เรื่อง ทะลุมิติไปเป็นหมอหญิงยอดอัจฉริยะ [แปลจบแล้ว]
หมู่บ้านสกุลฉิน ริมแม่น้ำาเล็ก
ชาวบ้านสิบกว่าคนยืนมุงรอบดรุณีน้อยวัยแรกแย้มนางหนึ่งซึ่งนอนอยู่บนพื้น ัของนางเปียกปอน อาภรณ์บางเบาแนบลู่ไปกับลำัเผยให้เห็นเรือนร่างอันอวบอิ่มเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์เย้ายวน ใกลุ่มชาวบ้านเ่าั้มีบุรุษสองสามคนจดจ้องสัดส่วนโค้งเว้างามสะคราญของญิาตาเป็นมัน ครั้นภรรยา้างกายเห็นเ้า ก็เอื้อมมือไปหยิกบุรุษของตนเเป็นพัลวัน พวกเขาถึงค่อยสงบเสงี่ยมลงมาบ้าง พวกชาวบ้านต่างชี้นิ้ววิพากษ์วิจารณ์ญิาที่ยังคงสลบไสล าตาเต็มไปด้วยาูหมิ่นและเกลียดชัง
"เหยาเอ๋อร์ นางคงไม่ตายหรอกนะ" ญิออกเรือนแ้คนหนึ่งดึงดรุณีน้อยร่างกายเปียกปอนอีกคนหนึ่งมากระซิบถาม
นัยน์ตาของาน้อยคนั้ผุดแววตื่นตระหนก พลางกระซิบตอบ "คงไม่หรอกกระมัง เมื่อครู่ยังมีลมหายใจอยู่เลย"
ฉินเหยาอาศัยจังหวะที่คนไม่เห็นหันไปแสยะยิ้มเหี้ยมเกรียมใส่ญิาที่อยู่บนพื้น แต่พอผู้คนมองมา ก็แสร้งตีหน้าเศร้าเรียกคะแนนสงา สูดไอเย็นเ้าโพรงอก ปาดน้ำตาด้วยท่าทางน้อยเนื้อต่ำใจ ชวนให้อาวุโสทั้งาที่เห็นนางเติบโตมาพากันรู้สึกปวดใจยิ่ง
"แม่หนูเหยา ต่อไปก็อยู่ให้ห่างๆ สตรีร้ายกาจคนี้หน่อย เ้ายังายังแส้ เมื่อครู่เกือบ้ตายเพราะนางอยู่แ้เชียว" ญิวัยกลางคนผู้ั้ดึงมือฉินเหยามากุมพลางกล่าวด้วยความเป็นห่วง
"ท่านป้าสะใภ้ ้า... ้าไม่รู้ว่านางจะเลวร้ายขนาดี้" ฉินเหยาคร่ำครวญ
"คนต่างถิ่นเ่าี้เอาไว้ไม่ได้ ให้ผู้ใหญ่บ้านขับไล่ไปเถอะ นางอยู่ต่อหนึ่งวัน พวกเราก็วุ่นวายหนึ่งวัน ่แต่เื่ไม่วายเว้นแบบี้ ่ารำคาญเสียจริง"
ดรุณีน้อยที่นอนอยู่บนพื้นได้ยินเสียงจอแจหนวกหู จากเดิมที่ปวดศีรษะอยู่แ้ก็ยิ่งปวดรุนแรงึ้เป็นทวี นางฟื้นึ้มาจากาสลบไสล ่ๆ ลืมตาึ้ เมื่อเห็นชาวบ้านยืนอยู่เื้หน้า แววฉงนพลันผุดวาบใดวงตาคู่ั้
"ที่นี่ที่ไหน พวกคุณเป็นใคร" าน้อยนามถังชิงหรูลุกึ้มานั่งพลางเอ่ยปาก "โอ๊ยปวดหัว หนาวจังเลย เิะไึ้ นี่ฉันเป็นอะไรไป"
ถังชิงหรูหมอญิอัจฉริยะแ่ศตวรรษที่สามสิบเอ็ด ั้แต่ประกอบวิชาชีพด้านาแพทย์ตอนอายุสิบห้าเป็นต้นมา ก็ไม่มีโรคไหนใใต้หล้าที่เรักษาไม่ได้ ตลอดาปีที่ผ่านมาี้ ารักษาของเเป็นที่ประจักษ์ไปทั่วจักรวาลเซิ่งเทียน กลายเป็นสตรีผู้โด่งัทีุ่ใาพันธรัฐแ่ดวงดาว เไม่เพียงหน้าตาสะ รูปร่างยังอวบอั๋นเซ็กซี่ ูทั้งไอคิวอีคิว เป็นหมอที่เปี่ยมไปด้วยทักษะและความรู้มากมาย กล่าวได้ว่าเป็นคู่รักใฝันของหนุ่มๆ ทั่วจักรวาล เมื่อครู่ถังชิงหรูได้รับข้อความผ่านระบบสื่อาระหว่างดวงดาวจึงบังคับยานอวกาศจากดาวจักรพรรดิที่ตนเอาศัยอยู่ไปยังดาวเคราะห์ ซึ่งมีอารยธรรมชั้นกลางเพื่อช่วยผดุงครรภ์ให้ญิท้องแก่ที่คลอดยากคนหนึ่ง แต่นึกไม่ถึงว่าจะพบกับหลุมมฤตยูระหว่างาเดินทางเ้า เตกใจมากและพยายามควบคุมยานุความสามารถ เพื่อไม่ใหู้มันูดกลืนเ้าไป ว่าแต่... ใครช่วยบอกทีเถอะ นี่มันคือที่ไหน ทำไมคนที่นี่ถึงแต่งัประหาชอบกล เเคยไปดาวต่างๆ มานับไม่ถ้วน อารยธรรมยุคไหนๆ ้ผ่านาาแ้ทั้งสิ้น แต่ไม่เคยเห็นชาวพื้นเมืองที่แต่งกายเช่นี้มา่น แลูคล้ายคลึงกับที่เอ่ยถึงใตำราัยโบราณ แต่จะเป็นไปได้่าไรล่ะ หากเป็นยุคโบราณจริง ก็ไม่เพียงแต่มีอารยธรรมต่ำุ ยังเป็นดาวต้นกำเนิดแ่อารยธรรมทั้งปวงอีกด้วย หรือว่าเจะูหลุมมฤตยููดเ้ามาใดาวดวงไหนสักแ่ซึ่งไม่เป็นที่รู้จัก ไมู่สิ! ดาวเคราะห์น้อยใหญ่สองสามร้อยดวงใละแวกใกล้เคียงู้นักรบอวกาศของาพันธรัฐควบคุมไว้หมดแ้ ดาวเคราะห์ที่ล้าัแบบี้ไม่่าจะตกหล่นไปได้ มุติว่ามีดาวเช่นี้อยู่จริง ย่อมตกเป็นเป้าหมายใาปฏิรูปของาพันธรัฐแ่ดวงดาว่าแน่นอน ไม่มีทางเงียบเชียบไร้วี่แววเช่นี้ อีก่า สิ่งที่พวกเขาคุยกันมันหมายความว่า่าไร เไม่รู้จักคนเ่าี้สักหน่อย แตู่เหมือนว่าพวกเขาจะรู้จักเเสีย่าั้ มิหนำซ้ำยังวิพากษ์วิจารณ์สนุกปากอีก คิดจะเอา่าไรกันแน่?
"เ็าคนี้ปัญญาอ่อนหรือเปล่า" ญิาที่อยู่ด้าน้างคนหนึ่งเอ่ยปาก่านึกสนุกใความุข์ของผู้อื่น "ถึงขนาดมาถามพวกเราว่าเป็นใคร ตนเอยู่ที่ไหน ช่าง่าขันยิ่งนัก"
"อยู่ที่นี่มาคึ่งปีแ้ ยังไม่รู้จักอีกหรือว่าพวกเราเป็นใคร ช่างไม่เห็นผู้อื่นอยู่ใาตา" ชายชราคนหนึ่งแค่นเสียงเยาะ
"คนหมู่บ้านสองคนี้เดิมทีก็ชอบทำัพิกลอยู่แ้ พวกเราอย่าไปสนใจเลย" แม่เฒ่าด้าน้างมองถังชิงหรูที่นั่งอยู่บนพื้นด้วยาตาหมางเมิน
คนหมู่บ้าน? ก็หมายความว่าที่นี่คือหมู่บ้านแ่หนึ่ง ส่วนคนที่ว่าคงเป็นเเกระมัง แต่คนหมู่บ้านสองคน... จากเแ้ยังมีคนอื่นอีกหรือ?
เอ๊ะ! ภาพใองพวกี้มันอะไรกันเนี่ย ปัั มีใครมาใช้พลังจิตกับฉันงั้นหรือ
"โอ๊ย ปวดจังเลย"
ถังชิงหรูที่เพิ่งฟื้นึ้มาเอามือกุมศีรษะอ้าปากร้องด้วยความเจ็บปวด ชาวบ้านที่อยู่ใเหตุาณ์เ่าั้ต่างเห็นเเหมือนคนบ้า ภาพประหามากมายที่ผุดึ้ใอง มันเป็นเื่ราวชีวิตของดรุณีน้อยนามถังชิงหรูผู้ี้ คึ่งปี่น นางปรากฏัใหมู่บ้านแ่ี้พร้อมกับเ็หนุ่มอมโรคคนหนึ่ง นางใช้เงินออมทั้งหมดกับกำไลเงินแลกกับบ้านโกโรโกโสซึ่งไม่มีใครอยู่ัหนึ่งใหมู่บ้านแ่ี้ และใช้มันเป็นที่พำนักของเขาและนางั้แต่ั้เป็นต้นมา
เ็หนุ่มคนั้ร่างกายอ่อนแอ ้นอนติดเตียงตลอดเวลา เนื่องจากู้แลเขา ถังชิงหรูจึงไม่กล้าออกไปรับจ้างบ้าน ุวันนาง้ึ้เขาขุดหาของป่าแ้ำกลับมาต้มให้เ็หนุ่มคนั้กินเป็นอาหาร
นางเป็นคนใจเสาะและขาเขลายิ่ง มักูคนใหมู่บ้านรังแกอยู่เป็นประจำ ยามูกดขี่ก็ไม่ปริปากบอกผู้ใด ทำให้คนที่กลั่นแกล้งเ่าั้ยิ่งเหลิงได้ใจมากึ้ ัั้จึงไม่เพียงแคู่รังแก ยัง้แบกรับคำครหาว่าเป็นสตรีร้ายกาจอีก
คราี้เ็านามฉินเหยาผู้ั้เรียกนางมาริมแม่น้ำ ่นที่จะด่าถังชิงหรู่าสาดเสียเทเสีย จากั้ก็ผลักตกลงไปใแม่น้ำ ะที่กำลังจะตกลงไป นางคว้ามือฉินเหยาไว้ได้ ทั้งคู่จึงพลัดตกลงไปพร้อมกัน พวกนางสองคนต่างกระเสือกกระสนอยู่ใแม่น้ำ จนมีชาวบ้านที่ผ่านมาทางนั้นพบเห็นเ้าและช่วยฉินเหยาึ้ฝั่งไป่น ส่วนนางูช่วยึ้มาเป็นคนท้ายุ
โอย... ปวดหัวชะมัด! เ็าที่ชื่อถังชิงหรูกับเมีชื่อแซ่เดียวกัน แต่ไม่ใช่ัเแน่ แ้ทำไมความทรงจำของผู้ญิคนั้ถึงมาอยู่ใองของเได้ล่ะ?
ถังชิงหรูเหยียดแขนไปด้านหน้า ูนิ้วมือที่หยาบกร้านด้วยสีหน้าตกตะลึง นี่เป็นมือของสตรีที่ทำงานหนัก หาใช่มือของคุณหนูใหญ่ที่ได้รับาฟูมฟักทะนุถนอมมา่าดี แม้เจะเป็นหมอมานานาปี เดินทางรักษาคนทั่วาพันธรัฐมิได้หยุดหย่อน แต่มือไม้ไม่ได้่าเกลียดแบบี้ ผิวพรรณของเผุดผ่องและเนียนละเอียดราวกับหยกขาว จะเป็นแบบี้ไปได้่าไร!
ะยกมือึ้ลูบพวงแก้มของตนเ ก็สัมผัสได้ถึงผิวที่แห้งกร้านขาดความชุ่มชื้น ผิวของเ[1] ที่บ้านยังไม่แย่ขนาดี้เลย เสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่ก็เป็นผ้าฝ้ายเนื้อหยาบ่าเกลียดเสียยิ่งกว่าอะไร
หรือว่าเจะได้สัมผัสประสบาณ์ 'ปรสิต' ใตำนานเ้าแ้?
ใศตวรรษที่สามสิบเอ็ด มีผู้โชคดีบางส่วนได้รับพรสวรรค์พิเศษแต่กำเนิด เเคือผู้มีความสามารถทางาแพทย์ ส่วนเพื่อนคนหนึ่งของเก็มีพรสวรรค์ด้วยาเป็นปรสิต ปรสิตที่ว่าคือเมื่อยามพบกับอันตา จิตของเ้าัจะหาร่างที่อยู่ใกล้ทีุ่ แ้สวมวิญญาณเ้ากับร่างักล่าว ัจากั้ก็เริ่มมีชีวิตใหม่ พวกเรู้จักกันมาสามสิบปี และเพื่อนคนั้ก็เปลี่ยนร่างใหม่มาแ้ถึงสองหน
เ้าใจว่าตอนที่หลุดเ้าไปใหลุมมฤตยู เมีโอกาสตายถึงเ้าส่วน และช่วงเวลาั้ก็หาร่างกาฝากได้พอดี แต่เมีพรสวรรค์แบบี้ั้แต่เมื่อไร?
"จะเล่นแบบี้ใช่ไหม" ถังชิงหรูเอ่ยปาก่าหัวเสีย "ให้ฉันอยู่บนดาวล้าัแบบี้ไม่สู้ตายไปเลยยังดีกว่า"
เพียะ! ฝ่ามือหนึ่งสะบัดเ้ามาตบหน้าถังชิงหรูที่กำลังร้องโวยวาย่าแรง
ภาพใองของเหยุดลงแค่ั้ ถังชิงหรูยกมือลูบไปบนพวงแก้มที่เริ่มแสบร้อน เงยหน้าึ้มองอวี๋ซื่อ[2] สตรีที่อยู่ฝั่งตรง้ามซึ่งมีศักดิ์เป็นป้าสะใภ้ของฉินเหยาด้วยแววตาเยียบเย็น
เดิมทีอวี๋ซื่อก็มองเ็า่ากระหยิ่มยิ้มย่อง แต่พอูจ้องกลับก็กลัวจนัั่ หดคอเ้ามาคิดจะถอยไปด้านั แต่เพียงไม่นานก็นึกอะไรึ้ได้ จึงชูคอมองอีกฝ่าย่าผยอง
"เ้าช่างใจร้ายนัก ถึงกับผลักเหยาเอ๋อร์บ้าน้าตกน้ำจนเกือบตาย" อวี๋ซื่อถลึงตาใส่ถังชิงหรู ชี้จมูกด่าสาดเสียเทเสีย
"ตบได้ดี นังเ็อำมหิตเยี่ยงี้ควรสั่งสอนให้หลาบจำ" สะใภ้้างกายอีกคนร้องสนับสนุน
ถังชิงหรูได้สติกลับมา ลูบใบหน้าที่แสบร้อนพลางหรี่าองอวี่ซื่อที่อยู่ตรง้าม
ความทรงจำใหัวบอกเว่า สาเหตุที่ตนเเ้ามาสวมร่างถังชิงหรูคนี้ได้ เพราะอีกฝ่ายตกลงไปใแม่น้ำและจมน้ำตาย ส่วนมือสังหารก็คือฉินเหยาผู้หน้าเนื้อใจเสือที่อยู่ตรงหน้าคนี้เ
แต่ใาตาของุคนใหมู่บ้าน ฉินเหยาต่างหากที่เป็นเหยื่อ ูเ้าของร่างเดิมซึ่งมาจากต่างถิ่นประสงค์ร้าย
อวี๋ซื่อมองหน้าญิาที่กล้าจ้องตนเกลับ่าประหาใจ โอ้... วันี้นังเ็หน้าโง่ก้าวหน้าไม่เบา กล้าถลึงตาใส่นางเชียว ปรกติเจอแบบี้้กล้ำกลืนจนน้ำตาตกใไปแ้มิใช่หรือ
"เ้าตบ้า?" ถังชิงหรูยิ้มเหี้ยมเกรียมพลางรำพึงเสียงต่ำ "เ้ากล้าตบ้า!"
"เ้าผลักแม่หนูเหยาตกน้ำจนเกือบตาย ้าตบเ้าแ้่าไร" อวี๋ซื่อสู้าตาไม่ไหว หัวใจรู้สึกเย็นวาบ
"้าคิดร้ายผลักนางตกน้ำ หรือว่านางคิดสังหาร้ากันแน่" ถังชิงหรู่ๆ ลุกึ้าื มองฉินเหยา่าเย็นชา "เมื่อวานฝนเพิ่งตก ตอนี้ที่พื้นยังมีน้ำขังเฉอะแฉะ เมื่อครู่พวกเราเกิดาทะเลาะวิวาทตรงั้ ย่อมเหลือร่องรอยทิ้งไว้ รูปร่างของ้ากับนางต่างกันมาก รองเท้าที่สวมก็มีข้อแตกต่าง หากคิดตรวจสอบจริงๆ ก็จะพบเบาะแสได้ง่ายมาก ว่า่าไร เ้ากล้าพาุคนไปูที่เกิดเหตุหรือไม่เล่า"
ฉินเหยาเป็นแค่เ็าชาวบ้านไม่รู้หนังสือ ไหนเลยจะเ้าใจสิ่งเ่าั้ พอได้ยินถังชิงหรูเอ่ยวาจาชวน่าเชื่อถือ ก็ร้อนักลัวความผิด แน่นอนว่านางไม่กล้าพาพวกชาวบ้านไปูเบาะแสอันใดอยู่แ้
ตอนี้พวกเขา้ยืนอยู่้างนาง หากไปูแ้พบาสนกลใเ้า สิ่งที่หมกเม็ดไว้ก็จะูเปิดโปงจนหมดสิ้น
"้าไม่รู้ว่าเ้าพูดอันใด รู้แต่ว่าเ้าผลัก้าตกน้ำ ครั้งี้ก็แ้ไปเถอะ แต่หากมีครั้งหน้า ้าไม่ปล่อยเ้าไปแน่" ฉินเหยาชี้หน้าถังชิงหรู รีบยื่นคำขาด่าร้อนั พลางลากอวี๋ซื่อซึ่งอยู่้างกายเอ่ยว่า "ท่านป้า พวกเราไปกันเถอะเ้าค่ะ"
ฉินเหยาอยากไปเต็มแก่ แต่ถังชิงหรูไม่ปล่อยให้นางลอยนวลไปง่ายๆ เดินโซเซเ้าไปขวางหน้าฉินเหยา "ยังพูดกันไม่รู้เื่ก็คิดจะไป ใครให้ความมั่นใจแก่เ้าว่า ้าจะยอมไกล่เกลี่ยแ้ยุติเื่แค่ี้ฮึ?" ถังชิงหรูแค่นเสียงเยาะ "ถึงเ้าไ่ืา แต่ถาม้าหรือยังว่าถือสาหรือไม่ นี่มิใช่ครั้งแรกที่เ้าทำร้าย้ากระมัง สามวัน่น เ้ากับคนใหมู่บ้านสองสามคนจับ้ามัดแ้โยนลงไปใบ่อโคลน สิบวัน่น ตอนึ้เขาไปขุดผักป่า เ้าใช้เลือดไก่ล่อฝูงหมาป่าเ้ามา ทำให้้า้ปีนึ้ไปนั่งบนต้นไม้ทั้งคืน จนกระทั่งฟ้าสางของวันต่อมาพวกมันถึงสลายัไป แ้เมื่อคึ่งเื่น... ไหนจะเืที่แ้..."
ถังชิงหรูเห็นเหตุาณ์เ่าี้ใความทรงจำ่าชัดเจน ครั้นเล่าออกมาแต่ละเื่ โทสะใใจยิ่งทวีคูณ เมื่อ่นคนที่ฉินเหยารังแกคือร่างเดิม แต่ตอนี้เมื่อเห็นแ้ก็รู้สึกเหมือนูรังแกเสียเ
"แม่หนูเหยา... เื่เ่าี้เ้าเป็นคนทำทั้งหมดเลยึ" ชาวบ้านต่างมองฉินเหยาที่หน้าซีดเผือด่าตกตะลึง
ฉินเหยาหน้าแดงก่ำ พูดออกมา่าตื่นตระหนก "อะไร... เป็นไปได้ที่ไหน ท่านปู่ท่านย่า พี่ป้า้าาทั้งา พวกท่านเห็นเหยาเอ๋อร์มาั้แต่เล็กจนโต เหยาเอ๋อร์เป็นคนเช่นั้หรือ"
แม่นางน้อยคนหนึ่งอายุพอๆ กับฉินเหยาทำปากขมุบขมิบ "เื่พรรค์ี้มีแต่เ้าที่ทำได้ จะว่าไม่ใช่คนเทือกั้ได้่าไร"
"ฉินลี่ อย่ามาพูดจาสามหาว ้าหาได้ทำเื่พรรค์ั้เสียหน่อย" ฉินเหยาหันไปถลึงตาใส่เ็าที่ชื่อฉินลี่ "คนหมู่บ้านผู้ี้ใส่ความ้า"
"้าอยู่ที่วัดสวดมนต์ให้ท่านย่ามาคึ่งปี ไม่รู้หรอกว่าคึ่งปีมาี้เ้าทำสิ่งใดไว้บ้าง แต่เท่าที่้ารู้จัก เ้าทำเื่เ่าั้ได้จริงๆ" ฉินลี่แลบลิ้นใส่ พลางพูดเสียดสี่าูแคลน
--------------------------------------------------------------------------------พ
[1] เ หมายถึงารับใช้
[2] ญิที่แต่งงานแ้จะใช้ชื่อสกุลเดิมของตนเลงท้ายด้วยคำว่าซื่อ
เช่นอวี๋ซื่อ ก็หมายถึงสะใภ้ที่มาจากสกุลอวี๋
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??