เรื่อง ทะลุมิติไปเป็นหมอหญิงยอดอัจฉริยะ [แปลจบแล้ว]
หมู่บ้านเผ่าอิงกูอยู่ห่างจากเมืองชิ่งโดยใช้เวลาในการโดยสารรถม้าราวชั่วยาม ั้แต่ข้ามมิติมาจนถึงบัดี้ถังชิงหรูยังไม่เคยออกจากอาณาเเมืองชิ่งสักครา ระหว่างทางนางชมทุ่งหญ้า้าไสุดาตา ยามเห็นม้าควบทะยานบนท้องทุ่งัรู้สึกตื่นตาตื่นใ
บุรุษห้าวหาญตะบึงอาชาห้อเหยียดไปในทุ่งหญ้าเขียวขจี่าคึกคะนอง หญิงาซึ่งอยู่ไออกไปต้อนฝูงแกะพลางขับลำนำเป็บทเพลงรัก ผู้เฒ่าคนหนึ่งเดินออกมาจากกระโจมใ้ๆ ดวงหน้าชราเต็มไปด้วยริ้วย่นยามทอยิ้ม้า มีเด็กหญิงตัวน้อยผูกผมแะหัวเราะเอิ๊กอ๊ากเสียงใสปานกระดิ่งเงินอยู่ข้างๆ
"สวยจัง" ถังชิงหรูไม่เคยเห็นทิวทัศน์เช่นี้มา่ ในศตวรรษที่สามสิบเอ็ด ภาพบรรยากาศแบบี้จะเห็นได้แต่ในภาพเขียนที่แสดงในพิพิธภัณฑ์
บางทีการข้ามมิติมาคราี้อาจไม่ใ่เื่เลวร้ายเท่าไรนัก ่าน้อยนางก็ได้ชื่นชมวัฒนธรรมที่แตกต่างออกไป ั้ยังได้พบกับคนโบราณตัวจริงเสียงจริง
"ข้าไม่เคยมาที่นี่เหมือนกัน" เฉินิเหม่อออกไปด้าน "สารถี เ้าไม่ได้มาผิดที่กระมัง"
"ทูลท่านอ๋อง เอ๊ย... คุณา ท่านวางใได้เลยั บ่าวมาไม่ผิดทางแน่ ที่นี่เผ่าอิงกูขึ้นชื่อ่าา ประชาชนเมืองชิ่งเราก็ไปมาหาสู่ทำการค้ากับพวกเขาอยู่บ่อยครั้ง" คนบังคับรถสะบัดแส้ พลางตอบเสียงดังับมา "คุณาั่ใ้ีนะั บ่าวจะเร่งความเ็ขึ้นีหน่อย ไม่ช้าก็จะถึงบ้านเกิดใต้เท้าจางแ้"
เฉินิไม่นำพา แต่พอสารถีเร่งความเ็ รถม้าพุ่งทะยานไปด้านหน้า เขาก็หน้าคะมำโถมเข้าใส่ถังชิงหรูั้ตัว
ถังชิงหรูก้มศีรษะลง เห็นเฉินิหน้าแก่ำฟุบอยู่บนต้นขานาง ก็ประคองเขาขึ้นมา่าใเย็น เอ่ยว่า "ยังมีหน้ามาบอ่าน่าหลันหลิงเป็บัณฑิตอ่อนแอ ท่านก็ไม่ได้ดี่าสักเท่าไรเลย ั่ใ้ี ตอนี้เข้าเทุ่งหญ้าแ้ ทางไม่ราบเรียบเหมือนบนถนน หากท่านล้มลงไปเดี๋ยวร่างกายบอบบางจะรับไม่ไหว"
"ชิ! เ้าห่วงตัวเองเถอะ" เฉินินั่งหยัดหลังตรง่าไม่สบอารมณ์
"เผ่าอิงกูที่ว่าี้เป็ชนเผ่าในแคว้นพวกท่านหรือ" ถังชิงหรูเอ่ยถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
"ไม่ใ่ พวกเขาเป็แคว้นอิสระ มีวิถีชีวิตเป็ตนเอง ไม่อยู่ภายใต้อาณัติผู้ใดั้สิ้น" เฉินิ่าวเสียงเรียบ "ทว่าแต่ไรมาพวกเราต่างก็เป็น้ำบ่อไม่ยุ่งน้ำคลอง หากชนเผ่าพวกเขาจะเข้ามาทำการค้าในอาณาจักรแคว้นเรา พวกเราก็ยินดีต้อนรับ ถึง่าไรก็เป็เพียงชนเผ่าเล็กๆ ก่อปัญหาอันใดให้เราไม่ได้ มิจำเป็้เข่นฆ่าสังหาร"
"ดูท่าฮ่องเต้พวกท่านจะไม่ใ่คนกระหายการโลหิต ัเป็บุญวาสนาปวงประชาโดยแท้" ถังชิงหรูเอ่ยปากชื่นชม
"แม้ฮ่องเต้จะประเสริฐแ้มีประโยชน์อันใด เมื่ออำนาจตกอยู่ในมือพวกขุนนางเฒ่าเหล่าั้" เฉินิ่าวเสียงแข็ง "สักวันหนึ่ง ข้าจะช่วยพระเชษฐายึดอำนาจในราชสำนักับคืนมาให้จงได้"
ถังชิงหรูนึกถึงเฉินรุ่ยที่เพิ่งพบกันไม่นาน ในองนางัสว่างวาบ "มิน่าเล่าเมื่อหลายวัน่..."
เฉินิหันับมา ้นางด้วยแววตาเฉียบ "หลายวัน่ทำไม?"
"หลายวัน่ตอนที่ท่านหลับอยู่ก็ละเมอแต่คำว่าฆ่าๆๆ ที่แท้ก็อยากฆ่าขุนนางเฒ่าเหล่าั้นี่เอง" ถังชิงหรูรีบเปลี่ยนหัวข้อสนทนา
"หลายวัน่เ้ามาด้วยหรือ ไฉนเปิ่นหวางไม่เห็นรู้เื่เลยเล่า" เพื่อตามเกี้ยวพาสตรีผู้ี้ เขา้ขอให้นางมาตรวจชีพจรให้ตนเองทุกสิบวันและจ่ายเงินค่าวินิจฉัยโรคตามระเบียบ
"ตอนั้ท่านหลับอยู่ ย่อมไม่รู้อยู่แ้ มิเช่นั้ข้าก็คงไม่รู้ว่าท่านเป็โรคนอนละเมอี่า" ถังชิงหรูชี้ไปที่กระโจมด้าน ่าวว่า "ตรงั้มีคนแต่งชุดองครักษ์ ใ่บริวารท่านหรือไม่ เขากำลังโบกมือให้พวกเราด้วยแน่ะ"
เฉินิหาได้ยื่นศีรษะออกไป เพียงแค่ตอบ่าเอ้อระเหย "ใ่ เขานั่นแหละ"
รถม้าหยุดลง สารถีลงมาจากรถ่ หลังจากั้ก็เลิกม่านให้พวกเขาคน "คุณา แม่นาง ถึงแ้ั เชิญลงจากรถ"
าวัยางคนผู้หนึ่งคุกเข่าอยู่ตรงั้่าวกับเฉินิ "คารวะนายท่าน"
เฉินิลงจากรถ ยื่นมือให้ถังชิงหรู แต่นางับไม่สนใ กระโลงมาเอง
หญิงาดูปุยเมฆขาวบนท้องฟ้าสีา กระโจมั้อยู่บนทุ่งหญ้าเขียวขจี ก็รู้สึกเบิกบานใ่าา นางแหงนหน้าสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าเต็มป ดวงหน้าเผยรอยยิ้มงามตระการ
"ที่นี่ไม่เลวเลย" หลังจากเขย่าแขนเฉินิ นางก็ไปรอบด้าน ่าตาจะมาหยุดอยู่ที่บริวารเขา ซึ่งมีนามว่าจางหลิน "นี่คือบ้านเ้าหรือ ที่บ้านมีคนอยู่เยอะไหม หากข้ากับคุณาจะพักที่นี่ เกรงว่าจะรบกวนการใช้ชีวิตพวกเ้าน่ะสิ"
"แม่นางวางใเถิด ข้าน้อยเตรียมกระโจมไว้เรียบ้แ้ ท่านกับคุณาต่างมีกระโจม่ตัว ไม่มีสิ่งใดมารบกวนการพักผ่อนั้ท่านแน่นอน" จางหลินเอ่ย่านอบน้อม
"เช่นั้ก็ดี" ถังชิงหรูเห็นมีคนควบอาชาเข้ามาจากสถานที่ไม่ไนัก หญิงาคนั้สวมอาภรณ์สีแ กำลังหัวเราะ่าเริงร่า บุรุษคนหนึ่งสวมกเอวนาง ดูเหมือนั้จะเป็คู่รัก หญิงาคนั้หน้าตางดงามา รูปร่างอวบอิ่มมีเสน่ห์เย้ายวน เมื่อเทียบกับสตรีที่อยู่ตรงข้าม ตอนี้ตนเองก็เป็ท่อนไม้ไผ่ดีๆ โอ๊ย... อยากมีรูปร่างแบบั้บ้างจัง! เีา ทำไมฉัน้มาอยู่ในร่างาใช้ด้วยนะ!
"เ้าใช้าตาอะไร่าั้" เฉินินึ่าถังชิงหรูบุรุษที่อยู่บนหลังอาชา ก็รู้สึกไม่พอใ าคนั้หน้าตาเี้ยงเา แต่ยังด้อย่าตนเองหลายขุม แต่พอพิจารณา่าถ้วนถี่ ถึงพบว่าาตานางแลดูชอบ าตาที่จับ้ั้แต่หัวจรดเท้าเห็นชัดว่ามุ่งไปที่สตรีคนั้
หรือว่าที่นางปฏิเสธเขา ก็เพราะว่านางไม่ชอบบุรุษ รสนิยมสตรีผู้ี้คงมิได้เอนเอียงไปแ้หรอกนะ
"นี่คือาตาแห่งการชื่นชมสวยๆ งามๆ" ถังชิงหรูแค่นเสียงหึ "ท่านไม่รู้สึ่านางสวยาหรอกหรือ ถามลูกน้องท่านดี่า นางเป็ใครหรือ ทักษะการขี่ม้าไร้ที่ติ ข้าขี่ม้าไม่เป็ อยู่ๆ ก็นึกอยากเรียนขึ้นมาเสียแ้"
"นั่นคือหัวหน้าเผ่าอิงกูคนใหม่พวกเรา ผู้เข้ารับสืบทตำแหน่งในงานเลี้ยงคืนี้ก็คือนาง" จางหลินอธิบาย "หัวหน้าเผ่าชอบใ้ชิดกับประชาชน ปรกติก็มักเล่นสนุกกับคนในเผ่าเป็ประจำ คนที่อยู่ด้านหลังก็คือคู่หมั้นนาง หรือสามีหัวหน้าเผ่าเราในภายภาคหน้า"
"อ้อ..." ถังชิงหรูผงกศีรษะ "เผ่าอิงกูพวกเ้าน่าสนในัก ข้าชอบที่นี่"
"หากแม่นางชื่นชอบ ก็มาพักที่นี่สักหลายวันหน่อย วันี้เป็วันรับตำแหน่งหัวหน้าเผ่า พรุ่งี้ก็เป็วันที่หัวหน้าเผ่าแต่งสามี ช่วงสามวันี้ก็จะคึกครื้นเป็พิเศษ" จางหลินอธิบายอยู่ด้านข้าง
"เช่นั้พวกเราก็อยู่ต่อหลายวันหน่อย ท่านว่า่าไร" ถังชิงหรูหันไปถามคนข้างกาย เฉินิยังไม่ทันให้คำตอบ นางก็ดีดนิ้วเป๊าะ ทึกทักเอาเอง "งั้นก็ตงตามี้"
เฉินิตามหลังหญิงาที่วิ่งแล่นไปไแ้ด้วยความหงุดหงิด หน็อยแน่... สตรีน่าชังคนั้จงใให้เป็แบบี้สินะ
"กระโจมเปิ่นหวางทำความสะอาดหรือยัง" เฉินิหันไปถามจางหลินซึ่งอยู่ข้างกาย
"นายท่านวางใได้ ข้าน้อยกับคนในครอบครัวทำความสะอาดให้แ้ั" จางหลิน่าว่านบนอบ
"งั้นก็ดี" เฉินิมุ่นคิ้วขมวด "เอ๊ะ สตรีผู้ั้หายไปไหนแ้ล่ะ เพิ่งมาถึงไม่ทันไร ก็หนีไปเที่ยวเสียแ้ เปิ่นหวางรู้สึกสังหรณ์ใไม่ดีเลย"
ปรกติยามอยู่ในเมืองก็ควบคุมนางไม่ค่อยจะได้อยู่แ้ ยามี้มาถึงสถานที่เปิดโล่งเช่นี้ ัวแต่จะยิ่งควบคุมลำบาก
บนทุ่งหญ้าฝั่งตรงข้าม ถังชิงหรูไม่รู้ไปได้อาชามาจากไหน ยามี้กำลังนั่งอยู่บนหลังม้าตะบึงออกไป่าบ้าคลั่ง ตอนแเฉินิยังไม่เห็นว่าจะเป็เื่ใหญ่ แต่พอนึกได้ว่านางเพิ่งบอ่าขี่ม้าไม่เป็ ดวงเนตรัเบิก้า ตามไป่าคาดไม่ถึง
"เฮ้..." เฉินิวิ่งตามพลางร้องตะโกน
จางหลินรีบไปจูงอาชาจากด้านข้างส่งให้ เฉินิพลิกกายขึ้นหลังอาชา่ควบตะบึงตามถังชิงหรูไป่ารวดเ็
ถังชิงหรูยื่นมือมาพลางหัวเราะเสียงดังบนหลังม้า ตะโกนบอกเขาว่า "ข้าหยุดไม่ได้แ้"
"หญิงบ้า! หยุดไม่ได้ยังมีหน้าหัวเราะี เ้าอยากตายึไงฮึ" เฉินิตะโกนด่าพลางควบอาชาไล่ตามหมายประกบจากด้านข้าง
ถังชิงหรูขี่ม้าไม่เป็ แต่อาชาที่นางเลือกฝีเท้าเป็เลิศจึงวิ่งเ็เป็พิเศษ ั้แข็งแรง่าอาชาเฉินิ ไม่ว่าเขาจะไล่กวด่าไร ก็ตามไม่ทัน เฉินิกริ้วโกรธเป็ไฟ แต่ก็จนใทำอะไรไม่ได้
"หญิงวิปลาส! เ้ากระโมา เดี๋ยวข้าจะรับเ้าไว้เอง" เฉินิตะโกนบอก
ถังชิงหรูอกตา มือกุมาบังเหียนไว้แน่น ตอบับไป่าหงุดหงิด "ข้าขี่ข้าดีๆ จะให้กระโลงไปทำไม"
"เ้าทำแบบี้มันอันตราย ต่อให้อยากขี่ม้าก็ควรศึกษาให้เป็่ เ้ารีบกระโลงมาเ็ๆ" เฉินิเริ่มมีโทสะ
หากอาชาตัวั้ยังคงเตลิดอยู่เช่นี้ ใครจะรู้ได้ว่ามันจะวิ่งไปที่ใด ชั่วะั้ สตรีผู้หนึ่งก็ควบอาชามาจากฝั่งตรงข้าม นางสวมอาภรณ์สีแสดราวกับโลหิต รูปโฉมงามสะคราญ มีไฝเสน่ห์เม็ดหนึ่งที่างหน้าผาก ยามพิศชวนให้เคลิบเคลิ้ม นางกระโจนเข้าหาถังชิงหรู โอบกนางไว้่ิ้งลงมาจากหลังม้า ั้ล้มิ้งไปด้วยกันอยู่พักใหญ่ในที่สุดก็หยุดลงในตำแหน่งที่ไออกไป
ถังชิงหรูนอนอยู่บนทุ่งหญ้า ปุยเมฆบนท้องฟ้า เื่าฬ ผุดพรายเต็มหน้าผาก
สตรีผู้ั้ลุกขึ้นมานั่งหัวเราะเสียงดัง่าวว่า "ข้าไม่เคยเห็นเ้า เ้าคงไม่ใ่คนเผ่าอิงกูกระมัง"
ถังชิงหรูก็ลุกขึ้นมานั่ง สตรีที่อยู่ตรงหน้า่าเพ่งพินิจ ยิ่งในระยะใ้เช่นี้ ก็ยิ่งรู้สึ่างามา
นางหัวเราะเบาๆ ่าวว่า "มิผิด เ้าคงเป็หัวหน้าเผ่าที่นี่กระมัง ข้ามีนามว่าถังชิงหรู เป็หมอคนหนึ่ง"
"หมอ? ช่างเก่งกาจนัก" สตรีผู้ั้หรือก็คือหัวหน้าเผ่าคนใหม่เผ่าอิงกู หน้าถังชิงหรูด้วยความประหลาดใ "เหตุใดสตรีถึงเป็หมอได้เล่า ข้ามีนามว่าอิงฉี ตอนี้ยังไม่ใ่หัวหน้าเผ่า ้รอคืนี้่ถึงจะใ่ เ้ามาจากเมืองชิ่งหรือ ข้าได้ยินจางหลินบอ่า สหายเขาจะมาเข้าร่วมงานเลี้ยงพวกเราคืนี้ด้วย คนในเผ่าเราทุกคนล้วนยินดีต้อนรับ"
"คุณา ข้าเีเ้าว่าอิงฉีได้หรือไม่ หรือว่า้เีหัวหน้าเผ่า" ถังชิงหรูเห็นอิงฉีแสดงความเป็กันเองเช่นี้ก็ยิ่งเกิดความรู้สึกดี
"เ้าเีข้าว่าอิงฉีเถอะ เผ่าเรามิได้ถือสาธรรมเนียมอะไรขนาดั้ การเีชื่อซึ่งกันและกันเป็เื่ปรกติ แต่ัจากคืนี้เป็ต้นไป พวกเขา้เีข้าว่าหัวหน้าเผ่า ถึงจะทำให้พวกเขาเกิดความรู้สึกเคารพยำเกรงต่อข้า นี่คือสิ่งที่หัวหน้าเผ่าาุโ มารดาข้า่าวไว้ แต่ข้ายอมให้พวกเ้าเีนามข้า ต่อไปไม่มีใครเีชื่อข้าแ้ ะเาน่าดู เ้าไม่ใ่คนเผาอิงกูเรา ไม่้ทำตามกฎเกณฑ์เหล่าี้"
เฉินิควบอาชาตามมาถึง เห็นพวกนางนั่งสนทนากันอยู่ ไม่มีใครได้รับาเจ็บ ัรู้สึกโล่งอก แต่ยังคงวางสีหน้าเย็นชาอยู่เหมือนเดิม
ถังชิงหรูรู้ว่าเฉินิเป็ห่วงตนเอง ก็ทำแลบลิ้นแสดงสีหน้ารู้สึกผิด จากเหตุความวุ่นวายเมื่อครู่ ดูเหมือนว่านางจะเริ่มชอบดาวดวงี้ขึ้นมาบ้างแ้ ทุก่าที่นี่ล้วนเป็สิ่งที่นางไม่เคยพบเห็นมา่ ไม่ว่าจะไปทางใดก็ตื่นตาตื่นใไปเสียหมด จากประสบการณ์ที่เดินทางไปดาวต่างๆ ั้ ก็ไม่มีที่ไหนน่าสนใเท่าที่นี่มา่พ
"นี่คือสหายข้า นามว่าเฉินิ" ถังชิงหรู่าวจบ ก็หันไปบอกกับเฉินิ "นางคืออิงฉี เป็คนที่จะเข้ารับตำแหน่งหัวหน้าเผ่าอิงกูคนใหม่"
เฉินิไม่้าเข้าใ้สตรีใด จึงเพียงผงกศีรษะให้เท่าั้
อิงฉีเฉินิ่หันไปพูดกับถังชิงหรู "คู่นอนเ้าหน้าตาดีทีเดียว"
ถังชิงหรูอึ้งงันไปชั่วะ มุ่นคิ้ว่าวว่า "เขาไม่ใ่คู่นอนข้า เ้าอย่าพูดส่งเดช หากจะ่าวถึงความสัมพันธ์เราแ้ ข้าดูเหมือนจะเป็เ้าหี้เขาา่า"
เฉินิได้ยินคำ่าวอิงฉีก็รู้สึกพอใ่าา แต่พอฟังคำตอบถังชิงหรู ก็ถลึงตาเกรี้ยวกราดใส่นาง "อย่าคิดจะทิ้งขว้างเปิ่น... คุณาเยี่ยงข้าเชียวนะ ร่างกายข้าถูกเ้าเห็นหมดแ้ เ้า้าปัดความรับผิดชอบึ"
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??