เรื่อง ทะลุมิติไปเป็นหมอหญิงยอดอัจฉริยะ [แปลจบแล้ว]
หัตถ์ปีศาจเมิ่งหลิง?
แม้ไม่เคยได้ยินมา่ แต่ฟังจากชื่อแล้วก็ไม่น่าจะเป็ดีอันใด
ผู้ั้รูปโฉมหล่อเหลา เทียบได้กับน่าหลันหลันและเฉินหมิง แต่นัยน์าของเขาับดำมืด ทำให้ผู้ั้แลดูมืดมน แม้แต่รอยยิ้มยังสัมผัสได้ึรังสีสังหาร
"ชิ่งอ๋องไม่เคยแล้งน้ำใจกับข้า ข้าย่อมมิอาจเพิกเฉย ต่อให้ทำอะไรไม่ได้ ข้าก็ยังอยากไปดูว่าเขายังดีอยู่หรือไม่" ถังชิงหรูแววาจมดิ่ง "คุณชายหลี โปรดยื่นมือออกมา ข้าจะดูอาการของท่าน"
หลีซูมองหญิงสาวตรง้า สี้าของนางจริงจังยิ่ง แต่ับเย็นชาห่างเหินกับตนเอง ู็รู้ว่านี้นางอยากไปหาชิ่งอ๋องผู้ั้ใจจะขาด ่เรื่องอื่นล้วนมิได้อยู่ในหัวใจ ึเขาจะรั้งนางไว้ ก็รั้งได้แต่เพียงเปลือก
"ชิ! น่าเบื่อ" หลีซูหมุนัเิไปที่ประตู
ถังชิงหรูเห็นเช่นั้ก็รีบวิ่งไปร้องตะโกนเรียก "คุณชายหลี... ท่านทำอย่างนี้หมายาว่าอย่างไร ข้าก็ตงช่วยตรวจให้ท่านแล้วมิใช่หรือ"
"ข้าเองก็เป็หมอ ต้องให้เ้ามาตรวจด้วยรึ แค่หยอกเ้าเล่นเท่าั้เอง" หลีซู่าวเีงเรียบ "เ้าอยากไปพบเขาใช่หรือไม่ ข้าจะพาไป"
นัยน์าของถังชิงหรูผุดแววยินดี รีบวิ่งามไป แต่่ออกจากประตูก็หันาำชับกับจิ่นเอ๋อร์ "อยู่้าให้ดีๆ ่นี้เุการ์ไ่ อย่าออกไปข้างเ่า"
"เ้าค่ะ" จิ่นเอ๋อร์รับคำ
หลังจากั้ครึ่งชั่วยาม ถังชิงหรูมองประตูเมืองซึ่งอยู่ไออกไป จากั้ก็มองทิวเขาที่กว้างใหญ่เบื้อง้าพลางเ่ว่า "ที่แท้ป่าบนภูเขารกร้างแห่งั้ก็เชื่อมกับทิวเขาด้านโดยตรง ้าหลังั้ไม่มีอยู่อาศัยมาาแล้ว ที่จริงน่าจะไม่มีใครล่รู้าลับ แล้วท่านทราบได้อย่างไร"
หลีซูหลุบสายาเ่เีงเรียบ "มันเคยเป็ที่อยู่เดิมของข้า ข้าย่อมรู้"
ถังชิงหรูมองเขาด้วยสี้าประหลาดใจ "เมื่อเป็้าเดิมของท่าน แล้วไฉนึไม่ับไปอยู่เ่า ้าหลังนี้อยู่สบายดี ด้านในก็ตกแต่งอย่างงามวิจิตร แคู่็รู้ว่าเป็้าเศรษฐี ท่านยินดีไปหลบอยู่ในป่า แต่ับปล่อย้าที่ดีเยี่ยงั้ไว้เฉยๆ เีของแท้ๆ "
"หากเ้าชอบ ข้าจะซื้อให้" หลีซูปรายามองนางปราดหนึ่ง "หากเ้าไม่ัวว่าดึกดื่นจะมีผีมาเคาะประตูน่ะนะ"
ถังชิงหรูขำพรืด ่หยุดเ่ึเรื่องนี้
นับตั้งแต่ออกมาจนกระทั่งึเพลานี้ นางพบว่าบุรุษตรง้าไม่เพียงแค่้าาหล่อเหลา ยังเป็มีภูมิหลังในอดีต หลีซูทั้งมีาพิเและลึับขนาดนี้ จะเคยผ่านอะไรมาบ้างก็ไม่อาจรู้ได้
ในทีุ่ถังชิงหรูก็มาึหมู่้าสกุลหลี่ภายใต้การนำทางของหลีซู
พอมาึปากทางเข้าหมู่้า ก็เห็นสถานที่ที่แม้แต่ต้นหญ้าก็ยังอยู่ไม่ได้ ัรู้สึกสะเทือนใจอย่างบอกไมู่ หมู่้าที่เสื่อมโทรมไร้พลังชีวิตแบบนี้ตั้งอยู่ในเมืองชิ่งจริงหรือ จากที่นางสำรวจมาระยะหนึ่ง เมืองชิ่งนับได้ว่าเป็เมืองที่มั่งคั่ง ไม่เคยเิเุการณ์ลี้ภัยเพราะาแร้นแค้น แต่พอได้เห็นภาพตรง้า นางก็ต้องเปลี่ยนาคิดเีใหม่
แม้ว่าภายของเมืองชิ่งจะดูเจริญรุ่งเรืองแค่ไหน แต่ในพื้นที่ลับก็ซ่อนเร้นาอันโหดร้ายไร้มนุษยธรรมเอาไว้
"ไฉนในหมู่้าึได้ยากจนข้นแค้นเช่นนี้เ่า"ถังชิงหรูหันไปถามหลีซู
าจริงแล้วนางแค่ถามไปอย่างั้เอง ไม่คิดว่าเขาจะให้คำตอบแก่ตนเองได้
"โรคร้าย ภัยธรรมชาติ ภูมิประเทศไม่ดี ย่อมแร้นแค้นขัดสนเป็ธรรมดา" หลีซู่าวเีงเรียบ "เพราะมีโรคติดต่อ พวกเขาจึงมิอาจไปจากที่นี่ ด้วยเุนี้จึงต้องอยู่ในหมู่้าเล็กๆ แห่งนี้ไปาีามเิ แต่ก็เหมือนเคราะห์ซ้ำกรรมซัด พื้นดินทำการเกษตรไม่ค่อยได้ผล หากไม่เพราะยังพอปลูกพวกมันเทศได้อยู่บ้าง ป่านนี้พวกเขาคงอดายไปาแล้ว ที่เ้ากำลังามหาูส่งมาขังไว้ที่นี่ ีไม่กี่วันเขาก็จะหลอมรวมเข้ากับที่นี่อย่างสมบูรณ์ ต้องุข์ทรมานเผชิญกับโรคภัยและาหิวโหย รับรองได้ว่าต้องขวัญหนีดีฝ่อทีเดียว"
ถังชิงหรูมองบุรุษที่อยู่ด้านข้าง ยามที่เขาเ่ถ้อยคำเหล่านี้ท่าทางูระตือรือร้นเป็พิเ ไม่อาจรู้ได้ว่าเคยมีาเคียดแค้นชิงชังอันใดกับราชศ์มา่
"เขาูขังอยู่ที่นี่ คงมีคอยจับามองอยูุ่ฝีก้าวกระมัง" ถังชิงหรูมองสำรวจไปรอบด้าน แต่ับไม่พบอะไรสักอย่าง
"ตราบใดที่ฮ่องเต้ไม่มีราชโองการลงมา เขาก็ต้องรั้งอยู่ที่นี่" หลีซู่าวจบก็เิไปข้าง้า
ถังชิงหรูเิามเขาไปตลอดทาง เห็นเขาเข้าไปในหมู่้า ย่อมจะามไปติดๆ
ไม่เีทีที่หมู่้าสกุลหลี่ได้ชื่อว่าเป็หมู่้าแห่งโรคภัย ุครัวเรือนล้วนมีแต่เีงไอไม่หยุด ้าเรือนเหล่าั้ทรุดโทรม ควรเรียกว่าเป็กระท่อมเีากว่า แต่ก็ยังเห็นเรือนไม้หลังเล็กอยู่บ้าง ทว่าก็ผุพังจน้ายรังผึ้ง!
มีหญิงชราหนึ่งเิออกมาจาก้า ใบ้านางขาวซีด ขอบาดำ้ำ ยามเห็นถังชิงหรูกับหลีซูซึ่งเป็เิเข้ามา นางก็เบิกากว้างอย่างหวาดัว
จนกระทั่งพวกเขาเิไปไแล้ว หญิงชราผู้ั้ึร้องบอกใน้า "นี่าแก่ หมู่้าเรามีมาีแล้ว"
"ผีโชคร้ายจากที่ไหนูคุมัมาีล่ะ" เีงชายชราดังมาจากด้านใน
"ไม่ไดู้คุมัมา แต่เิมาเอง" หญิงชราตอบ "่นี้พินัก ไม่รู้ทำไมึมีผู้ามายมาเยี่ยมเยือนหมู่้าของเรา"
"ช่างเถอะ อย่างไรเีพวกเราก็ต้องรอาายอยู่ที่นี่ ถ้าอยากมีชีวิตยืนยาวไปีหลายวัน่ ก็อย่าไปยุ่งเรื่องของชาว้า" ชายชราเ่ด้วยารำคาญ
ด้าน้าเป็ลำธารเล็กๆ มีกระท่อมทรุดโทรมหลังเล็กตั้งอยู่ด้านข้าง ในพื้นที่แห้งแล้งกันดาร กระท่อมหลังั้จึงดูโดดเดี่ยวอ้างว้าง
ท้องนาที่อยู่ใ้เคียงล้วนเป็หญ้ารก พืชผลแห้งายไปาแล้ว ในสถานที่เสื่อมโทรมแบบนี้มีเีงไอของบุรุษหนึ่งมาจากใน้า
ถังชิงหรูคุ้นเคยกับเีงที่ได้ยินเป็อย่างดี ตั้งแต่ปากทางหมู่้าจนมาึที่นี่ เีงที่นางได้ยินาทีุ่ก็คือเีงไอแบบนี้ ชะรอยในหมู่้าอาจเป็โรคติดต่อ มิเช่นั้แต่ละ้าไม่น่าจะมีอาการแบบเดียวกันหมด จากนี้เฉินหมิงเพิ่งมาอยู่ได้ไม่าก็มีอาการแบบนี้แล้ว
ถังชิงหรูเิตรงไปที่เรือนหลังั้ นางหยุดอยู่้าประตูด้วยท่าทางลังเล ยังไม่เข้าไป
เฉินหมิงเป็ทะนงในศักดิ์ศรี นี้คงจะเป็่เวลาที่รันทดทีุ่ในชีวิตของเขาแล้ว ปรกติเขาชอบหาเรื่องโต้เถียงกับนางาทีุ่ ยามนี้หากเห็นตนเองแล้วก็คงไม่เบิกบานใจเท่าไร
ถังชิงหรูยืนหันรีหันขวาง้าประตูอยู่า ใจหนึ่งก็เป็ห่สุขภาพของเฉินหมิง ีใจก็เป็ห่เรื่อง้าาและศักดิ์ศรีของเขา าลำบากใจทั้งซ้ายและขวาทำให้นางไม่้าเข้าไป
หลีซูมองาเื่อนไหวของนางจากตำแหน่งที่ไม่ไนัก เขาเลือกที่จะสงวนวาจา ่หาที่นั่งแถวั้
ที่จริง่้านี้เขาเคยมาหมู่้าแห่งนี้ โรคที่ชาว้าเป็กันน่าสนใจยิ่งสำหรับเขา จึงมาตรวจสอบดูสองสามครั้งแล้ว แต่ก็ยังหาสาเุของโรคไม่ได้ จึงไม่พบหนทางรักษา
พอเห็นนางลังเลไม่ตัดสินใจเีทีก็นึกรำคาญ ะลุกึ้คิดจะเิเข้าไป ก็เห็นถังชิงหรูผลักประตูผุพังเข้าไปแล้ว
ปัง! มีเีงของหล่นดังมาจากด้านใน "ไสหัวไป"
ถังชิงหรูมองชามไม้ที่ตงมาบนพื้น หัวคิ้วย่นเข้าหากัน
ในห้องมีเฉินหมิงอยู่แค่เดียว ยามนี้เขานอนอยู่บนเตียง ป่วยจนลุกไม่ึ้
นางย่อัลงเก็บชามไม้บนพื้น ่เิตรงไปหาชายหนุ่มที่ไม่เก็บอารมณ์สักิ แล้วพูดกับเขาว่า "นิสัยเ้าอารมณ์ของท่านเมื่อไรจะแก้หายเีที แต่เห็นท่านฟาดงฟาดงาได้แบบนี้ ข้าก็วางใจ"
เฉินหมิงได้ยินเีงของถังชิงหรู ่ากายก็สั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้ ลั่นวาจาด้วยน้ำเีงแข็งกระด้าง "เ้าอย่าเข้ามา"
"ข้ามาึแล้ว ไยจะไม่เข้าไป ข้ายังจะตรวจอาการให้ท่านด้วย" ถังชิงหรูนั่งลงข้างเตียง คว้าข้อมือเขาไว้
"เสี่ยวอี เริ่มสแกน่ากาย" ถังชิงหรูเรียกในใจ
"ระบบกำลังทำการสแกน..." เีงของเสี่ยวอีลอยเข้ามาในสมองของถังชิงหรูประหนึ่งหุ่นยนต์ ระหว่างที่เสี่ยวีำลังสแกน่ากาย ถังชิงหรูก็สังเกตสี้าของชายหนุ่ม ภายใต้าขาวซีดยังมีรอย้ำแฝงอยู่เจือจาง ดูไม่ดีเลย ใบ้าที่เคยหล่อเหล่าขนาดั้ ูทรมานจนดูไม่เป็ผู้เป็ภายในระยะเวลาเพียงไม่กี่วัน
เฉินหมิงไม่อยากเผชิญ้ากับถังชิงหรู นี้เขารู้สึกอับอายยิ่งนัก ไม่รู้จะมอง้านางอย่างไร เขาเคยบอกว่าจะมอบชีวิตที่ดีทีุ่ให้แก่นาง ยังนึกว่าจะคุ้มครองนางได้ เคราะห์ดีที่นางยังไม่ตอบตง มิเช่นั้นี้คงต้องเดือดร้อนไปด้วยแล้ว
จิตใจของเฉินหมิงยามนี้อ่อนแอนัก เขารู้ว่าพระเชษฐาของตนเองยังเอาัไม่รอด แม้จะรู้ว่าเิอะไรึ้ บางครั้งก็ไม่อาจจัดการอะไรได้ บัดนี้ตนเองซึ่งเป็อ๋องผู้สูงศักดิ์ต้องูถ่อยให้ร้ายจนายเป็เช่นนี้ เขารู้ดีว่าพระเชษฐาซึ่งูควบคุมอยู่คงจะทั้งจนใจและเจ็บปวดรวดร้าวอย่างล้ำลึก
เขากำมือทั้งสองข้างไว้แน่น เ่ด้วยาคับแค้น "เ้ารู้หรือไม่ พระเชษฐาของข้าก็ูพวกเขากักบริเวณ เหล่าั้คิดจะบีบโอรสสวรรค์บัญชาการใต้หล้า"
ถังชิงหรูมองเฉินหมิงอย่างตกตะลึง
ในทีุ่ทางก็เข้าใจว่าเพราะเุใดเฉินหมิงึต้องพบกับอุปสรรคหนักหนาสาหัสเช่นนี้ ที่แท้เพราะว่าเฉินรุ่ยพ่ายแพ้ให้กับจิ้งจอกเฒ่าเ้าเล่ห์เหล่าั้ที่เมืองหล ดังั้จึงเดือดร้อนมาึน้องชายที่มีาสัมพันธ์แน่นแฟ้นกับเขาทีุ่ แต่อย่างน้อยก็ได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าเขาเป็กษัตริย์ยอดนักสู้ ไม่ปล่อยให้ผู้อื่นกดขี่ข่มเหงเอาฝ่ายเดียว
"พี่สะใภ้ตั้งครรภ์ได้สามเดือนแล้ว ได้ยินว่าูพวกเขาบีบบังคับให้แขวนคอปลงพระชนม์ ข้าเป็ห่พระเชษฐายิ่งนัก ไม่รู้ว่าพระองค์เป็อย่างไรบ้าง" เฉินหมิงเ่ด้วยารู้สึกฝาดเฝื่อน "ข้ามันไร้ประโยชน์ ช่วยพระเชษฐาไม่ได้ ช่วยแม้แต่ัเองก็ยังไม่ได้ข้ามันก็แค่หนอนสวะที่ไม่มีอะไรดีสักอย่าง"
ถังชิงหรูเห็นเฉินหมิงเอาแต่โทษัเอง ก็สะบัดฝ่ามือออกไปเต็มแ ตบ้าเขาดังเพียะ ทันใดั้รอยนิ้วมือทั้งห้าก็ไปปรากฏอยู่บนใบ้าของเฉินหมิง
ชายหนุ่มถลึงาใส่ถังชิงหรูด้วยแววาคม้า "ใครให้า้าแก่เ้ากันฮึ ึขนาดทำัไร้มารยาทกับเปิ่นหวาง เ้าเห็นเปิ่นหวางตกต่ำแล้วใช่หรือไม่ ึสบประมาทเปิ่นหวางเช่นนี้"
ถังชิงหรูยังคงตบ้าเฉินหมิง เพียะๆ ๆ สามครั้งต่อเนื่อง ไฟโทสะของเขายิ่งลุกโชนึ้สามจั้ง
"ข้าแค่อยากให้ท่านได้สติเีที" ถังชิงหรู่าวเีงเรียบพลางจ้องมองเขา "มิเช่นั้แม้แต่ชีวิตน้อยๆ ของตนเองคงรักษาไม่ได้แล้ว"
เฉินหมิงแค่นเีงหึ ใบ้าของเขาปวดแสบปวดร้อนจนต้องลุกึ้มานั่ง แน่นอนว่าเพียงแค่ลุกึ้ าเจ็บปวดรวดร้าวทั่ว่าัสำแออกมา พ
"แค่กๆ" เฉินหมิงไออย่างรุนแ จนแทบสำลักเอาปอดหลุดออกมาด้วย
"เุใดึไอขนาดนี้" ถังชิงหรูสังเกตสี้าของเฉินหมิง ุครั้งที่ไอ พแก้มของเขาจะายเป็ขาวซีด
ปรกติแล้วที่ไออย่างรุนแ้าจะเปลี่ยนเป็สีแ แต่อาการที่เขาเป็ับไม่เป็อย่างั้ ุครั้งที่ไอสี้าจะซีดเซียว
เฉินหมิงไม่มีแจะตอบคำถามถังชิงหรู เขาับลงไปนอน ัาลงอย่างอ่อนเปลี้ยเพลียแ
ถังชิงหรูเห็นเช่นั้ ก็เรียกชื่อเขาเบาๆ แต่ไม่ว่าจะเรียกอย่างไร เขาก็ไม่ฟื้น
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??