เรื่อง จำแลงรักชายาจิ้งจอก (นิยายแปลจีน) by ตำหนักไร้ต์รัก
ทอดพระเนตรเห็นเมิ่งเฮ่อกุยมีท่าทางเช่นนี้ เงาสะท้อนของพระสนมเหมยเฟยผู้เป็มารดาพลันฉายผ่านในห้ความคิดของฮ่องเต้ ปีั้เขากับพระสนมเหมยเฟยก็รักกันปานนี้ หากนางมิใช่หญิงงามชะตาอาภัพ บัดนี้คงได้เป็ฮองเฮาไปแ้ และคงไม่้ฝากฝังให้ฮองเฮาอบรมเลี้ยงูเมิ่งเฮ่อกุยตั้งแต่เ็ ับายเป็ว่าไม่สนิทชิดเชื้อกับเขานัก
ฮ่องเต้ทอดใจ แ้โบกพระหัตถ์ “เอาเถิด ข้าเองก็ไม่ิดีที่จะตียวนยางแยกคู่[1] ในเื่เจ้า เช่นั้ก็แต่งตั้งนางเป็ชายารองเถอะ นี่เป็ายอมถอยก้าวใหญ่ที่สุดแ้”
“เป็พระมหากรุณาธิคุณ” เ่ปากขานรับ ทว่าในใจของเมิ่งเฮ่อกุยับกำลังคิดวางแผน ้ทำ่าไรึจะเี้ย่อมให้เจียงจั่นจุ้ยิยอม้ใจเป็ชายารองของเขาได้ ูจาักษณะนิสัยของเจียงจั่นจุ้ยแ้ไม่แน่ว่าแม้กระทั่งให้เป็ชายาเอกนางก็อาจไม่ิยอม ยิ่งมิ้เ่ึตำแหน่งชายารองที่ตกอยู่ใต้อาณัติเป็รองผู้อื่นทำนองนี้เลย
ทุก่าเป็ไปตามาคาดาณ์ของเมิ่งเฮ่อกุย ครั้นมีราชโองาส่งมาึจวนตระกูลเจียง ปฏิกิริยาแรกของเจียงจั่นจุ้ยคือตื่นตะลึง และต่อมาคือ ปฏิเสธ!
เื่เห็นนางคุกเข่าหลังตรงแต่ับไม่ยอมรับราชโองา หวังกงกงก็เริ่มเก็บสี้าไม่อยู่ “เจียงจั่นจุ้ย ไม่รับราชโองารึ”
“จุ้ยเอ๋อร์!”
ได้ิเสียงตวาดของเจียงหนานเฉิง เจียงจั่นจุ้ยจึงุขึ้น่าไม่เต็มใจ ยื่นมือไปคว้าราชโองา ไม่แม้แต่จะเ่คำขอบคุณตามมารยาท จากั้ก็หันหลังเดินับเข้าห้องไป ทิ้งให้เจียงหนานเฉิงมีสี้ากระอักกระอ่วนกับหวังกงกงที่กำลังโมโหเดือดดาล
โยนราชโองาลงบนเตียงเสียงดัง ‘ปั’ เจียงจั่นจุ้ยซุกศีรษะลงผ้าห่ม ครุ่นคิดหัวแทบแตกก็คิดไม่ว่าเหตุใดึเลือกนางเป็ชายารอง
ไม่นานนางก็พลันตื่นรู้สว่างวาบขึ้นมาในทันใด หรือว่าคำพูดของนางในจวนวันั้ทำให้เมิ่งเฮ่อกุยเข้าใจผิด ใช่ ้ใช่แน่ๆ! นางิ้งกุกๆ แุ้ขึ้นาเี เปิด้าต่างกระโดดไปัเบาหวิว เงาร่างพุ่งแฉลบแ้หายไปบริเวณางจวนตระกูลเจียง
หัวถนนฉางอัน
มือข้างึ่จับก้านถังหูลู่ไว้ เจียงจั่นจุ้ยกัดเข้าไปึ่ลูก ้เดินเตร่ทำแก้มป่องเที่ยวไต่ถามผู้คนว่าวังหลอยู่ที่ใด ทำเอาพวกชาวบ้านพากันแตกตื่นลนลาน
้บอกก่อนว่ายามนี้ผู้ที่ถามึวังหลมีคนแค่ประเภท ึ่คือชนชั้นชั้นสูง คือคนร้าย!
ไม่ง่ายนักกว่าเจียงจั่นจุ้ยจะถามได้ความึตำแหน่งของประตูวังหล จึงเดินทอดน่องไปตามทางแต่แ้ก็พบเห็นเกี้ยวทีู่หรูหราอลังาถูกแบกมาจากประตูวัง แกว่งไปแกว่งมามุ่ง้านอกวัง !
ย่ำจนรองเท้าเหล็กสึกมิได้พบพาน ึยามได้มาับไม่เปลืองแรง[2] เจียงจั่นจุ้ยดตาเป็ประา รีบสาวเท้าเดินตามเกี้ยวั้ไป แต่ผลลัพธ์คือสะดุดล้ม จนเกือบหัวทิ่ม!
“ใครกัน! บังอาจมาขวางทางข้า”
เจียงจั่นจุ้ยพยายามทรงั่ายาำบาก ยังไม่ทันก้ม้าถลึงตามองก็รู้สึกได้ว่าชายกระโปรงของนางหนักๆ มีฝ่ามือที่แลูสกปรกมอมแมมคู่ึ่จับน่องของนางไว้ “คุณหนู ขออาหารกินหน่อยเถิด!”
สถานาณ์เช่นนี้หากเป็คุณหนูตระกูลใหญ่คนอื่นๆ คงกรีดร้อง่าน่าเวทนามาแ้ แต่ทว่าเื่เปลี่ยนมาวางบนัปีศาจจิ้งจอกผู้ ‘ชำนาญสนาม’ ่านางจึงอกตา่าไม่ไยดี แค่เพียงกระโดดเบาๆ ก็สามารถหลบพ้นมือของผู้อพยพเร่ร่อนได้แ้ ั้ยังถือโอกาสปัดเช็ดชุดกระโปรงอีกด้วย
ผู้อพยพจ้องมองมือั้ข้างของัเอง่าทึ่มทื่อ ไม่รู้ว่าหญิงสาวรูปร่างอ่อนแอคนึ่จะสามารถหนีพ้นได้่าไร ครั้นเงย้าขึ้นสบเข้ากับใบ้าของเจียงจั่นจุ้ยก็พลันร้องตะโกนเสียงดัง “อะ ์หญิง!”
เจียงจั่นจุ้ยตกใจกับเสียงร้องสะเทือนฟ้าสะเทือนดินของเขา โชคดีที่ยังมีสติ จึงมองซ้ายมองขวา พอเห็นว่ายาจกคนั้กำลังจ้องมองัเองนิ่งค้าง จึงยื่นนิ้วมาชี้ที่ใบ้าของัเอง “เจ้าเีข้าหรือ”
ผู้อพยพอ้าปากกว้างจนแทบยัดไข่เป็ดเข้าไปได้ั้ลูก ยาวเฟื้อยที่พันกันั้สยาย เจียงจั่นจุ้ยึพบว่าคนเร่ร่อนผู้นี้เป็ชนต่างเผ่า!
เขามี้าผากกว้างนูน สันจมูกตรงโด่ง รวมไปึมีเบ้าตาที่ลึกโบ๋ เห็นชัดว่าแตกต่างจากชาวจงหยวน่าพวกนาง
แต่ยามนี้ชนต่างเผ่าผู้นี้กำลังัสั่นงันงก สายตาที่จ้องมองเจียงจั่นจุ้ยั้เปี่ยมไปด้วยความหวาดผวาแต่ับแฝงด้วยความเคารพยำเกรง ราวกับเห็นบางสิ่งที่น่าหวาดัวก็มิปาน!
**ติดตามตอนต่อไปก่อนใครได้ที่
https://www.readawrite.com/a/Z1thmf-จำแลงรักชายาจิ้งจอก-40นิย?r=search_article
[1] ายึบังคับให้คู่รักพลัดพรากจากกัน
พ
[2] สำนวนจีนมีความายว่าก่อน้านี้ตามหา่าไรก็ไม่พบ ไม่คิดว่าเวลาผ่านไปไม่นานก็พบเข้าโดยบังเอิญ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??