เรื่อง ทะลุมิติไปเป็นหมอหญิงยอดอัจฉริยะ [แปลจบแล้ว]
พอกลับมาึหมู่้าสกุลฉิน ถังชิงหรูสะพายะบุงเข้าไปในครัว ก่อนหยิบของในั้ออกมา
่าหลันิค่อยๆ เกาะกำแพงประคองตนเองเดินเข้ามา ยามเห็นสิ่งของกองเต็มโต๊ะ ดตาัฉายแววประหลาดใจแกมสัย เอ่ยถามอย่างกังขา "หรูเอ๋อร์ เจ้าไปเอาของมากมายขนาดี้มาจากไหน"
ถังชิงหรูกำลังง่วนอยู่กับงานในื จึงตอบโดยไม่หันกลับไป "ข้าไปตลาดรักษาโรคให้จนโดยไม่เก็บค่ารักษา พวกเขาก็เลยให้ของกินของใช้เหล่าี้มาเป็การตอบแทน ท่านคงหิวแล้วะมัง เดี๋ยวข้าจะทำอาหารให้กิน ช่ี้ท่านยังขยับตัวมากไม่ได้ พักผ่อนให้มากหน่อยดีกว่า ในแต่ละวันเพียงแค่เดินให้มากึ้ ไม่ช้าก็จะเดินเหินได้ราวกับเหาะ"
"หรูเอ๋อร์ ำาเจ้าแล้ว สตรีเช่นเจ้าต้องออกไปเผยโฉมนอก้า ทนรับคำวิพากษ์วิจารณ์ของผู้อื่นเพื่อข้า..." ารู้สึกละอายใจผุดวาบในแววตาของ่าหลันิ
"ญาติผู้ี่ พูดอะไรของท่านน่ะ สตรีที่ออกไปเผยโฉมนอก้ามีถมไป ไม่เห็นพวกนางต้องฆ่าตัวตายล้างอายสัก" ถังชิงหรูเงยหน้าึ้มองชายหนุ่ม "ในโลกี้มีเ่าไรต้องตาย หรือว่าเพื่อชื่อเสียงเกียรติยศแล้ว แม้แต่ีิไม่ต้องการก็ได้? ข้าไม่ได้โ่อย่างั้ หากต้องการเกียรติและศักดิ์ศรี ไหนเลยจะเข้าจวนผู้อื่นไปเป็สาวใช้ ตายอยู่ข้างนอกมิง่ายกว่าหรือ"
"ข้าไม่ได้ายาเช่นั้ เพียงแต่รู้สึกปวดใจที่เจ้าทำเพื่อข้ามากมาย" ่าหลันหลินรีบตอบ "เมื่อก่อนยามอยู่ในจวน เจ้ามีหน้าที่ปรนนิบัติข้า จะดีจะร้ายก็ไม่ต้องุข์ร้อนเรื่องการกินอยู่"
"อย่าเอ่ยเรื่องเหล่าี้เลย ท่านหาที่นั่งก่อน หากทนอยู่เฉยไม่ไหว มิสู้มา่ข้าก่อไฟดีหรือไม่"
ถ้าเป็ถังชิงหรูก่อนคงไม่กล้าเรียก่าหลันิมา่งานแบบี้ แม้ตนเองจะเหนื่อยสายตัวแทบขาดหรือหิวปางตาย ก็ต้องูแล่าหลันิก่อน ใช่เาะเห็นว่าเขาเป็เจ้านายของตน แต่เาะนางหลงรักเขาด้วย ทว่าถังชิงหรูี้ไม่ใช่ประเภท 'รักหยกถนอมบุปผา' เี่ั้
ช่เวลาี้่าหลันิเริ่มปรับตัวได้บ้างแล้ว และเข้าใจสถานการณ์ของตนเองดี ปรกติก็ไม่ใช่คุณชายที่ถือตัวมากนัก ัั้จึงไม่คิดอะไรกับสิ่งที่นางเสนอมา
เขานั่งลงหน้าเตา ใช้หินจุดไฟเผาถ่าน ตอนแจุดเ่าไรไฟก็ไม่ติดเสียที จึงเปลี่ยนวิธีสารั ท้ายที่สุดก็จุดไฟสำเร็จ ชั่วะั้รอยยิ้มบนใบหน้าก็บานสะพรั่ง
ถังชิงหรูเห็นเขาแค่จุดไฟติดก็แสดงท่าทางดีใจขนาดั้ จึงอมยิ้มไม่ได้ แ้ิแล้วเมื่อก่อนี้ ีิของ่าหลันหลินเรียบง่ายมาก มีแต่ตั้งใจศึกษาเ่าเรียน ายนำพาชื่อเสียงมาสู่ศ์ตระกูล แต่ไม่คิดว่าครอบครัวจะประสบเหตุการณ์เี่ั้ ทั้ง้าเืเขาเพียงเดียวที่รีิ นางนึกว่า่าหลันิจะเปลี่ยนไปเป็อมุข์ แต่ผลกลับอยู่นอกเหนือจากาคาดาย เขายังคงเป็บุรุษที่อ่อนโยนและ่าผ่าเผยอยู่เหืนเดิม
ถังชิงหรูทำโจ๊กถั่วแ หลังจากั้ก็อบขนมเปี๊ยะีจำนวนหนึ่ง แม้จะเป็อาหารเรียบง่าย แต่รสชาติดีเป็พิเ ่าหลันิกินขนมเปี๊ยะไปหลายชิ้น ทำให้นางนึกวิตกเล็กน้อยว่าะเพาะของเขาจะรับไหวหรือไม่
"ข้าซื้อตำรามาให้ท่านด้วย เผื่อยามว่างรู้สึกเบื่อห่ายก็เอามาอ่านได้" กินข้าวเสร็จ ถังชิงหรูก็หยิบหนังสือสองสามเล่มมาวางตรงหน้าเขา
ตำราเหล่าั้นางซื้อมาจากแผงหนังสือ ด้วยคิดว่าปรกติเขาไม่มีงานทำ หากนั่งอยู่เฉยๆ อาจคิดฟุ้ง่า ทำให้พลัดหกล้มได้ง่าย มิสู้ให้เขาอ่านหนังสือฆ่าเวลาดีกว่า
"ี่หญิงหรู..." เสียงของฉินลี่ร้องทักมาจากด้านนอก "ข้าเข้าไปได้หรือไม่" ถังชิงหรูกำลังเก้อเขินอยู่พี จึงหันเหออกไปต้อนรับแขก ฉินลี่หิ้วตะกร้ามาใบหนึ่ง พอเห็นนางออกมาก็เปิดตะกร้ากล่าวว่า "ข้าเพิ่งเก็บไข่ไก่มาได้รังหนึ่ง ้าของเจ้ามีป่วยใช่หรือไม่ ไข่ไก่่บำรุง..."
ฉินลี่เห็น่าหลันิเดินออกมา ดหน้าน้อย่ารักัแ่า ยอบกายคำนับอย่างลนลาน "ท่านคงจะเป็ญาติผู้ี่ของี่หญิงหรูะมัง ข้ามีนามว่าฉินลี่เจ้าค่ะ"
่าหลันิยิ้มพลางเอ่ยวาจาอย่างนุ่มนวล "แม่นางฉินไม่ต้องเกรงใจ คิดเสียว่าเป็้าของตนเองเถิด พวกเจ้าสองคุยกันตามสบาย ข้ากลับห้องก่อนล่ะ"
"ญาติผู้ี่ ยาต้มเสร็จแล้ว ท่านอย่าลืมดื่มเ่า" ถังชิงหรูกล่าว ก็หันมาคุยกับฉินลี่ "ไปกันเถอะ พวกเราเข้าไปคุยใน้า ้าข้าค่อนข้างคับแคบ เจ้าอย่าเห็นเป็เรื่องขบขันก็แล้วกัน"
วันเวลาผ่านไปวันแล้ววันเ่า ถังชิงหรูเข้าเืงไปตรวจไขุ้วัน และเริ่มเป็ที่รู้จักมากึ้เรื่อยๆ วิธีการรักษาที่แปลกประหลาดของนางดึงูดให้มากันมากมาย มีชื่นชม แน่นอนว่าย่อมมีสัย นอกจากวันแที่พบกันปัญญาอ่อนผู้ั้ ก็แทบไม่ได้พบกับมีเงินีเลย นางรักษาให้ยากจนเหล่าั้ มิเพียงแต่ไม่เก็บเงิน บางครั้งยังให้เงินไปีด้วย
ส่วนสุขภาพของ่าหลันิก็ฟื้นฟูจนเกือบหายดีแล้ว เขาไม่ต้องอุดอู้อยู่แต่ในห้อง สามารถออกไปไหนมาไหนได้ เพื่อปรับปรุงคุณภาพีิของครอบครัวให้ดีึ้ แค่คัดลอกหนังสือให้ผู้อื่นก็สามารถหาเงินมาได้บ้าง เพื่อปิดบังชื่อแซ่ จึงบอกผู้อื่นไปว่าตนเองชื่อถังิ ัั้นอกจากถังชิงหรูแล้ว ก็ไม่มีผู้ใดรู้จักชื่อแซ่ที่แ้ิของเขา
ที่ข้างถนน ถังชิงหรูที่เพิ่งส่งไข้สุดท้ายออกไปก็ยกืึ้ปาดเหงื่อบนหน้าผาก แหงนหน้ามองฟ้าพลางขมวดคิ้ว!
วันี้ก็มีแต่ยากจนเหืนสองสามวันก่อน แม้ว่าสถานการณ์ครอบครัวจะดีึ้ แต่ผู้อื่นที่เห็นนางรักษาไข้ไม่คิดเงิน ก็เลยพลอยไม่จ่ายค่ารักษาไปตามกัน นางคิดว่าหากปล่อยให้เป็เช่นี้ต่อไปคงไม่ดีนัก นางต้องการคะแนนจิตพิสัยจรรยาแพทย์ก็จริง แต่ก็ต้องหาเงินเหืนกัน หากุวันมีแต่ขาดทุนการค้า แล้วีิจะดำเนินต่อไปได้อย่างไร
"ท่านหมอเทวดา... ท่านหมอเทวดา..." พ่อ้าหลินที่มาปรากฏตัวเมื่อหลายวันก่อนวิ่งเข้ามาอย่างเร่งร้อน "ท่านหมอเทวดา ท่านต้อง่นายท่านของข้าด้วยนะขอรับ"
ถังชิงหรูเห็นหน้าพ่อ้าหลิน ารู้สึกแคือไม่อยากยุ่งเกี่ยว เจ้าหนุ่มนั่น่ารังเกียจขนาดั้ นางไม่อยากสนใจาเป็าตายของเขาีแล้ว ทว่า... าโก็เริ่มครอบงำจิตใจ
เงินที่ได้จากเขามาคราก่อนใช้ไปแล้วึ่หนึ่ง หากได้ีสักก้อน ก็มิต้องกังวลเรื่องปากท้องไปีหนึ่งเดือน
"เป็อันใดีแล้วล่ะ" ถังชิงหรูใช้เวลาเพียงสั้นๆ ก็ใคร่ครวญผลได้ผลเสียเรียบ้ แม้ตัดสินใจแล้วว่าจะ่พ่อ้าหลินผู้ี้ แต่ก็ยังคงต้องเล่นตัวหน่อย
"เจ้านายของเราเอาแต่ใจตนเอง ไม่ยอมดื่มยาที่ท่านออกให้ เขาฉวยโอกาสช่ที่พวกเราเผลอแอบเทยาทิ้ง" พ่อ้าหลินทั้งโมโหทั้งหวาดวิตก "ตอนี้พิษของเขาไม่สามารถควบคุมได้แล้ว ูจะสาหัสยิ่งกว่าเมื่อก่อนประกอบกับเขาเป็อารมณ์ฉุนเฉีย่าย ัั้... ท่านหมอเทวดา ผู้มีจิตใจประเสริฐเช่นท่านจะทนเห็นเจ้านายของพวกเรากลายเป็เช่นี้ได้หรือ ได้โปรด่เขาด้วยเถิดขอรับ"
ถังชิงหรูไม่คิดว่าเจ้าหนุ่มนั่นจะเอาแต่ใจขนาดี้ แม้แต่ีิของตนเองยังไม่ห่ แต่ก็เป็ปรกติ ผู้ั้แค่เห็นก็รู้ว่าไม่ใช่นิสัยดีเ่าไร นางยั่วโทสะเขาขนาดั้ ย่อมสะสมาโกรธแค้นไว้ในใจมากมาย ึนางจะไปแล้ว แต่ใจของเขาย่อมมิคลายโทสะ ัั้จึงไม่ยอมดื่มยาของนาง
"อาการของเขาตอนี้เป็อย่างไรบ้าง" เรื่องี้เกี่ยวข้องกับีิของไข้ นางจึงเริ่มจริงจังึ้มา แม้ผู้ั้จะ่าชังนัก แต่หากมีผละทบเกี่ยวพันึีิ นางย่อมไม่อาจเพิกเฉย
พ่อ้าหลินกำลังะวนะวายใจ ัั้จึงไม่เข้าใจาคิดของนาง เขาพยายามควบคุมตนเอง นึกก่อนเอ่ยปาก "่ากายสั่นไปทั้งตัว ทั้งที่เห็นอยู่ว่าตัวร้อนมาก แต่กลับไม่มีเหงื่อสักหยด ริมฝีปากเริ่มคล้ำ ใบหน้าขาวซีดผิดปรกติ ัีีอย่าง เขาเหืนเพ้ออยู่ตลเวลา าัำลังฝัร้าย ไม่ว่าจะเรียกอย่างไรก็ไม่ตื่น"
"ข้าจะไปูเขา อาการแบบี้นับว่ารุนแรงมาก" ถังชิงหรูขมวดคิ้วพลางเอ่ยปาก
"ขอรับๆ ท่านหมอเทวดา ่าแล้ว เชิญทางี้ขอรับ" พ่อ้าขานรับทันที
พ่อ้าออกมาอย่างรีบร้อน บัดี้รับถังชิงหรูึ้รถมาได้แล้ว ก็รีบตะบึงอาชาออกไปราวกับเหาะ
คราี้เขาไม่คิดปิดบังสถานะของเจ้านายี จึงพาถังชิงหรูเข้าทางประูหลัก ย่อมจะเห็นป้ายสลักอักษรตัวใญ่ว่าจวนชิ่งอ๋อง
จวนชิ่งอ๋อง? เจ้าหนุ่ม่ารังเกียจผู้ั้คือชิ่งอ๋องหรือนี่ ที่นี่เป็เขตพื้นที่ศักดินาของชิ่งอ๋อง ที่แท้นางก็ได้พบกับผู้เป็เจ้าถิ่นของที่นี่โดยไม่ได้ตั้งใจ มิหนำซ้ำยังล่เกินเจ้าถิ่นผู้ั้ไปแล้วด้วย
หนีไปตอนี้ยังทันอยู่ไหม?
"พ่อ้าหลิน เจ้านายของท่านไม่ใช่วิสัยทัศน์คับแคบใช่หรือไม่" ถังชิงหรูฉีกยิ้มพลางเอ่ยถาม
พ่อ้าหลินไม่รู้าคิดของนาง เลยนึกว่าถังชิงหรูกังวลใจว่าเจ้านายจะไม่ให้นางรักษา จึงตอบไปว่า "เจ้านายเป็แค่เด็กที่ไม่รู้จักโต แ้ิแล้วเขาไม่ใช่เลวร้าย ท่านหมอเทวดามีจิตใจที่ปรารถนาดี ่รักษาอาการบาดเจ็บของเขา เขาย่อมตระหนักได้ึายากำาของท่าน ท่านหมอรักษาเขาให้หายก่อนเถิด บ่าวปรนนิบัติเขามาหลายปี เห็นตั้งแต่เล็กจนเติบใญ่ ัั้เขาย่อมจะไว้หน้าบ่าวเฒ่าผู้ี้อยู่บ้าง"
"เอาเถอะ ข้าไปรักษาเขาก่อนค่อยว่ากัน" ถังชิงหรูตามพ่อ้าเข้าไปในคฤหาสน์ ที่มาต้อนรับยังคงเป็หมัวหมัวเฒ่าผู้ั้ พอนางเห็นถังชิงหรู ก็ขมวดคิ้ว
พ่อ้าหลินทราบว่านางจะเอ่ยปากอันใด จึงโบกไม้โบกืกล่าวว่า "นายท่านดื้ึงเอาแต่ใจ ไม่เกี่ยวกับทักษะการแพทย์ของท่านหมอเทวดา ชาว้าในเืงมากมาย้ได้รับาเมตตาจากท่านหมอผู้ี้ เจ้าไปสอบถามูได้ ที่ผ่านมายังไม่เคยมีใครที่นางรักษาไม่หาย สาวใช้ในจวนเราก็ไปให้ท่านหมอเทวดารักษาให้มิใช่หรือ"
หมัวมัวกลืนคำพูดที่ติดอยู่ริมฝีปากลงคอไป ก่อนกล่าวกับพ่อ้า "บ่าวกังวลว่านายท่านจะไม่ยอมให้าร่วมื คราก่อนก็อาละวาดเสียยกใญ่"
"คราี้ไม่อาจปล่อยให้เขาเอาแต่ใจีแล้ว" พ่อ้าหลินมุ่นคิ้วขมวด "หากนายท่านยอมฟังที่ท่านหมอเตรียมไว้แต่แ ป่านี้คงหายไปาแล้ว ไม่ต้องมาทรมานเช่นี้หรอก ถ้าขืนยังดื้ึงี เห็นทีข้าคงต้องใช้กำลังบังคับกรอกยาให้เขาด้วยตนเอง"
หมัวมัวไม่พูดอะไรี ในจวนชิ่งอ๋อง นอกจากชิ่งอ๋องแล้ว ผู้มีอำนาจสูงสุดก็คือพ่อ้าหลิน เขาติดตามชิ่งอ๋องมาหลายปี ได้รับาไว้เนื้อเชื่อใจอย่างล้ำลึกมาโดยตล
ถังชิงหรูยังคงแต่งกายแบบบุรุษ นอกจากในจวนชิ่งอ๋อง นอกั้้ไม่มีใครทราบว่าหมอเทวดาผู้มีทักษะการแพทย์ล้ำเลิศผู้ี้เป็เพียงดรุณีน้อยหนึ่ง หากพวกเขารู้กันละก็ คงตกอกตกใจขาใญ่เป็แน่
ในยุคสมัยี้ไม่เคยได้ยินว่าสตรีไหนจะเลี้ยงชีพด้วยการเป็หมอ ปรกติหมอหญิงที่เห็นอยู่ภายนอก้เป็หญิงมีอายุที่แต่งงานแล้ว อาศัยสมุนไพรจากชนบทมารักษามั่วซั่ว ชื่อเสียงของหมอหญิงจึงไม่ดีนัก และยังไม่เคยเห็นทักษะการแพทย์ของหมอหญิงไหนจะเหืนอย่างถังชิงหรู ัั้จึงไม่มีใครคลางแคลงเรื่องเพศของนาง
ถังชิงหรูนั่งลงข้างเตียง ตรวจชีพจรให้กับชายหนุ่มที่ชักะตุกอยู่บนเตียง นางหยิบเครื่องืแพทย์ของตนเองออกมาตรวจสอบให้บุรุษผู้ั้พ
ใบหน้าหล่อเหลาบิดเบี้ยวเหยเก ่ากายะตุกตลเวลา ัั้ย่อมไม่ไดู้งดงามขนาดั้ีแล้ว อาการที่เป็ตรงกับคำบรรยายของพ่อ้าหลินุประการ เกร็งะตุกไปทั้ง่า ตัวร้อนผ่าวแต่กลับไม่หลั่งเหงื่อสักหยด ริมฝีปากคล้ำ ใบหน้าขาวซีด เหืนเป็โรคลมชัก
"พิษของเขาเข้าสู่ะแสเลืแล้ว อาการอยู่ในขั้นวิกฤติ" ถังชิงหรูเอ่ยปากอย่างไม่พึงใจนัก "ไม่ช้าก็เร็วเขาต้องจ่ายค่าตอบแทนสำหรับาดื้ึงของตนเอง"
"ท่านหมอเทวดา คราี้ต้อง่าแล้ว ต่อไปจะไม่เกิดเรื่องเช่นี้ึ้ีแน่นอน" พ่อ้าิเอ่ยปากอ้อนวอน "เขาเป็เด็ก่าสาร ตั้งแต่เล็กไม่มีบิดามารดาคอยรักใคร่ อยู่แต่กับบ่าวไพร่มาจนโต ที่ท่านเห็นเมื่อครู่คือแม่นมของเขาเอง อุปนิสัยของนายท่านค่อนข้างสุดโต่ง ต่อไปพวกเราจะเกลี้ยกล่อมเขาให้ได้"
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??