เรื่อง จำแลงรักชายาจิ้งจอก (นิยายแปลจีน) by ตำหนักไร้ต์รัก
ตอนที่ 14
นางกระดกสุราน้ำค้างิ่นแรงเข้าท้องไปไม่รู้ตั้งเท่าไร ดหน้างามเริ่มปรากฏสีแดงฝาด เจียงจั่นจุ้ยนอนพาดอยู่บนโต๊ะอาาครึ่งเมาครึ่งื่มองบุคคลที่ยืนอยู่ตรงหน้า
ครั้นเมิ่งเฮ่อกุยเปิดปะตูเข้าไป ก็เจอกับฉากเเบบี้แล้ว
เขาลากตัวเจียงจั่นจุ้ยที่เมามายไม่ได้สติโยนลงบนเตียง เมิ่งเฮ่อกุยนำผ้าขนหนูชุบน้ำเย็น แล้วเช็ดเหงื่อที่ผุดพรายบนหน้าผากของนางอย่างระมัดระวังใส่ใ
สัมผัสที่เย็นเยียบทำให้เจียงจั่นจุ้ยรู้สึกสบายตัว และยิ้มตาหยี รอยยิ้มี้ช่างผ่อนคลายและปลดป่ “ตรงี้! ตรงี้!” นางแตะที่พแก้ม ัโน้มไปใ้ใบหน้าของเมิ่งเฮ่อกุย
ลมหายใอุ่นร้อนปนิ่นสุราเป่ารดลงบนใบหน้าของเมิ่งเฮ่อกุย แลเห็นดหน้างามหยาดเยิ้มดั่งต้นท้อของนาง แม้เมิ่งเฮ่อกุยจะมีจิตใหนักแน่นเพียงใด ก็อดไม่ได้ที่จะหันศีรษะับมา “นอนซะ!”
“จะรีบนอนไปทำไมกันเพคะ บุปผางามพระจันทร์เต็มด ต้องทำเรื่องสนุกกันอยู่แล้ว!” เจียงจั่นจุ้ยพูดพร้อมยิ้มกริ่ม พลางเอื้อมมือไปสวมกอดเขา โน้มตัวเข้าไปใ้ๆ ้าูเา “ราตรีี้ยังอีกยาวไ อย่ารีบร้อนเลยเพคะ…”
เมิ่งเฮ่อกุยรีบเด้งตัวลุกขึ้นจากเตียงทันที ากระทำที่ไม่ทันตั้งตัวเช่นี้เล่นเอาเจียงจั่นจุ้ยล้มฟุบลงบนเตียงนุ่ม ผ้าห่มถูกนางทับไว้จนยับยู่ยี่
บางทีานอนในท่าี้คงจะไม่สบายตัวเท่าไรนัก นางจึงขยับตัว ััตาแล้วดึงผ้าห่มมาคลุมหน้าท้องของตนไว้ หายใออกอย่างพึงพอใ
เมิ่งเฮ่อกุยผู้ถูกเย้าแหย่ยิ้มอย่างขมขื่นขณะมองเจียงจั่นจุ้ยที่กำััใหล แทบอยากจะยกนางขึ้นมาและกินนางทั้งตัว! ครั้นยื่นมือไปึบนผ้าห่ม เจียงจั่นจุ้ยก็ิ้งตัวมาสู่อ้อมอกของเขาพอดิบพอดี
“อือ…” ริมฝีปากพึมพำเบาๆ ถูไถไปมาบนอ้อมอกราวกับลูกแมวน้อย เมิ่งเฮ่อกุยตัวแข็งทื่อ รู้สึกร้อนผ่าวมากขึ้นเรื่อยๆ
มิอาจทนกับความทรมานี้ได้ต่อไป เมิ่งเฮ่อกุยโน้มตัวลงแล้วยื่นมือไปเปิดเสื้อของนางเบาๆ… !
ความเย็นที่ส่งผ่านทั่วหัวไหล่ทำให้เจียงจั่นจุ้ยต้องย่นคิ้วด้วยความอึดอัด นางลืมตาขึ้นเบาๆ ก็สบตาเข้ากับาตาลึ้ำดั่งสุราโบราณชั้นดีของเมิ่งเฮ่อกุย เสียงหัวเราะัออกมาอย่างลุ่มหลง ปลายนิ้วลูบไล้ไปตามโครงหน้าของเขา “รูปหล่อ หล่อยิ่งนัก…”
รอยยิ้มนั้นช่างเหมือนกับเด็กน้อยก็มิปาน มาพร้อมกับความสับสนสะลึมสะลือและไร้เดียงสาเล็กน้อย
มือของเมิ่งเฮ่อกุยหยุดชะงักาเคลื่อนไหว เิความรู้สึะอายขึ้นาในใ าใต้าตาเช่นี้ เขาเหมือนกับบุรุษผู้มักมากในกามที่พยายามฉวยโอกาสกับสตรีในยามคับขัน ทำให้เขาลืมไปว่าผู้ที่อยู่ตรงหน้าคือชายารองของตนที่ตบแต่งเข้ามาแล้ว
เขาพยายามหักห้ามเชื้อเพลิงที่ลุกโชนาในใ เมิ่งเฮ่อกุยัลุกขึ้นยืน และโยนผ้าห่มลงบนเตียง เปิดปะตูัปัง ัสั่งเสียงเย็นกับนางกำนัลที่เฝ้าปะตูอยู่ด้านนอกว่า “ไปนำถังน้ำเย็นเข้ามา!”
หงเย่านางกำนัลกวาดาตามองเข้าไปาในห้องอย่างนึกฉงนใ พลางวิ่งไปที่บ่อน้ำ
เมิ่งเฮ่อกุยขบฟั หันศีรษะไปมองหญิงสาวที่นอนหมดสติไปแล้ว ฝ่ามือตบลงบนปะตูทีหนึ่ง
เช้าวันรุ่งขึ้น
ยามเช้าเจียงจั่นจุ้ยถูกเสียงัรบกวนจากานอกปลุกให้ื่ เมื่อนางลืมตาก็พบว่าตอนี้ามากแล้ว แต่ไม่มีคนมาปลุกนางสักคน แต่ไม่มีคนมาปลุกนางให้ื่สักคน
ูเหมือนในวังแห่งี้นางไม่ได้รับความสำคัญอย่างแท้จริง แม้แต่คุณสมบัติในายกน้ำชาถวายในตอนเช้าก็ยังไม่มีด้วยซ้ำไป
นางรู้สึกปวดศีรษะจนแทบระเบิด ูท่าจะเป็นผลจากาเมาค้างเมื่อคืน เจียงจั่นจุ้ยสะบัดศีรษะไปมา ในสมองมีแต่สีขาวโพลน เรื่องราวที่เิขึ้นในเมื่อคืนวานนางนึกไม่ออกแม้แต่นิดเี จำได้เพียงรางๆ ว่ามีคนเข้ามาใ้นาง ูเหมือนว่ารูปร่างหน้าตาหล่อเหลาเอาาเลยทีเี
หรือจะเป็นเมิ่งเฮ่อกุย?
แค่นึกึใบหน้าของเขา ก็ถูกเจียงจั่นจุ้ยปฏิเสธโดยสิ้นเิแล้ว เป็นไปได้อย่างไร เมื่อวานเขาต้องอยู่ในตำหนักหลักคลอเคลียกับเจียงเหยาอีู่แ่นอน จะมาที่ห้องชายารองได้อย่างไร นางเมาแล้วจริงๆ ึได้เิภาพลตาเช่นี้!
**ติดตามตอนต่อไปก่อนใครได้ที่ https://www.readawrite.com/a/Z1thmf-จำแลงรักชายาจิ้งจอก-40นิย?r=search_article พ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??