เรื่อง ทะลุมิติไปเป็นหมอหญิงยอดอัจฉริยะ [แปลจบแล้ว]
หลี่จื้อกับหลีหย่วนได้ยินว่าถังชิงหรูจะไปหาพี่าคนโตของพวกตน ั้สองัเกิดาอยากรู้อยากเห็น จึงหันไปเรียกญิรับใช้อาวุโสผู้ั้ "เจ้า ัมา่"
ญิรับใช้คนั้เิไปไกลแ้ ยามี้กำลังรอถังชิงหรูใตำแหน่งที่ห่างออกไป เดิมทีนางเป็แค่ญิรับใช้ทำาสะอาดลานด้าน ซึ่งเป็งานที่ั้เหน็ดเหนื่อยและสกปรกที่สุดใจวน วันี้าใช้คนสนิทของคุณหนูให้นางมารับหน้าที่ี้ ั้ยังกำชับมาเป็พิเศษว่าให้ใช้อำนาจสกุลหลี่ข่มอีกฝ่ายให้เต็มที่ นางรับเงินมาึ่ตำลึงก็ดีใจมากรีบออกไปทันที ยามี้พาถังชิงหรูมาที่จวนได้ก็นับว่างานสำเร็จเรียบร้อยามที่ได้รับมอบหมาย
พอได้ยินคำสั่งของหลี่จื้อ ญิรับใช้จึงต้องลากกายย้ายสังขารอ้วนฉุวิ่งัมา ้กับค้อมเอวก้มศีรษะถาม "คุณชายมีสิ่งใดรับสั่งเจ้าคะ"
"พี่ญิใญ่ของข้าามพี่าคนสวยมาทำไม" หลี่จื้อเืบมองญิรับใช้ พลางเอ่ยถามด้วยท่าทางวางอำนาจ
อย่าเห็นว่าหลี่จื้อกับหลีหย่วนสองพี่น้องอายุยังน้อย อำนาจของพวกเขาใจวนแห่งี้มีมากยิ่ง่าคุณหนูใญ่ ั้สองเป็เด็กเฉลียวฉลาดเพียงแต่่หน้าี้ใช้ใทางที่ผิดไปหน่อย ทว่าบัดี้พวกเขาได้รับการขัดเกลาให้เิบนเส้นทางที่ถูกต้องแ้
นับตั้งแต่น่าหลันิมาเป็อาจารย์ เขาคือคนที่นายน้อยสองคนี้ให้าเคารพเลื่อมใสที่สุด ขอเพียงมีสิ่งใดที่เกี่ยวข้องกับอาจารย์ เด็กสองคนี้ก็จะเ้ามาถามทันที ด้วยเหตุี้คนใจวนต่างรู้กันถ้วนหน้าแ้ว่าอาจารย์ที่มาใหม่สามารถสยบอ๋องปีศาจน้อยั้สองได้แ้ หากไม่อยากาย่าอนาถ ทางที่ดีควรมีมารยาทต่ออาจารย์ผู้ี้ให้มากเ้าไว้ มิเช่นั้การล่วงเกินเขาก็เ่ากับล่วงเกินบรรพบุรุษน้อยคู่ี้ด้วย
ญิรับใช้หันไป่สายาให้ถังชิงหรู่าขอาช่วยเื แต่คนที่อยู่ด้านหลังัแสร้งทำไม่รู้ไม่ชี้ ผู้ถูกกลั่นแกล้ง่คือนาง แ้ไยต้องไปขอาเมตาให้คนที่สร้างาลำบากให้ตนเองด้วยเ่า?
ญิรับใช้เห็นเช่นั้ก็รู้ได้ว่าตนเองคงต้องรับมือกับอ๋องปีศาจน้อยสองคนี้เพียงลำพัง ะที่นางกำลังจะเอ่ยวาจา พวกเขาสองคนก็ถอยไปด้านหลัง ะเีกันก็ดึงถังชิงหรูถอยออกไป้กัน
"อย่าเ้ามาใกล้เกินไป เหม็นจะายชัก พี่าคนสวยเป็โฉมงามกลิ่นกายหอมฟุ้ง อย่ามายืนกับนาง มิเช่นั้เดี๋ยวจะพลอยทำให้นางติดกลิ่นเหม็นของเจ้าไปด้วย" หลี่จื้อเอ่ย่ารังเกียจ
ญิรับใช้น้อยใจ่ามาก หากเป็ไปได้ใครเ่าจะอยากตัวเหม็น แต่เกิดมาก็เป็เช่นี้แ้ จะให้ทำ่าไรได้ และเพราะกลิ่นกายอันรุนแรงของตนเองทำให้ต้องกลายเป็าเทื้อขายไม่ออกมาจนอายุปูนี้ นางเองก็เีใจเป็เหมือนกัน
ถังชิงหรูเห็นญิรับใช้ผู้ั้แลดูน่าเวทนา จึงกล่าวกับนางว่า "นี่เป็โรคชนิดึ่ ัษาได้ เอาไว้วันหลังเจ้าไปพบข้า ข้าจะช่วยัษาให้เอง"
ญิรับใช้มองถังชิงหรู่าตกตะลึงอยู่นาน่าจะมีท่าทีตอบสนอง นางคุกเข่าลงกับพื้น ดวงาเบิกกว้างเอ่ยถามด้วยาดีใจ "ท่านหมอ ท่านพูดจริงหรือ ท่านช่วยัษาข้าให้หายได้จริงหรือเจ้าคะ"
"พี่าคนสวยไม่พูดปด นางบอ่าได้ก็คือได้ พี่าเป็คนดีมีเมตา ญิรับใช้่าเจ้ายังคิดจะข่มเหงนาง ไม่ละอายใจบ้างเลยหรือ" หลีหย่วนแค่นเีงเยาะ
หลี่จื้อกับหลีหย่วนเติบโตมาใคฤหาสน์หลังใญ่ ย่อมคุ้นเคยกับเล่ห์กลเหล่าี้เป็่าดี แค่สตรีใเรือนหลังเหล่าั้ขยิบาทีเี พวกเขาก็รู้แ้ว่าคิดสิ่งใดอยู่ ด้วยเหตุี้พอเห็นญิรับใช้พาถังชิงหรูเ้ามา ั้ยังวางมาดข่มขู่ พวกเขาก็คาดเดาสถานการณ์ได้แ้ จึงรั้งนางมาสอบถามให้รู้า
"บ่าวไหนเลยจะกล้าข่มเหงแขกผู้สูง่ บ่าวเป็ญิรับใช้ที่ทำงานหยาบจิปาถะใเรือนของคุณหนูใญ่ เื่ครู่แม่นางจื่อเจวียนาใช้คนสนิทของคุณหนูใญ่ใช้ให้บ่าวไปเชิญท่านหมอถังเ้ามาใจวน ั้ยังสำทับว่าไม่ต้องไปเกรงใจ อย่าให้หมอป่าเถื่อนมาดูแคลนจวนสกุลหลี่ของเราได้ บ่าวไม่รู้เรื่องอะไรเลย ได้แต่ทำามคำสั่งคือเชิญท่านหมอเ้าจวนมา แต่ไม่กล้าทำร้ายท่านหมอหรอกเจ้าค่ะ" ญิรับใช้ละล่ำละลัก
"าใช้ข้างกายพี่ใญ่ชักจะเหิมเกริมขึ้นทุกวัน แม้แต่คนใครอบครัวของอาจารย์ยังกล้ารังแก" หลี่จื่อเอ่ย "อาหย่วน พวกเราไปถามพี่ญิใญ่ให้รู้เรื่องกันดี่า"
ถังชิงหรูดวงาทอปะกายเจิดจรัส วันี้โชคดีไม่เบา ึได้พบกับสองพี่น้องคู่ี้ มีพวกเขาอยู่ คุณหนูใญ่ย่อมไม่กล้ากำแหงเกินไป
"คุณชายั้สอง ข้าเป็หมอ คุณหนูหลี่เรียกข้ามาเพื่อตรวจสุขภาพให้ ิิ เหตุใดตอนี้พี่ชายของข้าึไม่อยู่กับพวกท่านเ่า" ถังชิงหรูเอ่ยถาม
"อาจารย์บอ่ามีธุระ ออกไปข้างสักครู่ อีกปะเดี๋ยวก็ัมา พวกเราไม่ทราบว่าเขาไปที่ไหน" หลีหย่วนตอบ "อย่าไปสนใจอาจารย์เลย เขาโตเป็ผู้ใญ่แ้ ย่อมรู้ที่จะัมาเองได้ พวกเราไปหาพี่ญิใญ่กันเถอะ หากนางไม่สบายจริงๆ พี่าคนสวยต้องช่วยัษาให้นาง่าดีด้วยเ่า พี่ญิใญ่ของข้าช่างอ่อนแอนัก ลมพัดมาก็แทบจะปลิวไปแ้ คงต้องดูแลสุขภาพให้ดีหน่อย"
"พูดจาเลอะเทอะ พี่ญิใญ่อ่อนแอขนาดั้เีที่ไหน" หลี่จื้อโต้เถียงัมา
"ครา่ข้าเห็นนางอยู่กับอาจารย์ที่ศาลา พวกเขาสองคนอยู่ใกล้กันมาก ไม่รู้ว่าพี่ญิใญ่กล่าวอันใด เพียงวูบเีก็ล้มใส่อาจารย์ แต่โชคดีที่เขาเบี่ยงกายหลบทัน มิเช่นั้คงถูกนางทับไปแ้ เจ้าว่านางควรต้องบำรุงร่างกายให้มากหรือไม่เ่า อ่อนแอขนาดี้ ท่านพ่อท่านแม่ึได้เป็ห่วงนัก" หลีหย่วนกล่าว!
หลี่จื้อมุมปากระตุก ตวาดใส่่าไม่สบอารมณ์ "หุบปากไปเลย เจ้าไม่พูดก็ไม่มีใครหาว่าเป็ใบ้หรอกนะ"
หลี่จื้อจูงหลีหย่วนไปที่เรือนของพี่าคนโต ถังชิงหรูมองไปรอบด้าน จวนสกุลหลี่นับได้ว่ามั่งคั่งร่ำรวย่าแท้จริง การออกแบบและตกแต่งเทียบชั้นได้กับจวนชิ่งอ๋องทีเี
"ทำไมป่านี้ึเพิ่ง..." พอาใช้เห็นญิรับใช้อาวุโสเิเ้ามา ก็คิดจะด่าสักสองสามปะโยค แต่พอเห็นหลี่จื้อกับหลีหย่วนมาปรากฏตัวอยู่ต่อหน้า ก็รีบเก็บสีหน้าเกรี้ยวกราด ฉีกยิ้ม่าอ่อนหวานกล่าวว่า "คุณชาย พวกท่านมาได้่าไร เดี๋ยวบ่าวจะไปแจ้งให้คุณหนูรับทราบ"
"ไสหัวไป" หลีหย่วนถีบาใช้ผู้ั้จนกระเด็น "ข้ามาหาพี่า ต้องให้สุนัข่าเจ้ามาขวางทางด้วยรึ ปกติพวกเจ้าก็ชอบเห่าหอนซี้ซั้วชักนำพี่าข้าไปใทางที่ผิด นางึได้ไม่รู้ผิดชอบชั่วดีเช่นี้ ้าา เป็เจ้าใช่หรือไม่ที่ใช้ให้บ่าวโสโครกผู้ี้ไปเชิญพี่าคนสวยมาที่จวน นางเป็ญาติของอาจารย์ พวกเจ้าคิดจะทำอันใด"
าใช้ถูกเตะจนจุก สีหน้าบิดเบี้ยว พอได้ยินคำกล่าวของหลีหย่วน นางก็เงยหน้าขึ้นถลึงาใส่ถังชิงหรู แต่พอหลี่จื้อกับหลีหย่วนมองมาที่ตนเอง ก็แสร้งตีสีหน้าราวกับเป็ผู้บริสุทธิ์ "คุณชาย บ่าวเพียงแค่ทำามคำสั่ง คุณหนูสุขภาพไม่ดีอยากให้ท่านหมอมาช่วยตรวจอาการ บ่าวมีาผิดด้วยหรือเจ้าคะ"
"จริงหรือ?" พอหลี่จื้อกับหลีหย่วนได้ยินว่าพี่าของตนเองไม่สบายก็ไม่นำพาสิ่งใด หันไปกล่าวกับถังชิงหรู "พี่าคนสวย รบกวนท่านช่วยไปดูอาการให้พี่ญิใญ่ของเราด้วยเถิด"
ถังชิงหรูพูดใใจ คุณหนูตระกูลใญ่เหล่าี้ช่างน่ารำคาญยิ่งนัก แค่จากสถานการณ์เื่ครู่ก็ดูออกแ้ คุณหนูใญ่สกุลหลี่ึจะป่วยก็หาได้ป่วยทางกาย แต่ป่วยทางจิต
น่าหลันิเป็ตัวหายนะแท้ๆ แค่ออกมาเป็อาจารย์สอนหนังสือ ก็ยังมีคุณหนูสกุลใญ่มากมายมาตกหลุมั หากเขาได้ัคืนสถานะเดิมสมัย่ พวกนางมิึกับคลั่งกันเลยรึ
ถังชิงหรูพูดกับหลี่จื้อ "ข้าเป็หมอ การัษาคนไข้คือหน้าที่ คุณชายหลี่มิต้องเกรงใจึเพียงี้"
"พี่าคนสวยจิตใจดีเหมือนกับอาจารย์เปี๊ยบเลย" หลีหย่วนจูงมือนางพลางกล่าวว่า "อาจารย์บอ่า ท่านัษาให้คนยากจนโดยไม่เก็บค่าัษา บางครายังให้สมุนไพรัไปอีกด้วย คนใจวนก็กล่าวเช่นี้ พวกเขาบอ่าท่านมีจิตใจปะเสริฐที่สุดใโลก"
"ขอบคุณคุณชายที่ชื่นชม แต่ข้าหาได้ดีงามเช่นที่ท่านกล่าวหรอกนะ" ถังชิงหรูยิ้มอ่อน "พวกเราไปดูคุณหนูใญ่กันเถอะ"
จื่อเจวียนพาทุกคนเ้าไปให้อง หลี่จื้อไม่ให้จื่อเจวียนเ้าไปแจ้ง ดังั้พอพวกเขาเ้าไปก็เห็นคุณหนูใญ่ซึ่งแต่งกาย่างดงามสะดุดา
คุณหนูใญ่สกุลหลี่ไม่นึ่าจื่อเจวียนจากจะพาถังชิงหรูเ้ามา ยังพาน้องชายตัวแสบสองคนของนางมาด้วย เดิมทีคิดเอาไว้ว่าจะใช้างดงามเฉิดฉันของตนเองข่มถังชิงหรูให้จมิ แต่ตอนี้ักลายเป็เรื่องน่าขันไปเีแ้ นางถลึงาใส่าใช้ของตนเอง "ทำอะไรไม่ได้เรื่องสัก่า แม้แต่เ้ามาแจ้ง่ก็ทำไม่เป็หรือ"
จื่อเจวียนได้แต่ทนรับาไม่เป็ธรรม แต่ัไม่กล้าพร่ำบ่น ได้แต่ก้มหน้ากล่าวด้วยาเีใจ "บ่าวสำนึกผิดแ้เจ้าค่ะ"
หลีหย่วนเป็เด็กมีไหวพริบมาตั้งแต่ไหนแต่ไร แค่เห็นท่าทางของพี่า ไหนเลยจะไม่รู้ว่าอะไรเป็อะไร เขาสะกิดหลี่จื้อพลางเอ่ยว่า "ดูท่าพี่ญิใญ่จะไม่เป็อันใด พวกเราอย่ากังวลไปเลย พี่าคนสวย มิทราบว่าท่านจะไปรออาจารย์้กับพวกเราหรือไม่ พี่า้าาี ไม่ต้องตรวจแ้ล่ะ"
"ใครว่า้าาี" พอคุณหนูใญ่สกุลหลี่ได้ยินว่าอ๋องปีศาจน้อยตัวแสบสองคนจะพาถังชิงหรูไป ก็เอ่ยึ่าไม่พอใจ
นางให้ถังชิงหรูเ้ามาใจวนหาใช่เพื่อให้นางกับอาจารย์หลินมาเกี้ยวพาราสีกันึใต้หนังาของตนเอง นางรู้แ้ว่าสตรีผู้ี้เป็เพียงญาติผู้น้อง ไม่ใช่น้องาแท้ๆ เื่เป็ญาติผู้น้อง แต่ั้สองอยู่ร่วมกันั้วันั้คืน ไม่แน่ว่าอาจตกล่องปล่องชิ้นเ้าสักวัน อาจารย์หลินคือคนที่ตนเองหมายา แม้ว่าจะไร้สถานะและเงินทอง แต่นางหาได้ใส่ใจสิ่งเหล่าั้ บิดามารดาเคยกล่าวว่า อาจารย์หลินเป็คนมีพรสวรรค์าสามารถ ตราบใดที่มีโอกาส เขาจะต้องเป็มังกรทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าเป็แน่ ด้วยเหตุี้นางจะต้องคว้าโอกาสี้ให้อยู่มือ
"เื่มาแ้ ก็ตรวจชีพจรสักหน่อยเถิด คุณหนูรู้สึกไม่สบายตรงไหนเ่า" แต่ไรมาถังชิงหรูไม่เคยเกรงัคนเหล่าี้ นางัษาเฉินหมิงมาแ้ ไหนเลยจะต้องัใครอื่น
คุณหนูใญ่สกุลหลี่นั่งตรงั้ วางท่าหยิ่งยโส "หากข้ารู้ว่าไม่สบายตรงไหน จะต้องให้เจ้ามาตรวจด้วยหรือ เจ้าเป็สตรีแต่ัทำตัวเป็หมอ ไม่รู้ว่ามีาสามารถจริงหรือเป่า หากคุณหนูเช่นข้าถูกเจ้าัษาจนอาการย่ำแย่ เจ้าจะรับผิดชอบไหวหรือ"
ถังชิงหรูเงยหน้ามองคุณหนูใญ่ ่วางล่วมยาลงพลางยิ้มกล่าวเีงเรียบ "เื่คุณหนูหลี่มิเชื่อมั่นใวิชาแพทย์ของข้า แ้จะามข้ามาัษาทำไม"
"ขะ... ข้าเห็นแก่หน้าของอาจารย์หลิน เลยอยากให้โอกาสเจ้าสักครั้ง" คุณหนูใญ่สกุลหลี่แค่นเีงเยาะ
"เช่นั้ก็ต้องขอขอบคุณ หากญาติผู้พี่ทราบว่าคุณหนูหลี่เชื่อมั่นใตัวเขาขนาดี้ ก็คงจะดีใจเป็แน่" ถังชิงหรูเอ่ยเีงเรียบ "เชิญคุณหนูยื่นมือมาเถิด"
พอได้ยินชื่อของน่าหลันิ คุณหนูใญ่สกุลหลี่ก็หน้าแซ่าน แต่กับถังชิงหรูนางก็ยังคงริษยาและชังน้ำหน้าอยู่ดี
หลังจากตรวจชีพจรเสร็จ ถังชิงหรูก็สามารถยืนยันได้ว่าคุณหนูใญ่สกุลหลี่ไม่ได้ป่วย ั้ที่ไม่ป่วยแต่ยังามนางมาก็แสดงว่าจงใจหาเรื่อง
"คุณหนูหลี่ควรบำรุงร่างกายให้ดี มิเช่นั้..." ถังชิงหรูจงใจหยุดแค่ตรงี้
"มิเช่นั้จะทำไม" คุณหนูหลี่ถลึงาใส่ นางไม่ได้ป่วย เพียงแค่จงใจจะสร้างาลำบากใจให้เ่าั้ จากี้ยังอยากฉวยโอกาสระบายอารมณ์ แต่ไม่คิดว่าน้องชายจอมทโมนสองคนี้จะามมาด้วย ทำให้ตนเองไม่อาจทำามแผนการพ
นางไม่ป่วย แต่ถังชิงหรูับอ่าป่วย นี่ไม่เ่ากับเป็หมอเถื่อนหรอกหรือ แค่ตนเองเปิดโปงออกมา อีกฝ่ายจะต้องหน้าแตกละเอียด
"มิเช่นั้เดี๋ยวคุณหนูจะพานไปล้มใส่บุรุษเ้าอีก อาจทำให้ผู้อื่นเ้าใจผิดได้" ถังชิงหรูกล่าวด้วยรอยยิ้ม "ได้ยินว่าเื่สองวัน่คุณหนูไม่ค่อยสบายจนเกือบล้มทับญาติผู้พี่ของข้า ท่านก็รู้ว่าเขาเป็เพียงบัณฑิตอ่อนแอ ไหนเลยจะรับตัวคุณหนูไว้ได้ ท่านว่าจริงหรือไม่"
คุณหนูใญ่สกุลหลี่หันไปขึงาใส่าใช้คนสนิท จื่อเจวียนรีบแก้ต่างเป็พัลวัน "บ่าวไม่ได้พูดอะไรเลยนะเจ้าคะ"
หลี่จื้อมองจื่อเจวียนก็หันไปหาถังชิงหรู "พวกท่านคุยเรื่องอะไรกัน ช่างน่าเบื่อยิ่ง พี่ใญ่ เื่ท่านไม่เป็อันใด งั้นข้าพาพี่าคนสวยไปเิเล่น่นะ"
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??