เรื่อง ทะลุมิติไปเป็นหมอหญิงยอดอัจฉริยะ [แปลจบแล้ว]
อิงฉีเลิกคิ้ว หัวเราะเบาๆ "ไม่เลว ได้คุณารูปงามขนาดนี้มาเป็คู่ ถือว่าเ้าไม่เสียเปรียบ"
ถังชิงหรูเช็ดคราบฝุ่นบนใบ้า พลางเ่วาจาอย่างเอ้อระเหย "ใครจะอยากได้เขามาเป็คู่ ชอบทำ้าบูดเยี่ยงั้ ข้าคงรับไม่ไหว จริงสิอิงฉี เมื่อเ้าเป็ถึงหัว้าเผ่า ก็้รู้จักที่นี่เป็พิเศษแน่ ไม่ทราบว่าแถวนี้มีสถานที่เที่ยวน่าสนุกบ้างหรือไม่"
เฉินิฟังคำ่าวก็เอื้อมมือมาดึงแขนของนางไว้ แต่ถังชิงหรูับสะบัดเขาออกอย่างรำคาญ แ้คุยกับอิงฉีต่อ
"พวกเราชาวเผ่าอิงกูใช้ชีวิตเลี้ยงสัตว์อยู่บนทุ่ง้า สถานที่ที่ไม่ไเิไปนักก็คือเมืองชิ่ง แต่พวกเราชอบชีวิตอิสระเช่นนี้ากว่า เ้าเห็นทุ่งหญ้าเขียวขจีตรงั้หรือไม่ มีทะเลสาบแ่หนึ่งอยู่ไม่ไจากตรงั้ ที่นั่นถูกขนานนามว่าทะเลสาบธิดาศักดิ์สิทธิ์"
"ตรงข้ามกับทะเลสาบมีเทือกเขาแ่หนึ่ง พวกเราเรียกที่นั่นว่าเทือกเขาธิดาศักดิ์สิทธิ์ หากถามว่ามีที่ไหนน่าเที่ยวบ้าง ก็คงเป็เทือกเขาธิดาศักดิ์สิทธิ์นี่แหละ ที่นั่นมีสัตว์ใหญ่น้อยามาย แ้ก็มีผลไม้วิเศษเยอะา แต่พวกเราชาวเผ่าอิงกูเห็นเทือกเขาและทะเลสาบธิดาศักดิ์สิทธิ์เป็ของกำนัลจากเ่าทวยเทพ ปรกติแ้ก็จะไม่แตะ้ของจากที่นั่น ดังั้ต่อให้เป็ว่าที่หัว้าเผ่าเช่นข้า ก็ทำได้แค่พาพวกเ้าไปชม แต่ไม่อาจให้พวกเ้าแตะ้สิ่งของบนั้ได้"
"ฟังดูแ้น่าสนใจ ข้าสัญญาจะไม่แตะ้ของวิเศษเ่าั้เป็อันขาด พาพวกเราไปดูเถอะนะ"
"นี่ เ้าช่างขวัญ้าเหลือเิ ตอนมาถึงตงกันไว้ดิบดีว่าจะแค่เ้าร่วมงานเลี้ยง ตอนนี้ก็เิ่อยากเที่ยวภูเขาชมทะเลเสียแ้" เฉินิเห็นนางทำหมางเมิน ก็เิ่ไม่พอใจเล็กน้อย
"หากท่านไม่อยากไป ก็เฝ้าอยู่ที่้าสกุลิ ่้าจะรีบไปรีบับ" ถังชิงหรู่าว
"ไม่ได้ เ้าไปที่ไหน ข้าก็จะไปที่นั่น" เฉินินิ่ว้า "ด้วยวรยุทธ์แมวสามขาอย่างเ้า หากไปเจอสัตว์ร้าย มีแต่จะเืร้อนผู้อื่นเป่าๆ"
"หากข้าจำไม่ผิด ตอนั้ใครบางถูกข้าจัดาเสียจาถนัก ขอถามหน่อยที่สู้ข้ายังไม่ได้ ไหนเลยจะมีปัญญาคุ้มครองข้า" ถังชิงหรูถากถางด้วยหางตา
"เ้า..." เฉินิรู้สึกขัดใจยิ่ง สาบานกับตัวเองเงียบๆ รอับไปครานี้ เขาจะเชิญยอดฝีมือในยุทธภพมาให้คำชี้แนะสักหน่อย เขาไม่เชื่อว่าตนเองจะจัดาสตรีนี้ไม่ได้
อิงฉีเห็นทั้งทำสงคราม้ำลายกันก็นึกขันในใจ นางจูงมือถังชิงหรู ชี้ไปด้าน้า่าวว่า "ที่นั่นอยู่ไจากตรงนี้า พวกเรา้ขี่ม้าไป เ้าจะนั่งอาชาตัวเดียวกับเขา หรือกับข้าล่ะ"
"แ้บุรุษที่าับเ้าเมื่อครู่นี้เ่า? จะออกไปเที่ยวทั้งที ก็พาคู่หมั้นของเ้าไปด้วยกันสิ ่้า ข้าจะหัดขี่ม้า่ หลังจากั้ค่อยขี่ไปเอง" ถังชิงหรูลูบหัวอาชาเ่ด้วยความมั่นใจเต็มสิบส่วน "ให้เวลาข้าสักหนึ่งถ้วยชา ข้าจะ้เรียนรู้ได้แน่"
อิงกูรู้สึกตระหนก "ขี่ม้าไม่ได้เรียนรู้ง่ายดายขนาดั้ ตอนข้าเิ่หัดใหม่ๆ ยังตกม้าจน้าบวมจมูกเขียว้รักษาตัวเป็แรมเื ช่วงเิ่แรกที่ยังไม่คล่องตัว จะขี่เร็วไปก็ไม่ได้ มิเช่นั้ม้าจะตื่นตระหนก ขี่อาจพลัดร่วงลงมาง่ายๆ"
"อิงฉี เ้าวางใจได้เลย ข้าบอกว่าหนึ่งถ้วยชาได้ก็คือได้ มิทำให้เ้าผิดหวังหรอกน่า คอยรอชมดีกว่า" ถังชิงหรู่าวจบก็พลิกกายึ้หลังอาชา
เฉินิลอบปาดเหงื่อแทนอยู่ข้างด้าน มองาเคลื่อนไหวของนางด้วยความรู้สึกหวาดเสียว หัวคิ้วมุ่นขมวดเ่ว่า "สตรีเช่นเ้าช่างดื้อรั้นนัก ให้คุณาเยี่ยงข้าขี่พาเ้าไปไม่ดีกว่าหรือ รีบลงมาเถอะ อย่าก่อความวุ่นวายอีกเลย"
"ไม่เอา" ถังชิงหรูสะบัดแขนเสื้อ มือกุมาบังเหียนแน่น "ข้าไม่เชื่อว่าเรื่องเล็กน้อยแค่นี้จะเหนี่ยวรั้งข้าไว้ได้"
ขนาดยานอวกาศกับเรือรบนางยังบังคับมาแ้ นับประสาอันใดกับอาาุคโบราณตัวหนึ่ง ้าเผชิญ้ากับอุปสรรคและเอาชนะมันให้ได้ถึงจะเป็วิสัยของนาง หากเจอปัญหานิดหน่อยก็ถอยหลัง แ้นางจะมี้าพบผู้ได้อย่างไร วันนี้ต่อให้ไม่ได้ไปเที่ยวชมทิวทัศน์ นางก็้กำราบม้าตัวนี้ให้จงได้
อาชาตัวั้เิ่แสดงท่าทางขัดขืน มันยกเท้า้าึ้ควบางอากาศ พลางร้องเีแหลม
อิงฉีนั่งบนพื้นมองถังชิงหรูรับมือกับอาชาตัวั้
เฉินิซึ่งอยู่ด้านข้างจดจ้องที่เงาร่างของนางตาไม่กะพริบ แค่อาชาตัวั้ยกเท้า้าึ้ หัวใจของเขาแทบร่วงลงไปกองที่พื้นแ้
อิงฉีเห็นสี้าตื่นตระหนกจนเิเหตุของเฉินิ ก็หัวเราะฮ่าๆ เีดัง คู่หมั้นของนางได้ยินเีก็วิ่งเ้ามา เห็นอิงฉีอยู่กับบุรุษอีก าตาก็เต็มไปด้วยความหึงหวง าผู้ั้เ้าไปนั่งข้างอิงฉี โอบไหล่ของนางไว้พลาง่าวอย่างไม่พอใจ "เขาเป็ใคร เ้ามีรักใหม่แ้หรือ"
"เ้าโง่หรือเป่า ดูท่าทางของเขาเสีย่ หัวใจ้ไปอยู่ที่ตัวผู้อื่นหมดแ้ จะมาเป็รักใหม่ของข้าได้อย่างไร" อิงฉีสวมกอดบุรุษผู้ั้พลางยิ้ม่าว "แต่ผู้นี้น่าสนใจดี มองแค่ปราดเดียวก็รู้แ้ว่า้เป็คุณาที่มีชาติกำเนิดไม่ธรรมดา ส่วนถังชิงหรูมองทีเดียวก็รู้ว่าเป็แค่หญิงสามัญชนชาติกำเนิดไม่ดีนัก ทว่าเขาก็ยังใส่ใจนางาเป็พิเศษ"
"ความรักไม่มีแบ่งแยกชนชั้นวรรณะ คุณาูศักดิ์ชอบหญิงสามัญชนใ่ว่าจะเป็ไปไม่ได้" าผู้ั้เอียงศีรษะเ้าหา เ่วาจาอย่างนุ่มนวล "เช่นั้ก็่าวได้ว่า ผู้นี้คู่ควรแก่าคบค้าสมาคมด้วย พวกเราชาวเผ่าอิงกู้ารัก้าชัง มิเคยแบ่งชนชั้นูต่ำ"
"่าวได้ถูก้ นี้น่าสนใจจริงๆ ข้าชอบ" อิงฉีโอบกอดาผู้ั้พลาง่าวว่า "ถังชิงหรูบอกว่านางใช้เวลาเพียงหนึ่งถ้วยชาก็สามารถเรียนรู้าขี่ม้าได้ เ้าเชื่อหรือไม่"!
"ไม่เชื่อ" าหนุ่มสั่นศีรษะ "ขนาดพวกเราเติบโตมาบนหลังอาชา ก็ยังไม่อาจทำได้ถึงั้นี้ นางทะนงตนเิไป"
"เดิมทีข้าก็ไม่เชื่อ แต่ดูจากท่าทางของนางตอนนี้ ับชวนให้น่าเชื่ออยู่บ้าง" อิงฉีกระซิบข้างหูาหนุ่ม "พวกเรามาพนันกัน หากข้าแ้ จะยอมให้ท่านลงโทษไดุ้อย่าง แต่หากท่านแ้ ก็้ยอมให้ข้าลงโทษเหมือนกัน"
บุรุษผู้ั้มองนางอย่างกรุ้มกริ่ม "เช่นั้ข้าขอยอมแ้เลยแ้กัน ข้าชอบให้เ้าลงโทษ"
"เ้าทำแบบนี้มันก็ยิ่งตื่นตระหนกไปใหญ่" เฉินิมองถังชิงหรูทรมานอาชาตัวั้ ก็พะว้าพะวัง ากระทำของนางยิ่งดูน่าหวาดเสียวและเป็อันตาาึ้เรื่อยๆ เขารู้สึกไม่สบายใจเลย จึงตัดใจเบือน้าหนี เมื่อตาไม่เห็นใจย่อมไม่หงุดหงิด แต่พอหมุนตัวับมา ก็เห็นอิงฉีกำลังกอดจูบกับบุรุษหนึ่งอย่างดุเื เลยจำ้หันับไปอย่างช่วยไม่ได้ แต่แค่นึกถึงภาพที่เห็นเมื่อครู่ ก็รู้สึกคันยุบยิบไปทั้งหัวใจ
พลั่ก! ถังชิงหรูถูกอาชาสะบัดตงมาอีกครั้ง
แค่ได้ยินเี ก็รู้สึกได้ว่านาง้เจ็บกายเนื้อ ส่วนเขาก็เจ็บปวดที่หัวใจ
อดคิดไม่ได้ว่าครานี้นางคงได้รับบทเรียนแ้กระมัง ทว่าพอเงย้าึ้ สตรีผู้ั้ับยังปีนึ้ไปขี่อีกครั้งอย่างไม่หวั่นเกรงต่อความตาย
เฉินิหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก นับได้ว่าวันนี้ตนเองได้เปิดหูเปิดตากับความดื้อรั้นของสตรีผู้นี้อย่างเต็มที่แ้
่าไปครู่หนึ่ง ถังชิงหรูก็ควบอาชามาอยู่ต่อ้าพวกเขา ใบ้าของนางอาบรอยยิ้มกระจ่างพร่างพา มองพวกเขาจากบนหลังอาชาอย่างภาคภูมิ "เป็อย่างไร?"
เฉินิเห็นมือของนางเต็มไปด้วยแผลถลอก ไหนจะรอยช้ำบนใบ้าจากที่ตงมาเมื่อครู่ ก็เ่ปากอย่างไม่พอใจ "แทบดูไม่ได้"
"ใครใช้ให้ท่านดูสภาพข้าเ่า ข้าบอกว่าขอเวลาแค่หนึ่งถ้วยชาสำหรับาเรียนรู้ นี่ก็ทำได้แ้มิใ่หรือ" ถังชิงหรูกระโดดลงมาด้วยความพึงพอใจ "ในโลกนี้ไม่เคยขาดอุปสรรคปัญหา แต่ขอแค่มีหัวใจที่เด็ดเดี่ยว ย่อมสามารถแก้ไขและพิชิตไดุ้อุปสรรค"
อิงฉีโอบกอดคู่หมั้นของตนเองเดินเ้ามา แนะนำให้ถังชิงหรูรู้จัก "นี่คือคู่หมั้นของข้า เขาชื่อถังอวี้ซู"
"ถัง? แซ่เดียวกับข้าเลย" ถังชิงหรูมองถังอวี้ซูอย่างพิจารณา
"หากเ้ามิเ่ถึง ข้าก็ไม่ได้สังเกต" อิงฉีหัวเราะเบาๆ "เมื่อเ้าหัดขี่ม้าเป็แ้ พวกเราก็ออกเดินทางกันตอนนี้เลย"
"ไปไหน?" ถังอวี้ซู้าตาคมสันเี้ยงเา แต่เมื่อเทียบกับเฉินิ ยังห่างชั้นอีกา แต่าตาของรักย่อมเห็นไซซี[1] ดังั้าตาของอิงฉีย่อมมีแต่เขาเท่าั้
ยามถังอวี้ซูเห็นเฉินิคราแรก ก็ยังนึกวิตกกังวลว่า้าตาของเขาดูดีเิไป แต่พอมาสังเกตดีๆ ก็พบว่าเฉินิหาใ่บุรุษในแบบที่อิงฉีชอบพอ ดังั้จึงค่อยเบาใจลงมาไม่น้อย ประกอบกับความคิดจิตใจของอีกฝ่ายวนเวียนอยู่กับถังชิงหรูตลอดเวลา ดังั้ไม่มีทางมาชอบพออิงฉีของตนเองได้
"เมื่อครู่ลืมบอกท่านไป พวกเราวางแผนว่าจะไปเทือกเขาธิดาศักดิ์สิทธิ์" อิงฉีจับมือถังอวี้ซู "ข้ากำลังจะได้เป็หัว้าเผ่า สามารถไปขอพรที่เทือกเขาธิดาศักดิ์สิทธิ์ได้"
"อื้ม" ถังอวี้ซูผงกศีรษะ "เช่นั้พวกเรารีบไปดีกว่า เดี๋ยวเ้า้ับมาเตรียมตัวสำหรับพิธีสืบทอดตำแหน่งอีก จะเสียเวลาอยู่ที่นั่นนานนักไม่ได้"
"ออกเดินทาง" เฉินิึ้ไปนั่งบนหลังอาชา าาองไปที่ถังชิงหรู
แม้ว่านางจะขี่ได้ดี แต่เขาก็ยังไม่วางใจเสียทีเดียว ด้วยเหตุนี้จึงคอยจดจ้องุอิริยาบถของนาง
ทั้งสี่ต่างมุ่ง้าไปยังเทือกเขาธิดาศักดิ์สิทธิ์ หลังจากั้ครึ่งชั่วยาม ก็มาถึงเทือกเขาในตำนานแ่ั้
ท่ามางทุ่งหญ้าล้อมรอบ ภูเขาลูกนี้มีเสน่ห์อันเป็เอักษณ์เฉพาะตัว สำหรับผู้ที่อาศัยอยู่บนที่ราบ มันคือสถานที่อันลึับมหัศจรรย์ แม้แต่กระต่ายตัวเล็กๆบนภูเขา ก็เป็ดั่งสมบัติล้ำค่าในาตาของพวกเขา แต่ไรมาถังชิงหรูไม่เคยเชื่อเรื่องมหัศจรรย์อันใด นางคิดว่าเป็เพียงแค่าเ่าขานให้ดูพิเศษเหนือธรรมชาติเท่าั้
ถังชิงหรูมิได้เห็นความสำคัญของเทือกเขาธิดาศักดิ์สิทธิ์เท่าไรนัก นางแค่อยากมาเที่ยวเล่น แต่ยามปีนเขาึ้มา พลันรู้สึกได้ถึงความแตกต่าง ประาแรกอากาศของที่นี่ไม่เหมือนกับด้านล่าง ไม่ว่าจะเมืองชิ่งหรือทุ่งหญ้าที่เผ่าอิงกูใช้ชีวิตกันอยู่ ้มีสภาพอากาศค่อนข้างร้อน แต่บนหุบเขาอากาศราวกับฤดูใบไม้ผลิ ไม่หนาวจนเป็้ำแข็ง และไม่ร้อนอบอ้าว หากมาตั้งกระโจมเล็กที่นี่ได้ นางก็คงรู้สึกสบายจนไม่อยากจากไปไหนแน่
บนภูเขามีสัตว์ป่าขนาดเล็กจำนวนา ระหว่างทางพวกเขามองเห็นเงาร่างน้อยๆ ของพวกมันวิ่ง่าไป่ามา แต่น่าเสียดาย ที่นี่เป็เขตหวงห้าม ดังั้พวกเขาจึงมิอาจลงมือกับพวกมัน
ยามเห็นสัตว์เล็กๆ เ่าั้วิ่ง่า ถังชิงหรูก็รู้สึกว่าเนื้อที่มาถึงปากถูกคาบไปต่อ้าต่อตา เ้าเมืองตาหลิ่ว้หลิ่วตาา อย่าไปท้าทายความอดทนของชนเผ่าอิงกูจะดีกว่า
"ที่นี่มีรูปปั้นเทพเ้าด้วยหรือ" พอเห็นเทวรูปกวนอิมบนแท่นหิน ถังชิงหรูก็เ่ถามด้วยความประหลาดใจ
"ใ่แ้ รูปปั้นองค์ั้อยู่ที่นี่มานานาแ้" อิงฉีมองเทวรูปตรง้าอย่างเลื่อมใสศรัทธา ่คุกเข่าโขกศีรษะทำความเคารพ ถังอวี้ซูซึ่งอยู่ด้านข้างก็คุกเข่าคำนับไปพร้อมกับนาง
ถังชิงหรูกับเฉินิหาได้ลงไปคุกเข่า นางไม่เชื่อเรื่องเทพเ้า ส่วนเฉินิก็ยอมคุกเข่าให้กับฟ้าดินและบิดามารดาเท่าั้ ไม่คุกเข่าให้ใครอื่น
ถังชิงหรูสะกิดเฉินิ ชี้ให้ดูเทวรูปกวนอิมที่อยู่ตรงข้าม พลาง่าวว่า "ข้ารู้สึกว่า้ไม่ใ่สิ่งที่เกิดจากธรรมชาติ มันดูประณีตงดงามเิกว่าที่จะเกิดึ้เองได้"
"เ้าคิดว่ามีแกะสลักเทวรูปแ้เอามาตั้งไว้กระั้หรือ แ้จะเป็ผู้ใดได้เ่า" เฉินิก็รู้สึกว่าสมมุติฐานของถังชิงหรูฟังดูมีเหตุผล
ถังอวี้ซูประคองอิงฉีลุกึ้มา อิงฉีกำลังจะเดินไปข้าง้าต่อ แต่เห็นถังชิงหรูกับเฉินิยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม และมองจ้องไปที่เทวรูปกวนอิมอย่างเหม่อลอยพ
"มีอะไรหรือ" เมื่อครู่นี้อิงฉีใช้สมาธิกับาไหว้พระขอพรจึงไม่ได้ยินสิ่งที่พวกเขาคุยกัน พอเห็นท่าทางชอบของทั้ง ก็อดซักไซ้ไล่เลียงไม่ได้
"เ้าไม่รู้สึกหรือว่าเทวรูปกวนอิมองค์นี้ช่างงามวิจิตรยิ่งนัก พวกเราเ้าไปดูตรงั้กันเถอะ" ถังชิงหรู่าวกับอิงฉี
อิงฉีลังเลอยู่ชั่วครู่ นางยืนอยู่ข้างกายถังชิงหรู มองาาตาของอีกฝ่ายแ้เ่ว่า "ที่จริงตอนเด็กๆ ข้าก็รู้สึกว่ามันงดงามา และคิดว่าของประณีตเช่นนี้น่าจะมีสร้างึ้มา แต่ท่านแม่กับผู้อาวุโสในชนเผ่าไม่อนุญาตให้ข้า่าวเช่นนี้ ซ้ำยังให้ข้าโขกศีรษะตรงนี้ตั้งหลายสิบครั้ง เป็าขอขมาที่เ่วาจาล่วงเิ ตอนนี้ไม่มีผู้อื่น พวกเ้าอยากดู ก็เ้าไปดูเถิด จะได้ช่วยไขข้อกังขาที่ติดค้างอยู่ในใจของข้ามาหลายปี"
--------------------------------------------------------------------------------
[1] าตารักย่อมเห็นไซซี หมายถึง ในาตาของที่รักกันคู่รักของตนเองย่อมงดงามที่สุด
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??