เรื่อง ทะลุมิติไปเป็นหมอหญิงยอดอัจฉริยะ [แปลจบแล้ว]
วันต่อมา ถังชิงหรูตื่นนอนุขึ้นมานั่งบนพื้น มองไปยังบุรุษที่กำลังหลับสบายด้วยความหงุดหงิด แทบอยากจะใช้เท้าบดขยี้ไปบนใบ้าหล่อเหลาดวงนั้น
เป็นผู้ชายประสาอะไร นางเป็นแขก ทั้งยังเป็นหมอที่มาช่วยรักษาให้ เขายังแล้งน้ำใจจะให้นางนอนพื้น ไม่ว่านางจะทักท้วง่าไรก็ไร้ผล เขาึกับว่าหากไม่พอใจก็ไปนอนข้างนอก ่าไรเีหมาป่าและเสือดาวเหล่านั้นก็เหงาหงอยมาา พวกมันคงจะมีความสุขมากหากมีเหยื่อาใหม่ให้พวกมันไล่ล่า
นางค่อยๆ ย่องเ้าไปใกล้ชายหนุ่ม พลางยื่นืออกไป ะที่ืนางกำลังจะบีบที่ลำคอเขา ืข้างึ่ก็พุ่งเ้ามาคว้าแขนนางก่อนดึงเ้าไปข้างใ ร่างนางกลิ้งไปบนเตียง ผู้นั้นใช้เท้าทั้งข้างหนีบขานางไว้จนขยับไม่ได้
ถังชิงหรูถลึงาใส่บุรุษตรง้า ก่อนตวาด่าหัวเี "ปล่อยนะ"
"เมื่อครู่เ้าคิดสังหารข้า?" หลีซูจ้องนางด้วยแววาเยียบเย็น "ใครให้ความกล้ากับเ้ากันฮึ"
"ูทำ้าจนประสาทหลอนไปแล้วหรือไร นี่คือบ้านท่าน ข้าจะสังหารท่านไปทำไม" ถังชิงหรู่า่าไม่สบอารมณ์ "ข้าแค่อยากล้อเล่นกับท่านนิด่ นึกไม่ึว่าท่านจะไม่ขำ"
"ขอเตือนด้วยความหวังดี หากไม่อยากอายุสั้นก็อย่าเ้ามาใกล้ข้ายามที่ข้าหลับอยู่" หลีซูรั้งกรงเล็บัไป
ถังชิงหรูลูบใบ้าตนเองพลางขมวดคิ้วถามว่า "ท่านทำอันใดกับข้ากันเนี่ย ทำไมใบ้าข้าึแสบร้อนเยี่ยงี้เล่า"
"แค่พิษเ็น้อย เ้าเป็นหมอเทวดามิใ่หรือ คิดว่าคงพอจะรักษาเองได้" หลีซูมองนาง่าเหยียดหยัน "หากพิษเ็น้อยแค่ี้ยังรักษาไม่ได้ ข้าคงประเมินเ้าสูงไปจริงๆ "
ถังชิงหรูยกเท้าเตะ แต่หลีซูถอยหลบไปด้านหลังก่อนกระโดดลงจากเตียง
หลังกินข้าวเช้า ถังชิงหรูก็ไปจากกระท่อมไม้หลังน้อยหลีซู และลงจากหุบเขาวิญญาณัไปจวนชิ่งอ๋อง เมื่อมาึเชิงเขา เห็นมีรถม้าคันึ่จอดอยู่ าถีบังคับรถเ้ามา ่ากับถังชิงหรูว่า "แม่นาง ใที่สุดท่านก็มาเีที รีบไปูท่านอ๋องเถิดขอรับ"
"เฮ่อ..." ถังชิงหรูถอนหายใจ่าระอา
ทุกครั้งที่เห็นมีมารอ นางก็เดาออกว่า้เป็นลูกไม้เฉินหมิง
"เขาเป็นอะไรีล่ะ" ถังชิงหรูเอ่ยถาม่าอารมณ์ไม่ดี
"แม่นางไปูก็จะทราบเองขอรับ" าถีก้ม้าก้มาเชิญถังชิงหรูขึ้นรถ แล้วบังคับม้าตรงไปยังจวนชิ่งอ๋อง
ยามถังชิงหรูเห็นใบ้าที่บวมเป็นหัวหมูเฉินหมิงแล้วก็คิ้วขมวด "นี่ท่านไปโดนอะไรมา"
เฉินหมิงขึงาใส่ถังชิงหรู พลางแค่นเีงหึด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ "เ้ายังจะมาพูดี หากไม่เาะเ้า ข้าจะเปลี่ยนมาเป็น่าี้หรือ"
"เาะข้า?" ถังชิงหรูมองชายหนุ่มด้วยสี้างุนงง
นางเปิดล่วมยาแล้วค่อยๆ ใส่ยาให้เขา่าใจเย็น พลางเอ่ยถาม "ข้าไม่เห็นเ้าใจ ใบ้าท่านบาดเจ็บเกี่ยวข้องกับข้าตรงไหน"
"ทำไมจะไม่เกี่ยว?" เฉินหมิงมองค้อนาเขียว ประึ่กำลังว่าหากเ้าไม่ยอมรับเดี๋ยวน่าู
พ่อบ้านหลินซึ่งยืนอยู่ตรงนั้นหัวเราะเบาๆ ่าว่า "แม่นางติดอยู่บนเขาวิญญาณแห่งนั้นทั้งคืน ท่านอ๋องเราวิตกว่าแม่นางจะเป็นอันตา จึงคิดจะปีนเขาขึ้นไปยามดึกดื่น แต่ไม่นึกว่าแค่ไปึเชิงเขาก็ูฝูงผึ้งรุมต่อย ท่านอ๋องเจ็บจนทนไม่ไหวเลยจำเป็น้ัจวนก่อน"
"ท่านก็แปลกนัก ูผึ้งต่อยขนาดี้ ไยไม่ให้ท่านหมอมาูเล่า ใจวนชิ่งอ๋องมีข้าเป็นหมอเดียวหรือ่าไร ไม่ใ่ว่าเอะอะอะไรก็มาฝากความหวังไว้ที่ข้าหมด ท่านแค่มิอาจเ้าใกล้สตรี ใ่ว่าเ้าใกล้บุรุษไม่ได้เี่ เมื่อก่อนตอนข้ายังไม่มา ยามเจ็บไข้ท่านไม่มีมาูแลหรือ" ถังชิงหรูบ่นยับ "แล้วก็โชคดีแล้วที่ไม่ขึ้นเขา ฝูงผึ้งที่เชิงเขาน่ะเรื่องเ็ บนเขามีทั้งงูและแมงป่องพิษเต็มไปหมด หากท่านขึ้นเขายังจะรักษาชีวิตได้หรือ อย่าลืมว่าชีวิตท่านใครเป็นช่วยัมา"
พ่อบ้านหลินได้ยินว่าบนเขาเต็มไปด้วยอันตาึเพียงนั้นก็้าถอดสี ้ตีโพยตีพายอยู่ด้านข้าง "ท่านอ๋อง บรรพบุรุษน้อยบ่าว ต่อไปอย่าได้เอาแต่ใจเ่ี้ีนะขอรับ แม่นางถังหาใ่สตรีดาษดื่นทั่วไป มิูผู้ใดรังแกง่ายๆ หากมีข่มเหงนาง นางแค่โปรยผงพิษใส่ีฝ่ายก็ตอบโต้ไม่ได้แล้ว เมื่อคืนหากท่านขึ้นเขาแล้วูสัตว์มีพิษกัด พวกเราก็ยังามหาแม่นางถังไม่พบ แล้วจะทำ่าไรเล่า ึเวลาเกรงว่าประชาชนทั้งเืงชิ่งคง้ายามท่านไปด้วย"
เฉินหมิงนั่งลง ตวัดหางาไปที่พ่อบ้านพลางเอ่ยว่า "ท่านเนี่ยยิ่งแก่ก็ยิ่งพูดมาก เปิ่นหวางแล้วไงว่าแค่ไปเิเล่นเรื่อยเปื่อย มิได้ไปามหาสตรีผู้ี้เี่ ต่อไปเปิ่นหวางไม่ไปแถวนั้นีก็ได้"
"แหม... ไปเิเล่นเีไกลเชียวนะ" ถังชิงหรูไม่เปิดโปงความคิดเขา "เอาล่ะ ่ี้ก็อย่าไปสัมผัสส่งเดช ีวันก็จะดีขึ้นเอง"!
"ตั้งวันเชียว? เ้าจะให้ข้าอยู่กับใบ้าหัวสุกรแบบี้เนี่ยนะ" เฉินหมิงถลึงาใส่นาง "เ้าเป็นหมอเทวดาไม่ใ่หรือ ไฉนบาดแผลเ็น้อยแค่ี้ยังรักษาไม่ได้"
ถังชิงหรูได้ยินคำพูดที่ว่า เ้าเป็นหมอเทวดามิใ่หรือ มานับครั้งไม่ถ้วน ฟังจนหูแทบกลายเป็นรังไหมอยู่แล้ว นางเป็นหมอเทวดา หาใ่เทพยดา หมอเทวดา้เนรมิตได้ทุก่าเลยหรือไร เ้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า
"ไม่มีเรื่องอื่นแล้วใ่หรือไม่ หากไม่มีอะไรแล้ว ้าตัวัก่อน ูเคี่ยวกรำมาทั้งคืนจนไม่ได้หลับได้นอน" ถังชิงหรูุขึ้น นวดแขนที่ปวดเมื่อย "เหนื่อยจะายอยู่แล้ว พรุ่งี้ยัง้ไปหาเ้าหนุ่มนั่นี เขาช่างรู้จักทรมานผู้อื่นเีจริง"
เฉินหมิงรั้งแขนนางไว้ พลางหรี่าเอ่ยถามเีงเข้ม "พวกเ้าไปทำอะไรกันแน่"
ถังชิงหรูเลิกคิ้ว ตอบั่ายั่วโทสะ "ึ่ชายึ่หญิงใกระท่อมกลางป่าเขา ไร้ผู้บ้านใกล้เรือนเคียง ท่านว่าพวกเราจะทำสิ่งใดกันบ้างเล่า"
"ผู้หญิง่าเ้านี่มัน...." เฉินหมิงโมโหจนเจ็บ้าอก
ใบ้าที่เคยหล่อเหลายามี้บวมปูดจน้ายหัวสุกร ยิ่งมาทำท่าทุ ก็แลูน่าเวทนาจริงๆ
พ่อบ้านหลินทนมองต่อไปไม่ไหว เ้ามาพูดกับถังชิงหรู "แม่นางอย่าแกล้งท่านอ๋องีเลยขอรับ เพื่อามหาแม่นาง ท่านอ๋องไม่ได้นอนเลยทั้งคืน"
"้าบวมเีขนาดี้ย่อมนอนไม่หลับอยู่แล้ว เขาไม่ได้ทำเพื่อข้าหรอก หรือต่อให้ทำเพื่อข้าก็คงวิตกว่าหากข้าาย ต่อไปจะไม่มีผู้ใดรักษาโรคให้เขาีแล้ว" ถังชิงหรูจงใจแสดงว่าโมโหเฉินหมิง นางเก็บเครื่องืแพทย์แล้วหันไปพูดกับชายหนุ่ม "รักษาตัวให้ดี หากไม่อยากทำให้ผู้อื่นตกใจาย ่ี้ก็อย่าไปหาข้าที่โรงหมอเป็นอันขาด"
เฉินหมิงกำลังโกรธจนแน่นอก จึงเบือน้าหนี ไม่สนใจนางี
ถังชิงหรูรู้สึกโล่งหู่าที่ไม่เคยเป็นมาก่อน นางสะพายล่วมยาไปจากจวนอ๋อง
"ท่านอ๋อง..." พ่อบ้านเห็นเฉินหมิงุขึ้นเิไปที่ประตูใญ่ ก็รีบเ้าไปเกลี้ยกล่อมห้ามปราม "แม้ว่าท่านอ๋องจะคิดึแม่นางถัง ก็ไม่ควรรีบร้อน รักษาใบ้าให้หายก่อนค่อยไปเถิด หากไปใาี้ อาจทำให้ไข้แม่นางถังตื่นตระหนกได้"
เฉินหมิงกวาดามองไปด้วยสายาเยียบเย็น พลาง่าเีงเรียบ "ใครว่าข้าจะไปหานาง สตรีผู้นั้นเพิ่งออกไปเมื่อครู่ ข้าจะคิดึมากจน้ออกไปหาเดี๋ยวี้เลยรึ"
พ่อบ้านหลินรู้ว่าตัวเองเ้าใจผิดไป ก็ลูบพวงแก้ม่าเก้อกระดาก หัวเราะแหะๆ เอ่ย้อยาม "ท่านอ๋อง่าไดู้้ เ่นั้นท่านอ๋องจะไปที่ใดขอรับ"
"้าข้าเป็นแบบี้ย่อมออกไปข้างนอกไม่สะดวก ข้าคิดึเีวเสี่ยว อยากไปูมันสัก่ วันี้ท่าทางมันเป็น่าไรบ้าง" เฉินหมิงพูดพลางเิออกไปด้านนอก "่ก่อนมันก็ไม่สบาย เปิ่นหวางจึง้ขังมันไว้ ตอนี้คงดีขึ้นแล้วกระมัง"
เีวเสี่ยวเป็นหมาป่าตัวึ่เฉินหมิง เป็นสุนัขที่พระบิดาพระราชทานให้ตอนที่เขายังเด็ก บัดี้พระบิดาสวรรคตแล้ว มันจึงเป็นสิ่งเดียวที่เหลืออยู่ให้ระลึกึ
ีด้านึ่ ถังชิงหรูนั่งรถม้าจวนอ๋องัึบ้าน าึ เห็นประตูใญ่เปิดอยู่ ด้านใูรื้อค้นระเกะระกะ นางมองพิจารณาไปโดยรอบ่าหวาดระแวงก็พบร่องรอยการงัดแงะและรื้อค้นีหลายแห่ง
"จิ่นเอ๋อร์... หวนเอ๋อร์..." ถังชิงหรู้เรียกสาวใช้ทั้ง
หวนเอ๋อร์้ไห้าแดงก่ำเิออกมาจากให้อง พอเห็นถังชิงหรูก็รีบวิ่งเ้ามาคุกเข่าที่พื้นเอ่ยด้วยความร้อนใจ "แม่นาง หวนเอ๋อร์ผิดไปแล้ว"
ถังชิงหรูไม่อยู่แค่คืนเดียว ไม่นึกว่าเรือนดีๆ นางจะกลายเป็นเ่ี้ไปได้ พืชผักและสมุนไพรที่เพียรปลูกมาด้วยความยากลำบากูทำลายเีหายไปเจ็ดแปดส่วน
"เกิดอะไรขึ้นกันแน่ จวนพวกเราูโจรปล้นรึ" ถังชิงหรูมุ่นคิ้วขมวด
"เรียนแม่นาง บิดามารดาและพี่ชายจิ่นเอ๋อร์มาก่อความวุ่นวายที่นี่ ทำลายข้าวใจวนเราจนกลายเป็นแบบี้ พวกเขาเอาเงินตำลึงมา ว่าจะไถ่ตัวพี่จิ่นเอ๋อร์ัไป แม่นางไม่อยู่ บ่าวย่อมจะพูดคุยกับพวกเขาด้วยเุผล แต่พวกเขามิเพียงแต่พาไป ยังทำลายข้าวจนเป็น่าี้เ้าค่ะ"
ถังชิงหรูแววาเย็นเยียบ แค่นเีงเยาะ "ช่างเหิมเกริมไม่รู้จักเกรงกฎหมายไม่กลัวฟ้าิ ใครให้ความกล้ากับพวกเขามาก่อความวุ่นวายที่นี่ จิ่นเอ๋อร์เป็นสาวใช้ข้า ข้าไม่ยอมให้นางไปเี่า พวกเขายังจะชิงไปให้ได้งั้นหรือ ต่อให้เป็นเด็กและสตรีที่โง่เขลาเบาปัญญา ยังควรรู้จักขอบเขตบ้างึจะู้"
"พวกเขาเพิ่งไปไม่า พี่จิ่นเอ๋อร์ูพวกเขาผลักจนหกล้มศีรษะกระแทกก้อนหิน บ่าวคิดไว้ว่าหากแม่นางยังไม่ัมา จะไปเชิญท่านหมอมาูอาการเ้าค่ะ" หวนเอ๋อร์ปาดน้ำา พลางเอ่ยวาจา "ตอนี้แม่นางัมาแล้ว บ่าวไม่้ออกไปเชิญอื่นี แม่นางรีบไปูพี่จิ่นเอ๋อร์เถิดเ้าค่ะ"
ถังชิงหรูามหวนเอ๋อร์เ้าไปให้องพวกนาง ยามี้จิ่นเอ๋อร์นอนอยู่บนเตียง ศีรษะมีผ้าขาวพันอยู่ ูท่าทางอ่อนแอยิ่งนัก
ถังชิงหรูตรวจชีพจรให้ก่อน เมื่อพบว่าไม่้าแรง เพียงแต่เีเลือดมาก จึงูอ่อนแออยู่บ้าง ้บำรุงให้ดีีชั่วระยะเวลาึ่
"เ้าอยู่นีู่แลจิ่นเอ๋อร์ ข้าจะออกไปออกข้างนอก" ถังชิงหรู่าเีงเรียบ
"เ้าค่ะ" หวนเอ๋อร์รับคำ
"ถ้าเหล่านั้นมาก่อความวุ่นวายี ให้เหนี่ยวรั้งพวกเขาไว้ก่อน" ถังชิงหรู่าเีงเย็น "ข้าเห็นว่าพวกเขาเป็นใครอบครัวจิ่นเอ๋อร์ ึไม่อยากจะบีบให้ายกันไปข้าง ไม่นึกว่าพวกเขาจะไม่รู้จักูาม้าาเรือ เมื่อเป็นเ่ี้ ก็อย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจ"
หวนเอ๋อร์เห็นสี้าถังชิงหรูก็รู้สึกตระหนก่าไมู่ ปรกติถังชิงหรูเป็นอ่อนโยนกับผู้อื่นเสมอ มิเคยแสดงท่าทางเฉียบขาดเ่ี้มาก่อนพ
หลังจากนั้นครึ่งชั่วยาม ถังชิงหรูก็มายังศาลาว่าการท้องถิ่น พลางตีกลอง้ทุกข์้าประตู ตึงๆ ๆ หลังจากนั้นก็มีเ้า้าที่จากด้านใเิออกมา
เ้า้าที่ผู้นั้นเห็นถังชิงหรูแต่งกายเป็นสตรี ก็จำไม่ได้ว่านางคือหมอเทวดาที่กำลังโด่งั จึงขมวดคิ้วเอ่ยถาม "เ้ามีเรื่องอันใด"
"ใต้เท้าผู้ี้ มีมาพยายามมาชิงตัวสาวใช้ข้า ทั้งทำ้าสาวใช้ข้าจนได้รับบาดเจ็บีด้วย ข้าจะฟ้องเขา..." ถังชิงหรูหันัมามองเ้า้าที่ผู้นั้น พลาง่าเีงเรียบ
เ้า้าที่พอได้ยินว่าเป็นเรื่องเ็น้อยก็รู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้าง แต่พอเห็นป้ายคำสั่งใืถังชิงหรู จากสี้ารำคาญก็กลายเป็นตื่นตระหนกเจือไปด้วยความยำเกรงทันที
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??