เรื่อง ทะลุมิติไปเป็นหมอหญิงยอดอัจฉริยะ [แปลจบแล้ว]
เี่ยวอีทำเฉยไม่ตอบ ถังชิงหรูเข้าใจนิสัยมันดี แม้ว่าเี่ยวอีจะเป็แค่ระบบ แต่ก็เป็ระบบที่เฉลียวฉลาดา ไม่แน่ว่าตอนี้มันอาจจะกำลังตัดพ้อต่อว่านางอยู่ในใจก็เป็ได้
ว่าแต่ ระบบมีหัวใจด้วยหรือ?
พอได้รับคำเตือนจากเี่ยวอี ถังชิงหรูก็ตัดสินใจว่าต่อไปจะพยายามใช้การแพทย์แผนโบราณในการรักษาไข้ให้าทีุ่
ถังชิงหรูออกไปจากะท่อมทรุดโทรมเฉินิ ในหมู่้าไม่ว่ามองไปทางไหนก็เห็นแต่าเสื่อมโทรม แห้งแล้งจนแม้แต่วัชพืชก็ยังอยู่ไม่ร ผู้ที่นี่ใช้ชีวิตอยู่กันได้่าไร สัตว์เลี้ยงอันใดก็ไม่มีสักั
แต่เบื้อง้ามีลำธารเล็กาหนึ่ง ลำธาราี้เชื่อมต่อไปึคูเมือง ดังั้จะ้มีปลา่าแน่นอน
มีเด็กๆ กำลังจับปลาอยู่ที่นั่น ท่าทางพวกเขาดูคล่องแคล่วเป็่ายิ่ง แค่เห็นก็รู้แ้ว่าคงทำเป็ประจำ ดูท่าปลาในลำธารแห่งี้จะเป็อาหารหลักที่่ต่อชีวิตให้กับพวกเขา
เด็กๆ เหล่าั้แลดูสุขภาพแ็แรงดี ไม่น่าจะใช่ป่วย ก็แสดงว่ามิใช่ทุกในหมู่้าที่ติดโรค
"พวกเจ้าจับปลากันได้หรือไม่" ถังชิงหรูยืนอยู่ริมลำธารมองเด็กเหล่าั้ด้วยรอยยิ้ม
เด็กๆ เห็นแปลก้า าามีาหวาดระแวง แต่่าไรเสียพวกเขาก็ยังเด็ก ไม่คิดาเหมือนผู้ใหญ่ ถังชิงหรู้าาท่าทางใจดี พวกเขาเห็นว่านางดูไม่เหมือนชั่ว จึงลดาระแวดระวังลง เด็กอายุแปดเก้าขวบหนึ่งในั้กล่าวว่า "พวกเรามาจับปลาที่นี่ทุกวัน แต่ปลาเหล่าี้ฉลาดึ้ จับไม่ได้ง่ายๆ พี่าเพิ่งมาใหม่หรือ ท่านเก็ป่วยใช่หรือไม่"
ถังชิงหรูยิ้มน้อยๆ มองเด็กเหล่าั้ พลางส่าย้าไปมา "ข้าไม่ได้ป่วย แต่เป็สหายข้า ข้ารั้งอยู่เพืู่แลเขา"
เด็กๆ ได้ยินถังชิงหรูกล่าวเช่นี้ สี้าแต่ละต่างเผยาซาบซึ้งใจออกมา เด็กีเอ่ยว่า "พี่าช่างประเสริฐนัก แทบไม่มีผู้ใหญ่ร่างาแ็แรงไหนยอมอยู่ที่นี่เลย ทุก้กลัวะิโ พวกชาว้าที่มีสุขภาพแ็แรง้จากไปกันหมดแ้ เหลือแต่ป่วยกับเด็ก่าพวกเรา"
"พวกเจ้ากล้าหาญา ไม่หวาดกลัวโรค้า พี่ามีอะไรจะ ที่จริงข้าเป็หมอ เพิ่งเข้ามาอยู่ ยังไม่คุ้นเคยกับที่นี่ หากพวกเจ้ายินดีล่ะก็ ีสองวันข้าจะไปดูอาการป่วยให้ใน้าพวกเจ้า พี่าเป็หมอเทวดา ึตอนี้ยังไม่มีโรคไหนที่รักษาไม่หาย" ถังชิงหรูทำาปริบๆ กล่าวด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน
เด็กทุกต่างมองถังชิงหรูด้วยสี้าประหลาดใจ ดวงาไร้เดียงสาแต่ละคู่้ตื่นเต้นยินดีและเปี่ยมไปด้วยาหวัง ทว่าารู้สึกแบบั้กลับอยู่ได้เพียงประเดี๋ยวประด๋าวก่อนหายไปในไม่ช้า เดิมทีเคยมีหมอมาตรวจรักษาแ้ แต่ไม่มีหมอไหนสามารถรักษาโรคพวกเขาได้ ถังชิงหรูอายุน้อยขนาดี้ ทั้งยังเป็สตรี แม้แต่เด็กๆ ก็ยังไม่เชื่อถือนาง
ถังชิงหรูไม่พูดา ยุคสมัยี้ก็เป็เช่นี้เ ถ้าตอนเริ่มต้นนางมาเปิดแผงลอยโดยใช้สถานะสตรีก็คงไม่มีใครมาหานาง ตอนี้เหล่าั้ยังนึกว่านางเป็บุรุษ สมมุติว่านางกลับคืนมาใช้สถานะสตรี ป่วยเหล่าั้จะยังมาหานางอยู่หรือไม่?
"ท่าทางพวกเจ้าคงยังจับปลากันไม่ได้สินะ พี่าเป็นักจับปลามือฉมัง พวกเจ้าอยากชมการแสดงหรือไม่" ถังชิงหรูม้วนแขนเสื้อและถกชายะโปรงึ้แ้เดินลงมาในน้ำ
ทุกมองการเคลื่อนไหวนางด้วยาตื่นาตื่นใจ ถังชิงหรูจับปลาเหล่าั้่าคล่องแคล่วและแม่นยำ ไม่ช้าก็ได้ปลามาได้ัหนึ่ง
วันี้นางใช้ฝีมือตนเ้ๆ ต่อไป้ใช้แต้มจิตพิสัยจรรยาแพทย์่าประหยัด บาง่าที่สามารถทำเได้ก็จะไม่ใช้ระบบส่งเดช
"พี่าเก่งาเลย" เด็กๆ ร้องด้วยาตื่นเต้น
เด็กห้า มีสามที่โตหน่อยอายุราวแปดเก้าขวบ ส่วนีสองอายุเพียงี่ห้าขวบเท่าั้ ทั้งห้า้เป็เด็กผู้ชาย
"ปลาัี้ขอมอบให้เจ้า" ถังชิงหรูพูดกับเด็กชายที่อายุน้อยุ "เจ้ามีนามว่าอันใด"
เด็กเหล่าั้้าาซูบผอมและซีดเซียว ร่างาผอมแห้งเหลือแต่หนังหุ้มะดูก ใบ้าแทบไม่มีเนื้อสักชั่ง
เขาได้ยินถังชิงหรูกล่าวเช่นั้ ดวงาก็ลุกวาวด้วยาดีใจ ตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา "ข้าชื่อ... เี่ยวซี"
"เี่ยวซี ปลาัี้ขอมอบให้เจ้า เจ้าึ้ไปบนฝั่งรอพวกเราก่อน" ถังชิงหรูกับเี่ยวซี
เด็กน้อยรีบวิ่งึ้ไปบนฝั่ง ถังชิงหรูโยนปลาึ้ไป เี่ยวซีจับปลาัั้ไว้แน่นไม่ป่ ใบ้าเปี่ยมไปด้วยาอิ่มเอมใจ
เด็กอื่นๆ ต่างมองถังชิงหรู่ามีาหวัง เด็กที่อายุาุกล่าวว่า "พี่า ข้าชื่อเฉิงจื่อ นี่คือหู่เอ๋อร์ เี่ยวเยว่ แ้ก็เี่ยวโก๋วจื่อ"!
ถังชิงหรูลูบศีรษะเฉิงจื่อเบาๆ เด็กี้ท่าทางมีไหวพริบ ดวงาเขาสดใสมีชีวิตชีวา แค่ดูก็รู้แ้ว่าเป็เด็กที่มีาคิดอ่าน
"เฉิงจื่อ เจ้าา้ๆ ึ้ไปรอข้าก่อนเถิด" ถังชิงหรูกล่าวกับพวกเขา "ข้ารับรองว่าทุกจะได้ปลากลับไปละั"
พวกเด็กๆ ต่างโห่ร้องด้วยาดีใจ
ถังชิงหรูเห็นพวกเขามีาสุข ใบ้าก็อาบย้อมไปด้วยรอยยิ้มอ่อนหวาน แาัณห์กำลังจะลับขอบฟ้า ในหมู่้าเงียบสงัด ชวนให้ผู้รู้สึกวังเวง
ผ่านไปครู่หนึ่ง ถังชิงหรูก็จับปลามาได้ีหลายั เด็กแต่ละต่างได้กลับ้าไปละสองั พวกเขาจับปลามัดไว้แ้หันมาอำลานาง ก่อนอุ้มปลากลับ้า
ถังชิงหรูนึกึ้ได้ว่าเฉินิคงหิวแย่แ้ ไม่กล้าอยู่ที่นั่นาเกินไป ยามกลับไปึะท่อมไม้ เห็นเฉินินั่งอยู่บนเตียง าาเต็มไปด้วยการตัดพ้อ
นางเห็นเขาทำสี้าเช่นั้ก็หัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก ยามี้เขาช่างดูเหมือนสตรีที่ถูกททิ้งไม่มีผิด
"ข้าจะไปทำให้เสร็จเดี๋ยวี้ ท่านรอีสักครู่" ถังชิงหรูเอาปลาเข้าไปในครัว แต่พอไปึที่นั่นก็เห็นแต่าว่างเป่า ารู้สึกท้อแท้ผุดึ้มาในใจ
นางลืมดูสถานการณ์ที่นี่ก่อนได้่าไร เหล่าั้้การให้เฉินิฆ่าัาย ไหนเลยจะเตรียมเครื่องครัวไว้ให้ ี่าต่อให้มีเตรียมไว้ ุชายูศักดิ์่าเขาจะใช้เป็หรือเป่าก็ไม่รู้ ดังั้ึจะมีครัวก็ไร้ประโยชน์ เดิมทีคิดไว้ว่าจะต้มน้ำแกงให้เขา ตอนี้เห็นทีจะไม่ได้ทำแ้
"พี่า..." เสียงเฉิงจื่ังมาจากด้านนอก
ถังชิงหรูจำเด็กั้ได้แม่น แค่ได้ยินเสียงก็รู้ว่าเป็เขา จึงรีบเดินออกไป
เฉินจื่อหิ้วหม้อมาด้วยใบหนึ่ง ด้านหลังเขามีเด็กามมาด้วยีสามี่ แต่ละ้หยิบมาละชิ้น
"พี่า พวกเราเดาว่าท่านเพิ่งมา คงไม่มีเครื่องครัวแน่ๆ เหล่าี้เอามาจาก้าที่ไม่มีอยู่ พี่าเอาไปใช้ก่อนเถิด" เฉิงจื่อเอ่ยวาจา่าเขินอาย
"ถังชิงหรูมองพวกเขาด้วยสี้าตกตะลึง พลางเอ่ยด้วยาดีใจ "ขอบใจพวกเจ้าา ข้ากำลังกลุ้มอยู่พี ไม่นึกว่าพวกเจ้าจะส่งมาให้ ไยพวกเจ้าึเฉลียวฉลาดกันขนาดี้"
"พวกเราไม่ได้ทำอันใดเลย พี่ายังอุตส่าห์แบ่งปลาที่ท่านจับด้วยายากลำบากมาให้ นี่คือสิ่งที่พวกเราสมควรทำอยู่แ้" เี่ยวเยว่เด็กชายขี้อายัน้อยเอ่ยกับถังชิงหรู ยังกล่าวไม่ทันจบพวงแก้มก็แดงซ่านประหนึ่งผลตำลึงสุก
"ไหนๆ ก็าันแ้ อยู่กินข้าวด้วยกันเสียเลยสิ" ถังชิงหรูเชื้อเชิญพวกเขา่าอบอุ่น
เด็กๆ ต่างโบกไม้โบกมือ วางกองไว้ที่พื้น หลังจากั้ก็หันาล่าวอำลา "พวกเรา้กลับ้าก่อน พี่ารีบไปทำธุระเถิดขอรับ"
ถังชิงหรูมองเด็กเหล่าั้เดินไกลออกไป แววาอาบย้อมไปด้วยาพึงพอใจ พวกเขา... ช่างน่าเอ็นดูยิ่งนัก
เมื่อครั้งที่นางเพิ่งมาึใหม่ๆ ได้อยู่อาศัยในหมู่้าสกุลฉิน และได้พบฉินเหยาบุตราดีประจำตระกูลั้ ก็ถูกพวกเขายั่วโทสะจน้ออกมาจากหมู่้า แท้จริงแ้กับในหมู่้าี้ นางหาได้้การประกาศว่าตนเมีาสามารถเพื่อให้เป็ที่ยอมรับ แต่เด็กๆ เหล่าั้ทำให้นางรู้ว่าดียังมีอยู่ทุกหนแห่ง
นางเก็บเครื่องครัวเหล่าั้เข้าไปในห้องครัว
แม้ว่าจะมีเครื่องครัวแ้ แต่ก็ยัง้ล้างทำาสะอาดอยู่เป็เวลาา สาละวนอยู่จนมืดค่ำึมีกิน
เด็กเหล่าั้เปี่ยมไปด้วยน้ำใจไมตรี แม้แต่ถ้วยชามและตะเกียบ้เตรียมให้พร้อมสรรพ โบราณว่าไว้ เด็กที่เกิดในครอบครัวยากจนมักรู้าเร็ว พวกเขาึได้มีาคิดรอบคอบเหมือนผู้ใหญ่
เฉินิหิวจนเกือบเป็ลมแ้ แต่ได้ยินเสียงมาจากห้องด้านข้าง และเห็นเงาร่างที่กำลังทำงานัเป็เกลียว เขาจึงพยายามทนไว้ จนะทั่งได้กลิ่นหอมน้ำแกงปลาโชยมา เขาึรู้สึกะชุ่มะชวยีครั้ง เพียงแต่ร่างายังอ่อนแอา สี้าจึงง่วงงุนเหมือนอยากจะนอนั
ถังชิงหรูใช้เข็มทองเจาะเลืให้เขา ที่เขามีอาการเช่นี้ เพราะติดโรคา็เป็สาเหตุหนึ่ง ทว่าสาเหตุหลักกลับมาจากากลัดกลุ้มและโทสะที่รุมเร้าอยู่ในหัวใจ
"ข้าใกล้ายแ้ใช่หรือไม่" เฉินิรู้สึกย่ำแย่่าา
"ท่านไม่ได้ใกล้ายหรอก แต่เหนื่อยล้าา ้การั่ ท่านนอนัให้สบายสักงีบเถิด" ถังชิงหรู่ฝังเข็มให้ เพื่อให้เขาัสบายึ้
ด้วยสภาพร่างาเขายามี้ ควรั่ให้าเป็ดีทีุ่ ประกอบกับช่วงี้จิตใจมีแต่าวิตกกังวล ร่างาจึงรับไม่ไหว
หลังจากเฉินิัแ้ ถังชิงหรูก็เริ่มตรวจชีพจรให้เขา ไวรัสชิี้้ากาจนัก ทำให้ผู้ชายแ็แรงหนึ่งกลายเป็แบบี้ไปได้ โรคติดต่อแบบี้ในสมัยโบราณคงจะเรียกได้ว่าเป็โรคระาะมัง ดังั้หมู่้าี้ึมีแต่เข้าได้ออกไม่ได้ หากโรคระาแพร่ะจายไปเป็วงกว้าง แว่นแคว้นคงึกาลวิบัติ พวกเขาไม่กล้าเอาชีวิตตนเมาเี่ยง
พรุ่งี้้คิดหาวิธีค้นหาต้นตอโรคระา หากไร้ที่มา โรค้าก็คงไม่แพร่ะจายรวดเร็วขนาดี้ อะไรคือสาเหตุแท้จริงที่ทำให้พวกเขาติดโรค
ถังชิงหรูอ่อนล้าา นางัอยู่ข้างาเฉินิ เพื่อรักษาสุขภาพตนเให้แ็แรง นางกินยาต้านไวรัสเอาไว้ก่อน ป้องกันไม่ให้ตนเติดเชื้อไปด้วย
ยามดึกสงัด เฉินิซึ่งนอนอยู่บนเตียงลืมาึ้ เห็นหญิงานอนฟุบอยู่ข้างา ดวง้าจิ้มลิ้มอยู่ห่างจากเขาเพียงหนึ่งฝ่ามือ เขายื่น้าเข้าไปใกล้ีิ เพื่อให้ได้แนบชิดสนิทนาง ลมหายใจถังชิงหรูะชั้นถี่ หัวคิ้วขมวดเป็เกลียว คล้ายมีบาง่าทำให้หนักใจ ชั่วขณะั้หัวใจเขาพลันจมดิ่งพ
แจันทร์สาดส่องผ่านกรอบ้าต่าง ดวง้าน้อยงามพิลาสเต็มไปด้วยากลัดกลุ้ม หรือว่าแม้แต่ในาฝันนางก็ยังเป็ห่วงเขาอยู่ ยายเด็กโง่เอ๊ย เจ้าช่างแสนดียิ่งนัก พระเชษฐาตรัสไว้ถูก้ นางเป็สตรีที่ดีงาม ชาวประชา้การหมอที่เปี่ยมไปด้วยุธรรมและมีจิตเมตาเช่นี้
"ข้าไม่อยากให้เจ้า้เข้ามาพัวพันด้วยจริงๆ" เฉินิลูบดวง้าน้อย่าทะนุถนอม "ข้าจะายไม่ได้ หากข้าาย พระเชษฐาก็จะเหลือัเดียวไร้่เหลือ จะ้โดดเดี่ยวาเป็แน่"
เฉินิซึ่งจมอยู่กับาหดหู่มาหลายวันแววามั่นคงเด็ดเดี่ยวึ้ พลังอันแ็แกร่งหลั่งไหลเข้าสู่ร่างาที่อ่อนล้า จากเดิมทีที่รู้สึกไม่เห็นอนาคตข้าง้า ไม่มีหนทางจะก้าวเดินต่อไป แต่ยามี้เขาคิดได้แ้ เพื่อพระเชษฐากับสตรีเบาปัญญาผู้ี้ เขาจะไม่ยอมแพ้เป็อันขาด
เมิ่งหลิง... เจ้านึกว่าทำแบบี้จะสามารถเอาชนะข้าได้งั้นหรือ
หึ ไม่ง่ายขนาดั้!
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??