เรื่อง ทะลุมิติไปเป็นหมอหญิงยอดอัจฉริยะ [แปลจบแล้ว]
ัออกมาจากสุสาน ถังชิงหรูก็เหม่อลอยเหืนิญญาไม่อยู่กับเนื้อกับั การได้พบกับมารดาในความทรงจำอีกครั้งทำให้นางมีความสุขมาก แต่ขณะเดียวกันก็สิ้นหวัง่าที่สุด เาะเป็นการพบเมื่ออีกฝ่ายจากไปแล้ว นางขบคิดอยู่ว่าสมัยศตวรรษที่สามสิบเอ็ด มารดาหายัไปตอนที่ตนเองอายุเพียงไม่กี่ขวบ ต่อมานางจึงต้องใช้ชีวิตอยู่คนเดียวมายี่สิบ่าปี แต่มารดาับข้ามภพมายังเผ่าอิงกูเมื่อร้อยปี่ ก็หมายความว่าพวกนางน่าจะพบหลุมมฤตยูคนละที่ จึงข้ามภพมาอยู่ในยุคสมัยที่ต่างกัน
เพล้ง! อิงฉีเ้าสะดุด ล้มคะมำไปด้าน้า แจกันทรงสูงในืตงพื้นแตะเอียด
ถังอวี้ซูถูกเกาทัณฑ์ยิงที่เอว เมื่อครู่จึงคว้าอิงฉีไม่ทัน ยามี้เห็นนางห้ม ก็ผลุนผลันเข้าไปประคอง แต่ับพบว่าร่างกายตนเองอ่อนแอยิ่งนัก
อิงฉียังปวดใเรื่องแจกันอยู่ พอเห็นถังอวี้ซู้าขาวซีดก็ไม่ห่วงเรื่องอื่นอีกต่อไป นางรีบเข้ามาประคองเขาึ้ พลางหันมาถามกับถังชิงหรู "ชิงหรู เ้ารีบหาที่ัษาแผลให้อวี้ซูเ็ๆ เ้าเิ เ้าดู้าเาิ แทบไม่มีสีเลือยู่แล้ว"
ถังชิงหรูมองเทวรูปกวนอิมอยู่ไๆ ที่นั่นคือที่ตั้งศพมารดานาง บัดี้แจกันแตกไปแล้ว แม้ว่านางอยากจะพบมารดาอีกครั้งก็เป็นไปไม่ได้แล้ว หรือนี่จะเป็นลิขิต์ ์ให้พวกนางแม่ลูกได้พบกัน เมื่อพบกันแล้ว์ก็ปิดทางถอยพวกเขา
"พวกเราับเผ่าอิงกูกันเถอะ" ถังชิงหรู่าวเสียงเรียบ "อวี้ซู เ้าแข็งใอีก่ ตอนี้ไม่มีโอสถ ่เกาทัณฑ์ที่เอวเ้าก็จะส่งเดชมิได้ การเกาทัณฑ์โดยไม่มีโอสถเช่นี้เป็นอันตราย่ายิ่ง"
"ข้าเข้าใ" ถังอวี้ซูเ่ด้วยความเกรงใ "รบกวนแม่นางชิงหรูแล้ว"
พอับมาึเผ่าอิงกู ถังชิงหรูก็ัษาาแผลให้ถังอวี้ซู ยามนางจัดการเสร็จเรียบร้อย เฉินิกำลังจูงอาชาพวกเขาคนไปเดินเล่น อาชาัั้ชอบต้นหญ้าในทุ่งเขียวขจีผืนี้เป็นที่สุด ยามับจวนก็กินแต่อาหารสัตว์ที่ถังชิงหรูใช้สมุนไพรเป็น่ผสม
ถังชิงหรูเดินออกมาจากกระโจม เห็นเฉินิมาแต่ไ ขณะกำลังคิดจะเรียก ก็เห็นเงาร่างสีดำคนผู้ึ่ปรากฏบนเนินเขาไม่ไนัก คนผู้ั้นั่งอยู่บนัอาชา มองมาทางพวกเขา แววตาเย็นชาไร้ความรู้สึก เขาสะบัดแส้ในื ควบอาชามุ่ง้ามายังกระโจมัี้
ถังชิงหรูเห็นเช่นั้ ก็รีบวิ่งเข้าหาเฉินิ ชายหนุ่มเห็นหญิงสาววิ่งเข้ามาหา ใบ้าหล่อเหลาก็ทอยิ้ม้า รังสีอันตรายที่พุ่งเข้ามาจากด้านั ทำให้เขาพลิ้วกายหลบคนชุดดำผู้ั้่ารวดเ็ คนผู้ั้จึงตวัดกระบี่เข้าหาถังชิงหรู
"บังอาจ!" เฉินิี่ตา ทะยานเข้าหาบุรุษผู้ั้่าโกรธเกรี้ยว เข้าขวาง้าถังชิงหรูหมายรับกระบี่แทนนาง
ฉึบ! กระบี่เสียบเข้าที่อกเฉินิ
"เปิดระบบป้องกันั..." ถังชิงหรูพูดในใ
"ครับ" เสี่ยวอีตอบรับ
ถังชิงหรูกวัดแกว่งกระบี่เข้าหาคนชุดดำ ชายผู้ั้รู้สึกได้ึพลังก้าแกร่ง ขณะคิดจะเบี่ยงกายหลบ ับไม่อาจหลบพ้น เขาถูกซัดกระเด็นลอยไปไ่ตงมาจากที่สูง ้าอกเจ็บ้า ลุกไม่ึ้นอนอยู่ตรงั้เป็นเวลานาน
"เ้าเป็นใคร" ถังชิงหรูประคองเฉินิ ่ตวาดถามเสียงเข้ม "บังอาจลอบสังหารชิ่งอ๋อง ไปเอาความ้ามาจากไหน ใครเป็นส่งเ้ามา"
อิงฉีได้ยินเสียงก็วิ่งออกมา พอเห็นคนชุดดำ สี้าก็เปลี่ยนเป็นบึ้งตึง เ่ด้วยน้ำเสียงเยียบเย็น "เ้ามาที่นี่ทำไม เห็นคนเผ่าอิงกูเรายังไม่ตายเลยรู้สึกยอมไม่ได้ใช่หรือไม่ ตอนี้คิดจะมาฆ่าล้างชนเผ่าเราล่ะสิ"
ชายชุดดำเงย้าึ้ มองอิงฉีด้วยความโกรธแค้น "เผ่าอิงกูเ้าไม่สมควรตายหรือไง ไม่เข้าใจริงๆ ว่าทำไมศิษย์พี่ึต้องสืเข้ามายุ่งให้ยาพิษกับพวกเ้า อีกไม่กี่วันข้าจะได้เก็บศพพวกเ้าทั้งเผ่าอยู่แล้วแท้ๆ แต่ับได้ยินข่าวว่าพวกเ้ารพ้นจากเงื้อมืมัจจุราชมาได้"
"พวกเราเคยักัน แม้สุดท้ายมิอาจร่วมทาง ่าน้อยก็เคยมีความทรงจำที่งดงามร่วมกัน เุใดเ้าึโหดเหี้ยมอำมหิตเช่นี้" แววตาอิงฉีเต็มไปด้วยความรวด้า กับบุรุษตรง้า นางเคยั แต่ที่มีมาก่าคือความเียดชัง เมื่อเทียบกับชีวิตคนทั้งเผ่า ความันางกับบุรุษผู้ี้ได้แปรเปลี่ยนเป็นไม่มีค่าพอให้เ่ึ นับจากบัดี้เป็นต้นไป นางจะไม่ัเขาอีก จะมีแต่ความชิงชังและหมางเมินให้เท่าั้
"แต่ไรมาไม่เคยมีใครทำแบบี้กับข้า เมื่อไม่อาจอยู่ร่วมกัน ก็ไม่ควรมายั่วยวนข้า ข้าไม่มีทางปล่อยพวกเ้าไปแบบี้ พวกเ้าแก้พิษได้คราึ่ แต่ไม่อาจโชคดีไปได้ทุกครั้ง ใต้หล้าี้ผู้ที่สร้างพิษได้หาได้มีแค่ศิษย์พี่ข้าเพียงผู้เดียว ข้ามีวิธีทำให้พวกเ้าอยู่ไม่สู้ตายอีกเยอะ"
"เ้า้า!" อิงฉีถลึงตาใส่ชายหนุ่ม "ต้องให้ทำ่าไรเ้าึจะยอมปล่อยคนเผ่าข้าไป"
"หย่ากับเขาซะ แล้วแต่งงานกับข้า ไม่ต้องไปเป็นหัว้าเผ่าผายลมอะไรนี่หรอก แค่ติดตามข้าก็พอ" ชายผู้ั้มองนาง่ายโสโอหัง "แล้วข้าก็จะให้อภัยเ้า"
ถังชิงหรูพันแผลให้เฉินิอยู่ ได้ยินวาจาบุรุษผู้ั้ก็พูดกับอิงฉี "คนเผ่าเ้าไม่มีความผิด คนผู้ี้โหดเหี้ยมผิดมนุษย์ หาใช่บุรุษที่ดีพอสำหรับเ้า"
"เ้าเป็นใคร เรื่องพวกเราต้องให้เ้าสปากเข้ามายุ่งด้วยหรือ" ชายผู้ั้ตวาดใส่่ารุนแรง "หากพูดมากอีกคำ ข้าจะวางยาพิษให้เ้าเป็นใบ้เสีย"
"ยังคิดจะใช้พิษศิษย์พี่เ้าอีกน่ะหรือ" ถังชิงหรูประคองเฉินิึ้มา เคราะห์ดีที่แผลไม่ลึก มิเช่นั้นางก็ไม่รู้จะชดใช้ความเสียหายี้่าไร นางพิจารณาบุรุษตรง้าตั้งแต่หัวจรดเ้า ่่าวต่อ "เ้าไม่คิดบ้างเล่า ้าตาเ้าหล่อเหลา่าถังอวี้ซู แต่ทำไมอิงฉีับเลือกเขาแทนที่จะเป็นเ้า เคยใคร่ครวญึสาเุบ้างหรือไม่"!
"แน่นอนว่าเาะคนในเผ่าพวกเขาไม่ยอมให้พวกเราอยู่ด้วยกัน เขาคงเป็นคนที่เผ่าอิงกูหามาส่งเดช ึ่าไรนางก็หนีไม่พ้นอยู่แล้ว" ชายผู้ั้เชื่อมั่นว่าความรู้สึกอิงฉีที่มีต่อเขายังไม่เปลี่ยนแปลงไป ที่ต้องแต่งงานเาะถูกคนในเผ่าบีบบังคับ ัั้ เขาึได้ชิงชังคนในเผ่าอิงกูขนาดี้
"เพ้อเจ้อ ข้าัถังอวี้ซู ยอมแต่งงานมีลูกให้เขา และจะอยู่ด้วยกันไปจนแก่เฒ่า" อิงฉีดับฝันเขา่าไม่เหลือเยื่อใย
"พวกเ้าค่อยพูดค่อยจากันเถอะ" ถังชิงหรูหันไปพูดกับอิงฉี "อย่าให้เรื่องแบบี้เิึ้อีก ึ่าไรคนมากมายก็ต้องถูกทำ้าเาะพวกเ้า แม้ว่าระหว่างเ้ากับเขาจะยังมีความรู้สึกดีต่อกันก็ไม่อาจอยู่ร่วมกันได้อีกแล้ว อีก่า ข้าเชื่อว่าคุณชายผู้ี้แค่คิดไม่ตก มิึขั้นคุยตงกันไม่ได้"
อิงฉีไม่รู้สึกอะไรกับคนผู้ี้แล้วจริงๆ แม้ว่าจะเคยรู้สึก แต่ความทรงจำที่งดงามเหล่าั้ถูกทำลายไปจนหมดสิ้นแล้ว แต่คำพูดถังชิงหรูก็มีเุผล นางไม่อาจให้เรื่องอันใดก็แล้วแต่เิึ้อีก เาะความัพวกเขาคนทำให้ผู้บริสุทธิ์ต้องถูกทำ้า เรื่องี้จำเป็นต้องมีุสิ้นสุด ไม่อาจยืดเยื้ออีกต่อไป
ถังชิงหรูประคองเฉินิเข้าไปในกระโจม แม้ว่าาแผลจะพันเสร็จเรียบร้อย แต่เขาเพิ่งาเจ็บ อย่าให้าแผลกระทบกระเทือนเป็นดีที่สุด
ในกระโจม ถังชิงหรูนั่งดื่มชากับเฉินิ ถังอวี้ซูาเจ็บสาหัส จึงหลับไปแล้ว
พวกเขาได้ยินคนด้านนอกขี่ม้าไปจากตรงั้แล้ว ทั้งต่างสบตากัน ในที่สุดก็ตัดสินใับเืงชิ่ง
...
หุบเขาิญญา เืงชิ่ง
ถังชิงหรูถือล่วมยา มองความงดงามขุนเขาแม่น้ำเื้้า สูดหายใเอาอากาศบริสุทธิ์เข้าป รู้สึกปลโปร่งทั้งร่างกายและจิตใ
ทว่าสิ่งสำคัญข้อแคืออย่าไปสนใมดงูหนูแมลงตามพื้นเหล่าั้
อสรพิษมากมายที่คลานอยู่ตามพื้น เห็นคนมาต่างก็กระโจนเข้าใส่ แต่พอไปึเ้านาง ได้ิ่นที่กำจายออกมาจากกาย แต่ละัต่างหนีกระเจิง
ถ้าไม่มีเม็ดเด็ดพรายอยู่บ้าง เมื่อ่ยามต้องเดินทางไปยังดาวต่างๆ รวมึป่าดงดิบเหล่าั้ นางจะเอาชีวิตรมาได้่าไร ด้าน้ามีกระท่อมไม้ไผ่น้อยัึ่ ด้านนอกปลูกดอกไม้นานาชิแน่นขนัดไปหมด ยามี้มวลผกาผลิบานกำลังงดงาม แต่สายตานางับเห็นเป็นคมเขี้ยวสัตว์้าที่กำลังอ้าปากรอเหยื่อเช่นนางเข้าไปข้างใน
ดอกไม้พิษ หญ้าพิษ ูิ รวมึแมลงพิษทุกชิ แม้แต่ในน้ำที่นี่ก็ยังมีไอพิษ ดอกไม้ใบหญ้าทุกต้นล้วนเป็นพืชพิษ คนธรรมดาแค่ย่างเข้ามาก็คงจะายเป็นโครงกระู มิน่าเล่าผู้อื่นึเรียกขานที่นี่ว่าเป็นหุบเขาิญญา
"ใต้เ้าหมอพิษ ข้ามาแล้ว" ถังชิงหรูตะโกนเรียกจากด้านนอก "สามวันี้ค่อนข้างยุ่ง ัั้ึเพิ่งมาเวลาี้ ท่านคงไม่ถือโทษโกรธเคืองข้าหรอกกระมัง"
เงาร่างึ่มาปรากฏเื้้าถังชิงหรู
การปรากฏกายเขาดุจลำแสงเพียงชั่วพริบตาก็มาึโดยที่ไม่มีใครรู้เห็น นางตกใจนขวัญหนีดีฝ่อ ชักสี้าต่อว่าต่อขาน่าไม่สบอารมณ์ "ท่านเป็นผีหรือไง ข้าแทบหัวใวายตายเาะท่านอยู่แล้ว"
หลีซูมองถังชิงหรู่าเพ่งพินิจตั้งแต่หัวจรดเ้า ทำจมูกฟุดฟิด สูดิ่นที่มาจากกายนาง
"นี่คือเครื่องหอมอันใด ึสามารถขับไล่แมลงพิษข้าได้" หลีซูเ่ถามเสียงเข้ม
ถังชิงหรูลูบพวงแก้ม เ่่าไม่นำพา "หากไม่มีเม็ดเด็ดพรายอยู่บ้าง ข้าจะ้าตงการค้ากับท่านหรือ ยามี้คงพอจะเชื่อข้าึ้มาบ้างแล้วกระมัง"
"พูดตอนี้ยังเ็เกินไป" หลีซูแค่นเสียงเยาะ "มานี่..."
"ศิษย์น้องท่านมาปรากฏัอีกแล้ว" ถังชิงหรูตามัหลีซูไป่าเร่งร้อน "เป็นท่านที่ตามเขาับมากระมัง"
"ข้าไม่ว่างขนาดั้" หลีซูคิ้วขมวด แววตาเต็มไปด้วยการเหยียดหยัน
"แต่พอเขาับมาก็ไปก่อเรื่องที่เผ่าอิงกู มิหนำซ้ำยังขู่ว่าจะวางยาพิษ" ถังชิงหรูตามัเขาเข้าไปในห้อง
ทันทีที่เข้าไปด้านใน ก็เห็นหลีซูหันัให้แล้วถเสื้อออกเผยให้เห็นกายแกร่งท่อนบน่าชัดเจน วาจาที่ยัง่าวไม่จึงหยุดไว้แต่เพียงเท่าั้ ตาจดจ้องบนแผ่นัเขาไม่กะพริบ ดวงเนตรฉายแววตะลึงพรึงเพริด
"เ้าทำอันใด" ถังชิงหรูถลึงตาใส่ แต่ับไม่มีทีท่าหลบเลี่ยง
ใช่ว่านางมิเคยเห็นร่างกายผู้อื่น แต่บุรุษผู้ี้รูปร่างน่ามองยิ่ง นางก็เลยมองเพลินไป่
หลีซูไม่รู้ว่ามีแม่หมาป่าจดจ้องตาเป็นมันอยู่ด้านั เขาถเสื้อเผยให้เห็นร่างกายกำยำที่เต็มไปด้วย้ามเนื้อ พลางเ่ว่า "เ้าต้องตรวจสอบมิใช่หรือ เช่นั้ก็ตรวจให้ละเอียด่"
"ไม่ต้องละเอียดขนาดี้ก็ได้ แค่ตรวจสอบพิษ มิใช่ตรวจสอบาแผลสัก่" ถังชิงหรูทำปากขมุบขมิบพูดกับัเอง
หลีซูยืนอยู่ตรงั้ มองถังชิงหรูเดินเข้ามา
เขา้าตาคมสันหล่อเหลา ระคนไปด้วยิ่นอายชั่ว้า ดวงตาจดจ้องฝ่ายตรงข้าม พาให้ใเ้แรงในตอนแ ต่อมาึคุกคามให้อีกฝ่ายรู้สึกหวาดผวาพ
ถังชิงหรูไม่ัวคนผู้ี้ ย่อมไร้ความหวาดหวั่นพรั่นพรึง นางมอง้ามเนื้อเขาพลางทใ "แข็งแกร่งยิ่ง"
"เ้ามาจับอะไรส่งเดช" หลีซูถลึงตาใส่นาง คว้าืซุกซนนางไว้ "หากยังลูบคลำมั่วซั่ว ข้าจะหักืเ้าซะ"
"ข้าแค่สำรวจดูว่าร่างกายท่านมีปัญหาหรือเป่า พิษท่าน้าแรงขนาดี้ ไม่แน่ว่าอาจมีผลกระทบึร่างกาย" ถังชิงหรูรั้งืับไป่าเป็นธรรมชาติ
"งั้นหรือ แล้วเ้ารู้สึ่าร่างกายข้ามีปัญหาหรือไม่" หลีซู่าว ดวงตาก็ทอประกายเยียบเย็น
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??