เรื่อง จำแลงรักชายาจิ้งจอก (นิยายแปลจีน) by ตำหนักไร้ต์รัก
ตอนที่ 10
แสงแดดอุ่นนวลส่องกระทบผืนดินเป็นประกายระยิบระยับ ไกลออกไปดูเหมือนจะมีพระราชวังที่ถูกปกคลุมด้วยเมฆหมอกัพร่ามัว บนชายคาโค้งมนที่สร้างจากไม้จันทร์แกะสลักลายหงส์สยายปีก กระเื้ลายครามสลักเป็น้าต่างลอย แ่นผนังก่ออิฐด้วยหินหยกทอดยาวุลูกหูลูกตา
ที่แห่งนี้คือวังหล สถานที่ัน่าเกรงขามและน่าหวาดหวั่นเป็นทีุ่
ตามกฎระเบียบแ้ รถเกี้ยวต้องหยุดลง้าประตูวัง ุหนูตระกูลเจียงทั้งสองก้าวลงจากเกี้ยวแ้เดินตามหลังหวังกงกงมุ่ง้าไปยังพระตำหนักโซ่วคัง ไม่ว่าจะเดินไปที่ใดเหล่านางกำนัลและขันทีก็ต่างพายืนตัวตรงแยกเป็นสองฝั่ง ความ้เพรียงเป็นระเบียบเช่นนี้ชวนให้คนอุทานอย่างน่าทึ่ง บ่งบอกได้ถึงฐานะในวังหลหวังกงกง
หลังจากเลี้ยวผ่านระเบียงยาวแ้เดินต่อมาอีกประมาณหนึ่งก้านธูปก็มาถึงประตูพระตำหนักโซ่วคังแ้
หวังกงกงหยุดฝีเท้าลง “บ่าวส่งถึงตรงนี้นะขอรับ เชิญุหนูทั้งสองรีบเข้าไปเถิด ไทเฮาทรงรออยู่!”
ทั้งสองผงกศีรษะ้กัน เห็นเจียงเหยาอียกเท้าย่างเข้าไป่แ้ เจียงจั่นจุ้ยจึงุตัว หยิบแท่งเงินออกมาจากแขนเสื้อยัดใส่มือหวังกงกง “ลำบากกงกงแ้” นางยิ้มหวานหยดย้อย แต่กลับดูล่อลดึงดูดิญญาอยู่ในที
ปีศาจจิ้งจอกมีเสน่ห์แพรวพราวมาตั้งแต่กำเนิด แม้นบัดนี้จะสิงอยู่ในร่างมนุษย์ แต่สิ่งที่แ่ซ่านอยู่ในกระดูกนี้มิได้เปลี่ยนแปลง แม้เจียงจั่นจุ้ยจะมิได้ใช้อาัเหลือล้ำ แต่หวังกงกงก็ยังถูกยิ้มพริ้มเพรานี้ทำสติกลับตาลปัตรราวกับถูกดูดกลืนิญญา ยืนนิ่งเหม่ออยู่ที่เดิม แม้กระทั่งเรื่องที่นางไม่ไว้้าตน่้านี้ก็ลืมไปจนหมดสิ้น
เจียงจั่นจุ้ยส่งยิ้มงามพริ้ม่จะหันหลังเดินเข้าในตำหนักโซ่วคังไป
ภายในตำหนักห้องบรรทม ขื่อคานทำจากไม้จันทร์ยอดเมฆา มีเม็ดมุกดาร้อยเรียงเป็นม่านกั้น มุ้งดิ้นขอบทองแขวนไว้ข้างเตียงที่ทำด้วยไม้กฤษณาหายาก าตกแต่งภายในพระตำหนักโซ่วคัง หรูหรากว่าที่เห็นภายนอกตำหนักอยู่หลาย่
ทั้งสองต่างมองเคลิบเคลิ้มตกอยู่ในภวังค์ จนกระทั่งได้ยินหลิวอวิ๋นนางกำนัลข้างกายไทเฮากระแอมไอหลายหนถึงได้สติกลับคืนมา รีบร้อนคุกเข่าถวายบัง “หม่อมฉันเจียงจั่นจุ้ย หม่อมฉันเจียงเหยาอีถวายบังไทเฮา ขอพระองค์ทรงพระเจริญหมื่นปี!”
“ลุกขึ้นเถิด”!
สุรเสียงสุขุมน่าเกรงขามแว่วดังมาจากเื้บน าตาไทเฮาเจือแฝงกลิ่นอายสำรวจตรวจสอบ ทอดพระเนตรลงบนตัวพวกนาง “มานี่สิ มาให้ข้าดูหน่อย”
ทั้งสองสบตากันแ้เดินไปด้าน้าจึงได้ยลโฉมพระนางผู้เป็นนายวังหลังนี้
ไทเฮามิใช่มารดาผู้ให้กำเนิดฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน หากแต่มีความสามารถควบคุมวังหลังและเลี้ยงดูเขาจนเติบใหญ่จึงได้ขึ้นนั่งบนตำแหน่งไทเฮา เห็นได้ว่าเป็นสตรีที่มีแผนาในใมากเพียงใด แม้นางจะชราแ้บนพระพักตร์ก็ยังแลเห็นเครื่อง้างามวิจิตรยามเยาว์วัยได้รางๆ ทว่าริ้วยับย่นที่ยื่นขยายก็ทิ้งร่องไว้ตามกาลเวลา
พระนางพิศดูเจียงจั่นจุ้ย่ ครั้นเห็นรูปโฉมใบ้านางก็พลันขมวดคิ้วขึ้นมาทันที ่ที่จะหันไปแย้มสรวลให้เจียงเหยาอี “รูปโฉมงดงามจริงเชียว ช่างเหมือนมารดาเจ้านัก”
“ขอบพระทัยเพคะไทเฮา ท่านแม่มักเอ่ยถึงพระองค์เ กล่าวว่าพระองค์ทรงเปี่ยมไปด้วยพระเมตตากรุณา ทรงเป็นมารดาแห่งใต้หล้าเพคะ” เจียงเหยาอีปากหวานจีบปากจีบคอทำให้ไทเฮาทรงแย้มพระสรวลอย่างเบิกบาน ปรากฏยิ้มเต็ม้า ดูท่าทางจะพึงพอใในตัวเจียงเหยาอีเป็นัมาก
“ดี มหาเสนาบดีอบรมบุตรีได้ดีจริงๆ!” ไทเฮาโอบเจียงเหยาอีให้นางเข้ามานั่งใกล้ๆ ตนแ้เริ่มสนทนากับนาง ตั้งแต่ต้นจนจบไทเฮามิได้พูดกับเจียงจั่นจุ้ยสักคำเดียว นางถูกทอดทิ้งอย่างเย็นชาไว้อีกด้านโดยไม่รู้สาเหตุ
เจียงจั่นจุ้ยเกาศีรษะ ในในึกคะเนว่าตนพูดอะไรผิดไปหรือไม่ ทว่าคิดทบทวนร้อยรอบแ้ก็ยังไม่เข้าใ
แต่ยามนี้ในพระทัยไทเฮากลับพลิกวนร้อยพันตลบ
ลักยิ้มคล้ายดอกท้อยามวสันต์ ริมฝีปากคล้ายผลอิงเถา เจียงจั่นจุ้ย้าตาดูละหม้ายคล้ายเหมยเฟยที่ตายไปแ้ห้า่ กระทั่งบุคลิกท่าทางยังดูยั่วยวนเหมือนกัน อย่างกับปีศาจจิ้งจอกไม่มีผิด ครานั้นเหมยเฟยมอมเมาฮ่องเต้จนนางเกือบควบคุมวังหลังไม่อยู่ บัดนี้ยังมีสตรีคนนี้โผล่ขึ้นมาอีก แ้ยังบังอาจคิดล่อลรัชทายาท!
นางหญิงปีศาจพวกนี้ ห้ามเหลือไว้แม้แต่คนเดียว!
ไทเฮาขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน าตาที่มองเจียงจั่นจุ้ยนั้นดุเดือดรุนแรงยิ่งขึ้น
**ติดตามตอนต่อไป่ใครได้ที่ https://www.readawrite.com/a/Z1thmf-จำแลงรักชายาจิ้งจอก-40นิย?r=search_article
พ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??