เรื่อง ทะลุมิติไปเป็นหมอหญิงยอดอัจฉริยะ [แปลจบแล้ว]
ถังชิงหรูปัดๆ คราบสกปรกบนฝ่าื พลางสนทนากับน่าหลันิ "ตอนออกไปบ้านยังดีๆ พอัาถึงก็กลายสภาพเป็นเช่นี้ไปเสียแ้ ซ้ำร้ายหยกประดับยังตกไปอยู่ในืผู้อื่น ูท่าต้องมีคนเล่นไม่ซื่อเป็นแน่ เดี๋ยวข้าจะลองไปูที่บ้านสกุลฉิน ท่านจะรออยู่ที่นี่ หรือตามไปด้วยกัน?"
น่าหลันิวางาดเย็นชา ใบหน้าหล่อเหลาอาบย้อมด้วยโทสะ ุชายูศักดิ์ผู้่โยนเป็นนิจคนี้เสียคนทั้งครอบครัว ยามี้ก็ยังมีคนขโมยหยกประดับซึ่งใชู้ต่างหน้าแทนความคิดถึง แม้แต่ที่ระลึกชิ้นสุดท้ายยังาถูกพรากไป แม้หัวใจจะละมุนดุจสายน้ำ่าไร ก็ย่อมแปรเปลี่ยนเป็นน้ำแข็งที่เยียบเย็นและแข็งะด้าง
กลิ่นอายแห่งความทระนงเยี่ยงผู้เป็นเจ้านายแผ่กำจายออกาทั่วร่าง นี่คือความูศักดิ์ที่ติดัาแต่กำเนิด ยามปรกติจะไม่ปรากฏให้เห็น แต่พอวางสีหน้าเย็นชา บุคลิกภายก็ูเปลี่ยนไปไม่เหืนเดิม
"ข้า ย่อมต้องไปทวงคืนาด้วยตนเอง" น่าหลันิกล่าวเสียงห้วน "หรูเอ๋อร์ ไปัเะ! เราคนควรไปพบพี่้ที่ไม่เพียงเผาบ้านผู้อื่น ยังขโมยเราไปีด้วย ตามกฎหายบ้านเืง การะทำเช่นี้สมควรถูกตัดืทิ้ง ถ้าเขายอมคืนให้เราโดยดี ข้าก็จะถือว่าเื่ี้ไม่เคยเิขึ้น แต่หากว่าไม่... เช่นั้ก็พบกันที่ศาลาว่าการอำเภอ"
จากพวกเขาคน ยังมีชาวบ้านีจำนวนึ่าแอบูสถานการณ์ พอคนเ่าั้ได้ยินคำกล่าวน่าหลันิ แต่ละคนล้วนมีสีหน้าหวาดผวา ึ่ในั้ยังหนีไปแ้ด้วย
"พวกเจ้าระวังัหน่อยเ่า ฉินหวาผู้ั้เป็นนักเลงหัวไม้ พวกอันธพาลในหมู่บ้าน่ใหญ่ก็ไปสุมหัวอยู่กับเขาทั้งั้" ฉินลี่ตะโกนตามัพวกเขาไป
ถังชิงหรูกับน่าหลันิไปที่บ้านคนที่ชื่อฉินหวาผู้ั้ ถังชิงหรูจำคนผู้ี้ไม่ได้ เขาเป็นแค่คนหลักลอย วันๆ เอาแต่ออกไปวางอำนาจบาตรใหญ่บ้าน นางจึงไม่ค่อยมีโอกาสพบเห็นเท่าไร แต่ฉินเหยาาหาเื่นางหลายครั้ง นางย่อมรู้ว่ารังหนูีฝ่ายอยู่ที่ไหน
ัจากพวกเขาไปกันแ้ พวกชาวบ้านที่แอบาสอดส่องสถานการณ์ก็พากันซุบซิบวิพากษ์วิจารณ์ มีคนพูดว่า "เด็กาผู้ั้เป็นวรุ์ เจ้าหนุ่มฉินหวานั่นวอนหาเื่ตายซะแ้"
"หลายปีาี้เจ้าเด็กนั่นชอบออกไปทำกร่างข้าง ก่อเื่ชั่วช้าไว้ากนัก หากถูกคนที่าจากหมู่บ้านจัดการเสียได้ก็ดี พวกเจ้ารู้หรือไม่ เจ้าหนุ่มฉินหวานั่นไปต้องตาหลานาสะใภ้เมิ่ง จะบังคับแต่งงานให้ได้ ช่วงี้บ้านั้ก็เลยบาดหางกันยกใหญ่ คนทางบ้านารดา[1]สะใภ้เมิ่งถึงกับขับไล่บุตราตนเองออกา สะใภ้เมิ่งกำลังท้องกำลังไส้ เิร้องไห้าตลอดทาง กว่าจะถึงบ้านสกุลฉินก็ใช้เวลาหลายชั่วยาม ตอนัาถึงได้ยินว่าเกือบจะแท้งบุตรเลยนะ" พวกชาวบ้านต่างคุยกันถึงอันธพาลที่ชื่อฉินหวา ่ใหญ่ต่างเฝ้ารอให้ถังชิงหรูจัดการกับเขา
"นี่มันเิอะไรขึ้น ข้าไม่เห็นเข้าใจเลย" เสียงชาวบ้านคนึ่ถามขึ้นา "เจ้าหนุ่มฉินหวาผู้ั้เผาเรือนผู้อื่นหรือไง"
"ยังต้องพูดีหรือ เมื่อเช้ายามฉินหวาัเข้าาในบ้าน ได้ยินลูกผู้้ตนเองร้องไห้ ก็รู้ว่าแม่หนูฉินเหยากับเด็กาที่าจากต่างหมู่บ้านคนั้มีเื่ทะเลาะเบาะแว้งกัน ไหนเลยจะไม่าหาถึงบ้าน" พ่อเฒ่าคนึ่ยืนอยู่ข้างๆ ะซิบบอก "บ้านข้าอยู่ติดกัน มีอะไรก็ได้ยินหมด เมื่อ่หลงคิดว่าแม่หนูเหยาเป็นคนซื่อตรง ไม่นึกว่าแทนที่นางจะสำนึกผิด ัคิดเล่นงานผู้อื่นเสีย่าั้"
"เด็กาคนั้หน้าตาดี แต่หัวูเสียยิ่งกว่าท้องฟ้า วันๆ คนในบ้านพวกเขาคิดแต่จะให้นางแต่งไปเป็นอนุเศรษฐี ุคนต่างก็รู้กันดี อนุภรรยาไม่ต่างอันใดกับบ่าวที่ขายชีวิตตนเอง จะฆ่าจะแกงกันก็อาศัยแค่วาจาประโยคเีฮูหยินในบ้านมิใช่หรือ หากได้รับความโปรดปรานก็ดีไป ่าน้อยก็มีบุรุษช่วยปกป้อง แต่หากไม่เป็นที่โปรดปรานเ่า ตายอยู่ในเรือนด้านัก็ไม่มีใครรู้เห็น"
บุรุษคนึ่ซึ่งเข้าเืงอยู่บ่อยๆ กล่าวพลางส่ายหน้า "แต่งเป็นเมียชาวนาไม่ดีตรงไหน ุคนต่างรู้จักกันหมด ย่อมไม่มีใครสร้างความลำบากใจให้แก่นาง"
"เมื่อปี่บุตราบ้านต้าหมิงก็ตบแต่งเป็นอนุเศรษฐีมิใช่หรือ ได้ยินว่าฮูหยินบ้านั้ให้กำเนิดบุตรไม่ได้ นางคลอดบุตรชายให้นายท่านผู้เฒ่าคนึ่ ตอนี้ก็เลยกลายเป็นคนพิเศษสกุลั้ไปแ้" ญิวัยกลางคนหูตาแพรวพราวผู้ึ่เอ่ยปาก่าอดไม่ได้ "เด็กาบ้านต้าหมิงคนั้ยังสะสวยสู้แม่หนูเหยาไม่ได้เลย นางออกเรือนไปแ้ได้ดิบได้ดีขนาดั้ ก็ไม่มีเหตุผลที่แม่หนูเหยาต้องน้อยหน้า"
ชาวบ้านแต่ละคนต่างใช้สายตาเหยียดหยันมองญิวัยกลางคนผู้ั้ แคู่จากสายตาและคำพูดคำจานางก็รู้ได้แ้ว่าถูกเงินทองลาภยศสรรเสริญครอบงำจนหน้ามืดตามัว
ีด้านึ่ ถังชิงหรูกับน่าหลันิาถึงบ้านฉินเหยา ที่นั่นเป็นบ้านก่ออิฐมุงะเบื้องัใหญ่อยู่กันิกว่าคน ในหมู่บ้านอันแร้นแค้น มีบ้านแบบี้ได้ถือว่าไม่เลวแ้ ต้องรู้่ว่าชาวบ้าน่ใหญ่ล้วนอยู่ะท่อมมุงจาก หากเงื่อนไขเอื้ออำนวยก็สาารถรื้อซ่อมแซมบ้านใหม่ไดุ้ปี แต่ถ้าเงื่อนไขไม่อำนวย แม้แต่ะท่อมมุงจากก็ยังไม่อาจซ่อมแซม
ในลานหน้าบ้าน สะใภ้คนึ่กำลังให้อาหารไก่อยู่ตรงั้ นางโปรยเมล็ดข้าวโพด่ ปากก็ร้องกุ๊กๆๆ
ไก่ทั้งใหญ่น้อยจำนวนากต่างวิ่งกรูกันเข้าา แย่งกันกินข้าวโพด่ที่ถูกหนอนแทะเ่าั้
ที่นี่ ข้าวโพด่เป็นอาหารที่สาารถยาไส้ให้อิ่มท้องได้ ในปีที่อาหารขาดแคลน อย่าว่าแต่ข้าวโพด่ แม้แต่เปลือกไม้ข้างก็ยังกินกันเรียบ ทั้งหมู่บ้านมีแต่คนสกุลฉินที่สาารถนำข้าวโพด่าเลี้ยงไก่ แม้ว่าจะเป็นที่ถูกหนอนแทะ แต่สำหรับคนบ้านอื่นก็เป็นอาหารหลักที่ไม่เลว
สะใภ้ผู้ั้หาใช่ใครอื่น แต่เป็นอวี๋ซื่อที่เคยทะเลาะเบาะแว้งกับถังชิงหรูา่ ถังชิงหรูเห็นนาง ก็รู้ว่าาไม่ผิดที่ เิไปผลักประตูแ้เข้าไปด้านในโดยตรง น่าหลันิยังลังเลอยู่บ้าง แต่สุดท้ายก็ตามนางเข้าไป!
อวี๋ซื่อได้ยินเสียงก็เงยหน้าขึ้นมองไป พอเห็นพวกเขาคนเิดุ่มๆ เข้าาไม่ส่งเสียงทักทาย สีหน้านางับูดบึ้ง ยกืเท้าสะเอว ลั่นวาจา่าร้ายกาจ "พวกเจ้าเป็นโจรกันหรือไง นี่คือบ้านข้า พวกเจ้าบุกรุกเข้าาแบบี้ เดี๋ยวแม่ก็ฟ้องร้องทางการเสียเลยนี่" อวี๋ซื่อหัวเราะเย้ยหยันด้วยสีหน้าเหี้ยมเกรียม
น่าหลันิมองอวี๋ซื่อด้วยแววตาเยียบเย็น ่ย้อนัไปด้วยวาจาเฉียบคม "ขืนพูดจากไร้แก่นสารี เดี๋ยวก็วางยาพิษให้เป็นใบ้ไปเสียเลย ไปเรียกฉินหวาออกา เขาขโมยบ้านข้า มิหนำซ้ำยังเผาเรือนพวกเรา หากวันี้พวกเราไม่ได้คืน และไม่ได้รับคำอธิบาย พวกเราจะไปตามเจ้าหน้าที่ให้าจัดการ โจรลักเล็กขโมยน้อย ตามกฎหายแ้สมควรถูกตัดืทิ้ง"
อวี๋ซื่ออึ้งงันไปชั่วะ ่หัวเราะเสียงักลบเกลื่อน "ขู่ใครรึ? เจ้าหนุ่มนั่นขโมยาไม่น้อย หากจะตัดก็ถูกตัดไปนานแ้"
"นั่นเป็นเพราะว่าผู้อื่นกลัวว่าเขาจะาแก้แค้น แต่พวกเราหากลัวไม่ ด้วยฝีืข้า จัดการกับเขาง่ายยิ่งกว่าะดิกนิ้ว" ถังชิงหรูหัวเราะเยาะพลางเอ่ยเสียงเย็น
"ท่านป้า ข้างเสียงเอะอะอันใดกัน" ฉินเหยาขยี้ตาเิออกา ยามเห็นถังชิงหรู สีหน้าัเปลี่ยนไป ลั่นวาจาตะคอกใส่่าเกรี้ยวกราด "เจ้าาบ้านข้าทำไม"
ถังชิงหรูคร้านจะเสียเวลาไร้สาระกับพวกนาง จึงาเท้า้าใหญ่ ผลักฉินเหยาไปให้พ้นทาง ่เิผลักประตูเข้าไปในเรือนพวกเขา
ในบ้านมีเพียงไม่กี่ห้อง แต่ละห้องล้วนคับแคบ ถังชิงหรูเิสำรวจโดยรอบ เปิค้นทั้งในตู้และหีบเ่าั้ ่เิออกา พูดกับน่าหลันิ "ไม่อยู่"
ใบหน้าน่าหลันิัเปลี่ยนสี ฉินลี่เพิ่งเห็นฉินหวาเมื่อครู่ ทั้งเห็นกับตาว่าเขาถือหยกประดับในื หากัไม่อยู่ ก็อาจเอาหยกประดับเข้าไปในเืงแ้ หากเขาเอามันไปขายโรงจำนำเ่า... การสูญเสียัอาจสร้างความุข์ใจให้น่าหลันิได้ชั่วะึ่ ทว่าหากหยกประดับชิ้นั้หลุดออกไปย่อมนำพาความวุ่นวายาให้พวกเขาในภายภาคหน้า นี่ถึงเป็นหายนะที่แท้จริง
น่าหลันิเป็นผู้รอดชีวิตเพียงคนเี ในฐานะต้นกล้าที่เือยู่เพียงึ่เีะู การดำรงอยู่เขาจึงสำคัญ่าาก ศัตรูคู่แค้นย่อมไม่ปล่อยเขาไปแน่ หากหยกประดับหลุดออกไป สถานะเขาย่อมถูกเปิโปง
"หรูเอ๋อร์ พวกเราไปตามหาคนผู้ั้กันเถอะ" น่าหลันิเอ่ยกับถังชิงหรู
ถังชิงหรููจากสีหน้าชายหนุ่มก็ตระหนักได้ว่าต้องเิปัญหายุ่งยากเข้าแ้ แม้ว่านางจะไม่เข้าใจเื่ราวยุคสมัยี้เท่าไร แต่เจ้าร่างเดิมทิ้งความทรงจำ่ึ่เืไว้ให้แก่นาง ัจากวิเคราะห์สถานการณ์ที่เิขึ้นกับความทรงจำเ่าั้ ก็เอ่ยขึ้นว่า "เดี๋ยวข้าไปหาเขาเอง เจอัเมื่อไร เดี๋ยวสวยแน่"
"พวกเจ้ามีเื่อะไรกัน" ครั้นอวี๋ซื่อได้ยินเช่นั้ก็เิความกังวลใจ "เจ้าหนุ่มนั่นขโมยสิ่งใดาจากพวกเจ้า? ่าากพวกเราก็แค่คืนให้"
ถังชิงหรูน่ากลัวแค่ไหน พวกนางล้วนเปิหูเปิตากันาแ้ พอีฝ่ายเอ่ยปากาแบบี้ อวี๋ซื่อเป็นเพียงแค่ญิชาวบ้านธรรมดา จากปากกล้าก็ไม่มีความสาารถ่าอื่น คนในครอบครัวยังต้องพึ่งพาความช่วยเืฉินหวาจากการที่เขาไปลักขโมยหรือขูดรีดา ัั้จะให้เิเื่กับเขาไม่ได้เป็นอันขาด
"หากเขาเอาไปขายแ้หรือว่าทำเสียหาย ชาติี้พวกเจ้าก็คืนให้ไม่ได้ ถึงเวลาข้าจะไปฟ้องทางการ ให้นายอำเภอจับพวกเจ้าทั้งบ้านเข้าคุกให้หมด" ถังชิงหรูมองหน้าฉินเหยา่าเหยียดหยัน "ไม่ต้องคลางแคลงในความสาารถข้า คนที่กล้ายั่วโทสะข้าุคน จะต้องเสียใจภายั"
ะที่ถังชิงหรูเตรียมจะเข้าเืงไปขวางทางฉินหวาไว้ ก็มีชายหนุ่มท่าทางเอ้อระเหยคนึ่หิ้วไหสุรา ฮัมเพลงเิเข้าา
ถังชิงหรูเอี้ยวศีรษะัไปมอง ัรู้สึกว่าคนผู้ี้แลูคุ้นหน้า แต่ยังนึกไม่ออกว่าเขาเป็นใคร
อวี๋ซื่อกับฉินเหยาพอเห็นคนผู้ี้ คนึ่ลนลาน ีคนก็ตื่นตระหนก อวี๋ซื่อรีบเอ่ยปากขึ้น่ "ฉินไห่ ข้าให้เจ้าซื้อเต้าหู้าด้วย ไฉนไม่เห็นซื้อัาเลยเ่า"
บุรุษผู้ั้หยุดอยู่ที่หน้าประตู พอได้ยินอวี๋ซื่อกล่าวเช่นั้ ฉินหวาซึ่งดื่มจนสมองเลอะเลือนไปบ้างแ้ ก็มองไปที่คนแปลกหน้าคนในเรือน อวี๋ซื่อพยายามขยิบตาให้ไม่หยุดหย่อน เพื่อบอกให้เขารู้
แต่ช่วงี้ฉินหวามักออกไปเฉิดฉายบ้าน ใช้ชีวิต่าบันเทิงใจ จึงไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร เขาเิโซซัดโซเซเข้าา พลางกล่าวว่า "ฉินไห่อะไรกัน ข้าคือฉินหวาต่างหาก"
ถังชิงหรูมองออกตั้งแต่เห็นสีหน้าอวี๋ซื่อและฉินเหยาแ้ ไม่นึกว่าเจ้างั่งคนี้จะเอ่ยปากยอมรับออกาเสียเอง อุตส่าห์ส่งัาถึงที่ จากช่วยลดปัญหาให้นาง ยังช่วยประหยัดพลังงานได้ีด้วย
น่าหลันิเิเข้าาหยุดอยู่ตรงหน้าฉินหวา กล่าวด้วยน้ำเสียงเยียบเย็น "เอาป้ายหยกคืนาให้ข้า"
ฉินหวาะดกสุราขึ้นดื่ม แ้พ่นใส่น่าหลันิคำึ่ พลางด่าสาดเสียเทเสีย "เจ้าเป็นใคร? บิดาไม่รู้จักเจ้าเสียหน่อย หยกบ้าหยกบออะไรกัน บิดาไม่รู้เื่"
"เจ้าเพิ่งเผาเรือนพวกเราไปหยกๆ มิหนำซ้ำยังขโมยหยกประดับญาติผู้พี่ข้าไปี ตอนี้าบอกว่าไม่รู้" ถังชิงหรูะชากแขนฉินหวา ่กล่าวเสียงเหี้ยม "จะพูดไม่พูด? หรือจะให้ข้าหักแขนเจ้าทิ้งข้างึ่่"
"เจ้ากล้าแตะต้องบิดารึ ตอนี้้ชายภรรยานายอำเภอเป็นพรรคพวกเีกันกับบิดา หากเจ้ากล้าแตะต้องข้า ข้าจะให้เขาขังพวกเจ้าไว้ในคุกชั่วชีวิต" ฉินหวาถลึงตาใส่ถังชิงหรู พลางเอ่ยวาจาอวดเบ่ง
"มิน่าเ่าถึงได้โอหังไม่หวั่นเกรงผู้ใดเช่นี้ ที่แท้ก็มีคนหนุนั ้ชายภรรยานายอำเภอรึ... ช่างยิ่งใหญ่คับฟ้าเืเกิน แ้เจ้าเชื่อหรือไม่ ว่าข้ามีหนทางทำให้พี่เขยลิ่วล้อเจ้าผู้ั้หลุดจากตำแหน่งขุนนาง แค่นายอำเภอเล็กๆ คนเี ให้ข้าหาวิธีไสหัวเขาออกไปจากอำเภอก็ยังได้ หากเจ้าอยากจะลองู พวกเราก็าวัดกันสักตา" ถังชิงหรูแค่นเสียงเยาะพ
--------------------------------------------------------------------------------
[1] บ้านารดา ในที่ี้หายถึงะูฝ่ายญิ บ้านารดาสะใภ้เมิ่ง ก็คือบ้านบิดาารดาสะใภ้แซ่เมิ่งนั่นเอง
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??