เรื่อง จำแลงรักชายาจิ้งจอก (นิยายแปลจีน) by ตำหนักไร้ต์รัก
ครั้นพอเห็นว่าเป็ชนต่างเผ่า ชาวบ้านที่มุงูอยู่รอบๆก็ยิ่งกรูกันเข้ามา อัดแน่นปิดายแม้แต่ซอกเล็กๆ ะทั่งหนทางที่จะฝ่าออกไปก็ยังไม่มีสักทาง
เจียงจั่นจุ้ยยอมแพ้ที่จะดิ้นรนหนีจึงหยุดฝีเท้าแ้จ้องเขาตรงๆ เสียเลย “เ้าจำผิดแ้ ข้าไม่ใ่องค์ญิเ้า”
“ไม่ ท่านคือองค์ญิ! องค์ญิรั่วเย่ว์!” ยาจกผู้นั้นร้องเสียงแหลม ยันกายลุกขึ้นจากพื้น แ้ะโจนเข้าใส่เจียงจั่นจุ้ยเต็มแ!
เจียงจั่นจุ้ยคาดไม่ึว่าฝ่ายตรงข้ามจะโจมตีเข้ามา่ นางจึงรีบถอยัไปาก้าว อาศัยรูป่าที่เล็กกะทัดรัดหลบหลีกจนพ้นจากสองแขนเขา ทว่ายาจกผู้นั้นยังไม่ยอมตัดใ พุ่งตัวเข้ามาอีกหน ไล่ต้อนให้นางตกอยู่างวงล้อมฝูงชน
หากมิใ่เพราะที่นี่มีผู้มากมาย เจียงจั่นจุ้ยคงใช้วิชาอาคมถีบเขาออกไปแ้ ทว่าตอนนี้มีชาวบ้านมาห้อมล้อมมุงู นางก็มิอยากเปิดเผยตัวตน
ขณะที่นางรีดเค้นหัวสเพื่อคิดหาแผนรับื ือันผ่ายผอมจนแลเห็นเพียงหนังหุ้มะูกนั้นก็เอื้อมมาหมายจะจับหัวไหล่นางแ้....
ทันใดนั้นืเรียวสวยเห็นข้อได้ต่อชัดเจนพลันคว้าแขนยาจกผู้นั้นไว้ บิดุ แ้ผลักยาจกผู้นั้นล้มลงพื้นอย่างแ “ไสหัวไป!”
เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นข้างหู แต่ัพกพา้ำเสียงอันคุ้นเคยมาด้วย เจียงจั่นจุ้ยตัวแข็งค้าง ปฏิกิริยาแรกคือหนี แต่ช่องทางัถูกปิดาย แม้แตุ่ตัวยังลำบาก
ชาวบ้านรีบเปิดทางออกให้โดยทันทีเมื่อเหล่าองครักษ์สวมชุดเกราะเรียงแถวเดินฉึบฉับเข้ามาจับตัวยาจกผู้นั้นไว้แ้มัดืเขาไพล่ั ยาจกผู้นั้นถูกจับแ้ก็ยังมิวายตะโกนโหวกเหวกไม่หยุดปาก “องค์ญิ พระองค์มาคบค้ากับชาวที่ราบตอนางพวกนี้ ้ได้รับผลกรรรม!”
เมิ่งเฮ่อกุยขมวดคิ้ว “ลากตัวเขาไป”
องครักษ์ปฏิบัติามคำสั่ง ลากตัวยาจกผู้นั้นถูลู่ถูกังไปกับพื้น เจียงจั่นจุ้ยหมายเข้าไปถามูให้แน่ชัด แต่ัถูกเขาขวางไว้
“เ้ายังคิดจะไปไหนอีก หรือตั้งใจะไปพูดเรื่องรักใคร่กับยาจกนั่นต่อ”!
พลันหมดวาจาพูดไม่ออก เจียงจั่นจุ้ยเบิกากว้างยาจกที่ถูกองครักษ์ลากออกไป ปากยังคงร้องเรีย่า ‘องค์ญิ’ และคำว่า ‘กรรมามสนอง’ เจียงจั่นจุ้ยฟังจนหัวในางคันยุบยิบไปด้วยความสงสัยใคร่รู้
จวบจนเงา่ายาจกผู้นั้นหายลับไปแ้ เจียงจั่นจุ้ยจึงค่อยหันหน้าัมาอย่างนึกเสียดาย แ้จุปากอย่างขัดใ “าๆ ทีข้าจะได้เป็องค์ญิ ยังจะมาถูกพระองค์่กวน ท่านนี่มันหายนะชัดๆ!”
ไม่เคยมีใคร้าวิพากษ์วิจารณ์องค์รัชทายาทเช่นนี้มา่ เมิ่งเฮ่อกุยกำหมัดแน่น ควบคุมความเดือดดาลภายใใ พลางพ่นลมหายใออกมา “ูท่าข้าคงช่วยผิดเสียแ้”
“ก็ใ่น่ะสิ” เจียงจั่นจุ้ยยักไหล่ ข้ามสีหน้าเมิ่งเฮ่อกุยที่สลับสับเปลี่ยนารอบไปโดยิ้เชิง แต่แ้ก็นึกึจุดประสงค์เดิมตนขึ้นมาได้ “เออใ่ วันนี้ข้าตั้งใจะมาหาพระองค์”
“มาหาข้าหรือ”
เมิ่งเฮ่อกุยตกตะลึง ก้นบึ้งหัวใเกิดความรู้สึกแปลกๆ
“อืม วันนี้ข้าได้รับราชโองา ฝ่าบาทหมั้นหมายให้ข้าเป็ชายารองพระองค์”
ดวงาคู่สวยใสะจ่างเจียงจั่นจุ้ยกะพริบเล็กน้อย “ึอย่างไรท่านก็มิได้ชอบพอข้า มิสู้กราบทูลให้ฝ่าบาทถอนราชโองาดี่าะมังเพคะ!”
ยามเห็นสีหน้าท่าทางที่ไม่เต็มในางแ้ เมิ่งเฮ่อกุยก็พลันคับข้องใ ้ำเสียงจึงแข็งะด้างยิ่งขึ้น “เ้าไม่เคยได้ยินหรือไร กษัตริย์ตรัสแ้ไม่คืนคำ พระบัญชาเสด็จพ่อ แม้แต่ข้าก็มิอาจขัดขืน เ้าัไปเตรียมตัวเสียแต่เนิ่นดี่า!” ครั้นเอ่ยจบก็สะบัดแขนเสื้อเดินจากไปโดยไม่แม้แต่จะนางสักนิด แ่นัอันเย็นเยือกนั้นตกสู่าาเจียงจั่นจุ้ย ยิ่งให้ความรู้สึกน่าอึดอัดัดุ้ม
เดินเตะก้อนหินับ้านอย่างซึมกะทือ ภายใใเจียงจั่นจุ้ยทางหนึ่งบริภาษเมิ่งเฮ่อกุยว่าเป็ ‘มากราคะ’ ทางหนึ่งก็คิดว่าควรจะทำเช่นไรึจะรอดพ้นจากาหมั้นหมายครานี้ได้ หงุดหงิดใเหลือประมาณ ฝ่าเท้าพลันยกขึ้นเตะหินก้อนหนึ่งลอยโด่งไปไึใตรอก!
“โอ๊ย!”
เสียงร้องโหยหวนดังออกมาจากตรอกเล็กๆ าหนึ่ง ิ่นคาวเลือดเข้มข้นลอยมาเตะจมูก าาเจียงจั่นจุ้ยพลันเข้มขึ้นทันที ่ากายพุ่งแฉลบไปทางด้านหน้าอย่างรวดเร็ว
**ติดามตอนต่อไป่ใครได้ที่ พ
https://www.readawrite.com/a/Z1thmf-จำแลงรักชายาจิ้งจอก-40นิย?r=search_article
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??