เรื่อง ทะลุมิติไปเป็นหมอหญิงยอดอัจฉริยะ [แปลจบแล้ว]
ถังชิงหรูเห็นท่าทีองครักษ์ ก็ตระหนักสถานาณ์ปัจจุบันน่าหลันหลิงได้ทันที
ยามน่าหลันหลิงเพิ่งมาใหม่ๆ คนจวนุหลี่คงมิได้เขาในแง่ดีนัก ันั้นแม้แต่องครักษ์ปะจำปะตูยัง้าดูหมิ่นเหยียดหยัน แต่เื่ครู่ขณะที่พวกเขาเ้าไปาคนออกมา ัพบว่าราชาปีศาจปะจำบ้านตนไดู้กำราบเป็ที่เรียบ้ ันั้นจึงมีมารยาทต่อเขาาขึ้น ต่อไปหากนางมาพบน่าหลันหลิง ก็คงไม่ต้องพบเจอกับสถานาณ์แบบวันนี้ีแล้ว อุปนิสัยอันน่ารังเกียจเช่นนี้ ไม่ว่ายุคสมัยไหน หรือดาวดวงใด ล้วนเปี่แปลงแก้ไขไม่ได้
น่าหลันหลิงเดินออกมา เห็นนางหิ้วตะกร้า ดวงตาทอปะกายสุกสกาว เขานางด้วยแววตาอ่อนโยน่าวว่า "ในะ หรูเอ๋อร์"
"จะเกรงใไปไย ่าไ่ั ข้าก็ต้องมาเยี่ยม่ สองสามวันมานี้คงอึดอัดแย่แล้วกระมัง เรื่องอื่นคงพอไปได้ แต่เรื่องิท่านน่ะจุกจิกทีุ่" ถังชิงหรูส่งตะกร้าให้
น่าหลันหลิงเห็นว่าตะกร้าค่อนข้างหนักจึงเปิดู ิ่นหอมฟุ้งจากด้านในลอยมาเตะจมูก ภูมิต้านทานอร่อยทลายลงในพริบตา
"ด้านล่างมีเครื่องปรุงรสสองสามขวด หากอาหารในจวนมิูปากท่าน ก็เหยาะเครื่องปรุงลงไปเล็กน้อย รสชาติก็จะดีขึ้น" ถังชิงหรูอธิบาย "ส่วนด้านบนเป็ขนมเปี๊ยะ มีทั้งหวานและไม่หวาน แบ่งให้นักเรียนท่านิด้วยเถิด โบราณว่าิผู้อื่นก็ปากยิ่งคุยง่าย พวกเขาจะเชื่อฟังท่านาขึ้นแน่นอน"
"ร้านเ้าเป็่าไรบ้าง ข้าไม่มีเวลาไปช่วยเ้าเลย ขออภัยด้วยจริงๆ" น่าหลันหลิงถังชิงหรูตรงหน้าด้วยความรู้สึกปวดใ เอื้อมืไปลูบดวงหน้าน้อยนาง พลางนิ่วหน้าเอ่ยว่า "เ้าผอมลงไปา"
ถังชิงหรูหัวเราะเบาๆ "สองสามวันนี้อยู่กับาจัดสมุนไพรทั้งวัน ก็เลยยุ่งจนหน้ามืดตาลาย แต่ท่านมิต้องเป็ห่วง นี้ข้ามีคนคอยปรนนิบัติแล้ว ัจากท่านไป ข้าอยู่คนเดียวรู้สึกเหงา ก็เลยไปซื้อสาวใช้มาสองคน พวกนางเป็ลูกชาวนา ท่า่องแ่ว ่นี้ช่วยงานข้าได้เยอะ ครั้งหน้าท่านัา็จะเห็นพวกนางเอง"
น่าหลันหลิงไม่รู้สึ่าาที่สาวใช้คนึ่จะไปซื้อสาวใช้มาเพิ่มเป็เรื่องผิดตรงไหน นับตั้งแต่ถังชิงหรูช่วยชีวิตตนเองไว้เป็ต้นมา นางก็ไม่ใช่สาวใช้ธรรมดาีต่อไป แต่เป็น้องสาวเขา
ถังชิงหรูเล่าภาพรวมความวุ่นวายตลอดาวันมานี้ให้เขาฟัง น่าหลันหลิงไม่นึกรำคาญในาพูดจ้อจนน้ำลายแตกฟองนางสักนิด เป็ผู้ฟังที่ดีอยู่เงียบๆ ถังชิงหรูพูดจนคอแห้งึรู้ตัวว่าตนเองพูดแต่เรื่องไร้สาระไปามาย นางแลบลิ้นเอ่ยปาก่าปะหม่า "ท่านต้องยุ่งาแน่เลย ข้ายังจะพูดเรื่องไร้แก่นสารให้ท่านฟังี"
"าา์หลิน..." เีงรถม้าหยุดอยู่หน้าปะตู สตรีนางึ่เลิกม่านขึ้น ทอยิ้มมาที่น่าหลันหลิง พลางเอ่ยถาม "แม่นางท่านนี้คือ..."
ขณะที่สตรีคนนั้นพิศถังชิงหรูตั้งแต่หัวจรดเ้า ถังชิงหรูก็นาง่าพินิจเช่นกัน นางมีดวงหน้ารูปไข่ ดวงตาดอกท้อ[1] หน้าตาสะสวยยิ่ง าตาที่นางน่าหลันหลิงมีแต่ความชื่นชมเลื่อมใส แต่าตาที่ถังชิงหรูัมีความระแวงเจือไปแฝงแววดูแน ต่อหน้าถังชิงหรู สตรีคนนี้แลดูเย่อหยิ่ง น่าหลันหลิงปะสานื ่าวกับสตรีคนนั้นด้วยน้ำเีงราบเรียบ "คารวะุหนูใหญ่ ผู้นี้คือน้องสาวผู้น้อยเอง"
พอสตรีคนนั้นได้ยินว่าเป็น้องสาวน่าหลันหลิง าตาระแวงพลันเลือนหายายเป็ความอ่อนโยน "แล้วไยึมายืนด้านเล่า าา์หลินควรเชิญน้องสาวเ้าไปในจวนึจะู"
"ไม่ต้องหรอก" ถังชิงหรูยิ้มอ่อน่าวว่า "ข้ายังมีธุระอื่น ไม่รบกวนพี่าแล้วล่ะ"
น่าหลันหลิงลูบศีรษะถังชิงหรูเอ่ย่าอ่อนโยน "ขาัก็ระวังด้วยเล่า ต่อไปไม่ให้ไปไหนมาไหนคนเดียวีแล้ว เ้าเป็สตรีไม่ปลอดภัย"
ถังชิงหรูผงกศีรษะ น่าหลันหลิงโบกื่าว "เอาล่ะ เ้าัไปได้แล้ว"
สตรีคนนั้นยังไม่เ้าจวน ทางที่ถังชิงหรูจากไปพลางเอ่ยถาม "นางเป็น้องสาวท่านจริงหรือ หน้าตาพวกท่านสองคนไม่เห็นเหืนกันเลย"
"ผู้แซ่หลินเป็เพียงาา์ มิต้องอธิบายให้ชัดเจนนักก็ได้กระมัง" น่าหลันหลิง่าว่าไม่เกรงใ ก่อนุตัวเ้าไปในจวน
"เ้า!" สตรีคนนั้นถลึงตาใส่ัเขา่าโกรธเกรี้ยว ตาเริ่มแ สีหน้าเผยความน้อยเนื้อต่ำใ "ข้าแค่เป็ห่วงเขา ผิดด้วยหรือ ทำไมึต้องเย็นชากับข้าเช่นนี้ด้วย"
"ุหนูใหญ่ เื่เขาไม่รู้จักดีั่ ขับไล่ไปก็ิ้เรื่อง อย่าให้าา์แค่คนเดียวมามีผลต่ออารมณ์ุหนูเลยขอรับ" องครักษ์พูด่าปะสอพลอ
"ถ้าจะไล่ ก็ไล่พวกเ้านั่นแหละ าา์หลินใช่คนที่บ่าวชั้นต่ำ่าพวกเ้าจะเอ่ยึได้หรือ" สตรีผู้นั้นเอ่ย่าเย็นชา "เฝ้าปะตูใหญ่ให้ดี ยุ่งเรื่องคนอื่นให้น้อย่"
รถม้าเื่อนเ้าไปในจวน องครักษ์ไปทางรถม้า พลางยิ้มเยาะ "เป็ึุหนูใหญ่ แต่ัหมายตาบัณฑิตจนๆ ยังนึ่าตนเองสูงส่งนักหนา"
"เ้าไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วหรือไง เรื่องุหนูใหญ่ยัง้าวิจารณ์" คนข้างๆ พูดกับเขา่าไม่สบอารมณ์ "พวกเราเป็เพียงสุนัขเฝ้าปะตู เรื่องผู้อื่นล้วนไม่เกี่ยวกับเรา แม่นางจากหอ้บุปผาแต่ละคนหน้าตาจิ้มลิ้มผิวพรรณละเอียดลออ ทั้งยังบริสุทธิ์ผุดผ่อง คืนนี้ไปเที่ยวด้วยกันไหมเล่า"!
ในจวนุหลี่ น่าหลันหลิงหิ้วตะกร้าเดินเ้าไป เด็กาอายุราวิขวบสองคนวิ่งออกมา พวกเขาเห็นในืน่าหลันหลิง แต่ละคนต่างมีสีหน้าสสนใเป็พิเศษ
"ครานี้เป็สิ่งใด เห็นเป็งูีหรือไม่" เด็กาอ้วนตุ้ยนุ้ยตะกร้าในืน่าหลันหลิงด้วยความอยากรู้อยากเห็น
"เ้าโ่ วันก่อนาา์หลินจับงูมาให้พวกเราเล่น วันนี้ยังจะเป็งูเหืนเดิมได้่าไร ต้องเป็่าอื่นที่น่าสนใแน่ๆ" เด็กาที่อยู่ด้านข้างผอม่า แต่ดวงตาเป็ปะกายยิ่ง่า "าา์ ครานี้คือสิ่งใด"
เด็กาคู่นี้เป็ฝาแฝด แต่หน้าตาแตกต่างกัน เด็กา่าท้วมดูซื่อๆ ไร้เล่ห์เหลี่ยม ส่วนคนผอมร่าเริงสดใสแต่ค่อนข้างซุกซน ทั้งสองคนอุปนิสัยไม่เลว เพียงแต่ติดเล่นาไป่เท่านั้น
ก่อนหน้าที่น่าหลันหลิงจะมาเป็าา์พวกเขา ทุกปีจะมีาา์ูพวกเขายั่วโทสะจนลาออกไปนับิคน ในจำนวนนั้นาา์ที่อยู่ทนและอยู่นานทีุ่คือเป็ผู้อาวุโส ที่ค่อนข้างหัวรั้น แม้ว่าจะูสองพี่น้องเผาหนวดเครา แต่ละวันล้วนูทุบตีจนหน้าบวมจมูกเขียวช้ำ แต่ยังคงอดทน คิดอยากจะแกะสลักไม้สองชิ้นให้ายเป็ปะติารรมชั้นเอก แต่ความจริงได้พิสูจน์แล้วว่า ุท้ายเขาก็ไปไม่รอด
ยามน่าหลันหลิงเ้าจวนมาใหม่ๆ ไม่มีผู้ใดเห็นความสำคัญ นายท่านกับฮูหยินไม่มาพบเขาด้วยซ้ำ ให้คนรับใช้พาไปหาุาทั้งสองคนที่เรือนด้านัโดยตรง าความคิดเด็กๆ าา์พวกเขาเื่ก่อนล้วนไม่มีใครอยู่ยืดสักคน ไยต้องเีเวลากับคนที่ีปะเดี๋ยวก็ต้องจากไปด้วยเล่า แต่ไม่นึ่าน่าหลันหลิงจะใช้เวลาเพียงไม่กี่วันกำราบพวกเขาจนอยู่หมัด
"ครานี้ไม่ใช่เล่น แต่เป็ิ" น่าหลันหลิงยิ้มอ่อนพลางเอ่ยวาจา "เื่ครู่น้องสาวาา์มาหา บอ่าเป็ห่วงว่าาา์จะไม่มีดีๆ ิ ันั้นก็เลยมาส่งิให้ พวกเ้าจะลองชิมดูไหมเล่า"
พี่น้องสองคนได้ยินว่าเป็ิก็รู้สึกหมดสนุก บ้านุหลี่เป็ตระกูลเศรษฐีมีอันจะิ พ่อครัวใหญ่พวกเขาจ้างมาจากเืงหลวง หากอาหารในบ้านไม่อร่อย ที่คนอื่นทำก็ยิ่งิไม่ได้เ้าไปใหญ่ พวกเขาจึงไม่เชื่อว่าคนที่มีฐานะยากจนจะทำอร่อยออกมาได้ ไม่แน่ว่าอาจจะมีแต่ผักดองก็เป็ได้
น่าหลันหลิงเ้าใความคิดพวกเขา แต่ไม่เปิโปง ขาเปิตะกร้า หยิบขนมเปี๊ยะชิ้นึ่ขึ้นาิน ใบหน้าเต็มไปด้วยความอิ่มเอม เด็กา่าท้วมชื่อว่าหลี่จื้อ ส่วนคนผอมชื่อว่าหลีหย่วน[2] หลี่จื้อโปรดปรานอาหารเลิศรส พอน่าหลันหลิงเปิตะกร้าออก เขาก็ได้ิ่นหอมทันที
"หอมจัง" หลี่จื้อขนมในืน่าหลันหลิง่าน้ำลายสอ "าา์ ท่านิอะไรหรือ ดูเหืนจะอร่อยไม่น้อย"
น่าหลันหลิงิไปพูดไป "น้องสาวาา์ทำอาหารเก่ง ขอแค่เป็ที่นางทำออกมา จะต้องเป็เลิศรส วัตถุดิบ่าเดียวกันแท้ๆ แต่นางมีวิธีทำออกมาให้รสชาติแตกต่าง ทว่า...พวกเ้าิแต่ดีจนเคยชิน คงไม่ชอบขนมธรรมดาเหล่านี้หรอก"
"บางครั้งิแต่เนื้อก็น่าเบื่อ อยาองเปี่รสชาติดูบ้าง" หลี่จื้อหยิบขนมขึ้นมาชิ้นึ่ ิเ้าไปคำใหญ่ "เอ๋? อร่อยา"
หลีหย่วนได้ยินคำพูดหลี่จื้อก็เริ่มสนใขึ้นมาบ้าง หลี่จื้อเป็คนิยาก แรกเพื่อทำให้เขาพึงพอใ บิดามารดาหาพ่อครัวมาึิ่าคน ุท้ายก็มีคนึ่ที่เขาูใ ปรกติหากเป็คนอื่นทำล้วนไม่อาจดึงดูดความสนใเขา เขาจึงิแต่อาหารพ่อครัวผู้นั้น ไม่นึ่าวันนี้จะิที่ผู้อื่นทำได้
หลีหย่วนหยิบขนมชิ้นึ่ขึ้นาิน พอขนมเ้าปาก เขาทำตาโต แลดูน่าเอ็นดูยิ่ง ปรกติลิงสองตัวนี้จะกระโดดโลดเต้นไม่หยุด แต่ยามนี้กับสงบนิ่ง่าน่าอัศจรรย์
น่าหลันหลิงเห็นพวกเขาิ่าเบิกบาน ก็รู้สึกดีใา าได้เห็นถังชิงหรูได้รับายอมรับทำให้เขามีความสุขา่ายามที่ตนเองได้รับายอมรับเีี
ถังชิงหรูัมาึบ้าน หวนเอ๋อร์กับจิ่นเอ๋อร์ก็ปลูกเมล็ดพืชเสร็จเรียบ้ จิ่นเอ๋อร์กำลังหักร้างถางพงตรงหัวมุม วางแผนจะเปี่พื้นที่ตรงนั้นให้เป็แปลงสมุนไพร
ถังชิงหรูตรวจสอบความคืบหน้าพวกนาง ก็พบว่าทำได้ดียิ่ง อาหารค่ำก็มอบหมายให้พวกนางตระเตรียม ส่วนตนเองก็ัห้องเริ่มวิเคราะห์ระบบ
นางนอนบนเตียง พูดกับเสี่ยวอี "นี้ค่าจิตพิสัยแพทย์มีเท่าไร"
"สอง้สี่ิหกครับ" เสี่ยวอีตอบ
"ในกระเป๋าไม่มีทางเอาออกมาใช้ได้เลยหรือ" ถังชิงหรูยู่ปาก เอ่ยวาจา่าไม่พอใ "่นี้ฉันช่วยเหลือคนตั้งเยอะ ทำไมึไม่มีความเปี่แปลงเลยล่ะ"
"คนที่นายหญิงช่วยเหลือรวมกับชิ่งอ๋องซึ่งไม่มีผลานัก นี้ก็ถือว่าดีาแล้วนะครับ คะแนนความนิยมไม่ใช่ว่าเก็บสะสมกันได้ง่ายๆ หากไม่เพราะ่นี้นายหญิงพยายามสะสมแต้ม่าเต็มที่เกรงว่าผมคงูปิดตายไปีแสนนาน ไม่อาจเปิใช้ได้ี" เสี่ยวีล่าว "วันนี้โปรแกรมร้านค้ามีลดาา นายหญิงต้องาซื้อสำรองไว้หรือไม่"
ถังชิงหรูลุกขึ้นมานั่ง ถลึงตาไปด้านหน้า "เสี่ยวอี ฉันว่านายจงในะ นี้ฉันเหลือแต้มอยู่แค่สอง้สี่ิ้า แต่นายัยุให้ฉันซื้อ นี่ไม่ใช่าล่อลวงให้ฉันหมดเนื้อหมดตัวหรอกหรือ ไม่เอาหรอก ฉันจะเก็บแต้มไว้ก่อน หากใช้จนหมด ต่อไปอาจเปิระบบห่วยๆ ่านายไม่ได้ีแล้ว
"นายหญิงอย่าเีใาัแล้วกัน" เสี่ยวีล่าว ก็เงียบไปี
คำพูดปะโยคุท้ายเสี่ยวอีทำให้ถังชิงหรูคันยุบยิบในใ นางย่นคิ้วเอ่ยขึ้น "เสี่ยวอี... เสี่ยวอี... เื่กี๊นายว่ามีอะไรลดาาบ้างนะ"
เสี่ยวอีไม่ตอบ
ถังชิงหรูเบ้ปาก แค่นเีงบ่นอุบ "ช่างเป็หนุ่มขี้น้อยใเีจริง แค่ได้ยินฉันบอ่าไม่ซื้อ ก็ไม่สนใกันซะแล้ว นายนี่มันน่ารังเกียจไร้ยางอายยิ่ง่าไอ้ร้านค้าหน้าเลือดนั่นี ก็ได้... ฉันจะดูว่ามีอะไรบ้างค่อยตัดสินใีที เปิระบบร้านค้า..."
แผงระบบปรากฏขึ้นด้านหน้า ัจากนั้นก็มีภาพสิ่งเด้งขึ้นมาามาย ด้านล่างคือาาส่วนลด
"ยาถอนพิษ ก่อนลดาาึ่้แต้ม ลดเหลือยี่ิแต้ม ยาเสริมความงาม ก่อนลดาา้้าิแต้ม ลดเหลือสามิแต้ม ยาเพิ่มพูนสติปัญญา ก่อนลดาาึ่้ยี่ิแต้ม ลดเหลือยี่ิสี่แต้ม"
ถังชิงหรูสินค้าลดาาทั้งา พลางยกืขึ้นนวดหน้าผาก่าวว่า "ลดแปดิเปอร์เซ็นต์ทุกชิ้น าาูา ทว่า... มีแต่ฟุ่มเฟือยทั้งนั้น"พ
--------------------------------------------------------------------------------
[1] ดวงตาดอกท้อ เป็ลักษณะดวงตาที่มีเสน่ห์เย้ายวน ้ายมีหยาดน้ำฉ่ำวาวอยู่าใน ทำให้แลดูหวานหยาดเยิ้ม
[2] หลีหย่วน าออกเีงภาษาจีน หากอักษรสองตัวที่อยู่ติดกันเป็เีงที่สามเหืนกัน ตัวอักษรแรกต้องเปี่เป็เีงที่สอง จากหลี่หย่วน จึงเป็หลีหย่วน
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??