยืนกรานหนักแน่นเ่ี้ นี่เป็ครั้งแรกใรอบหลายปีที่เห็นเมิ่งเฮ่อกุยแสดงี้าท่าทางเ่ี้
ดรุณีที่มีนามว่าเจียงจั่นจุ้ยผู้ี้ มีมนตร์เสน่ห์อะไรกันแน่
พ
**ติดามตอนต่อไปก่อนใครได้ที่
https://www.readawrite.com/a/Z1thmf-จำแลงรักชายาจิ้งจอก-40นิย?r=search_article
[1]รักหยกถนอมบุปผา หมายึปฏิบัติต่อสตรีอย่างอ่อนโ
[2] ีนวลั์ หมายึีฟ้าอ่อน
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??