เรื่อง ทะลุมิติไปเป็นหมอหญิงยอดอัจฉริยะ [แปลจบแล้ว]
ถังชิงหรูโบกมือไล่พวกนางออกไป
ผู้ี้เชี่ยวชาญการใช้พิษ ่ตนเองก็ยังเป็มนุษย์พิษ สตรีอ่อนแอเช่นพวกนางสองรั้งอยู่ไปจะมีปะโยชน์อันใด
หวนเอ๋อร์กระตุกชายเสื้อของจิ่นเอ๋อร์ กระซิบบอ่า "พวกเราอย่าไปรบกวนคุณชายดี่า"
"แต่ว่า..." จนแล้วจนรอดจิ่นเอ๋อร์ก็ยังไม่อาจวางใจ
"คุณชายรู้หนักเบาหรอกน่า พวกเราอยู่ไปก็เป็ตัวถ่วงเปล่าๆ" หวนเอ๋อร์ลากจิ่นเอ๋อร์ออกไปเรือนด้านหลัง
าในห้องจึงเหลือพวกเขาเพียงแค่สอง ถังชิงหรูยืนึ้ มองพิจารณาบุรุษตรงหน้าั้แต่หัวจรดเท้า
ชายผู้ีู้เหมือนอายุยี่สิบ่าปี ัไ่แ่มาก เพียงแต่เป็ที่ให้ารู้สึกอึมครึม แววตาของเขาคล้ายสัตว์จำพวกอสรพิษ ทั้งเย็นชาและไร้อารมณ์ารู้สึก ทว่าเคลือบแฝงไปด้วยสัญชาตญาณพร้อมโจมตี แบบี้ยากจะคาดเดาาคิด และไม่สามารถปะเมินเขาด้วยมุมมองแบบปรกติทั่วไป ันั้น หาก้การยาถอนพิษจากเขา ย่อมมิอาจบอกไปตามตรง
ถังชิงหรูใคร่ครวญในใจอยู่า ถึงเ่ปา่า "หลังจากท่านมาปาฏตัว ท่านวางยาพิษข้าสามชนิด ึ่าในาา มีแต่ที่สัมผัสสมุนไพรเป็ปะจำถึงจะ้พิษชนิดี้ ันั้นที่้พิษเมื่อครู่จึงมีสาม นั่นก็คือข้ากับสาวใช้ทั้งสองของข้า ชนิดที่สองวางอยู่ที่มือของท่าน แค่ข้าสัมผัสข้อมือของท่านก็ถูกพิษแล้ว ชนิดที่สามวางใส่บนเส้นผมของข้า เมื่อครู่ยามที่ท่านหงายฝ่ามือ แกล้งทำเป็ลูบจมูก แต่แท้จริงแล้วเป็การสาดผงพิษใส่ข้า ยามี้ที่ยังไม่มีาเคลื่อนไหว คงกำลังรอข้าพิษกำเริบอยู่กระมัง"
ดวงตาของหลีซูเผยแววปะหาใจ หมอเทวดาน้อยที่อยู่ตรงข้าม่าไม่พาแม้แต่คำเดียว เขาวางยาพิษสามชนิดจริง และกำลังรอให้อีกฝ่ายพิษกำเริบ เมื่อเขาัเกตได้ทั้งหมด ก็แสดงว่าตนเองถูกเปิดโปงแล้ว ูท่าเขาน่าจะเป็ผู้มีพรสวรรค์และพรแสวง่าแท้จริง
"เยี่ยม นับว่าเจ้ามีาสามารถ" หลีซูยิ้มหยัน "หากเจ้าสามารถแก้พิษในร่างกายของข้าได้ ข้าจะยอมรับว่าทักษะพิษของเจ้าเป็ึ่ในใต้หล้า"
ถังชิงหรูเคยรู้จักกับนักวิทยาศาสตร์ึ่ ตลอดชีวิตของเขาล้วนทุ่มเทให้กับการศึกษา เพื่องานวิจัยของตนเอง แม้แต่ภรรยากับลูกยังไม่ใส่ใจ หมอพิษผู้ี้กับนักวิทยาศาสตร์นั้นมีาคล้ายคลึงัมาก เป็พวกคลั่งไคล้่าุโต่งเหมือนั ต่างัแค่สิ่งที่ยึดติดเท่านั้น
"ข้าไม่สนใจการเป็ึ่ในใต้หล้า" ถังชิงหรูเ่เสียงเรียบ "พิษร้ายในร่างกายท่านมีาซับซ้อน มิอาจแก้ได้าในวันเดียวคืนเดียว ต่อให้วิชาแพทย์กับทักษะพิษของข้าจะดี่าไร ก็ยังไม่ถึงั้ก้าวกระโ แต่ข้ายินดีทดลองแก้พิษในร่างกายของท่าน เพียงแต่ท่าน้รับปากข้าเงื่อนไขึ่"
"เงื่อนไขอันใด" แววตาของหลีซูสว่างวาบ
ยังไม่เคยมีใครกล้ารับปากแก้พิษร้ายในร่างกายของเขามาก่อน แต่หมอเทวดาผู้ี้กลับรับปาก ไม่ว่าเขาจะทำได้หรือไม่ ่าน้อยแค่อาศัยากล้าหาญ่ี้ก็เพียงพอให้เขามองอีกฝ่ายสูงึ้
"ข้ารู้จักสหายึ่ นาง้พิษชนิดึ่ พิษชนิดี้หลังจากเข้าสู่ร่างกายครึ่งปีถึงกำเริบ มีอาการท้องเสียและอาเจียน ข้าช่วยนางตรวจสอบแล้ว แต่องค์ปะกอบของพิษซับซ้อนเกินไป ไม่อาจปรุงยาถอนพิษออกมาในระยะเวลาสั้นๆ ันั้นข้าจึงคิดว่าเพียงแค่ตามหาผู้คิดค้นพิษชนิดนั้นพบถึงจะได้ยาถอนพิษมา" ถังชิงหรูมองหลีซู "ผู้คิดค้นพิษชนิดี้คงเป็ท่านกระมัง? ท่านสามารถมอบยาถอนพิษให้ข้าได้หรือไม่"
"เผ่าอิงกู?" ากระจ่างวาบผ่านแววตาของหลีซู "คราี้มีเ่าลือัว่านอกจากเจ้าจะมีวิชาแพทย์ล้ำเลิศ ทักษะพิษก็ไม่เป็สองรองใคร ถ้อยคำเ่านั้นคงเป็เจ้าเองกระมังที่ปล่อยข่าวลือเพื่อล่อข้าออกมา หลังจากนั้นก็ขอยาถอนพิษ?"
"ใช่" ถังชิงหรูจ้องตาหลีซู "ท่านให้ข้าได้ไหมล่ะ"
"สตรีชาวอิงกูทำร้ายศิษย์น้องของข้า ก่อนเขาจะจากไปได้ขโมยยาพิษไปจากข้า หลังจากนั้นก็วางใส่แหล่ง้ำ เรื่องี้ข้ารู้มาาแล้ว" หลีซู่า่าเฉยเมย "ทว่าาเป็าตายของพวกเขาไม่เกี่ยวกับข้าเสีย่ ทำไมข้า้ช่วยเหลือพวกเขาด้วย"
"นี่เป็ข้อตกลงระหว่างข้ากับท่าน หากท้ายทีุ่ข้าไม่อาจช่วยท่านแก้พิษ ท่านก็วางยาพิษัหารข้าได้เลย" ถังชิงหรูมองบุรุษตรงหน้า่าต่อไปว่า "ในเผ่าอิงกูยังมีทารกแเกิด แม้กระทั่งพวกเขาศิษย์น้องของท่านก็ยังไม่ละเว้น วิธีการเช่นี้มิอำมหิตไป่หรือ"
"แบบี้ก็นับว่าอำมหิตแล้วหรือ นั่นเพราะเจ้าไม่เคยเห็นทารกที่เพิ่งคลอดออกมาก็้กลายเป็มนุษย์ลองยาน่ะสิ ก่อนอื่นเริ่มจากหล่อเลี้ยงร่างกายเขาด้วยพิษาาชนิด แล้วค่อยกรีดเนื้อเอามาทำโอสถ สูบโลหิตมาเลี้ยงอสรพิษ เขามีชีวิตอยู่ท่ามกลางสัตว์มีพิษหลากชนิดั้แต่เล็ก แม้แต่งูพิษหรือแมงป่องต่างมองว่าเขาเป็พวกเดียวั หากเจ้าได้พบผู้นั้น ก็คงไม่รู้สึ่าว่ามีสิ่งไหนอำมหิตมากไป่าี้อีกแล้ว" แววตาของหลีซูเต็มไปด้วยาเย็นชา ยามที่ได้ยินคำว่าอำมหิตเกินไปจากปากของถังชิงหรู าดุดันร้ายกาจจากดวงตาคู่นั้นก็วาวโรจน์ดุจคมมีด แทงเข้ามาในหัวใจของนาง
หรือว่าสิ่งที่เขาเ่ถึงคือเรื่องของตนเอง? เป็ไปไม่ได้ หากถูกกระทำทารุณเี่นั้น เขาจะมีชีวิตรอดมาถึงวันี้ได้่าไร ที่โดนขนาดนั้นอยู่ได้ไม่านักหรอก
"บอกข้ามาตามตรง ท่านจะรับปากหรือไม่" ถังชิงหรูถามอีกครา
หลีซูมองการตกแต่งาในโรงหมอสุขสราญ าในระยะเวลาอันสั้น เมืองชิ่งก็มีหมอเทวดาผู้ปะเสริฐเี่พระโพธิสัตว์มาปาฏตัว เพียงไม่าก็ได้รับการยกย่องสรรเสริญจากผู้ทั้งา เขาไม่เชื่อว่าจะมีดีเช่นี้ในใต้หล้า ดีเกินไปโดยมากมักเป็พวกใฝ่หาชื่อเสียงเกียรติยศด้วยวิธีการอันมิชอบ !
ร่างกายี้ผุพังเน่าเปื่อยมาาแล้ว แต่ละวันเขา้ทนกับการดื่มพิษที่มีกลิ่นเหม็นสะอิดสะเอียนเ่านั้น แม้ว่าชีวิตจะน่าเบื่อ แต่เขาก็ไม่ตาย เพราะว่ายังตายมิได้
"หากเจ้าแก้พิษให้ข้าไม่ได้ ข้าจะเปลี่ยนเจ้าให้กลายเป็ข้าที่สอง" หลีซูข่มขู่นาง่าเลือดเย็น แต่าในใจกลับ่าเสริมอีกปะโยค ถ้าได้เช่นนั้น ดีชั่ว่าไรก็มีอยู่เป็เพื่อน
ใต้หล้าี้มีเพียงตนเองที่เป็ตัวปะหา ใช้ชีวิตเหมือนซากศพเิได้ หากมีอยู่เป็เพื่อน ทั้งยังเป็ตัวปะหาเหมือนๆ ั ก็อาจพอต่อชีวิตให้ยืนยาวออกไปได้อีกาปี่
ถังชิงหรูได้ยินเขา่าเช่นี้ ก็รู้ว่าอีกฝ่ายตกลงแล้ว นางยิ้ม่าโล่งอก ่าว่า "ตกลง เพื่อศึกษาพิษในร่างกายของท่าน ท่านมาอยู่้าข้าแล้วั"
"หืม?" ดวงตาของซูหลีฉายแววตกตะลึง "อยู่้าเจ้า?"
"แล้ว้าท่านอยู่ที่ไหนเ่า ข้าไปหาท่านที่้าก็ได้นะ"
ถังชิงหรูรู้สึกสนใจพิษในร่างกายของบุรุษผู้ี้เป็พิเ แน่นอนว่าไม่ใช่เพราะาหล่อเหลา นางถึงไม่พะวงตัวตนที่น่ากลัวของอีกฝ่าย แต่เป็เพราะว่า... เสี่ยวอีส่งสัญญาณรบกวนสมองของนางไม่หยุด บังคับให้ตอบตกลง สาเหตุเพราะผู้ี้มีาชั่วร้ายในตัวเยอะเกินไป หากสามารถถอนพิษในร่างกายของเขาออกไปได้ าเลวร้ายของเขาก็จะเบาลงไปด้วย การที่นางชักนำโฉดให้มาสู่หนทางที่ถูก้ นับเป็การช่วยชีวิตจำนวนมากให้พ้นจากการถูกเขาัหาร ันั้นจิตพิสัยจรรยาแพทย์ที่ได้รับย่อมเป็สิ่งที่ถังชิงหรูมิอาจจินตนาการได้
"นี่คือยาถอนพิษ" หลีซูส่งขวดใบึ่ให้ถังชิงหรู "ใส่ลงใน้ำให้พวกเขาดื่มก็พอ"
"ข้าจะไปหาท่านได้ที่ไหน ท่านยังไม่บอกข้าเลย" พอเห็นเขาหมุนกายจากไป ถังชิงหรูก็ร้องถาม
หลีซูหยุดที่หน้าปะตู หันหลังพูดกับนาง "หุบเขาวิญญาณ"
"หุบเขาวิญญาณ..." ถังชิงหรูหน้าง้ำ "ตามคำบอกเ่าที่นั่นเป็หุบเขาซึ่งถูกปกคลุมด้วยม่านหมอกหนาแน่น แค่ึ้เขาก็จะพบสัตว์มีพิษนับไม่ถ้วน ที่แท้ท่านก็อยู่ในสถานที่แบบนั้น ข้าขอถอนคำพูดเมื่อครู่ได้หรือไม่ สถานที่แบบนั้น ธรรมดาใครจะอยากเข้าไป"
จิ่นเอ๋อร์กับหวนเอ๋อร์แอบอยู่หลังม่านลูกปัดมาั้แต่้ ยามี้เห็นบุรุษผู้นั้นจากไปแล้ว ทั้งสองถึงเิออกมาเ่ว่า "แม่นาง ผู้นั้นน่ากลัวจังเลย ท่านจะถอนพิษให้เขาจริงหรือเจ้าคะ"
"เมื่อครู่ท่านบอ่าพิษของเขาซับซ้อนมาก แล้วถ้าหาก้ไปหา ไปคลุกคลีกับเช่นนั้นุวัน ท่านไม่กลัวหรือ" หวนเอ๋อร์แลบลิ้นพลางเ่วาจา
ถังชิงหรูคลึงหน้าผาก ตอบกลับไปด้วยาจนใจ "ข้าึ้ขี่หลังเสือแล้วลงไม่ได้ าใต้สถานการณ์คับขัน มีแต่เงื่อนไขแบบี้ถึงจะดึงูดเขาได้ ิเ่นั้นจะขอยาถอนพิษจากเขามาได้่าไร ันั้นจำเป็้ใส่ยาแรง่"
"เช่นนั้น... ตอนี้จะส่งยาถอนพิษไปให้ท่านอ๋องหรือไม่" จิ่นเอ๋อร์ถามึ้
"ข้าจะไปูเอง หากมิได้เห็นพวกเขาฟื้นึ้มา ข้าคงวางใจไม่ลง พวกเขาเกือบถูกัหารล้างชนเผ่า ทั้งทำยังเป็เมืองชิ่งของพวกเรา ถ้ามีการติดตามตรวจสอบึ้มา ไม่แน่ว่าอาจกลายเป็เป้าที่แคว้นอื่นนำมาใช้โจมตี ยามี้าสัมพันธ์ของแต่ละแว่นแคว้นกำลังตึงเครียด มิอาจละเลยแม้แต่ครึ่ง่"
ถังชิงหรู่าจบก็นำขวดโอสถไปจากโรงหมอ นางขี่อาชาไปจวนชิ่งอ๋อง
อาชาตัวนั้นอิงฉีมอบให้นาง ปรกติแล้วอาชาของเผ่าอิงกูมีไว้ใช้เองเท่านั้น แต่ไรมามิเคยส่งาานอก และไม่มอบให้ผู้ใด คราี้ถังชิงหรูกับเฉินหมิงนับว่าได้รับาเชื่อถือจากเผ่าอิงกู อิงฉีซาบซึ้งใจในาช่วยเหลือของพวกเขา จึงมอบอาชาเหงื่อโลหิตที่ดีทีุ่ให้แก่พวกเขา
"ท่านหมอเทวดา..." พ่อ้าหลินเห็นถังชิงหรูเข้ามาก็รีบออกมาต้อนรับ "ในทีุ่ท่านก็มาเสียที ั้แต่กลับมาท่านอ๋องก็เอาแต่เหม่อลอยอยู่ในห้องหนังสือ ไม่พูดไม่จา ไม่กินอะไรเลย แม้แต่้ำยังไม่ดื่ม เิวนไปเวียนมาอยู่ตลอดเวลา ูจากท่าทางแล้วน่าจะกำลังร้อนใจ่ามาก"
"เขากังวลเรื่องชาวเผ่าอิงกูน่ะ แต่ตอนี้ข้าได้ยาถอนพิษมาแล้ว อาการร้อนใจของเขาเดี๋ยวก็ดีึ้เอง" ถังชิงหรูเ่พลางชูขวดโอสถึ้
"เช่นนั้นก็ปะเสริฐ แค่ท่านหมอมาปาฏตัว อาการเจ็บป่วยของท่านอ๋องก็หายขาด ไม่ว่าจะร่างกายหรือจิตใจล้วนดีึ้" พ่อ้าหลินลูบเคราพลางหัวเราะเสียงั
ถังชิงหรูเหลือบมองพ่อ้าหลิน่าไม่สบอารมณ์นัก แค่นเสียงหึ ่าว่า "อย่านึ่าเ่วาจาดีๆ แค่สองสามปะโยค แล้วจะทำให้ข้ามาบ่อยๆ เพื่อเป็โล่กำบังเกาทัณฑ์ให้หรอกนะ"
พ่อ้าหลินมองนางด้วยแววตาใสซื่อ ปะึ่กำลังบอ่าใช่ที่ไหนั
ถังชิงหรูไม่มีเวลาไร้สาระกับพ่อ้าหลิน นางเข้าไปในห้องหนังสือบอกกับเฉินหมิงว่า "ของได้มาแล้ว พวกเรารีบไปัเถอะ"
เฉินหมิงได้ยินเสียงถังชิงหรูาแล้ว เดิมทีอยากจะวิ่งออกมาั้แต่้ แต่พอนึกู ุครั้งมีแต่ตนเองที่เป็ฝ่ายั้หน้าั้ตารอนาง สตรีี้มักจะเฉยชาอยู่เป็ปะจำ ครั้นแล้วจึงข่มใจไว้ รอให้นางเป็ฝ่ายมาเรียก ยามี้พอนางเ่ปาก เขาก็เปิดปะตูเิออกมาทันที
"ยังไม่รีบไปอีก?" เฉินหมิงกระชากตัวถังชิงหรูออกมา จนนางซวนเซ เกือบล้มหน้าคะมำ ถังชิงหรูสะบัดมือเขาออก่าไม่สบอารมณ์ ก่อนพลิกกายึ้อาชา
พ่อ้าเรียกบ่าวไพร่ให้ไปจูงอาชาของเฉินหมิงออกมา อาชาของพวกเขาสองล้วนเป็ของเผ่าอิงกู เป็อาชาสีขาวเหมือนั ่ขนตรงแผงคอเป็สีแดง พวกมันูเหมือนจะเป็คู่ั อาชาตัวี้ได้รับการเอาใจใส่่าดีทีุ่ ุในจวนต่างรู้ว่าต่อไปมัน้กลายเป็ม้าตัวโปรดของท่านอ๋องเป็แน่ จึงไม่กล้าละเลยแม้แต่น้อย
พวกเขาควบอาชามุ่งหน้าไปยังเผ่าอิงกู ยามี้ก็เริ่มเย็นแล้ว อิงฉีไม่นึ่าพวกเขาจะกลับมา แต่พอได้ยินฝีเท้าอาชา นางกับจางหลินก็ออกมารอรับแต่ไกล ดวงตาสองคู่เปี่ยมไปด้วยาหวังยามเห็นพวกเขา พอเห็นทั้งสองผงกศีรษะ สีหน้าของพวกเขาก็เต็มไปด้วยาตื่นเ้
"เอาของสิ่งี้ใส่ลงไปใน้ำ แล้วให้พวกเขาุดื่ม ัีแ่นิดเดียว แต่้ดื่มให้ครบุ ิเ่นั้น ข้าก็ไม่รู้จะหายาถอนพิษมาอีกได้หรือไม่" ถังชิงหรู่าด้วยสีหน้าจริงจัง พ
"วางใจเถอะ พวกเราจะจัดการ่ารอบคอบ" อิงฉีถือขวดโอสถ่าระมัดระวัง ปะึ่ปะคับปะคองชีวิตของุในเผ่าเอาไว้ในฝ่ามือ
ถังชิงหรูกับจางหลินช่วยอิงฉีป้อนโอสถ พวกเขาต้ม้ำาถังแล้วเทโอสถขวดนั้นลงไปผสมให้เข้าั หลังจากนั้นก็แบ่งให้ได้ึ่พันถ้วย จากฟ้าสว่างจนฟ้ามืด ผ่านไปาชั่วยาม ่าจะป้อนยาครบก็ทำเอาแต่ละเมื่อยเอวปวดหลังไปตามๆ ั
เฉินหมิงมิอาจแตะ้สตรี ันั้นจึงไม่กล้าเข้าใกล้พวกนาง เขาได้แต่ยืนมองถังชิงหรูเหน็ดเหนื่อยจนสายตัวแทบขาด ารู้สึกปวดใจวาบผ่านแววตา
"รู้่าี้... เปิ่นหวางส่งบริวารตามมาด้วยก็คงดี" เฉินหมิงบ่นพึมพำ่าหงุดหงิด
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??