เรื่อง ทะลุมิติไปเป็นหมอหญิงยอดอัจฉริยะ [แปลจบแล้ว]
น่าหลันหลิงไปแ้
ีิถังชิงหรูัมาสู่ความสงบสุข จากตรวจรักษาไข้ ก็ปูผักปูสมุนไพรในสวนเ็ๆ ตนเ ยามรู้สึกเหนื่อยล้าก็พาาใช้ทั้งสองเ้าครัวทำอะไรกินกัน
ผู้หนึ่งเดินอาดๆ เ้ามาจากด้าน เห็นถังชิงหรูกำลังรด้ำก็หัวเราะเยาะ "ญิบ้าน่าไรก็เป็นญิบ้าน่านั้น แต่ละวันถ้าไม่ใช่ยาก็ต้องเป็นผัก เคยใช้ีิเป็นปรกติเหืนอื่นบ้า’ืไม่ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เปิ่นหวางจะพาเ้าไปเปิดหูเปิดตา"
ถังชิงหรูได้ยินเสียงเฉินิ แต่ัยังคงก้ม้าก้มตารด้ำผักตรง้าต่อไป
เฉินิรออยู่เป็นาสองา ถังชิงหรูไม่ยอมแม้แต่จะขยับเท้า ัรู้สึกหงุดหงิด เขาเก็บพัดจีบในื ก่อนถลึงตาใส่เงาร่างนางพลางเ่ว่า "เ้าพูดสักประโยคหนึ่งได้ไหม เปิ่นหวางคุยกับเ้า หากยังไม่ตายร้องฮื่อออกมาสักคำก็ได้"
"ฮื่อ..."ถังชิงหรูเปล่งเสียง่าเอ้อระเหย
เฉินิ้าดำทะมึน าเท้าก้าวใญ่เ้ามาแย่งะบวยตัก้ำจากืนาง เ่่าไม่พอใ "สตรีเช่นเ้านี่ไม่มีอะไรน่าสนใเลย เาะน่าหลันหลิงไปแ้ใช่ืไม่ ถึงได้ทำ้าซังกะตายแบบนี้ ไม่รู้ว่าเ้าหนุ่ม้าขาวนั่นมีอะไรดีนักหนา"
ถังชิงหรูเงย้าถลึงตาใส่เขาทีหนึ่ง "ไม่ว่าเขาจะแย่่าไรก็น่าเคารพกว่าท่าน ่าน้อยก็ไม่เคยว่าข้าเป็นญิบ้าน และไม่เคยรังแกข้าเลย สำหรับเขาแ้ ข้าเป็นเสืนญาติหนึ่ง แ้ท่านเล่า เห็นข้าเป็นอันใด อ้าปากได้ก็จะให้เป็นชายารอง เะ! ่ากับข้าพิสมัยตำแหน่งชายารองท่านนักล่ะ ท่านไม่คิดดูบ้างเล่า สตรีที่ใช้ีิอยู่แต่ในเรือนด้านัจะมีสักกี่ที่มีความสุข ข้ายอมเป็นหมอธรรมดา มีีิอิสรเสรี ดีกว่าต้องรอสามีัมาจากข้างกายญิอื่น"
เฉินิถังชิงหรู่าตะลึงพรึงเพริด นางไม่เคยพูดกับเขาด้วยถ้อยคำเ่านี้ ไม่สิ น่าจะเคย นางเคยเ่ถึง แต่เขาไม่เคยเห็นความสำคัญ าตานางยามนี้บอกเขาว่า นี่คือความคิดที่ออกมาจากส่วนลึกในหัวในาง่าแท้จริง หากต้องการได้หัวในาง ก็ต้องแก้ไขปัญหาเ่านี้ให้ได้
"เอาล่ะๆๆ เขาดีา" เฉินิไม่ค่อยพอในัก "ตกลงเ้าจะไปไม่ไป าไ่ไป เปิ่นหวางไปเก็ได้ ที่นั่นทั้งสนุกและน่าเที่ยว เ้าต้องไม่เคยเห็นแน่นอน"
"ยังมีที่ไหนที่ข้าไม่เคยไปเที่ยวอีกื" ถังชิงหรูมิใส่ใ
"ชนเผ่าอิงกูอยู่ห่างจากที่นี่ไม่ไกล ที่นั่นสตรีเป็นใญ่ วันนี้เป็นวันสถาปนาหัว้าเผ่าใหม่พวกเขาพอดี" เฉินินางด้วยแววาีเลศนัย "ด้วยอุปนิสัยเ้า คงจะชอบชนเผ่าแบบนี้าอยู่ะมัง เ้าไม่อยากไปดูจริงๆ ื ที่นั่นน่ะน่าสนใาเลยนะ"
"ไม่น่าเชื่อว่าบุรุษเช่นท่านทั้งยังเป็นท่านอ๋องที่นี่ จะยอมรับชนเผ่าเยี่ยงนั้นได้" ถังชิงหรูเขาด้วยสี้าประหาใ
"เปิ่นหวางมิเห็นว่ามีสิ่งใดไมู่ต้องเลยนี่" เฉินิโบกพัดกล่าวต่อไป "ในมุมเปิ่นหวาง ทุกต่างก็มีความคิดเป็นตนเ แต่ละชนเผ่าก็มีวัฒนธรรมตน นั่นคือธรรมเนียมที่สืบทอดมาแต่บรรพบุรุษ ข้าจะใช้จุดยืนแบบไหนมาต่อต้าน?"
พอได้ยินเขาเ่แบบนี้ ถังชิงหรูัต้องเขาใหม่ าความเ้าในางจากช่วงเวลาที่ผ่านมา ผู้ชายบนดาวล้าัดวงนี้มีความคิดแบบบุรุษเป็นใญ่ ขอแค่เป็นสิ่งที่พวกเขาคิดว่าูต้อง สตรีไม่มีสิทธิ์เคลือบแคลงสงสัย ่ใ้ิ ก็มิอาจโต้แย้งได้ แม้แต่ชาวบ้านสามัญชนทั่วไป สามีภรรยาที่รักใคร่ปรองดองก็มีน้อยนัก
เฉินิมีฐานะเป็นชนชั้นสูงแว่นแคว้น และยังเป็นบุคคลที่มีความโดดเด่นท่ามกลางชนชั้นสูงเ่านั้น แต่ัมีโลกทัศน์กว้างไกล นับได้ว่าสิ่งนี้เรียกคะแนนเพิ่มให้กับเขาได้ไม่น้อย
"วันนี้ข้าพักผ่อนพอดี ไม่มีไข้ จะไปกับท่านก็ได้" ถังชิงหรูเ่พลางปัดๆ ฝุ่นที่ื
"เฮ้..." เฉินิถอยักรูดออกไปหลายก้าว กรงเล็บปิศาจนาง่าระแวดระวัง "เ้าไปล้างให้สะอาดก่อนค่อยไป ญิาเผ่าอิงกูแต่ละล้วนสะสวย เ้าอย่าทำให้เปิ่นหวางขาย้า"
ความรู้สึกดีๆ ถังชิงหรูที่มีต่อเขาหายวับไปในิตา นางหันััเ่ด้วย้ำเสียงเย็นชา "เช่นนั้นท่านก็ไปหาแม่นางผู้สวยสดงดงามอื่นไปแทนก็แ้กัน ข้าไม่ไปด้วยแ้"
เฉินิได้ยินเช่นนั้นก็ตะลีตะลาน เดินาัไปติดๆ พลางร้องประท้วงเสียงั "เื่ครู่รับปากเสียดิบดี แ้ตอนนี้จะมาัคำได้่าไร"
ถังชิงหรูเดินเ้าไปในห้อง ก่อนหันัมาขวางเขาไว้ด้าน พูดตอก้าไปว่า "บุรุษสง่างามเช่นท่านอ๋องไม่อาจขาย้าเาะเด็กาบ้าน่าข้า มิสู้ไปหาคุณหนููผู้ดีบ้านอื่นเถิด แต่ไม่รู้เหืนกันนะว่าท่านจะมีีิอยู่ได้ถึงวันพรุ่งนี้ืไม่"
"เ้าอย่า..." เฉินิรั้งนางไว้ ใช้้ำเสียง่ลงเจือไปด้วยการพะเน้าพะนออยู่หลายส่วน "เื่ครู่เปิ่นหวางพลั้งปากไป่ เ้าอย่าถือสาเลยนะ สตรีเผ่าอิงกู้าตาสะสวย บุรุษหล่อเหลา สตรีเช่นเ้าคงไม่อยากอับอายต่อ้าหนุ่มหล่อะมัง ข้าก็แค่คิดเผื่อเ้าเ่านั้นเ อีก่าถ้าเ้าไม่ไป ข้าจะไปได้่าไร รู้อยู่ว่าข้าสัมผัสผู้ญิไม่ได้ เื่ก่อนข้าเคยแต่ได้ยินได้ฟังเกี่ยวกับชนเผ่านี้ ประกอบกับูน้องหนึ่งเป็นชาวเผ่าอิงกู ความจริงข้าเก็ไม่เคยไปที่นั่นเหืนกัน"
"ท่านไม่กลัวอาการกำเริบืไร ด้วยรูปโฉม่าท่าน สตรีเ่านั้นคงอยากาพัวพันจนแทบไม่ไหว" ถังชิงหรูสี้าผ่อนคลายลง ก่อนแค่นเสียงเยาะ
"ูน้องข้าไปกำชับไว้ล่วง้าแ้ ว่าระหว่างที่พวกเราไปเที่ยว ้ามสตรีทุกเ้าใกล้ข้า มีแต่เ้าเดียวที่สามารถรั้งอยู่ข้างกาย" เฉินิั้าแดง่า แววตาวูบไหว ท่าทางเก้อเขิน!
ถังชิงหรูเห็นท่าทางเขาแ้ก็หัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก ถ้าไม่รู้อาจนึกว่าเขาและนางสลับบทบาทกันอยู่ บุรุษหนึ่งจะเขินอายอันใดนักหนา
ถังชิงหรูค่อนข้างสนใเรื่องชนเผ่าอิงกู เื่ครู่แค่แกล้งหยอกเขาเ่านั้นเ นางชี้ไปด้านพลางกล่าวว่า "ท่านไปรอตรงนั้นก่อน ข้าจะเปลี่ยนอาภรณ์"
ในสวนมีโต๊ะหินัหนึ่ง เฉินิได้ยินคำกล่าวนาง สี้าค่อยผ่อนคลายลงมา เดินไปยังโต๊ะหิน ้ำเสียงัมาแข็งห้วนเหืนเื่ครู่ "ให้มันเร็ว่เล่า"
ถังชิงหรูไม่ถือสากับเขาานัก ธรรมชาตินิสัยเขาก็เป็นเช่นนี้เ ไม่อาจแก้ไขได้ในช่วงเวลาสั้นๆ เคยชินกับการใช้อำนาจมาตั้งแต่เ็ แค่มางอนง้อนาง่าเื่ครู่นี้ได้ก็ชวนให้คาดไม่ถึงแ้
โต๊ะหินในสวนคือสถานที่ที่าใช้สองถังชิงหรูชอบมานั่งทำงานเย็บปักถัก้ ส่วนถังชิงหรูก็ชอบมานั่งดื่มชาที่นั่น ยามค่ำคืนที่แสงจันทร์งดงาม ก็จะทำกับแกล้มสองสาม่า พร้อมสุราหนึ่งกา ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามีีิที่แสนจะสุขสำราญเพียงใด ทว่าน่าเสียดาย ความเงียบเหงาและว้าเหว่ในหัวใยังคงร่ำร้องออกมา
"ท่านอ๋อง เชิญดื่มชาเ้าค่ะ" จิ่นเอ๋อร์ยก้ำชาเ้ามา วางเบื้อง้าเฉินิ
เฉินิเห็นสตรีก็ัเกร็งด้วยสัญชาตญาณ
จิ่นเอ๋อร์ทราบข้อจำกัดเฉินิ ันั้นยามที่ยก้ำชาจึงใช้ผ้าแพรพันืไว้ เื่ิให้ฝากรอยนิ้วืไว้บนถ้วยชา ด้วยเกรงว่าเพียงแค่้ำชาถ้วยหนึ่งก็อาจทำให้ท่านอ๋องผู้นี้ไม่สบายได้
เฉินิเห็นนางพิถีพิถันขนาดนี้ ก็ปรายาองแวบหนึ่ง ก่อนจิบ้ำชาเ้าไปหนึ่งคำ ทันใดนั้นดวงตาัสว่างวาบ "ไม่เลว"
"นี่คือใบชาที่แม่นางทำึ้เ เห็นบอกว่าหากดื่มบ่อยๆ จะช่วยบำรุงผิวและขับล้างพิษ" จิ่นเอ๋อร์รีบเ่ถึงความดีงามถังชิงหรู
"อื้ม ออกไปเถิด" เฉินิหัวเราะเบาๆ พลางยกืึ้โบก
เสียงประตูเปิดัเอี๊ยด ถังชิงหรูก้าวออกมา เสียงเท้านางใกล้เ้ามาเรื่อยๆ
เฉินิกำลังดื่มชา แต่พอเงย้าึ้ ้ำชาก็ไหลพรืดออกมาทางมุมปากจนเปียกชุ่มคอเสื้อ สตรีตรง้า่าตะลึงพรึงเพริด
ญิาสวมชุดะโปรงสีฟ้า่ ใช้แถบผ้าสีเดียวกันพันรอบเอวจนคอดกิ่ว เนิอิ่มล้นฟูขับเสริมให้เรือนร่างแลดูเย้ายวนเป็นพิเ นางผัดแป้งแต่ง้า่ๆ คิ้วโค้งเรียวัใบหลิวรับกับดวงตาสุกใส ริมฝีปากอิ่มแดงสดแลดูคล้ายผลอิงเถา[1]ะจุ๋มะจิ๋มที่กำลังสุกงอมได้ที่
"ตาทึ่มเอ๊ย" พอเห็นท่าทางเขา ถังชิงหรูค่อยรู้สึกเบาใ นางไม่เคยสวมชุดโบราณา่อน นับตั้งแต่มาอยู่ร่างนี้ ไม่ว่าจะ่าไรก็รู้สึกชอบกล ด้วยเุนี้ จึงมักแต่งกายเป็นบุรุษอยู่เป็นนิจ นางรู้สึกว่าเสื้อผ้าผู้ชายแลดูคล่องักว่า ทำอะไรสะดวก และนี่ก็เป็นครั้งแรกนางที่แต่งชุดะโปรงสตรีที่มีความซับซ้อนาขนาดนี้ ส่วนะโปรงที่นางมักสวมใส่ก่อน้านี้ก็มักจะเป็นแบบกลางๆ ที่ไม่มีความซับซ้อนานัก
"เ้าก็เป็นสตรีแท้สมราคาเหืนกันนี่" เฉินิกล่าววาจายียวนออกมาหนึ่งประโยค "ปรกติเห็นเ้าผอมๆ ไฉนเื่สวมอาภรณ์สตรีแ้ถึงได้..."
"สดใสเอิบอิ่มใช่ไหมเล่า? รูปร่างแม่นางเยี่ยงข้าดูดีาเลยล่ะสิ" ถังชิงหรูยืดอก่าภาคภูมิใ "เรียบ้ ไปกันเถอะ"
รถม้าเฉินิรออยู่ด้าน ถังชิงหรูเดินนำ้าไปก่อน เฉินิรีบวางถ้วยชาแ้านางออกไป่าใกล้ชิด
ถ้อยคำนางเขาฟังแ้ก็้าแดงเถือก บ่นเสียงั "มีใครเขาชมัเกันบ้าง ต่อให้งามแค่ไหน ก็ควรให้ผู้อื่นเป็นเ่ปาก เล่นชมตนเแบบนี้ไม่รู้สึกอายบ้างเลยืไร"
ถังชิงหรูเ้าไปในรถม้า หมุนััมาชูกำปั้นใส่้าเฉินิ พลางกล่าว่าหงุดหงิด "หากยังพูดไร้สาระอีกล่ะก็ เชื่อืไม่ว่าข้าจะทุบท่านแน่"
เฉินิปัดืนางออก พลางเบียดเ้าไปในรถม้าแ้นั่งลงข้างกายนาง
"ท่านไปนั่งฝั่งตรงข้ามสิ" ถังชิงหรูขยับหลบไปด้านข้าง "เบียดอยู่ได้"
"เรื่องอะไรเปิ่นหวางต้องสละที่นั่งให้" เฉินิพูดพลางเลิกม่านึ้" ตรงนี้เห็นทิวทัศน์ด้าน เปิ่นหวางไม่ได้ออกมาเที่ยวตาาแ้ แน่นอนว่าต้องชมให้เต็มตาสัก่"
ถังชิงหรูกลอกตา ย้ายไปนั่งฝั่งตรงข้าม นางเลิกม่านอีกด้านหนึ่ง ไปบนท้องถนนอันคึกคัก "ปรกติท่านออกจากจวนไม่ได้ แ้งานต่างๆ ในเืงผู้ใดเป็นจัดการ ท่านพ่อบ้านื? เืงชิ่งค่อนข้างเฟื่องฟู เรื่องรังแกบุรุษฉุดคร่าสตรีก็แทบไม่มีให้เห็น"
"ข้าออกจากจวนไม่ได้ แ้จัดการงานราชการในจวนมิได้ืไร เ้านึกว่าเปิ่นหวางเอาแต่นั่งรอความตายะนั้นื" เฉินินึกขุ่นเคืองอยู่บ้าง
"ที่แท้ท่านก็ไม่ใช่ะสอบหญ้าฟาง[2] เช่นนั้นก็นับว่าข้าไม่เสียแรงเป่า การช่วยีิท่านเ่ากับเป็นการทำคุณประโยชน์ให้แก่ประชาชนเืงชิ่ง นับได้ว่าเป็นผลงาน่าหนึ่ง" ถังชิงหรูแขวะเฉินิสองสามประโยค แต่ในใัคิดว่า มิน่าเล่าการช่วยเหลือเฉิงิจึงได้รับจิตพิสัยจรรยาแพทย์ามายขนาดนี้ ที่แท้เาะเขามีความสำคัญต่อแคว้นชิ่ง ต่อไปหากช่วยใญ่โตที่มีความสำคัญอีกสัก แต้มที่ได้รับก็จะยิ่งเพิ่มาึ้ ดูท่าข้าไม่ควรจำกัดขอบเขตอยู่แต่ในแคว้นชิ่ง แต่ควรไปที่อื่นดูบ้าง ทว่าอุปสรรคก็คือนางมิอาจไปไหนได้ดั่งใคิด เอาเป็นว่าเดินหนึ่งก้าวดูหนึ่งก้าว[3]ก็แ้กัน
"สารถี ข้าอยากกินซาลาเปาร้านนั้น" ถังชิงหรูตะโกนออกไปข้าง "ไปซื้อมาให้ข้าสักสี่้าู เอาติดรถไปด้วย"
"อาหารที่เ้าทำอร่อยาอยู่แ้ ไฉนต้องไปซื้อรสชาติไม่ได้เรื่องพรรค์นั้นด้วย" เฉินิเป็นรักความสะอาด ไม่มีทางยอมแตะต้องจากข้างถนน แม้ว่าบางครั้งก็จำเป็นต้องกินด้วยสถานการณ์บังคับ แต่ก็จะพานหงุดหงิดไปอีกหลายวัน จนะทั่งถึงตอนนี้ เขาก็แทบไม่กินจากข้าง คราวก่อนที่ถังชิงหรูเอาเนื้่ายัดใส่ปาก ก็ทำเอาท้องเสียไปสองวัน
"ที่ทำเจะอร่อย่าไร าไปก็เอียนได้เหืนกัน อีก่า ท่านไม่กิน แต่ข้ายังต้องกินอยู่นะ" ถังชิงหรูเห็นบังคับรถซื้อซาลาเปามาสิบกว่าู ก็รับมาด้วยความดีใ นางยัดูหนึ่งใส่ปากเฉินิ ก่อนยักคิ้ว่าลำพองใเ่ว่า "เป็น่าไร รสชาติร้านนี้ไม่เลวใช่ืไม่ ข้าเป็นช่างเลือก แต่ก็ยังชอบซาลาเปาร้านนี้อยู่ดี ในโลกนี้ยังมีอาหารเลิศรสอีกามายนัก ท่านอย่าเาว่ามันไม่ดีไปเสียหมด จึงไม่เปิดใยอมรับสิ่งใหม่ๆ ไม่แน่ว่าอีกสักประเดี๋ยวท่านอาจพบทีู่ใก็ได้"
"เ้าพูดไม่ผิด รสชาติพอใช้ได้ แต่ก็ยังสู้รสืที่เ้าทำมิได้อยู่ดี" เฉินิสตรีที่อยู่ตรงข้าม ใบ้าหล่อเหลาลดความแข็งะด้างลง เพิ่มความอบอุ่น่โยนาึ้อีกหลายส่วน "สารถี ไปซื้อมาเพิ่มอีก่ เอามาแค่นี้ยังไม่พอเปิ่นหวางกินเดียวเลย"พ
--------------------------------------------------------------------------------
[1] อิงเถา ายถึงผลเชอร์รี
[2] ะสอบหญ้าฟาง เป็นคำด่าายถึงโง่ไม่มีส
[3] เดินหนึ่งก้าวดูหนึ่งก้าว ายถึงการอยู่กับปัจจุบัน ทำตรง้าให้ดีที่สุด ่ๆ ดำเิีิและแก้ไขไปาสถานการณ์เฉพาะ้า
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??