เรื่อง ทะลุมิติไปเป็นหมอหญิงยอดอัจฉริยะ [แปลจบแล้ว]
นิ้วมือถังชิงหรูสั่นระริก นางหัวเราะเบาๆ กลบเกลื่อน "ย่อมไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ท่านแ็แรงขนาดี้จะมีปัญหาได้อย่างไร ข้าแค่อยากตรวจสอบให้แน่ใจเ่าั้เ"
ถังชิงหรูลอบก่นด่าตนเในใจว่าไร้สาระสิ้นดี ่าหลันหลิงหน้าาหล่อเหลา เฉินหมิงก็เป็นหนุ่มเท่ ทำไมตนเถึงไม่รู้สึกตื่นเต้นกับพวกเขา หรือแค่เพราะผู้าี้ดูหล่อ้า รูป่าดี มีที่มาที่ไปลึกลับ่าค้นหาก็เลยนึกสนใจึ้มา แต่เธอไม่ต้องถึงกับเีกิริยาแบบี้ก็ได้
"ข้าขบคิดเกี่ยวกับพิษใน่ากายท่านมาตลอดหลายวัน ท่านถูกพิษสิบ่าชิใน่ากาย แต่ได้รับพิษตั้งแต่่หน้าี้มานานา นานจนแทรกซึมเข้ากระดูกและโลหิตหมดแล้ว หากคิดจะถอนพิษี้ก็ยากลำบากจริงๆ ข้าคงได้แต่ใช้วิธีเก่าแก่ที่สุดก็คือาแช่ตัวล้างพิษขจัดพิษให้แก่ท่าน" ถังชิงหรูบอกกับหลีซู
หลีซูได้ยินคำกล่าวนางก็หัวเราะเยาะ เขาเชยคางนางึ้มา แสยะยิ้มมุมปากกล่าวว่า "หากวิธีแบบี้แก้พิษให้ข้าได้ คงไม่ต้องให้เจ้ามาถ่วงข้าให้เีเวลาอยู่นี่ เจ้ามีปัญญาแค่ี้เหรือ ถ้าหา่าใช่ก็ไสหัวไปซะ"
"ข้ายังไม่ได้ลองเลย ท่านรู้ได้อย่างไรว่าทำไม่ได้ เรื่องที่ท่านทำไม่สำเร็จ ไม่ได้หมายาว่าข้าจะทำไม่ได้เี่" ถังชิงหรูถลึงาใส่หลีซูพลางกล่าวเยาะหยัน
"วิธีากระจอกงอกง่อยพรรค์ี้ คุณาเยี่ยงข้าใช้จนไม่รู้จะใช้อย่างไรแล้ว หากเจ้ามาทำให้ข้าเีเวลา ข้าจะจัดาเจ้าซะ" หลีซูบีบคางนางอย่างแรง
ถังชิงหรูบุรุษตรงหน้า หน้าาหล่อเหลายิ่ง โดยเฉพาะท่าทางเย็นชาไร้หัวใจแบบี้ ดู้ายกับผู้บัญชาาใหญ่าพันธรัฐดวงดาวที่ตนเเคยรู้จักราวกับพิมพ์เดียวกัน เพียงแต่ผู้บัญชาากองทัพั้หาได้หล่อเหลาเหมือนผู้ี้ ถ้าเขาหล่อได้เ่าี้ ไม่แน่ว่าตนเอาจจะตอบตกลงตั้งแต่ที่เขามาามจีบแล้วก็ได้
"มิใช่ว่าท่านกำัหวาดกลัวอยู่กระมัง" ถังชิงหรูทำท่า้ายยิ้ม้ายไม่ยิ้มบุรุษตรงหน้า "เพราะเรื่องที่ข้าทำได้ แต่ท่านทำไม่ได้ ดังั้ก็เลยหวั่นเกรงในาสามารถข้า ท่านกลัวว่าหากข้ารักษาท่านหาย ก็เ่ากับมีวิชาพิษเหนือ่า ดังั้จึงไม่กล้าให้าร่วมมือ"
"พูดอะไรน่ะ" หลีซูจ้องาถังชิงหรู "เจ้าคิดว่าวิชาพิษข้าสู้เจ้าไม่ได้?"
"หรือว่ามิใช่ล่ะ" ถังชิงหรูตอบเีงเรียบ "ท่านมั่นใจในวิชาพิษตนเ พอได้ยินว่ามีสามารถแก้ทางพิษตนเได้ ก็เริ่มตื่นตระหนก ถึงมาามหาข้า อยากพิสูจน์าจริงว่าข้าสู้ท่านไม่ได้ ดังั้จึงทำข้อตกลงกับข้าเช่นี้ ทางึ่ท่านก็หวังว่าจะสามารถแก้พิษให้ตนเได้ แต่ีทางก็ไม่ยินดีให้ข้าถอนพิษออก ท่านุกีกับพืชและสัตว์มีพิษมาตั้งแต่เล็ก มีเพียงพวกมันที่ทำให้ท่านรู้สึกปลอดภัย หากไม่มีพิษเ่าั้แล้ว ท่านก็ไม่รู้จะใช้ีิอยู่ต่อไปอย่างไร"
"เพ้อเจ้อ" ดวงาหลีซูจมดิ่ง ปะกายเยียบเย็นผุดวาบในแววา "หากยังพล่ามส่งเดชีล่ะก็ ข้าจะฉีกปากเจ้าซะ"
"ข่มขู่ข้ามีปะโยชน์อันใด" ขณะกำัสนทนา ถังชิงหรูก็ลอบฝังเข็มทองบน่ากายเขาอย่างรวดเร็ว
หลีซูมิได้สังเกตถึงากระทำนาง ่าเขาจะรู้สึกตัว ตนเก็ขยับไม่ได้เีแล้ว
แต่ไรมาเรื่องแบบี้ไม่เคยเกิดึ้ หลายปีมาี้มีแต่เขาสังาผู้อื่น แต่ไม่เคยถูกใครควบคุมเช่นี้า่อน
"เจ้าคิดจะทำอันใด" หลีซูนางด้วยสายาเย็นชา "ปล่อยข้า"
ถังชิงหรูเขาอย่างไม่สบอารมณ์ กล่าวเรียบๆ "่ที่งานจะแล้วเสร็จ ข้าจะไม่ให้มันต้องหยุดชะงักลงกลางคัน นี่คือวิสัยข้า"
หลีซูลองยกมือึ้ ทว่าแม้แต่นิ้วมือยังขยับไม่ได้ ได้แต่ยืนถังชิงหรูวิ่งวุ่นไปมาอยู่ตรงั้ ้าที่สุดก็เลิกล้มาตั้งใจ!
ถังชิงหรูไปค้นหากระบุงสะพายัและมีดพร้ามาจากข้างห้อง ่ออกไปข้างเป็นเวลานาน
หลีซูยืนนิ่งเป็นท่อนไม้อยู่ตรงั้ เขาคิดจะใช้กำัภายในทลายจุดสกัด แต่ก็ไร้ปะโยชน์ ีอย่างที่เขาถูกถังชิงหรูตรึงไว้กับที่ก็หาใช่เพราะถูกสกัดลมปราณ
"เหนื่อยจัง" ่าถังชิงหรูจะจัดาทุกอย่างเรียบร้อย ท้องฟ้าก็เริ่มมืดแล้ว
ัจากเหน็ดเหนื่อยอยู่สองชั่วยาม นางก็กลับเข้ามาบนเขา้า ยามี้กระบุงบนัเต็มไปด้วยุนไพรหลากชิ
สีหน้าหลีซูเผยแววสับสนเมื่อเห็นหนุ่มน้อยหน้าามอมแมมมาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้า ไม่เพียงแต่หน้าาเลอะเทอะเปรอะเปื้อน ที่มือยังมีบาดแผลามาย ยิ่งไป่าั้เสื้อผ้าก็ขาดวิ่นไปหลายส่วน ที่แขนกับต้นขาขาดจนเป็นรูโหว่หลายจุด
"ที่นี่ไม่มีจร ดังั้ข้าไม่ได้ถูกใครทำ้ามาหรอก ข้าแค่ออกไปเดินวนมาึ่รอบ บนเขามีแต่ล้ำค่า มิเพียงแต่มีุนไพรามาย ยังมีป่าีเพียบ" ถังชิงหรูกล่าว "วันี้ข้าลงเขาไม่ได้แล้ว คงต้องกินข้าวที่นี่ ข้าผู้ี้เป็นช่างเลือก ุนไพรพิษในครัวท่านก็เก็บไว้ค่อยๆ กินเเถอะ แต่ข้ายังต้องาอาายาไส้เหมือนปรกติอยู่"
"พูดเพ้อเจ้อให้มันน้อย่ เจ้าคิดจะทำอันใดกับข้ากันแน่ ยังไม่รีบปล่อยข้าี" หลีซูรู้สึกหงุดหงิด
"ข้าก็บอกแล้วมิใช่หรือ พิษใน่ากายท่านมันผผสานเข้าด้วยกันมานานแล้ว าถอนพิษไม่ใช่เรื่องที่ทำกันได้ภายในึ่วันึ่คืน" ถังชิงหรูวางเรียบร้อยก็เข้าไปในครัว
ไม่ช้านางก็ย้ายถังไม้ พร้อมกับน้ำร้อนามายเข้ามา
หลีซูเห็นนางจัดเตรียมิ่ต่างๆ ในที่สุดก็รู้ว่าีฝ่ายคิดจะทำิ่ใด นางจะใช้เขาเป็นหนูลองยาด้วยาจับลงไปนึ่งในน้ำเื ให้พิษใน่ากายตนเระเหยออกมา แต่าจริง หากมันง่ายดายขนาดี้ เขาคงแก้พิษ้าใน่ากายตนเได้นานแล้ว เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญ้าพิษึ้ชื่อว่าเป็นปรมาจารย์พิษอันดับึ่แห่งใต้หล้า หากตนเยังแก้ไม่ได้ อื่นๆ ยิ่งไม่มีทาง ดังั้จึงไม่เคยเชื่อว่าผู้ี้จะทำได้
"นี่..." หลีซูเบิกาแทบถลน ยามเห็นถังชิงหรูดึงสายรัดเอว แล้วถอดเสื้อผ้าเขาออก ัจากั้ก็จับเขาใส่ลงไปในน้ำ
ถังชิงหรูทำทุกั้เ่าั้จนเสร็จโดยที่ใบหน้าไม่เปลี่ยนสี นางนึกถึงยามที่ตนเลงมือทำในิ่ที่ไม่ควรกับเฉินหมิงั้ ในใจรู้สึกขัดเขินแทบแย่ แต่วันี้มาถอดเสื้อผ้าบุรุษผู้ี้ ิ่ที่ควรและไม่ควรล้วนเห็นจนหมด แต่กลับไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจใดๆ นางรู้สึกชอบกลกับตรรกะาคิดตนเยิ่งนัก แค่เพราะบุรุษผู้ี้รูป่าดีกระั้หรือ?
ที่จริงส่วนสำคัญที่สุดนางก็ไม่ได้ดู ซ้ำยังเหลือกางเกงให้เขาีตัวึ่ อย่างไรเี... นางก็ไม่ถือว่าเป็นจิตวิปริตกระมัง?
พอเข้าไปนั่งอยู่ในน้ำ าทรงจำอันหวาดกลัวเ่าั้ก็ท่วมท้นเข้ามาในอง นัยน์าเขาอาบย้อมไปด้วยสีโลหิต ทำให้ดวงหน้าหล่อเหลาแลดูดุดัน้ากาจ แต่เพียงไม่นาน เ้เลือดแดงในนัยน์าเ่าั้ก็จางหายไป เขาน้ำในถังตรงหน้าด้วยสีหน้าางแง ยามสัมผัสกับาเย็นสบายหัวใจก็เต็มไปด้วยางุนงงสงสัย
"เย็นสบายาใช่หรือไม่ ข้าก่อไฟ้าล่าง มันจะค่อยๆ ร้อนึ้ทีละน้อย แต่ท่านนั่งชันเข่าอยู่ในั้ จากไม่ถูกลวก แต่กลับเย็นสบาย ต่อให้นั่งอยู่ในั้เป็นวันๆ ท่านก็ไม่รู้สึกทรมาน ้าึ่เป็นน้ำแ็ ้าึ่เป็นไฟ ึ่เย็นึ่ร้อน ทำให้่ากายท่านอยู่ในสภาวะเหมือนถูกฉีกทึ้ง พิษใน่ากายเ่าั้ก็จะถูกขจัดออกมาในเวลาเดียวกัน แน่นอนว่านี่เป็นเพียงั้แรก ต่อไปก็จะมีสูตรอื่นามมาีอย่างแน่นอน" ถังชิงหรูกล่าวเีงเรียบ
แนวคิดนางทำให้หลีซูเกิดาสับสน ด้วยารู้้าุนไพรเขา ย่อมทราบแน่ชัดว่านางใชุ้นไพรทั้งหมดสิบเจ็ดชิ และหกชิในั้มีฤทธิ์ต้านกันเ ไม่ควรใช้ร่วมกัน ทว่าเจ้าหนุ่มนี่ไม่เพียงแต่นำมาใช้ ยังมีวิธีทำให้เกิดผลลัพธ์ที่แตกต่าง ยังไม่ต้องบอ่าเขาจะแก้พิษให้ตนเได้หรือไม่ อย่างน้อยวิชาแพทย์ผู้ี้ก็ไม่ธรรมดา
ิ่ที่เขาเพียรศึกษามาโดยตลอดล้วนเพื่อาสังา แม้จะบอ่าสามารถถอนพิษได้ แต่เมื่อเทียบกับาช่วยีิ เขากลับถนัดฆ่าา่า ดูท่าใน้าาถอนพิษ เจ้าหนุ่มี้จะเก่งกล้า่าตนเ
หรือว่าตนเจะฝากาหวังเรื่องาถอนพิษใน่ากายไว้กับเจ้าหนุ่มี้ได้จริงๆ หลายปีมาแล้วที่ต้องใช้ีิอย่างตัวปะหา ไม่นึกไม่ฝันา่อนว่าจะได้กลับมาเป็นปรกติ
"ท่านคิดอะไรอยู่" ถังชิงหรูตบๆ ไหล่หลีซู "ข้าถามว่าท่านรู้สึกอย่างไรบ้าง ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า"
"ไม่มี" หลีซูเอ่ยด้วยสีหน้าเฉยชาพ
"เช่นั้ข้าจะเริ่มโคจรพัให้กับท่านล่ะนะ" ถังชิงหรูวางมือทาบบนแผ่นัาหนุ่ม
นางไม่รู้วรุ์ ไม่เป็นกำัภายใน โคจรพัที่ว่าแท้จริงแล้วเป็นาใช้าสามารถเสี่ยวอีในาขจัดพิษ แม้ว่าจะสามารถถอนพิษได้แค่เพียงผิวเผิน แต่ก็ช่วยผ่อนปรนสถานาณ์ได้
ยามฝ่ามือนุ่มนวลทาบลงมาบนแผ่นั หลีซูตัวแ็เกร็ง เขารู้สึกได้ถึงาอุ่นร้อนฝ่ามือที่ปะทับลงมาบนผิวกายตนเ ชั่วยามั้หัวใจก็เต้นแรงึ้เรื่อยๆ ลมหายใจเริ่มถี่กระชั้น
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??