เรื่อง ทะลุมิติไปเป็นหมอหญิงยอดอัจฉริยะ [แปลจบแล้ว]
เช้าวันต่อมา ัิูสวมชุดของน่าหลันหลิน ั้ยังรวบผมขึ้นเ้ามวยางกระหม่อม และแต่งกายเยี่ยงบุรุษ
ในหมู่้ามีวัวเทียมเกวียนรับจ้าง แต่ตอนี้นางกำลังจนกรอบ ไม่มีเงินนั่งรถ จึงวางแผนไว้ว่าจะเิเ้าไปในเืง พอออกจากหมู่้ามาไม่า ก็มีรถเทียมโคามหลังมา
"แ่าั เ้าจะเ้าเืงหรือ" เ้าของวัวเทียมเกวียนผู้ี้เป็นชายวัยางคนนามว่าฉินหง เ่ถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
ัิูปรายาเรียบๆ พลางขานตอบอย่างเย็นชา "อื้ม" หลังจากนั้นันึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ จึงเ่ถาม "ท่านจำ้าได้อย่างไร ้าอุตส่าห์เปลี่ยนเครื่องแต่งกายแล้วเชียวนะ"
ฉินหงตอบอย่างเหนียมอาย "ึ่่าาการเิของเ้า แค่ปราดเดียวก็รู้แล้วว่าเป็นสตรี จากต่างหูของเ้า ั้หมู่้ามีเ้าคนเดียวที่สวมต่างหูแบบี้"
ัิูคลำติ่งหูของตนเ พบว่ามีต่างหูสวมอยู่ ัรู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไมู่ รีบถอดออกทันที ่เรื่อง่าาการเิ คนผู้ี้ับช่วยเตือนสติทางอ้อม นางมีชาติกำเิเป็นคนะูสูง จึงได้รับการอบรมกิริยามารยาทมาโดยเฉพาะ ย่อมมีบุคลิกที่คนสามัญทั่วไปไม่มี ูท่าตนเคง้เก็บงำเีหน่อย หากูใครพบเ้าว่าไม่ใช่เ้าของ่าเดิม ไม่แน่ว่าอาจูเ้าใผิดว่าเป็นตัวปะหา เกิดูัไปเผาั้เป็นแล้วจะยุ่ง เรื่องแบบี้ใช่ว่าไม่เคยเกิดขึ้น
"ตอนี้เล่า ยังมีตรงไหนมิเหมาะสมหรือไม่" ัิูจงใก้าวใหญ่ๆ ออกมาสามก้าว "เป็นอย่างไร ยังออ่าเป็น้าอยู่หรือไม่"
"แบบี้ค่อยูเป็นบุรุษขึ้นหน่อย" ฉินหงลังเลอยู่ชั่วครู่ ่ยิ้ม่าวด้วยความจริงใ "จริงสิ แ่าั ท่านอยากขึ้นมานั่งหรือไม่ ึอย่างไรก็ไปที่เดียวกัน มิสู้นั่งรถของ้าดี่า คนหมู่้าเดียวกันก็เหืนญาติี่น้อง ึวันี้ไม่มีเงิน วันหน้าค่อยทยอยจ่ายก็ได้"
ัิูไม่นึกอยากข้องเกี่ยวกับคนในหมู่้าเท่าไรนัก เรื่องเมื่อวานเป็นปะสบการณ์ที่ไม่น่าจดจำ เห็นชัดว่าคนในหมู่้าเย็นชากับพวกนางและนายบ่าว ันั้นจึงเพิกเฉยเมื่อตนเูคนในวัยเดียวกันเหล่านั้นรังแก เมื่อเป็นเช่นี้ ก็ควรต่างคนต่างอยู่ น้ำบ่อไม่ยุ่งน้ำคลองจะดี่า จะมากระตือรือร้นแสดงน้ำจิตน้ำใอะไรตอนี้ นางไม่ใช่คนใกว้างนักหรอกนะ
"ทยอยจ่ายก็้จ่ายอยู่ดี ตอนี้้าไม่มีเงินสักอีแปะ ไม่มีคืนให้หรอก ันั้นความปรารถนาดีของท่าน้าขอรับไว้ด้วยใก็แล้วกัน" ัิู่าวจบก็เิมุ่งหน้าต่อไป บนเกวียนมีสตรีออกเรือนแล้วสามคนกับญิาแรกรุ่นอยู่สามคน ึ่ในนั้นก็คือฉินเหยา แล้วก็ฉินลี่ที่เคยช่วยพูดแทนนางตอนนั้นอีกคน ัิูเห็นฉินลี่ยิ้มให้ตนเ ่ฉินเหยา แค่ไม่ลุกขึ้นมาตบก็ดีมากแล้ว ตอนี้ยังไม่อยากก่อเรื่อง ันั้นคิดเีว่านางเป็นอากาศธาตุไปเีดี่า
"ลุงหง ผู้อื่นไม่รับน้ำใ ก็อย่าไปคะยั้นคะยอเลย ไม่แน่ว่าใครบางคนอาจชอบเิก็ได้" เมื่อว่านฉินเหยาตกเป็นเบี้ยล่างให้ัิู ตอนี้ใบหน้ายังบวมฉึ่ง คนใน้าห่วงว่านางจะเีโฉม จึงตัดสินใพาไปให้หมอรักษา อายุนางปีี้ึเวลาคุยเรื่องแต่งงานแล้ว หากมีคุณชาย้าไหนมาหมายา ก็พร้อมแต่งออกไปไดุ้เมื่อ จึงไม่อาจปล่อยให้รูปโฉมูทำลาย
ฉินหงยิ้มเก้อ เตรียมบังคับเกวียนจากไป ึอย่างไรตนเก็ออกปากแล้ว อีกฝ่ายไม่รับไมตรี ตนเก็ไม่ควรบากหน้าามตอแยต่อไป แม้ว่าคิดจะดึงผู้เยี่ยมุ์มาเป็นพวก แต่หากจงใปะจบสอพลอเกินไปับจะทำให้ผู้อื่นนึกรำคาญเีมาก่า
ัิูฉินเหยาปราดึ่ ่หันไปยิ้ม่าวกับฉินหง "เกวียนของท่านเต็มแล้ว ้าขึ้นไปจะนั่งตรงไหน ดีชั่วอย่างไร้าก็เป็นแขก มิสู้ให้นางยืน แล้ว้าจะได้นั่งแทนที่นาง"
ัิูชี้ไปที่ฉินเหยา
ผู้ที่นั่ง้างฉินเหยาคืออวี๋ซื่อ นางขึงาใส่ัิูพลางแค่นเีงเยาะ "เพ้อเจ้อ พวกเราจ่ายเงินแล้ว ผีขอทานอย่างเ้าจากจะอยากนั่งรถ ยังคิดจะแย่งที่นั่งของพวกเราอีกหรือ ฝันไปเถอะ!"
เมื่อวานอวี๋ซื่อูัิูตีจนสลบ เพิ่งฟื้นขึ้นมาเมื่อเช้าี้ พอนางตื่นขึ้นมาได้ยินเรื่องที่ัิูทำกับตนเก็คับแค้นใคันปากยิบๆ แต่คนใน้าบอ่าสตรีผู้ี้เป็นวรุ์ อย่าไปหาเรื่องจะดี่า มิเช่นนั้นต่อให้เกณฑ์คนมาั้้าก็หาใช่คู่ต่อสู้ของนาง
เพราะได้รับคำเตือนจากคนใน้า วันี้ั้อวี๋ซื่อและฉินเหยาจึงไม่สู้กับัิูด้วยื แต่สู้ด้วยฝีปากแทน แท้ที่จริงพวกนางคนแทบอยากจะืนอีกฝ่ายเ้าไปั้ตัวอยู่แล้ว หากไม่ใช่คนทาง้าตักเตือนด้วยความห่วงใย ปะกอบกับฝีืของสตรีผู้ี้ พวกนางคงลงไปก่อเรื่องวิวาทตั้งแต่เห็นหน้ากันแล้ว
ฉินหงได้ยินความ้การของัิูก็เ่อย่างลำบากใ "ไม่ค่อยเหมาะกระมัง แม่หนูเหยากับสะใภ้อวี๋จ่ายเงินแล้ว ้าไม่อาจทำเช่นนั้นได้หรอก"
"งั้นก็ช่างเถอะ" ัิูเ่อย่างไม่ยี่หระ "้าเก็ไม่อยากนั่งรถคันเดียวกับคนปากโสโครกเช่นนั้น"
"ที่จริงเบียดๆ กันหน่อยก็ได้ น้องา เ้ามานั่งที่้าดี่า ้าเป็นคนแข็งแ ยืนหน่อยก็ไม่เป็นไร" ฉินลี่เ่กับัิู
"ขอบใในความปรารถนาดีของเ้า แต่้าเห็นใครบางคนแล้วหงุดหงิด เว้นเีแต่คนผู้นั้นไม่นั่ง ้าึจะขึ้นไป" ัิูส่ายหน้า่าวยิ้มๆ
ฉินลี่ฉินเหยา ่รั้งสายาไปที่ฉินหง คนเชิญัิูเป็นเขา ่คนที่ไม่้าล่วงเกินฉินเหยากับอวี๋ซื่อก็เป็นเขาอีกเช่นกัน ฉินลี่เห็นเขาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แสดงท่าทีชัดเจนว่าไม่้การล่วงเกินคนในหมู่้าเพื่อคน ก็อดรู้สึกผิดหวังไม่ได้ นางลุกขึ้นหันไปพูดกับหลี่ว์ซื่อ "ี่สะใภ้ ้าจะามน้องาท่านี้เ้าเืง ท่านล่วงหน้าไป่เถอะ แล้วพบกันที่ร้านผ้า"
หลี่ว์ซื่อตกใ คิดจะห้ามปราม แต่ฉินลี่ก็กระโดดจากเกวียนลงไปแล้ว หลี่ว์ซื่ออยากพูดบางอย่าง แต่เห็นถังชิงหรูทอดสายามาก็รีบหุบปาก หัวเราะบเื่อน "เช่นนั้นี่สะใภ้ไป่ล่ะ"
"อื้ม" ฉินลี่หันไปัิู ยิ้ม่าว "ท่านไปเถอะ น้องญิถังเป็นคนเก่งมีความสามารถ ้าามนางไปท่านวางใได้เลย"
เกวียนเทียมโคจากไปแล้ว บนถนนใหญ่เหลือเีฉินลี่กับัิูคน ฉินลี่ยิ้มน้อยๆ ่าวว่า "้านามว่าฉินลี่ น้องญิถัง ้าอยากเป็นสหายกับเ้าได้หรือไม่"!
ัิูทอยิ้ม่จาง "เ้าเป็นคนไม่เลว ้ายินดีเป็นสหายด้วย"
"เยี่ยมไปเลย" ฉินลี่ปรบืด้วยความดีใ "ต่อไป้าก็มีเพื่อนคุยเพิ่มขึ้นมาอีกคนแล้ว"
"พวกเรารีบไปเิกันเถอะ ญาติผู้ี่ของ้าอยู่้าคนเดียว ่ากายของเา่แ ไม่อาจขาดคนอยู่้างกาย ้า้รีบับไปเร็วหน่อย มิเช่นนั้นคงไม่วางใ" ัิูเ่เรียบๆ "้าเิเร็ว เ้าามให้ทันเล่า"
"ไม่้ห่วง ้าเป็นคนเิเร็วอยู่แล้ว อย่าเอาไปเหมารวมว่าเหืนกับฉินเหยาจอมเสแสร้งดัดจริตผู้นั้นเีล่ะ ้าน่ะ เก่งกาจมากอยู่นะจะบอกให้" ฉินลี่่าวจบก็าเ้าก้าวใหญ่มุ่งไปด้านหน้า
ัิูเห็นนางรีบเิเ้ามาก็ยิ้ม่ ระหว่างทางั้ไม่ได้สนทนากัน ัิูเิเร็วมาก ฉินลี่้ใช้วิธีวิ่งึจะามทัน
หลังจากนั้นึ่ชั่วยาม ก็มาึเืงชิ่งามคำเล่าขาน ัิูยืนอยู่หน้าปะตูเืง เอี้ยวศีรษะหันไปฉินลี่ที่วิ่งามมาจนเหนื่อยหอบแฮ่กๆ อีกฝ่ายมีเกวียนเทียมโคสำหรับเิทางแท้ๆ แต่ับยังมาเิเป็นเพื่อน แสดงท่าทีอย่างชัดเจนว่า้การผูกมิตรกับตนเ ัิูจงใเร่งฝีเ้า และไม่มีทีท่าว่าจะรอแม้แต่น้อย ทำเอาอีกฝ่ายเหนื่อยจนลิ้นห้อย ยามี้ค่อยูนางอีกที ปาฏว่าผู้ที่มาามหลังับไม่มีท่าทีขุ่นเคืองใดๆ ั้ิ้ ฉินลี่วิ่งจนสายตัวแทบขาดจนมาึหน้านาง ่าวพลางหอบหายใ "น้องา เ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก มิเีแที่เป็นยอดฝีื"
"้ามีธุระไม่อาจอยู่เป็นเพื่อนเ้าได้ เราแยกกันตรงี้เถิด ต่อไปหากมีเวลาว่างก็มาหา้าที่้าได้" คนผู้ี้ไม่เลว ตนเอยู่ที่นี่ไม่มีสหาย หากมีเพื่อนที่สามารถบอกเล่าความในใได้ก็ไม่เลวเหืนกัน ขอแค่เป็นคนที่ควรค่าแก่การคบหาสมาคม แต่ไรมานางก็หาใช่คนใแคบ
"ดีเหืนกัน วันหลัง้าจะไปเที่ยว้าเ้านะ" ฉินลี่อารมณ์เป็นปรกติ เช็ดเหงื่อพลางเ่วาจา
ัิูแยกกับฉินลี่ตรงนั้น หลังเ้าไปในเืงนางก็เปลี่ยน่าาเป็นบุรุษ หาที่ว่างปักหลัก นำโต๊ะไม้ตัวเ็ที่ทำไว้เมื่อคืนมาตั้งด้านหน้า ่วางกระเป๋าใส่ชุดฝังเข็มไว้บนนั้น
่หน้าี้นางเอาโต๊ะไม้ใส่กระเป๋าเป้ในระบบ หลังเ้ามาในเืง ก็หาสถานที่ลับาคนค่อยเอาออกมาใช้ เีดายที่ไม่มีกระดาษพู่กันน้ำหมึก อยากจะเขียนป้ายปะกาศสักแผ่นก็ไม่ได้
อุปกรณ์การแพทย์ที่สามารถใช้ได้ตอนี้จากชุดฝังเข็ม สเต็ทโตสโคป ปรอทวัดอุณหภูมิ่ากาย รวมึมีดผ่าตัดครบชุด แท้จริงแล้วยังมีของปะเภทเข็มฉีดยาอีกด้วย แต่ตัวยาหยิบออกมาไม่ได้ ึมีเข็มก็ไร้ปะโยชน์
"นี่มาทำอะไร ขายมีดรึ" พวกชาว้าเห็นนางเอาของมาวางบนโต๊ะ ก็อดใไม่ไหวเ้ามามุงล้อมด้วยความอยากรู้อยากเห็น
"แลูปะหาชอบ ไม่เหืนมีดที่จะใช้การได้เลย เ็ขนาดี้จะไปหั่นอะไรเ้า" ญิชาว้าคนึ่เ่ปากด้วยสีหน้าเีหยัน
ัิูถอนใเบาๆ เมื่อ่มีแต่ผู้อื่นมาขอร้องให้นางรักษา ยามี้ตกต่ำึขั้น้มาตั้งแผงลอย้างถนน เา่ะ ตั้ง็ั้ิ! ดีชั่วอย่างไรก็เป็นหน้าาให้นางได้บ้าง แต่คนโบราณเหล่าี้ไม่รู้จักของดี จากจะไม่รู้จักเครื่องืแพทย์ ยังึขั้นชักสีหน้ารังเกียจใส่นางอีก ัิูเคยรับความไม่เป็นธรรมแบบี้เีที่ไหน
นางสูดหายใึ ลอบสะกดจิตตนเอยู่เงียบๆ "เพื่อการดำรงชีวิตของตนเ จงปล่อยวางเรื่องหน้าาลง่ ้ามด่านยากตรงหน้าไปได้แล้วค่อยว่ากัน เสี่ยวอี้การแหล่งพลังงาน หากหาไม่ได้ ก็ไม่สามารถเปิดระบบ เพื่อเสี่ยวอี "
แปะ แปะ แปะ! นางปรบื ริมฝีปากทอยิ้มพ่าพราย่เ่วาจา " ี่ป้าน้าอาุท่าน ผู้น้อยเป็นหมอ พวกท่านเจ็บไข้อันใดก็มาให้ผู้น้อยรักษาได้ ผู้น้อยตรวจอาการให้ เขียนเทียบยาให้โดยไม่คิดเงินทอง หากไม่อยากกินยา ฝังเข็มก็รักษาให้หายได้ ผู้น้อยฝังเข็มไม่คิดเงิน ว่าอย่างไร จะลองูหรือไม่"
ุคนต่างตกตะลึง พลางชี้มาที่นางเ่วิพากษ์วิจารณ์
"เ้าเป็นหมอ? หมอที่ไหนจะเด็กขนาดี้"
"ถ้าเป็นหมอ แล้วไฉนึไม่เห็นมียาสักเม็ดเลยล่ะ ขนาดหมอพเนจรในยุทธภพเหล่านั้นยังรู้จักทำยาลูกอนมาหลอกคนบ้าง แตู่เ้าสิ แม้แต่เครื่องืใช้หลอวงคนยังไม่้ใช้เลยหรือ"
"ใต้หล้าี้ไหนเลยจะมีเรื่องดีขนาดนั้น ยังไม่เก็บเงินตอนี้ รอเ้ารักษา่ เ้าึจะเริ่มขูดรีดเงินทองจากพวกเราใช่ไหมเล่า"
พวกชาว้าที่มามุ้งล้อมอยู่เมื่อครู่ต่างพากันแยกย้าย สายาเีหยันของแต่ละคนทำให้ัิูใบหน้าร้อนผ่าว เีชั่วิา จากที่มีคนมาเบียดเีดมุงล้อมมากมายก็ายเป็นโล่งโจ้งไม่เหลือใคร
รอยยิ้มบนใบหน้าของัิูัเจื่อนลง โมีดผ่าตัดตรงหน้าเล่นในื
"สินค้าไม่เป็นที่รู้จักแท้ๆ ฉันเป็นหมอเทวดา้ามมิติมา นึกไม่ึว่าจะูเอาไปเปรียบเทียบกับหมอเถื่อนในยุทธภพ" ัิูบ่นพึมพำ "ไหนว่าสมัยโบราณคนจนมากมายไม่มีปัญญาหาหมอไงเล่า ฉันอุตส่าห์มาตรวจให้ฟรี พวกเขายังตั้งแง่รังเกียจอีกเหรอ"
ัิูเซื่องซึมลงมาเ็น้อย ช่วงี้แต่ละวันกังวลึแต่เรื่องกิน หากไม่ไปัปลาที่แม่น้ำก็ขึ้นเขาไปเด็ดผลไม้ เหน็ดเหนื่อยั้กายใ ่าจะเจียดเวลาับมาทำอาชีพเดิมไม่ใช่ง่ายๆ ยังูคนโบราณล้าหลังรังเกียจเอาอีก ภายในใรู้สึกหมดแ
"ท่านหมอ ไม่คิดเงินจริงหรือ ้าเป็นแค่ขอทาน ไม่มีเงินทอง" ญิชราขอทานคนึ่ั้ตัวมีแต่ิ่นเหม็นเิเ้ามา พลางเ่ปากอย่างกระสับกระส่ายต่อหน้านาง
ัิูนั่งเีหลังตรง พิจารณาญิขอทานตรงหน้า ่าวด้วยรอยยิ้ม "ไม่คิดเงินแน่นอน เฮ่... ท่านไม่รู้หรอ่าอาจารย์ของ้าเป็นหมอจิตใดี เห็นการรักษาคนเป็นภารกิจสำคัญทีุ่ในใต้หล้า ที่ยามี้ท่านพเนจรไปทั่วุสารทิศ ให้้าสืบสานงานที่ท่านยังทำไม่แล้วเสร็จ ท่านยาย อย่าเห็นว่า้าอายุน้อย แท้จริงแล้ว้าเป็นศิษย์ที่อาจารย์ภาคภูมิใทีุ่ ยังบอ่า้าเป็นอัจฉริยะฟ้าปะทานอีกด้วย ท่านวางใได้เลย ขอแค่ปัญหาไม่หนักมาก ้า้ช่วยรักษาให้หายได้แน่นอน"
"ความหมายของเ้าก็คือหาก้าป่วยหนัก เ้าก็รักษาไม่ได้งั้นหรือ" ญิขอทานทำหน้าเหืนจะร้องไห้ เ่ปากด้วยความโศกเศร้า
"ท่านยาย ท่านก็เห็นตอนที่้ามา ในืไม่มีเงินสักอีแปะ แต่้าก็ยังเป็นหมอที่ยึดถือคุณธรรม ไม่อาจรับเงินคนไข้ ันั้นึแม้้ารู้ว่าท่านเจ็บป่วยด้วยโรคอันใด ไม่มีเงินก็ไปซื้อหยูกยา ก็ไม่อาจช่วยท่านได้อยู่ดี แต่เท่าที่้าูจากสีหน้าท่านไม่เหืนคนเจ็บหนัก ยื่นืของท่านมาให้้า ้าจะช่วยตรวจชีพจรให้" ัิูยื่นืออกไปที่ขอทานญิชรา
ชาว้าที่สลายตัวไปเมื่อครู่เห็นญิขอทานมาขอให้นักต้มตุ๋นคนนั้นช่วยรักษา แต่ละคนก็เ้ามาห้อมล้อมอีกคราหมายชมเรื่องสนุก แต่มีคนหวังดีเี้ย่อมให้ญิขอทานอย่าไปหลง
ัิูไม่นำพาต่อวาจาของพวกเขา ตั้งใวิเคราะห์ชีพจรของญิชราอย่างพิถีพิถัน ไม่านัก ก็วินิจฉัยอาการได้พ
"ท่าน้ลมกรำแดดมาาปี เคยผ่านการอดอาหารมาบ่อยครั้ง ันั้น่ากายจึงทรุดโทรมไปมาก อาการของท่านไม่นับว่าเบา ฝังเข็มรักษาแค่ครั้งเดียวอาจไม่ได้ผลมากนัก ้สักสามครั้งึจะดีขึ้น" ัิู่าว "ตอนี้ขาของท่านคงกำลังเจ็บมากอยู่กระมัง นั่นคืออาการของโรคลมชื้น[1]ขั้นรุนแ เดี๋ยว้าจะช่วยท่านบรรเทาความเจ็บปวดทรมานลง"
--------------------------------------------------------------------------------
[1] โรคลมชื้น เป็นุ่มโรคที่เกิดจากความชื้นทำให้ปวดเมื่อยามเนื้อตัว และข้อต่างๆ ใน่ากาย
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??