เรื่อง ทะลุมิติไปเป็นหมอหญิงยอดอัจฉริยะ [แปลจบแล้ว]
ด้านข้างของอิงฉีคือสตรีวัยางคนผู้ึ่ สตรีผู้นั้นแลดูมีสง่าราศี าาสายามองุคน ่จับืของอิงฉีและ่าวว่า "พี่น้องชาวเผ่าอิงกูทั้งา นับจากวันี้เป็น้ไป อิงฉีก็คือหัว้าเผ่าคนใหม่ของพวกเจ้า นับตั้งแต่ก่อตั้งชนเผ่าอิงกูเป็น้า อิงฉีเป็นหัว้าเผ่าลำดับที่สามิเจ็ด ณ ที่ี้ พวกเราขอพรต่อเทพยดา โปรดจงดลบันดาลให้หัว้าเผ่าคนใหม่นำาเจริญรุ่งเรืองและาแข็งแกร่งาสู่เผ่าอิงกูของเรายิ่งๆ ขึ้นไป"
ุคนใเผ่าต่างคุกเข่ากราบไหว้ฟ้าดินอย่างเต็มพิธีการ แม้แต่ลูกเล็กเด็กแดงอายุเพียงไม่กี่ขวบก็ยังต้องคุกเข่าแสดงาเคารพามขนบธรรมเนียมอย่างเคร่งครัด
ถังชิงหรูกับเฉินิเป็นเพียงคนที่มิได้คุกเข่า ถังชิงหรูเดินับไปยืนข้างาเฉินิ พลางดึงเขาถอยออกไปสาม้า เพื่อมิให้คนใเผ่าอิงกูสัมผัสได้
ุคนใเผ่าต่างหมอบกราน้าผากแตะพื้น ปากท่องพึมพำอะไรบางอย่างที่ฟังไม่ออก
ผ่านไปครู่ใญ่ สตรีวัยางคนผู้นั้นซึ่งก็คือหัว้าเผ่าอาวุโสเป็นคนแรกทีุ่ขึ้น ามา้วยอิงฉีเป็นคนที่ หลังจากนั้นถึงจะเป็นชาวบ้านคนื่ๆ
ภายใต้การจดจ้องจากุสายา หัว้าเผ่าอาวุโสนำสร้อยมุกคล้องคอให้อิงฉี สายาของนางที่มองบุตรสาวเปี่ยมไปด้วยารักและเมตา พลางกำชับอย่างจริงจัง "ลูกเอ๋ย เ้ทางข้าง้ายังียาวไ เจ้าต้องนำพาุคน้าเดินต่อไป เผ่าอิงกูคือภาระ้าที่ของเจ้า มิอาจเอาแต่ใจ ใช้แต่อารมณ์เหืนเมื่อ่ได้ีแ้เข้าใจหรือไม่"
"เจ้าค่ะ" อิงฉีตอบรับอย่างสุขุม "ท่านแม่โปรดวางใจ ชีวิตี้อิงฉีจะร่วมเป็นร่วมายกับพี่น้องชนเผ่าอิงกูุคน"
หัว้าเผ่าอาวุโสลูบใบ้าของอิงฉีอย่าง่โยน ้ำาคลเ้า นางสูดหายใจึ หันไป่าวกับุคนใเผ่า "เอาสุราและเนื้อชั้นดีเข้าา วันีุ้คนไม่เาไม่เลิก"
"เฮ! เฮ!" เ่าชาวบ้านต่างพากันโห่ร้องด้วยาตื่นเ้ยินดี
ทั่วทั้งลานเริ่มับาครึกครื้นีครา เ่าชาวบ้านต่างช่วยกันขนสุรากับเนื้อชั้นดีเข้าา ้ากองไฟมีเนื้อวัวกับเนื้อแพะกำลังย่างอยู่าั โดยมีญิชาวบ้านฝีืดีคอยเฝ้าไว้ ป้องกันมิให้ไหม้เกรียม
บรรดาญิสาว้าาสะสวยต่างเริ่มุขึ้นาเ้รำ ส่วนาหนุ่มที่เป็นผู้ใญ่แ้เ่านั้นต่างเดินเข้าไปหาญิคนรัก พวกเขาร้องรำกันอย่างสนุกสนาน บรรยากาศครึกครื้นอย่างยิ่ง
ถังชิงหรูหันับไปมองเฉินิด้วยสายากระตือรือร้น ่จูงืเขาวิ่งเข้าไปใฝูงชน
เฉินิตกใจาก แต่มิได้ขัดขืน ปล่อยให้นางพาวิ่งออกไป
จางหลินเห็นเช่นนั้น ก็วิต่าโรคเก่าของเจ้านายจะกำเริบ จึงรีบเข้าไปกันสตรีอื่นให้อยู่ห่างจากเฉินิอย่างรวดเ็ แต่ถึงกระนั้นก็ยังพอมืนกับคนื่ๆ ได้อยู่
เ้รำกันไปครู่ึ่ ถังชิงหรูก็ลากเฉินิับานั่งบนกองฟาง ด้าน้ามีสุราเลิศรสจำนวนากวางอยู่ นางรินสุราใส่ถ้วยส่งให้เฉินิ
าหนุ่มย่อมไม่ัวการดื่มสุรา คืนนั้นทั้งดื่มด้วยกันอยู่ชั่วยาม เริ่ม้จากไหเล็กๆ ต่อาก็ดวลกันดื่มว่าใครจะเา่กัน สุด้าทั้งคูู่หามับไปอย่างไรยังไม่รู้ั
"โอย..." ถังชิงหรูรู้สึกเปลือกาัอึ้ง นางพยายามลืมามองไปข้าง้าอย่างยาำบาก อาการเาค้างสุดแสนจะทราน ยามี้หัวัเ้าเบาหวิว ทั่วทั้งัรู้สึกราวกับูคว้านออกไปจนว่างเปล่า
ทันใดนั้นก็มีแขนข้างึ่สวมกอดเอวของนางไว้ พร้อมกับเสียงงึมงำของบุรุษดังาจากข้างา
นางหันไปมอง ก็เห็นเฉินินอนอยู่ตรงนั้น ทั้งัเปลือยเปล่าไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้น นางเิากว้าง ่ตบ้าเขาอย่างโมโหโทโส "ท่านุขึ้นาเดี๋ยวี้เลยนะ"
เฉินิกำลังหลับสบาย อยู่ๆ ูตื่น ยามลืมาขึ้นาเห็นสตรีตรง้า ก็ชักสี้าไม่พอใจ "เจ้าทำอันใด"
"ยังมี้าาถามว่าทำอะไร ข้าควรถามาก่าว่าคิดทำสิ่งใด ถึงได้านอนบนเตียงของข้า" ถังชิงหรูเลิกผ้าห่มขึ้นมองัเอง โชคดีที่เสื้อผ้ายังอยู่ครบ แต่บุรุษข้างันี่สิ ถอดเสื้อผ้าออกจนหมดเี้ยง ก็ไม่แปลกหากนางจะคิดไปใทางที่ไม่ดี
"แม่นาง... แม่นาง..." ้ำเสียงแฝงแววร้อนรนของจางหลินดังเข้าาจากด้านนอก "แม่นาง ท่านยังอยู่ข้างใหรือไม่"
ถังชิงหรูห่อร่างของเฉินิอย่างดี ่้าลงจากเตียง นางจัดเสื้อผ้าให้เป็นระเบียบ แ้สาวเ้า้าใญ่ออกไปนอกกระโจม
จางหลินเห็นนางออกาก็พรูลมหายใจเบาๆ "แม่นางอยู่ก็ดี เมื่อครู่ไปหาท่านที่กระโจมแต่ไม่พบ ก็เลยรู้สึกเป็นห่วง"!
"กระโจมของข้า?" ถังชิงหรูตะลึงงัน เอี้ยวศีรษะับไปมองด้านหลัง ใบ้าพลันแดงซ่าน "เมื่อคืนเจ้าพาข้าับไปที่กระโจมรึ"
"เปล่าขอรับ เป็นหัว้าเผ่าของเรา" จางหลิน่าวจบ ก็เอ่ยปากอย่างร้อนใจีครั้ง "ี้ไม่ใช่เวลาาสนทนาเรื่องเ่าี้ แม่นางรีบไปดูคน่เถิด เมื่อคืนไม่รู้เกิดอะไรขึ้น ุคนต่างท้องเสียพร้อมกัน หลังจากทรานกัน่าครึ่งคืน เช้าี้าคนก็เริ่มอาเจียนกันแ้ แม่นางอย่าได้เห็นเป็นเรื่องขบขัน เมื่อครู่ี้ข้าน้อยก็มีอาการเช่นี้ บังเอิญนึกขึ้นได้ว่าแม่นางเป็นหมอเทวดา ถึงได้ารบขอรับ"
ถังชิงหรูมุ่นคิ้วขมวด เอ่ยด้วย้ำเสียงจริงจัง "อย่ามัวแต่ยืนเซ่อ รีบพาข้าไปดู"
จางหลินพาถังชิงหรูไปยังกระโจมของอิงฉี ยามี้นางนอนอยู่บนเตียง ปากก็ร้องครวญครางด้วยาทราน
ถังชิงหรูนั่งข้างเตียง ตรวจชีพจรให้ ปากพึมพำขมุบขมิบ "แปลกจริง ไม่ได้กินของเน่าเสียสักหน่อย ไฉนถึงอาเจียนและท้องร่วงได้ล่ะ"
"แย่แ้ ข้าน้อย..." จางหลินวิ่งผลุนผลันออกไป
ถังชิงหรูหยิบเข็มออกาจากกระเป๋า แทงเข้าไปที่นิ้วของอิงฉี โลหิตไหลออกา แต่สีับประหลาดชอบ นี่มัน... ูพิษเข้าหรือ?
"เสี่ยวอี..." ถังชิงหรูเีชื่อเสี่ยวอี "สแกนร่างาของอิงฉี"
"ระบบกำลังเริ่มทำการสแกน..." เสียงของเสี่ยวอีดังขึ้นใสมองของถังชิงหรู
ผ่านไปชั่วครู่ เสี่ยวี็เอ่ยต่อไปว่า "อิงฉี อายุิ้าปี ใร่างาต้องพิษจันทราซึ่งเป็นพิษ้าแรง ระยะเวลารับพิษ ครึ่งปี"
"ครึ่งปี?" ถังชิงหรูตกตะลึง "คนที่วางยาพิษแบบออกฤทธิ์ช้าใหุ้คนแบบี้เป็นใครกันนะ เสี่ยวอี ยาถอนพิษ"
"ยาถอนพิษึ่เม็ดใช้จิตพิสัยจรรยาแพทย์้าิแต้ม คนเผ่าอิงกูมีพัน่าคน ต้องใช้้าหมื่น่าแต้ม นายญิคิดว่าจะซื้อี้ไหวหรือครับ"
ถึงชิงหรูเงียบไป ซื้อไหวหรือ? ย่อมซื้อไม่ไหวอยู่แ้
ยามี้ตนเองมีจิตพิสัยจรรยาแพทย์รวมทั้งหมดหมื่น่าแต้ม ซื้อของตั้งาหมื่นได้ที่ไหน
"เป็นพิษออกฤทธิ์ช้า มิหนำซ้ำยังวางยาาครึ่งปีแ้ ส่วนเฉินิคิดว่าคงไม่ได้เป็นอะไรแ้ล่ะ" ถังชิงหรู่าว "เสี่ยวอี ฉันขอแลกยาถอนพิษออกาเม็ด อย่างน้อยต้องช่วยอิงฉีกับจางหลิน่ หลังจากนั้นค่อยคิดหาหนทางร่วมกันีที"
ติ๊ง! ยาลูกอนเม็ดปรากฏขึ้นางฝ่าืของถังชิงหรู
นางยัดเม็ดึ่เข้าปากของอิงฉี และเืีเม็ดไว้ให้จางหลิน ทันใดนั้น จางหลินก็ับเข้าาพอดี นางจึงให้เขากินยาเข้าไป
"แม่นาง ข้ารู้อยู่แ้ว่าท่านต้องช่วยได้" จางหลินเอ่ยปากอย่างตื่นเ้
"อย่าเพิ่งดีใจเ็เกินไปนัก" ถังชิงหรูมองจางหลินปราดึ่ "พวกเจ้าไม่ได้ป่วย แตู่พิษ ใืข้ามีโอสถแค่เม็ด ให้เจ้ากับอิงฉีกินไปแ้ ส่วนคนื่ๆ ยังไร้หนทางเยียวยา"
"ไยแม่นางมิบอกให้เ็่าี้ หากมีโอสถเพียงเม็ด ก็ควรให้หัว้าเผ่ากับผู้นำผู้อาวุโสกินถึงจะู ข้าืนยาลงท้องไปแ้ จะล้วงคอออกาี้ก็คงไม่ทันแ้" จางหลินทำ้าอยากจะร้องไห้
"เจ้าใคร่ครวญให้ดี เจ้ายังต้องคุ้มกันเฉินิ หากเกิดอะไรขึ้นกับเจ้า แ้เขาจะทำอย่างไร คนใเผ่าสำคัญ เขามิสำคัญหรือไร อย่าลืมสถานะของเขาด้วย หากเกิดเรื่องที่เผ่าอิงกู จะไม่เป็นผลดีต่อุคนใเผ่าของพวกเจ้าอย่างแน่นอน"
จางหลินอึ้งงัน สี้าย่ำแย่ยิ่ง่าเดิม เขาก้มศีรษะทำาเคารพอย่างนอบน้อม พลางเอ่ยว่า "แม่นาง่าวไดู้ต้อง ข้าน้อยมิได้ใคร่ครวญถึงจุดี้"
"เอาล่ะ ี้หัว้าเผ่าของพวกเจ้ากินโอสถแ้ คงไม่มีปัญาอันใด ข้าเก็บโลหิตของนางไว้ จะับไปตรวจสอบสักครู่" ถังชิงหรูุขึ้น บอกกับจางหลิน "หากหัว้าเผ่าของพวกเจ้าฟื้นขึ้นา จำไว้ว่าต้องบอกนางให้ชัดเจน ข้าคงต้องใช้เวลาตรวจสอบสักช่วงเวลาึ่ อย่าให้ใครเข้าไปรบ ได้ผลเมื่อไรข้าจะาบอกพวกเจ้าเอง"
"ขอรับ" จางหลินไม่้าเพิกเฉยรีบตอบรับทันควัน "ลำบากแม่นางแ้"
ยามถังชิงหรูับไปถึงกระโจม เฉินิก็สวมเสื้อผ้าเรียบร้อย พอเห็นนางับา สี้าพลันกระอักกระอ่วน แต่พอนึกได้ว่านางเป็นฝ่ายเข้ากระโจมผิด ย่อมโทษเขาไม่ได้ ามั่นใจจึงเริ่มับา ใบ้าหล่อเหลาเยียบเย็นลง เอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจ "นี่เป็นกระโจมของเปิ่นหวาง เจ้าานอนบนเตียงผู้อื่น แ้ยัง้าตบเปิ่นหวางีรึ"
ถังชิงหรูนั่งลง้าโต๊ะ ่ชี้ให้เขานั่งบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม "อย่าเพิ่งพูดอะไรไร้สาระ ี้เกิดปัญาแ้ นั่งลง่"
"ปัญาอันใด" เฉินิไม่ได้ยินคำ่าวของจางหลิน เลยไม่รู้ว่าข้างนอกเกิดาวุ่นวายจนถึงั้ควรเรีย่ายุ่งเหยิง
มีิ่นเหม็นน่าสะอิดสะเอียนออกาจากแต่ละกระโจม ิ่นเ่านั้นเีได้ว่าเป็นอาวุธชีวเคมี ที่น่าัวที่สุดก็คือคนทั้งเผ่าตั้งแต่ผู้ใญ่จนถึงเด็กเล็กต่างล้มระเนระนาด
"เมื่อคืนยามพวกเขาับถึงกระโจม ุคนใเผ่าอิงกูล้วนอาเจียนและท้องร่วงอย่างรุนแรง ยามี้ต่างหมดสติกันไปแ้ เมื่อครู่ข้าออกไปดูอิงฉี อาการของนางสาหัสเป็นพิเ ข้าเี แต่นางไร้การตอบสนอง ถึงั้หมดสติ เคราะห์ดีที่ข้ามีโอสถอยู่เม็ด เม็ดึ่ให้นาง ีเม็ดให้จางหลิน แต่ข้าใช้ยาถอนพิษเม็ดสุด้าไปแ้ คนทั้งเผ่ามีพัน่าคน พวกเราจะทำอย่างไรกันดี" ถังชิงหรูเอาเลือดของอิงฉีให้เสี่ยวอีตรวจสอบองค์ประกอบของพิษที่ได้รับ หากโชคดี ไม่แน่ว่าอาจจะหาส่วนประกอบของยาถอนพิษได้ อย่างไรก็าม นางไม่ค่อยเชี่ยวชาญด้านการถอนพิษ จึงไม่มีามั่นใจากนัก
ใโลกี้มักมีปัญาากายที่แก้ไม่ตก ถึงแม้ว่านางจะาจากดาวที่มีอารยธรรมสูง่า แต่ใช่ว่าุอย่างของที่นั่นจะใช้ได้กับคนโบราณ นางอาจจะบุก้ำลุยไฟได้บนดาวที่มีอารยธรรมสูง แต่มิได้หายาว่าจะปรับัให้เข้ากับชีวิตใสมัยดึกดำบรรพ์ได้ ี้นางก็ยังติดแหง็กกับปัญาี้อยู่พ
"เกิดเรื่องแบบี้ได้อย่างไร ด้วยาสาารถทางการแพทย์ของเจ้าจะหาหนทางมิได้เชียวหรือ" เฉินิมองนางอย่างหวาดวิตก "อย่าใจร้อน ่ๆ คิด หากทำอะไรไม่ได้จริงๆ ข้าจะเข้าเืงามหมอคนื่ๆ าช่วยเื แต่หากยังไม่ได้ี ข้าจะไปเืงหลวงพาหมอหลวงาเลย"
พอได้ยินคำปลอบโยนจากเฉินิ ถังชิงหรูก็รู้สึกใจชื้น ปรกติบุรุษผู้ี้ชอบต่อปากต่อคำกับนาง แต่ยามหัวเลี้ยวหัวต่อก็ยังช่วยเืเกื้อกูลกันได้ นับว่าไม่เสียแรงเปล่าที่ช่วยชีวิตไว้
"ข้าต้องการเวลาใการแยกส่วนประกอบของยาพิษ หากสาารถหาัผู้วางยาได้ ก็จะยิ่งดี เพียงแต่เรื่องเกิดาครึ่งปีแ้ ป่านี้คน้าคงจะเผ่นหนีไปแ้ล่ะ" ถังชิงหรู่าว "รอให้อิงฉีฟื้นแ้ค่อยถามนางดู นางน่าจะรู้เบาะแสอะไรบ้าง"
พูดถึงโจโฉ โจโฉก็า นี่เป็นถ้อยคำที่นางอ่านาจากตำราโบราณเล่มึ่ ยามี้ อิงฉีเดิน้าซีดเข้าาใกระโจม เมื่อวานนางยังสดชื่นกระปรี้กระเปร่าสมกับเป็นหัว้าเผ่าคนใหม่ สตรีที่เป็นดั่งดวงอาทิตย์เจิดจ้า ยามี้ับทรุดโทรม่เปลี้ย เห็นแ้พานรู้สึกไม่สบายใจนัก
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??