เรื่อง จำแลงรักชายาจิ้งจอก (นิยายแปลจีน) by ตำหนักไร้ต์รัก
ตอนที่ 17
ภายใต้ผ้าห่มแสนอ่อนนุ่มืขาเรียวคู่งามทั้งสองข้างที่ชวนหลงใ นิ้วเท้าเรียวปรากฏภายใต้แสงเทียนสลัวอันบางเบา
แม้ว่าฉากี้จะชวนเพลิดเพลินสุขใที่ได้ชมก็า แต่นอกเหนือจากี้ก็มองไม่เห็นสิ่งใดที่เป็นขนปุกปุยอย่างก่อนหน้าี้แ้!
เจียงจั่นจุ้ยขยิบตา ่สัญญาณให้เมิ่งเฮ่อกุยถอนการสกัดุออก พลางขยับมือเท้าอย่างเจ็บปวด นางมุ่ยปากสีแดงพลางทำสีหน้าน้อยใ “พระองค์คงเชื่อแ้ใช่ไหม ไม่มีอะไรทั้งนั้นพระองค์ตาฝาดแ้เพคะ!”
เมิ่งเฮ่อกุยมีแต่คำว่า 'ไ่เื่' สองคำสลักอยู่ใแววตา พลันรวบเอวเจียงจั่นจุ้ยมาก ดวงตากวาดมองสำรวนเตียงโดยะเี ทั้งสำรวจมองขึ้นมองลงบนร่างเจียงจั่นจุ้ยรอบหนึ่ง าตานั้นปะหนึ่งอยากถเสื้อผ้านางออกให้หมด ให้เจียงจั่นจุ้ยไม่มีสิ่งใดปิดบังต่อหน้าเขา
ใฐานะสุนัขจิ้งจอก ถูกมนุษย์กลั่นแกล้งช่างเป็นเรื่องน่าละอายยิ่ง เจียงจั่นจุ้ยกัดฟันอย่างโมโห บุรุษผู้ี้ดันอาศัยเรี่ยวแรงที่มีมาก่ากักขังนางไว้ใอ้อมแขน จนะทั่งแน่ใว่าบนเตียงและบนตัวนางไม่มีสิ่งใดผิดปกติถึงได้ามือออก…
“เจ็บจะตายอยู่แ้!”
เจียงจั่นจุ้ยนวดคลึงบั้นท้ายที่เกือบหักเป็นแปดท่อน พลางมองค้อนเมิ่งเฮ่อกุยทีหนึ่งอย่างชิงชัง “ทำไมพระองค์ถึงปล่อยมือกะทันหันล่ะเพคะ!”
าตาเมิ่งเฮ่อกุยเลื่อนไปมองที่สะโพกนาง เพียงชั่วพริบตาก็ละาตาจากไป สีหน้าเรียบเฉยราวกับทุกอย่างที่เกิดขึ้นเื่ครู่ไม่ใช่การะทำเขา “เช่นนั้นถือเีว่าข้าดูผิดไป” เอ่ย ก็พลันปัดแขนเสื้ออย่างรังเกียจ ปะหนึ่งเตียงนางมีเชื้อโรคก็มิปาน “ไปแต่งตัวให้เรียบ้ และาข้าไปร่วมโต๊ะเ”
เจียงจั่นจุ้ยแทบอยากจะเตะบั้นท้ายเขาให้แตกเีตอนี้ แต่เื่นิ้วสัมผัสโดนหยกที่ซ่อนไว้ใแขนเสื้อ ก็พลันทนข่มกลั้นไว้ ยังทนได้
การแก้แค้นนั้นสำคัญยิ่ง่า หากนางหาหลักฐานพบว่าเขาก็ืฆาตกรได้เื่ไร ค่อยลากเขาไปฝังทั้งเป็นที่ล่วนจั้งกั่ง![1]
นางบ่นพึมพำพลางคลานลุกขึ้นจากพื้น เจียงจั่นจุ้ยมองเมิ่งเฮ่อกุยอย่างเย้ยหยัน “จะไปเดี๋ยวี้เพคะ” ท่าทีปะเอาใทำเอาเมิ่งเฮ่อกุยขมวดคิ้วมุ่น แลดูไม่ใอย่างมากกับกิริยาท่าทางนางใตอนี้ เขาสบถเีงเย็นพร้อมสะบัดแขนเสื้อเดินจากไป ทิ้งเจียงจั่นจุ้ยให้ยืนงงอยู่ตรงนั้นด้วยสีหน้าฉงนใ!
ไอร้อนอันหอมกรุ่นอาหารที่ลอยปะทะเข้าจมูกชวนให้คนน้ำลายไหล ขณะที่เจียงจั่นจุ้ยกำลังก้าวเดินอย่างเนิบช้าเข้ามาภายให้องโถงใหญ่ ก็เห็นเจียงเหยาอีนั่งขนาบข้างเมิ่งเฮ่อกุย ได้ยินเีงฝีเท้าก็หันศีรษะมองนางด้วยาตาดูถูกดูแคลน
เดิมทีเจียงจั่นจุ้ยนั้นไม่อยากร่วมโต๊ะเกับพวกเขาสักเท่าไร แต่เห็นสีหน้าท่าทางเจียงเหยาอีใยามี้ก็เปลี่ยนความคิดใัพลัน ไม่เพียงแต่นั่งลง แต่ยังขยับเก้าอี้เข้าไปใกล้เมิ่งเฮ่อกุยมากขึ้น สีหน้าเจียงเหยาอีพลันำคล้ำขึ้นมาทันที
“องค์า เผักนะเพคะ” เจียงเหยาอีคีบผักกาดขาววางใส่ใชามเมิ่งเฮ่อกุย เห็นเขาเลงไปแ้ ก็เลิกคิ้วมองโจมตีเจียงจั่นจุ้ยอย่างมีชัย
ดวงตาเจียงจั่นจุ้ยหลุบต่ำลง อาศัยที่เจียงเหยาอีคิดว่านางยอมรับความ่าแพ้แ้นั้น นางกลับเงยหน้าเผยให้เห็นรอยยิ้มเป็นปะกายสดใส และคีบหมูตุ๋นอบน้ำแดงชิ้นหนึ่งใส่เข้าไปใปากเมิ่งเฮ่อกุย “เื่คืนวานลำบากองค์าเีแ้ แน่นอนว่าต้องเเนื้อบำรุงบ้างนะเพคะ!”
พูดพร้อมยิ้มหวานชื่นมื่น ราวกับเื่คืนวานได้ทำเรื่องสนุกสุขสมอะไรเข้าแ้จริงๆ
ตะเกียบใมือเจียงเหยาอีแทบถูกบีบให้แตกหักจากกัน นัยน์ตาฉายแววเกลียดชังจนเข้าะดูกำ นางต่างหากที่เป็นพระาาองค์รัชทายาท แต่เมิ่งเฮ่อกุยกลับทิ้งนางใคืนแต่งงานและไปค้างคืนยังตำหนักรองได้ลงคอ หากถูกใครเขารู้เข้า นางจะเป็นที่เล่าขานผู้คนกันให้สนุกปาก ต่อไปใภายภาคหน้าจะดูแลควบคุมวังหลังได้อย่างไร!
เมิ่งเฮ่อกุยเหลือบมองเจียงจั่นจุ้ยที่กำลังหลงระเริง และไม่ได้เปิดเผยคำโกหกนางอย่างผิดคาด ตรงกันข้ามกลับวางตะเกียบลงและปรบมือ พลันมีสตรีที่ดูงดงามแต่เย็นเยือกผู้หนึ่งเดินออกมาจากหลังม่าน
สตรีนางี้มีดวงหน้าที่งดงามแต่กลับดูเย็นชา ไม่าาองผู้ใดแม้แต่น้อย พลันเดินตรงไปหยุดด้านหน้าเมิ่งเฮ่อกุย “องค์า”
เมิ่งเฮ่อกุย้หน้า าตาเลื่อนไปที่ร่างเจียงจั่นจุ้ย “นับตั้งแต่วันี้ ู่เยียนจะเป็นนางกำนัลรับใช้่ตัวเจ้า”
เื่ได้ยินคำพูดเมิ่งเฮ่อกุยแ้ ู่เยียนที่เคารพเชื่อฟังใเื่ครู่ก็พลันเงยหน้าขึ้นทันที าตาัจ้องไปยังร่างเจียงจั่นจุ้ยอยู่พักใหญ่ และหลุบาตาลงอย่างว่องไว จากนั้นก็เอ่ยด้วยน้ำเีงเย็นชาเรียบเฉย “เพคะ” ได้ยินเีงนางใขณะนั้น ร่างเจียงจั่นจุ้ยก็พลันสั่นสะท้าน นึกถึงบุคคลหนึ่งที่ฝังซ่อนลึกอยู่ให้วงความทรงจำ!
**ติดาตอนต่อไปก่อนใครได้ที่ https://www.readawrite.com/a/Z1thmf-จำแลงรักาาจิ้งจอก-40นิย?r=search_article
[1] ล่วนจั้งกั่ง ื สถานที่ที่คล้ายป่าช้า มีแต่ศพคนตายฝังอยู่ไม่เป็นระเบียบพ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??