เรื่อง ทะลุมิติไปเป็นหมอหญิงยอดอัจฉริยะ [แปลจบแล้ว]
อิงฉีนั่งลงตรงข้ามถังชิงหรู ดื่มน้ำชากลั้วคอ ก่อนเ่ปากพลางหลุบาา "จางหลินบอกข้าแล้ว"
"เจ้าลองย้อนนึกให้ดี เื่ปีก่อนเคยไปล่เกินผู้ใดเข้าหรือไม่ และคนผู้นั้นยังรู้วิชาแพทย์อีกด้วย" ถังชิงหรูไม่กล้าประวิงเวลา จึงเ่ถามเข้าประเด็นโดยตรง
ผู้ใหญ่เหล่านั้นอาจยังพอทนได้อีกสักพัก แต่เด็กๆ ่แอเกินไป เกรงว่าคงฝืนได้ไม่า
อิงฉีดื่มน้ำชา พยายามปรับสภาพจิตใให้สงบ และใคร่ครวญ่าถ้วนถี่ หลังเรียบเรียงถ้อยคำได้แล้วถึงกล่าวออกมาว่า "ครึ่งปีก่อน ้าเีคนั เขาไม่ใช่ชาวเผ่าอิงกู นั้นเขาติดามกองคาราวานของพ่อค้าวาณิชมาทำาค้ากับเผ่าอิงกูของเรา เนื่องจากทุกปีเผ่าอิงกูจะขายผ้าและโคแพะจำนวนมากออกไป ครั้งหนึ่งก็ยุ่งไปเป็เดือนหรืออาจากว่านั้น ด้วยเุี้พวกเราถึงเริ่มสนิทสนมคุ้นเคยกัน ต่อมาก็พัฒนากลายเป็ความั แต่เขาไม่ใช่คนเผ่าอิงกู ดังนั้นมารดาข้าและทุกคนในเผ่าจึงไม่เห็นด้วยที่พวกเราจะักัน"
"เจ้าสงสัยว่าจะเป็ฝีืเขา?" ถังชิงหรูนิ่งคิด "มีิ่ใดเป็หลักฐานไหมล่ะ"
"เขาเคยบอกว่าศิษย์พี่ของเขาเป็ปรมาจารย์ด้านพิษ เพียงแต่พิษของเขายังไม่มีใครสามารถแก้ได้ นั้นความสัมพันธ์ของพวกเาังดีอยู่ มีอะไรเขาก็บอกข้าหมด" อิงฉีคลึงหน้าผาก เ่ด้วยความรู้สึกขมขื่น "ข้าไม่คิดว่าเขาจะโกรธแค้นข้าถึงขนาดวางยาพิษก่อนจากไป แต่หากเป็เขาทำจริงๆ คนที่สมควรายก็คือข้าเพียงคนเดียว ไฉนทุกคนในเผ่าถึงต้องมาพลอยรับเคราะห์ไปด้วย แม้กระทั่งลูกเ็เด็กแที่เพิ่งเกิดก็ยังไม่ละเว้น ข้าไม่อยากเชื่อว่าคนที่ตนเองเคยัจะโหดเหี้ยมอำมหิตได้ถึงเพียงี้"
"คนผู้นั้นี้อยู่ที่ไหน เจ้าพอจะสามารถามหาเขาได้หรือไม่" ถังชิงหรูถามเีงเรียบ
"ข้าไม่รู้" อิงฉีสั่นศีรษะ "แต่ข้ารู้ว่าศิษย์พี่ของเขาอยู่ในเืงชิ่ง เขาเคยบอกว่าเขามาเพื่อมาามหาศิษย์พี่ของตนเอง"
"ที่แท้ก็เป็เช่นี้" ถังชิงหรูรำพึงเีงเบา "เช่นนั้นก็คงต้องกลับไปเืงชิ่งค้นหาปรมาจารย์พิษผู้นั้น หลังจากพบแล้วถึงจะรู้องค์ประกอบของยากิ"
"แต่ว่า... ชาวเผ่าของข้าจะอดทนได้ถึงยามนั้นหรือ" อิงฉีกุมืถังชิงหรู "ชิงหรู ชะาของทุกคนในเผ่าของเราคงต้องพึ่งพาเจ้าแล้ว"
"ข้าสามารถกำจัดพิษในร่างกายของพวกเขาบางส่วน พอช่วยบรรเทาความทรมานได้บ้าง แต่ถ้าอยากกำจัดพิษที่เหลือั้หมด ก็ต้องามหาคนผู้นั้นให้พบ ทักษะาใช้พิษของเขาูส่งยิ่ง ข้าศึกษาอยู่าถึงพบว่าองค์ประกอบของมันมีมากกว่าห้าิชนิด ปริมาณของพิษแต่ละชนิดก็แตกต่างกัน หากต้องาิ ก็ต้องใช้สมุนไพรกำจัดพิษในปริมาณที่เหมาะสมกับพิษแต่ละชนิด ทุกิ่เหล่าี้มีเพียงผู้ที่สร้างมันขึ้นมาเท่านั้นถึงจะทำได้"
หากสามารถปลดล็อกระบบได้่าสมบูรณ์นางก็ทำได้เหืนกัน เพียงแต่าขับเคลื่อนระบบต้องใช้จิตพิสัยจรรยาแพทย์จำนวนมหาา ี้นางยังขัดสนยิ่ง อาจล้มละลายได้ทุกเื่ ไม่มีทางที่จะสแกนองค์ประกอบขั้นูได้่าสมบูรณ์
อิงฉีพาถังชิงหรูไปช่วยฝังเข็มิให้คนในเผ่าเหล่านั้น นางปล่อยโลหิตพิษของพวกเขาออกมาส่วนหนึ่ง แม้ว่าหลังจากนั้นสีหน้าของพวกเขาจะดีขึ้นมาบ้าง แต่เวลายิ่งาไป หากพิษยังไมู่ขับออกมาให้หมด พิษที่คงอยู่ก็สามารถแพร่กระจายต่อไปได้อีก ี้นางทำได้เพียงแค่ถ่เวลามิให้พิษกำเริบเท่านั้น
ขามาพวกเขาใช้รถม้า แต่ขากลับจำเป็ต้องขี่ม้า จางหลินต้องรั้งอยู่ช่วยอิงฉีูแลคนในเผ่า เนื่องจากคนที่เหลือต่างล้มหมอนหนอนเสื่อกันหมด หากเกิดเุ้าอันใด แม้แต่คนช่วยสักคนก็ไม่มี ยามถังชิงหรูกับเฉินิกลับไปถึงเืงชิ่ง นางหาได้กลับไปที่บ้านของตนเอง แต่ามเฉินิไปที่จวนชิ่งอ๋อง
พ่อบ้านหลินเห็นั้สองสมัครสมานกลมเกลียวกันดี ใบหน้าก็ผุดรอยยิ้มด้วยความดีใ ถังชิงหรูเป็สตรีเพียงคนเดียวที่เฉินิสามารถูเนื้อต้องตัวได้ แ่ายิน เฉินิสามารถแต่งนางเข้ามาเป็ชายารอง ต่อไปก็จะได้แตกกิ่งก้านสาขามีทายาทสืบสกุล
"ท่านพ่อบ้านลองไปสอบถามให้รู้ความ ในเืงชิ่งของเรามีปรมาจารย์ด้านพิษบ้างหรือเปล่า" เฉินิกล่าวกับพ่อบ้านหลิน
"ปรมาจารย์ด้านพิษ?" พ่อบ้านท่าทางลังเล "ท่านอ๋อง ท่านูพิษหรือขอรับ? แม่นางถัง...."
ถังชิงหรูถลึงาใส่เฉินิก่อนเ่ว่า "แค่พูดยังพูดไม่รู้เื่ มิ่าเล่าถึงูเข้าใผิด เื่มันเป็่าี้ พวกเราเพิ่งไปเผ่าอิงกูกันมา แต่ที่นั่นดันเกิดเื่ ทุกคนในเผ่าูวางยาพิษจนล้มระนาว ามที่ข้าวินิจฉัยได้ พิษชนิดี้เป็พิษออกฤทธิ์ช้า และูวางไว้ตั้งแต่เื่ครึ่งปีก่อน ข้าถามหัวหน้าเผ่าคนใหมู่แล้ว นางบอกว่าเคยล่เกินคนผู้หนึ่ง คนผู้นั้นมีศิษย์พี่ที่ชำนาญด้านพิษ ั้ยังอยู่ในเืงชิ่ง"
"บ่าวอยู่เืงชิ่งมาา ไม่เคยรู้มาก่อนว่ามีปรมาจารย์พิษ" พ่อบ้านหลินเ่่างุนงง "บ่าวคิดว่า แม้ว่าคนผู้ี้จะมีอยู่ แต่ก็คงมิให้ใครรู้ ปรกติคนประเภที้จะไม่ชอบสุงสิงกับใคร มักปลีกวิเวกใช้ชีวิตอยู่ในที่ไกลห่างจากผู้คน หากไม่ออกมาปาฏตัว ก็จะไม่มีใครรู้ที่อยู่ของเขา
"พ่อบ้านกล่าวมาไม่ผิด คนประเภที้มักามหาตัวยาก" เฉินิมุ่นคิ้วขมวด "แต่คนของเผ่าอิงกูรอาขนาดนั้นไม่ได้ ี้จะทำ่าไรกันดี"!
"เื่ามตัวยากนัก ก็ให้เขามาหาพวกเราเองเลยสิ" ถังชิงหรูหัวเราะเบาๆ "ยอดฝีืในแขนงวิชาเหล่าี้ต่างมีความทะนงตนกันั้นั้น พวกเขามั่นใในพิษที่ตนเองคิดค้นขึ้น หากข้าปล่อยข่าวออกไปว่ามีหมอเทวดาซึ่งเพิ่งมาคนหนึ่ง... ไม่เพียงแต่สามารถัษาโรคให้คน ยังสามารถิประหลาดได้ทุก่าในใต้หล้า ท่านว่าเขาจะออกมาหรือไม่"
"หากเจ้าปล่อยข่าวออกไปแบบี้ ต่อให้เขามา เจ้าก็อาจมีอันตา ลองใคร่ครวญให้ดีๆ ว่าจะปล่อยข่าวออกไปเยี่ยงี้จริงหรือ" แววาล้ำลึกของเฉินิอาบย้อมไปด้วยความวิตกกังวล แต่ถึงกระนั้นใเขาก็ยังรู้สึกยกย่องนับถือสตรีที่อยู่ตรงหน้าผู้ี้ถึงกับเอาชีวิตไปเสี่ยงเพื่อช่วยเหลือผู้คน
นางเป็คนดีขนาดี้เชียวหรือ? มิ่าเล่าพระเชษฐาถึงบอกว่านางพิเมาก ให้ตนเองปฏิบัติต่อนาง่าดี
ประชาชนเืงชิ่งยังคงร่ำลือถึงหมอเทวดาในตำา ี้นางขึ้นชื่อว่าเป็หมอที่จิตใประเสริฐและมีเมตา ถังชิงหรูมอบหมายหน้าที่าปล่อยข่าวลือให้แก่เฉินิ ก่อนกลับไปทำหน้าที่หมอเทวดาของตนเองต่อไป รอให้เหยื่อมาติดกับ
ในโรงหมอสุขสราญ ถังชิงหรูออกเทียบยาให้กับแม่เฒ่าที่อยู่ตรงหน้า พลางเ่ด้วยน้ำเีง่โยน "ท่านกินยาี้เพียงไม่กี่เทียบก็ไม่มีปัญหาแล้ว ต่อไปถ้าเป็อันใด ก็ไม่ต้องมาอีก"
"ท่านหมอเทวดา..." แม่เฒ่าจับืของถังชิงหรูไว้ พลางจ้องมองนางด้วยความซาบซึ้งใ "คุณท่านหมอมาก... คุณท่านหมอมากเจ้าค่ะ"
"ไม่ต้องทำขนาดี้ก็ได้" ถังชิงหรูดึงืออกมาจากแม่เฒ่า พลางหันไปกล่าวกับหวนเอ๋อร์ "ยาของท่านป้าผู้ี้มิต้องคิดเิ ไปหยิบสมุนไพร่าดีทีุ่ให้นาง"
"เจ้าค่ะ" หวนเอ๋อร์รีบเข้าไปประคองแม่เฒ่า ก่อนพานางไปหยิบโอสถ
คนไข้ที่อยู่ด้านหลังกระซิบกระซาบคุยกัน เื่เ่ถึงถังชิงหรูทุกคนต่างชื่นชมมิขาดปาก ่าไรเีไม่ว่าจะในอดีตหรือต่อไปในาภาคหน้า าจะได้พบกับหมอที่มีพร้อมั้ความสามารถูส่ง และกอปรไปด้วยจิตใอันประเสริฐสักคนก็ยากยิ่งนัก พวกเขาโชคดีที่มีโอกาสได้พบกับพระโพธิสัตว์เดินดินเช่นี้
"หยูกยาที่จ่ายออกไปในแต่ละวันคงมีไม่น้อย แต่เขาไม่รับเิของพวกเราเลย หากเป็เช่นี้ต่อไปเรื่อยๆ โรงหมอแห่งี้จะอยู่ได้หรือ" มีคนเ่ขึ้นมา่าวิตกกังวล
"เื่ี้ก็พูดยาก แม้ท่านหมอจะรับเิจากคนชั้นูและคหบดีเหล่านั้น แต่กลับไม่รับเิจากชาวบ้านาดำๆ ่าพวกเราแม้แต่แเดียว เื่ก่อนยังแค่ไม่เก็บค่าัษา เดี๋ยวี้แม้แต่ค่าสมุนไพรก็เริ่มไม่รับแล้ว หากเป็เช่นี้ต่อไป โรงหมอสุขสราญก็คงจะรับภาระไม่ไหวสักวัน พี่้ทุกคน ท่านหมอเป็ผู้คนใบุญสุนทาน พวกเราต้องรู้จักสำนึกบุญคุณ เพื่อให้ท่านหมอสามารถเปิดโรงหมอต่อไปได้ หากบ้านของผู้ใดพอมีเิเหลืออยู่บ้าง ก็อย่าเอารัดเอาเปรียบ" มีคนผู้หนึ่งเ่ขึ้น "ต่อให้ไม่มีเิเหลือ ส่งไข่ไก่หรือผักสดมาให้บ้างก็ยังดี"
ถังชิงหรูได้ยินชาวบ้านเหล่านั้นสนทนากัน ก็มิได้ใส่ในัก ี้นางมีชิ่งอ๋องเป็ลูกค้าาใหญ่ ย่อมไม่ขาดแคลนเิทอง แต่าที่พวกเขามีความคิดอ่านเช่นี้ ก็ทำให้นางรู้สึกดีใ ่าไรเีนางก็ทำความดีได้ แต่ก็มิอาจรับหากผู้อื่นคิดว่าาทำความดีของนางคือิ่ที่สมควรามเุผล หรือไม่รู้สำนึกบุญคุณั้ที่ตนเองได้รับผลประโยชน์
"คนต่อไป..." จิ่นเอ๋อร์เตรียมอุปกรณ์าแพทย์ั้หมดวางไว้ด้านข้างให้ถังชิงหรู อุปกรณ์บาง่าจำเป็ต้องสะอาดอยู่เ ดังนั้นนางกับหวนเอ๋อร์ล้วนต้องช่วยเป็ลูกืจัดาให้ ถังชิงหรูเงยหน้าขึ้น ก็เห็นชายหนุ่มรูปงามคนหนึ่งเข้านั่งอยู่ตรงหน้า
เขาสวมอาภรณ์ตัวยาามหรูสีน้ำเิปักลายไผ่ แลูเปี่ยมไปด้วยสง่าราศี มาถึงก็ไม่พูดไม่จาสักคำ คิ้วกระบี่คมเข้มแสดงถึงอำนาจโดยปราศจากโทสะ ดเนตรเรียบเฉยและเย็นชาประดุจน้ำบ่อลึกยามเหมันต์ ชวนให้มองไม่ออกว่าซ่อนเร้นิ่ใดอยู่าใน เพียงแต่ใบหน้าค่อนข้างขาวซีด เห็นชัดว่าสุขภาพไม่แข็งแนัก
เขายื่นืออกมาให้ถังชิงหรู หลังจากจับชีพจร หัวคิ้วของนางก็ขมวดเข้าหากัน นางมองบุรุษตรงหน้า สีหน้าเผยความรู้สึกยุ่งยากใ "คุณชายต้องพิษ"
ชายหนุ่มแสยะยิ้ม กล่าวเีงเรียบ "แล้ว่าไรเล่า"
"ในร่างกายของท่านมีพิษ้าแิห้าชนิดั้ยังผสานรวมกันจนกลายเป็พิษตัวใหม่ซึ่ง่ากลัวทีุ่ ท่านมีชีวิตมาถึงี้คงเป็เพราะกินพิษเข้าไปทุกวัน เพื่อเพิ่มพูนความแข็งแกร่งให้กับร่างกายของตนเอง"ถังชิงหรูกล่าวเรียบๆ "เช่นนั้น... ท่านมาหาข้าทำไม ิ หรือว่า... ประชันพิษ? ข้าคงมิได้กล่าวผิดกระมัง ท่านปรมาจารย์พิษ"
ชายผู้นั้นรั้งืกลับ มองหนุ่มน้อยตรงหน้า่าพินิจ
ในความเห็นของเขา หมอเทวดาผู้ี้อายุแค่ิกว่าปี ั้ยังผอมบางตัวก็เ็นิดเดียว ูแล้วไม่มีส่วนไหนโดดเด่นเป็พิเ แต่ชื่อเีงกลับโด่งดังไปทั่วเืง เป็ที่เลื่อมใสศรัทธาของคนจำนวนมาก ไม่ว่าเขาจะมีพรสวรรค์แท้จริงหรือเป็พรแส ดีโดยเนื้อแท้หรือฝักใฝ่ในลาภยศสรรเสริญ แค่ตนเองมาลองทดสอบู ก็จะรู้ว่าอีกฝ่ายเป็คนประเภทไหน
ูจากเพลาี้ ่าจะมีความสามารถ่าแท้จริง เพียงแต่าที่นางกล้าอวดอ้างว่าสามารถิได้ทุก่าในโลกหล้า เป็ายั่วยุโทสะของเขา่าแ ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ยังไม่เคยมีใครกล้าโอหังขนาดี้
"เจ้าอวดอ้างว่าตนเองสามารถแก้พิษประหลาดได้ทุก่ามิใช่หรือ" ชายหนุ่มผู้เป็ปรมาจารย์พิษคว้าข้อืของถังชิงหรูไว้ พลางเ่ด้วยน้ำเีงเยียบเย็น "อยากรู้นักว่าเจ้าจะมีความสามารถจริงดังว่าหรือเปล่า ี้เจ้าูข้าวางยาพิษแล้ว ูซิว่าจะมีปัญญาแก้พิษให้ตนเองได้หรือไม่"
"หากข้าสามารถแก้ได้ ท่านจะรับปากข้าสักหนึ่งเงื่อนไขได้หรือไม่เล่า" ถังชิงหรูหันไปบอกจิ่นเอ๋อร์กับหวนเอ๋อร์ "วันี้ไม่ตรวจแล้ว ไปบอกกับคนไข้ทุกท่านว่าพรุ่งี้ค่อยมาใหม่"
"เจ้าค่ะ" จิ่นเอ๋อร์กับหวนเอ๋อร์รู้สึกตื่นตระหนกตั้งแต่ชายคนนั้นเริ่มเ่ปาก แม้ว่าคนไข้อื่นๆ จะไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น แต่มองออกว่าบรรยากาศแลูตึงเครียด
หลังคนไข้ไปกันหมดแล้ว จิ่นเอ๋อร์กับหวนเอ๋อร์ก็กลับมาอยู่ข้างกายถังชิงหรู พวกนางปิดประตูให้สนิท ยามี้ในห้องจึงมีเพียงพวกเขาสี่คนพ
หลีซูมองโรงหมอสุขสราญ่าพินิจ าากวาดมองสาวใช้สองคน "ข้ากำลังขาดคนลองยาอยู่พอดี ให้พวกนางอยู่เป็หนูทดลองดีหรือไม่"
"พวกเจ้าถอยไปก่อน" ถังชิงหรูกล่าวกับสาวใช้สองคน
"คุณชาย..." จิ่นเอ๋อร์รู้สึกเป็ห่ที่ถังชิงหรูต้องอยู่กับบุรุษที่่ากลัวขนาดี้แบบสองต่อสอง คนผู้ีู้เหืนมิใช่คนดี เกรงว่าจะมีเจตนา้า
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??