เรื่อง จำแลงรักชายาจิ้งจอก (นิยายแปลจีน) by ตำหนักไร้ต์รัก
ตอนที่ 13
แคว้นเมิ่งปีที่สิบสาม สารทฤู
ด้านหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง กระทองเืงลวดลายดอกทานตะวันสะท้อนภาพของร่างคนผู้หนึ่งที่สวมเครื่องปะดับมงกุฎหงส์และสายสะพายยศาเ่[1] ริมฝีปากสีแดงระเรื่อ ฟันาะา แลูงดงามดุจดั่งนางฟ้านางสวรรค์ที่ลงมาจุติบนโลกมนุษย์ ยิ้มเผยให้เห็นที่มุมปาก ปะหนึ่งดอกไม้ไฟที่สวยงามวูบไหวปรากฏึ้เป็นช่วงๆ ท่ามาความ่าเปล่า
าในห้องอัน่าเปล่าไร้ผู้ใด ด้านนอกของสวนับเกิดเีงดังโหวกเหวกอันน่าหนวกหูึ้ สันนิษฐานว่าเกี้ยวรับเจ้าสาวคงได้มาถึงกันแ้
ุ่มคนพูดคุยกันเีงดังเจื้อยแจ้ว หวังที่จะอาศัยบรรยากาศอันชื่นมื่นนี้ได้รับเงินทองของมงคลบ้าง ห้องที่อยู่ฝั่งตรงข้ามได้ยินเีงพูดเลือนรางดังแว่วเข้ามา หากแนบใบหูเข้ากับกำแพงจะได้ยินเีงกำชับของมารดาต่อบุตรสาว าในงานมงคลเช่นนี้ ในฐานะมารดาจะต้องหวีผมให้แก่บุตรสาว
หวีหนึ่งให้ราบรื่นถึงปลายสุด หวีสองให้ัใคร่ปรองดองกันไปจนแก่เฒ่า หวีสามให้ลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมือง
เจียงจั่นจุ้ยหยิบหวีไม้บนโต๊ะเครื่องแป้งึ้มาสางเรือนผมนุ่มสลวยเงางามสีดำขลับเบาๆ ครั้งแ้ครั้งเล่า เื่ได้ยินเีงเปิดปะูของฝั่งตรงข้าม ้กับเีงจุดปะทัดดังึ้เป็นชุดตามมาติดๆ แะ่ๆ เลือนหายไปอย่างช้าๆ
ผ่านไปสักพัก ก็มีเีงปลดโซ่จากด้านนอกปะูดังครืด ตามด้วยบานปะููผลักเปิด เผยให้เห็นใบหน้างดงามทีู่เหมือนได้รับการูแลอย่างดี “คุณูเี พวกเราต้องเดินทางแ้เจ้าค่ะ” นางก็คือจิ่นกูกู[2]จากในวังที่รับใช้เลี้ยงูองค์รัชทายาทจนเติบใหญ่ ครั้งนี้นางไม่ไดู้เลือกให้เป็นเพื่อนคู่เคียงเจ้าสาวของพระาา และแน่นอนว่าแม้าในใจจะรู้สึกไม่สบอารมณ์เท่าใดนัก แต่ด้วยการอบรมสั่งสอนมาอย่างดีทำให้นางพยายามไม่แสดงความไม่พอใจมา
เจียงจั่นจุ้ยลุกึ้ยืน ไม่มีแม้แต่บ่าวรับใช้สักคนมาช่วยปรนนิบัติูแล นางจำต้องยกากระโปรงเดินไปทางปะูเอง ครั้นก้าวเท้าึ้เกี้ยวก็ูแบกไปจนถึงปะูวังหลวง
“ลงจากเกี้ยว เถิดเจ้าค่ะ!”
เจียงจั่นจุ้ยูปะคองตัวให้ลงจากเกี้ยว มุมหางตาเืบไปเห็นเสลี่ยงของเจียงเหยาอีูแบกเข้าไปตามระเบียงทางเดินยาว
เทียนสีแดงสะบัดวูบไหว เงาของคนที่หน้าต่างค่อยๆ ผสานทับกันอย่างช้าๆ
เนื่องจากเป็นาารอง ฉะนั้นนางจึงต้องเข้าวังจากปะูด้านข้างของตำับูรพา ูจิ่นกูกูจัดแจงเข้าที่พักตำัรองให้เสร็จสรรพเรียบ้ ก็ถอยตัวไปโดยไม่เอื้อนเอ่ยอะไรสักคำ
ในยามนี้ าในห้องใหญ่โตอัน่าเปล่า เืไว้ซึ่งนางเพียงคนเดียว
ลองขยับหูจิ้งจอกู มั่นใจว่าแถวนี้ไม่มีคนอื่นแ้ เจียงจั่นจุ้ยจึงถอดเครื่องปะดับศีรษะอันัอึ้ง พลางเดินไปที่ข้างโต๊ะหยิบองุ่นึ้มากินลูกหนึ่งโดยไม่สนใจใคร
สมกับเป็นของกินในวังหลวงจริงๆ หวานกว่าที่กินในท้องตลาดเป็นไหนๆ! !
เจียงจั่นจุ้ยสุขสบายใจอยู่กับตัวเอง ไม่รู้สึกเีใจสักนิดที่เมิ่งเฮ่อกุยอยู่ในห้องของเจียงเหยาอี ถึงั้หวังว่าเขาจะไม่เข้ามาเหยียบที่นี่ตลอดกาล ั้ช่วยให้นางไม่ต้องเปลืองพลังใช้วิชาเสน่ห์ทำให้เขาหลับไหล ไม่รู้ว่ายามนี้ '้สาวสุดที่ั' ของตนนั้นกำลังสนุกสนานเป็นปลากระดี่ได้น้ำอยู่หรือไม่
ณ ตำัหลักแห่งวังบูรพา
เจียงเหยาอีที่นั่งอยู่บนเตียงแทบอยากบี้ผ้าเช็ดหน้าในมือให้ยับยู่ยี่ ราวกับนางได้ยินเีงของตนเองหัวใจเ้ ได้ยินีครั้งและีครั้ง จนหูแทบจะระเบิด
ีไม่นาน นางก็จะายเป็นพระาาขององค์รัชทายาทอย่างที่สตรีทั่วเมืองหลวงต่างใฝ่ฝันกันอย่างแท้จริงแ้!
ปะููผลักเปิดเีงดัง'เอี๊ยด'
เจียงเหยาีลืนน้ำลายทันที แสีแดงที่บดบังเบื้องหน้าส่าวาบ ผ้าคลุมหน้าูไม้มงคลเลิก และวางไว้บนโต๊ะ
ถึงอย่างไรก็เป็นดวงหน้ารูปงามแต่เย็นชาเรียบเฉย ขนตายาวหนาทอดเป็นแพ กรีดกรายเรียงเส้นเป็นเงาอยู่เป็นชั้นใต้ดวงตาคู่งาม จมูกโด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากแดงได้รูป โครงหน้าคมเป็นสันมุมชัดเจนดั่งมีดสลัก แต่ับไม่สูญเีความอ่อนโยนไป
ัวเพียงแต่ว่ายอดดวงใจที่เหล่าสตรีทั่วหล้าปรารถนาในยามฝันจะเป็นแบบนี้ไปเีหมด!
ดวงหน้าของเจียงเหยาอีึ้สีแดงก่ำ มิ้ามองไปที่บุรุษรูปงามผู้นี้ตรงๆ ผ่านไปเนิ่นนานถึงเอื้อนเอ่ยมาอย่างขวยเขินว่า “องค์ องค์าเพคะ”
เมิ่งเฮ่อกุยปรายสายตาเย็นชามองนางคราหนึ่ง แ้พลันวางไม้มงคลในมือลง “อืม”
น้ำเีงทีู่เย็นชาเช่นนี้ น่าเีดายที่เจียงเหยาอียังอยู่ในห้วงความคิดของเ็สาว จึงไม่ทันได้สังเกตเห็น นางย้ายไปอยู่ข้างเตียงเพื่อเปิดพื้นที่่า พลันจับแก้วคล้องสุรา แ้มองเมิ่งเฮ่อกุยอย่างมีความหวัง
เมิ่งเฮ่อกุยรับแก้วสุราแ้ดื่มจนหมดในคราเดียว ฤทธิ์สุรานั้นร้อนแรง แต่คำพูดที่พูดมาับทำให้นางหวาดหวั่นหนาวสั่นไปั้ตัว “ข้ายังมีเรื่องต้องทำี เจ้าพักผ่อนเีเถิด” เื่่าว ก็พลันเปิดปะูเดินจากห้องทันที ไม่แม้แต่จะหันศีรษะับมามอง
เจียงเหยาอีมองแผ่นหลังของเขาที่เดินจากไปอย่างตกตะลึง ทันใดนั้นนางก็ลุกึ้ยืนแ้วิ่งปะูไป พบเงาร่างสง่างามในชุดแดงหักเลี้ยวไปทางมุมหนึ่ง ซึ่งทางนั้นมุ่งหน้าไปยังตำัรอง
**ติดตามตอนต่อไปก่อนใครได้ที่ https://www.readawrite.com/a/Z1thmf-จำแลงัาาจิ้งจอก-40นิย?r=search_article
[1] าเ่ เป็นเครื่องปะดับสายสะพายของสตรีที่มียศศักดิ์ มีลักษณะเป็นผ้าผืนยาวเหมือนผ้าพันคอ มีลวดลายต่างกันไปตามยศั้ ส่วนปลายของั้สองด้านจะมีของมีค่าเช่นไข่มุกห้อยถ่วงไว้ วิธีสวมคือใช้คล้องคอลงมา ัดกระดุมบริเวณช่วงหน้าอก ป่าั้สองด้านพาดลงมาทางด้านหน้า
พ
[2] กูกู เป็นสรรพนามที่ใช้เรียกนางกำนัลรับใช้ผู้มีอาวุโส ายถึงอยู่ทำงานรับใช้ในวังมานาน ใ้จะเกษียณจากวัง
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??