เรื่อง ทะลุมิติไปเป็นหมอหญิงยอดอัจฉริยะ [แปลจบแล้ว]
ัจากวางแจกันไว้บนางฝ่ามือของรูปสลักพระโพธิสัตว์กวนอิม ก็ได้ยินเีงครืดดังกระหึ่ม รูปสลักพลันเลื่อน เผยให้เห็นช่องทางเข้าาึ่
ถังชิงหรู อิงฉี เิหมิง และถังอวี้ซูต่างสบตากัน
"ที่นี่เป็นอาณาเขตของพวกเจ้า เจ้าตัดสินใจเถอะ ใครจะรู้ว่าใั้มีอะไรบ้าง หากไม่อยากให้พวกเราเข้าไป พวกเราก็จะไม่เข้า" เิหมิงปรายตาไปที่อิงฉี เ่ด้วยน้ำเีงปะชดปะชัน
"ท่านอ๋องชิ่ง ชาวเผ่าอิงกูเรา วาจาที่ลั่นไปแ้ แม้สี่อาชายังยากาับคืน ข้าผู้เป็นหัวหน้าเผ่าวาจาัแน่นยิ่งเก้ากระถางศักดิ์สิทธิ์ อย่าได้เอาข้าไปเทียบกับชั้นต่ำพรรค์ั้"
อิงฉีเข้าไปแรก ่เอี้ยวศีรษะับาวักมือเรียกถังชิงหรู "รีบเข้ามา พวกเราไปสำรวจข้างใกันเถอะว่ามีอะไรบ้าง แต่ถ้ามีของปะเภทโลงศพตาย ก็อย่ามาโทษข้าแ้กันนะ ฮ่าๆ ๆ "
ถังชิงหรูเหลือบาตาไปทางเิหมิง ่เ่ว่า "ไปเถอะ เข้าไปู่ ส่วนจะเดินหน้าต่อไปหรือไม่ ถึงเวลาค่อยูสถานาณ์อีกคราก็ได้" ถังอวี้ซูตบบ่าของเิหมิง ่เดินาเข้าไป
ั้สี่เดินผ่านทางเข้า สิ่งที่เห็นก็คือภาพบนฝาผนังซึ่งมีสีสันแปลกตาเป็นพิเศษ ูเหมือนว่าจะเป็นรูปแบบของเผ่าอิงกู
"ข้าสงสัยว่าเจ้าจะเดาถูก ที่นี่อาจมีั้โลงศพและร่างของตายจริงๆ " ถังชิงหรูมองภาพเขียนบนฝาผนังเหล่าั้่ตีามา
"งั้นข้าจะไปูสักหน่อยว่าเป็นโลงศพกับร่างของผู้ใด" อิงฉียิ้ม่าว "พวกเจ้าคงไม่ัหรอกนะ?"
"เจ้ายังไม่ั แ้พวกเราต้องัด้วยหรือ เพียงแต่หากเป็นบรรพบุรุษของเจ้า พวกเราบุกเข้าไป จะไม่เป็นารบกวนดวงวิญญาณของพวกเขาหรอกหรือ" เิหมิงมองไปโดยรอบ าตากวาดผ่านไข่มุกราตรีบนผนัง เ่ว่า "ไหนบอกว่าเผ่าอิงกูลำบากยากแค้น แค่เอาของที่อยู่บนั้มาสักเม็ด ก็พอเลี้ยงปากเลี้ยงท้องพวกเจ้าไปได้อีกสิบยี่สิบปี"
อิงฉีมองเิหมิงด้วยาตาูแคลน โต้ับไปว่า "ท่านอ๋องชิ่ง ท่านมีาสามารถเอามันลงมาได้ไหมเ่า ของเหล่าี้อายุกี่เดือนปีแ้มิอาจทราบได้ อีก่ามันถูกฝังอยู่ใกำแพงหิน จะายเป็นอันึ่อันเดียวกันกับกำแพงไปแ้ ต่อให้ใช้ช่างที่มีาชำนาญ ก็ยังไม่แน่ว่าจะงัดมาได้หรือไม่ อีก่า นี่เป็นของบรรพบุรุษ พวกเราไม่้าแตะต้อง"
"หัวรั้น" เิหมิงพึมพำ "ปะโยคุท้ายถึงจะเป็นสาเุที่แท้จริงกระมัง"
ถังชิงหรูปรามพวกเขาไม่ให้พูด ทันใดั้เบื้องหน้าก็ปาฏปะตูอีกบาน พวกเขาลองเคาะๆ ู พบว่าข้างใเป็นช่อง่า ก็แสดงว่าปะตูบานั้สามารถเปิดได้ แต่ปัญหาก็คือั้ผลักไม่เข้า ดึงไม่ พวกเขาต้องคิดหาวิธีอื่นเพื่อเปิดปะตู
เิหมิงเห็นกรอบทรงสี่เหลี่ยมเ็ๆ นับไม่ถ้วนบนปะตู ูเหมือนไม่มีกฎเกณฑ์อันใด แต่ภายใกรอบเ็ๆ เหล่าั้ับมีลวดลายที่ไม่ต่อเนื่อง จะต้องมีปัญหา่าแน่ เขาลองเลื่อนู ปาฏว่ามันสามารถขยับได้ ก็แสดงว่ากรอบสี่เหลี่ยมเ็ๆ เหล่าั้สามารถนำมาปะกอบเป็นรูปภาพ หากทำสำเร็จก็จะเปิดปะตูบานี้ได้
ขณะที่เิหมิงเคลื่อนกรอบสี่เหลี่ยมชิ้นั้ ก็ได้ยินเีงครืดคราดดังมาจากปะตู เขาไม่รู้ว่ามันหมายาว่า่าไร ับเป็นถังชิงหรูที่เคยพบเจอสถานาณ์แบบี้มา่ ด้วยปะสบาณ์ของนาง หากมีเีงแบบี้เกิดึ้ ก็เป็นสัญญาณเตือนบาง่า แสดงว่าระบบได้ถูกเปิดใช้งานและตั้งเวลาไว้แ้ ขณะี้มันกำลังนับถอยั
"พวกเจ้ารีบช่วยกันต่อภาพมาเถิด ได้ยินเีงนั่นหรือไม่ านำของสิ่งี้มาปะติดปะต่อกันมีเวลาจำกัด หากเีงั้เงียบไปแ้ยังต่อมาไม่ได้ ระบบก็จะถูกปิด ถึงเวลาั้พวกเราจะไปจากที่นี่ได้หรือไม่ก็ยังไม่อาจรู้ได้"
"มีของแบบี้ด้วยหรือ" อิงฉีตกใจ่าา "แต่มันละเอียดยิบขนาดี้ จะต่อได้่าไร อีก่าภาพบนั้ก็จางจนแทบมองไม่เห็น"
"ดังั้นี่คือบททดสอบ" ถังชิงหรูเ่ "ของสิ่งี้เกิดจากาตั้งใจของผู้ปะดิษฐ์ หากสามารถไขปริศนาได้่าง่ายดาย ก็ไม่จำเป็นต้องสร้างไกี้ึ้า็ได้"
ั้สี่ต่างร่วมแร่วมใจต่อภาพเขียนรูปั้่าุาสามารถ เวลาล่วงผ่านไปทีละน้อย เีงติ๊กต็อกยังคงดังมา่าต่อเนื่อง พานให้อกสั่นขวัญแขวนและร้อนใจ พวกเขาสับเปลี่ยนตำแหน่งของภาพั้ไม่หยุด แต่ไม่ว่าจะทำ่าไรก็ไม่อาจต่อให้เป็นรูปภาพได้
"โอ๊ย..." อิงฉีร้อนรนกระวนกระวาย "ทำไปเพื่ออะไรกันเนี่ย"
"อย่าใจร้อน" ถังอวี้ซูปลอบปะโลม "ยิ่งร้อนใจ ยิ่งยากจะปะกอบมาได้"
ถังชิงหรูฟังวาจาของถังอวี้ซู มือก็หยุดชะงัก พลางหันไปมองถังอวี้ซู ดวงตาทอปะกายวาบ
"เจ้า่าวไม่ผิด" ถังชิงหรูดึงมือของเิหมิงให้หยุด
เิหมิงกำลังง่วนอยู่กับาต่อภาพ เห็นทุกหยุดกันหมดไม่ว่า ยังจะให้ตนเหยุดไปด้วย ก็ร้อนใจยิ่งกว่าเดิม
"ทำไมล่ะ" เิหมิงมองูภาพเหล่าั้ "พวกเจ้าต้องรีบช่วยกันต่อสิ"
"อย่าต่ออีกเลย" ถังชิงหรูมองูภาพเหล่าั้ "นับว่าอวี้ซูเตือนสติให้ข้าคิดได้ สีสันของภาพเหล่าั้อ่อนจางาจนแทบมองไม่เห็น แต่เีงที่ดังึ้่าต่อเนื่องับยิ่งทำให้พวกเราลนลาน นี่ไม่ใช่บททดสอบสติปัญญา แต่เป็นาทดสอบาอดทนของพวกเราากว่า หากข้าเดาไม่ผิด ตราบใดที่พวกเราไม่ไปแตะต้องภาพเหล่าั้ เีงก็จะหยุดไปเ แต่ถ้ายังคงสัมผัสพวกมันต่อไป เีงก็จะดังอยู่เรื่อยๆ เป็นเสมือนคำสาปแช่งที่มีผลกระทบต่อารู้สึกของพวกเรา
แม้ถังชิงหรูจะ่าวมีเุผล แต่ทุกก็ยังคงหวาดวิตก หากนางเดาผิด ไกของที่นี่ก็อาจปิดตัวลง าลับที่ซ่อนเร้นอยู่ใี้เป็นเรื่องเ็ แต่พวกเขาไปไม่ได้สิถึงเป็นสิ่งสำคัญทีุ่ แต่่าไรเี พวกเขาต่างก็หยุดกันหมดแ้ ดังั้แม้จะว้าวุ่นใจ ก็ต้องูว่าาวิเคราะห์ของถังชิงหรูจะมาถูกทางหรือไม่ !
คลิก! ใทีุ่เีงก็เงียบหายไป
แต่ละต่างั้นใจคอยูว่าปะตูใหญ่เบื้องหน้าจะมีาตอบสนองหรือไม่ นี่เป็นช่วงเวลาที่สำคัญยิ่ง จะเป็นหรือตายก็ต้องูชั่วยามี้
ครืด... ปะตูเปิด
ด้านใเป็นห้องที่กว้างขวาง ภายใั้มีสิ่งของวางอยู่เป็นจำนวนา ตั้งแ่แั เครื่องลายา ไปจนถึงเสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้ก็มีพร้อมสรรพเกือบทุก่า และมีโลงศพโลงึ่ตั้งอยู่ตรงาง
พวกเขาไม่เปิดฝาโลง แต่ก็จินตนาาสิ่งที่อยู่ใั้ได้
"ที่อยู่ใโลงคงเป็นบรรพบุรุษของพวกเรา ดังั้อย่าไปรบกวนท่านเลย" อวี้ซู่าว
ใาตาของพวกเขาสาม ที่นี่ไม่มีสิ่งใดน่าสนใจ แต่มันับูลึับใาตาของถังชิงหรู สิ่งของที่อยู่ใี้หาใช่ของใยุคสมัยี้ ควร่าวว่า ด้วยาเร็วของวิวัฒนาา ที่นี่ไม่น่าจะมีสิ่งของเหล่าี้ได้ พวกมันน่าจะมาจากยุคสมัยอื่นากว่า
เช่นั้ เุใดของจากยุคสมัยอื่นถึงมาปาฏอยู่ที่นี่ได้ หรือว่าจะมีใครบางถูกพลังลึับพามายังโลกใบี้เหมือนตนเ?
ถังชิงหรูต้องาเปิดโลงศพเพื่อูว่ามีสิ่งใดใั้ แค่เห็นที่อยู่ด้านใให้ชัด นางถึงจะคลายข้อกังขาใหัวใจ แต่ต้องได้รับายินยอมจากอิงฉีเี่ ถึง่าไรที่อยู่ใั้ก็อาจเป็นบรรพบุรุษของนาง
ไม่! มิใช่อาจจะ แต่เป็นบรรพบุรุษของนาง่าแน่!
"มีอะไรหรือ" อิงฉีเ่ถาม "ใี้มีสิ่งใดผิดปรกติหรือเปล่า"
"ของใี้คงเป็นของชนเผ่าอิงกู แ้เุใดบรรพบุรุษของเจ้าถึงต้องซ่อนมันไว้ใี้ ไม่ส่งมอบต่อให้อนุชนรุ่นัเ่า" ถังชิงหรูถามข้อกังขา
"ที่จริงก็ไม่มีบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษรว่าเผ่าของเราก่อตั้งมา่าไร หรือว่าก่อตั้งปีไหน และวันเวลาเหล่าั้มีาพัฒนาเปลี่ยนแปลงไป่าไรบ้าง พวกเราทุกไม่มีใครรู้เรื่องี้เลย แม้แต่ข้าผู้เป็นหัวหน้าเผ่าก็ไม่รู้ปะวัติศาสตร์ของชนเผ่าตนเเลยสัก่าเดียว" อิงฉีเ่ปากด้วยาจนใจ
"หากเจ้าไม่ถือสา ข้าอยากเปิดโลงูข้างใ" ถังชิงหรูบอกาคิดของตนเไปโดยตรง แ้รอูท่าทีตอบสนองของอิงฉี
อิงฉีอึ้งไปพักึ่ ด้วยคาดไม่ถึงว่าถังชิงหรูจะ่าวมาเช่นี้ นางตรึกตรองแ้พูดว่า "ที่จริงข้าเก็อยากรู้ว่าข้างใมีอะไร งั้นมาเปิดูกันเถอะ"
ถังอวี้ซูไม่ค่อยเห็นด้วยกับาตัดสินใจของพวกนาง แต่ส่วนน้อยคำพูดย่อมไม่มีน้ำั จึงได้แต่เฝ้ามองอยู่เงียบๆ มิเ่ปากทัดทาน
อิงฉีผลักฝาโลง เีงดังเอี๊ยดลั่นมาจากโลงศพ ทันใดั้ก็มีอีกเีงลั่นึ้างอากาศ พอเงยหน้าึ้ก็เห็นเกาทัณฑ์จำนวนาพุ่งมาจากกำแพงหินด้านบน
เิหมิงรีบเข้ามาปกป้องถังชิงหรู เขาสะบัดแขนเสื้อปัดเกาทัณฑ์เหล่าั้ไป ส่วนถังอวี้ซูก็ปกป้องอิงฉี เขาเอาตัวเข้าขวางกำบังนางไว้ด้านั เีงฉึบดังึ้ เกาทัณฑ์ดอกึ่เีบเข้าที่เอวของถังอวี้ซู
"อวี้ซู" อิงฉีตื่นตระหนก เข้ามาปะคองเขาด้วยาปวดร้าวใจ "ท่านเป็น่าไรบ้าง"
"ไม่ตายหรอก" ถังอวี้ซูหัวเราะเบาๆ "อย่ากังวลไปเลย ฝ่าด่านเกาทัณฑ์เหล่าี้ไปให้ได้่ค่อยว่ากัน"
"จะรับมือไหว่าไรเ่า พุ่งมาราวกับห่าฝนเช่นี้ ไม่มีทางหยุดได้อยู่แ้" อิงฉี่าว ก็หันไปพูดกับถังชิงหรู "ชิงหรู พวกเราถอย่เถอะ"
ถังชิงหรูหันไปหาเิหมิง่าวว่า "ท่านต้านไว้สักครู่ ข้าจะค้นหาไก ที่นี่ต้องมีไก่าแน่"
อิงฉีหน้านิ่วคิ้วขมวด ถังอวี้ซูได้รับาเจ็บ ี้ไม่มีแก่ใจจะค้นหาไกใดๆ ั้สิ้น คิดแต่อยากพาเขาไปรักษาอาาาเจ็บ แต่นางก็เข้าใจาคิดของถังชิงหรู เาาถึงขั้นี้ ย่อมไม่อาจล้มเลิกางคัน
อิงฉีไม่เป็นาต่อสู้ ถังอวี้ซูติดาอาวุโสใเผ่าพอจะเรียนรู้มาไม่กี่กระบวน แน่ว่ามิอาจเทียบกับเิหมิงได้ แต่ภายใต้สถานาณ์เช่นี้ ถังอวี้ซูได้รับาเจ็บเพราะปกป้องอิงฉี เท่าี้ก็เพียงพอให้นางซาบซึ้งใจไปชั่วชีวิต
ถังชิงหรูเร่งค้นหาไกภายใต้ขอบเขตอันจำกัดของเวลา แ้ก็เป็นเช่นที่นางคาดไว้ ที่มุมแคบภายใโลงมีปุ่มอยู่เม็ดึ่ นางลองกดลงไป พายุเกาทัณฑ์ก็หยุดลง
ทุกต่างระบายลมหายใจ่าโล่งอก
เิหมิงนั่งลงข้างโลงศพ ยกมือปาดเหงื่อที่หน้าผาก
ถังชิงหรูเห็นเช่นั้ก็ป้อนโอสถให้เขาเม็ดึ่ ทันทีที่เข้าปากก็ละลาย าเหนื่อยล้าเมื่อครู่พลันสลายไปและับมีเรี่ยวแึ้มาทันที
"ของสิ่งี้ไม่เลว" เิหมิง่าว "หากทหารของแคว้นเรามียาแบบี้ยามหมดแ จะต้องรักษาชีวิตไว้ได้แน่"
"น่าเีดายที่ของสิ่งี้ไม่อาจผลิตได้ใปริมาณา ดังั้ท่านอย่าคิดไปเลย" ถังชิงหรูดับาฝันอันไร้เดียงสาของชายหนุ่มจนหมดสิ้น
อย่าว่าแต่สมุนไพรของดาวดวงี้จะไม่ให้ผลลัพธ์่าที่จินตนาาเลย แม้ว่าจะเป็นยาที่ดีทีุ่บนดาวของพวกเขาก็ไม่มีทางสกัดเอาส่วนที่มีปะโยชน์มาได้
"โลงใบี้มีไกจริงๆ ด้วย" อิงฉี่าว่าหงุดหงิด "ทำร้ายอวี้ซูของข้าจนได้รับาเจ็บ หากไม่ใช่สิ่งของของบรรพบุรุษ ข้าคงทำลายทิ้งไปแ้" พ
"อวี้ซู ี้ข้าไม่มีล่วมยา ไม่้าดึงเกาทัณฑ์จากเอวของท่าน" ถังชิงหรู่าว "มีแต่ต้องไปถึงจะรักษาอาาาเจ็บให้ท่านได้" ถังอวี้ซูย่อมเข้าใจเุผล ก็เ่ปาก่าอ่อนโยน "ได้"
"ข้าจะเร่งทำเวลา" ถังชิงหรูตรวจสอบไกภายใโลงศพ
โลงใบี้แบบมา่าแยบยล ภายแลูงามวิจิตร ผู้สร้างมันึ้มาจะต้องเป็นระดับปรมาจารย์ และจะต้องเป็นเดียวกันกับที่แบบไกั้หมด
ด้วยลวดลายและวัสดุอันวิจิตรปะณีต บรรพบุรุษของเผ่าอิงกูผู้ี้จะต้องเปี่ยมไปด้วยาสามารถ เผ่าอิงกูใยามั้คงจะแข็งแกร่งาทีเดียว
"เอ๋?" ถังชิงหรูมองอักษรที่อยู่บนโลง่พึมพำมา "ท่านเป็นชาวโลกหรอกหรือ"
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??