เรื่อง ยอดหมอหญิงเทพโอสถ
เดิมทีจวินจิ่วเฉินีความัุ้ แต่เื่เห็นึแววตาัาของูเฟยเยี่ยนเขา็เกิดความโกรธขึ้นมาแล้วจริงๆ
เขาเสียเวลาูไปนานมากกว่าจะเกลี้ยกล่อมหัว้าาุโเพื่อให้นางีโอกาสในการตัดสินใจด้วยตนเอง แต่นึกไม่ึเลยว่าหญิงสาวนี้จะยังลังเลอีก?
ภายใน้บรรทมในวันั้นางได้ร้องขอให้เขาเ็บนางไว้่หลังจากที่ผ่านไปสามเดือน เป็นไปได้หรือไม่ว่าประโยคั้จะเป็นคำโกหก?
นอกจากใบ้าเย็นชาแล้ว จวินจิ่วเฉิน็ไ่ไ้แสดงปฏิกิริยาอะไรู่เฟยเยี่ยนอีก
ูเฟยเยี่ยนคาดเดาความิของเขาไม่ออกอยู่แล้ว เื่เห็นสี้าของเขาจู่ๆ ูเฟยเยี่ยน็รู้สึกว่าการคาดการณ์ของตนเองเื่สักครู่นี้น่าขันมาก เดิมทีจิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยคัดเลือกนางเข้ามาในจวน็เพราะใบเซียมซีของวัดต้าฉือ ่ให้นางค้นความลับของเขาแล้ว เขา็ไ่ไ้ิจะเ็บนางไว้่ ในตอนั้ที่นางได้ร้องขอเขา เขาเพียงแค่ไม่ปฏิเ แต่็ไ่ไ้ตอบรับ ่มาหากไ่ใ่เป็นเพราะคดีของจิ้งจอกเฒ่า พวกเขาคงจะไม่ีทางได้ีปฏิสัมพันธ์กันมากขนาดนี้ใช่หรือไม่?
ปัจจุบันนี้ีข่าวลือมากมายแพร่กระจายในเมืองจิ้นหยาง และยังีเล่าลือกันว่าใบเซียมซีของวัดต้าฉือเป็นของปลอม ทันทีที่ระยะเวลาสามเดือนสิ้นสุดเกรงว่าจิ้งหวางเตี้ยนเซี่ย็คงจะไม่เ็บนางไว้่
การที่จิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยไม่พอใจไ่ไ้เป็นเพราะหัว้าาุโต้องการเ็บนางไว้ เช่นั้เป็นเพราะเหตุใดกันที่ทำให้จิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยไม่พอใจ? หัว้าาุโ็ไ่ไ้กล่าวโทษพวกเขาในเรื่องของสนามปะูนี่นา?
ูเฟยเยี่ยนิว่าตนเองเฉลียวฉลาดและมองจิตใจผู้ได้ทะลุปรุโปร่งมาโดยตลอด ทว่านางกลับมองจิตใจของชายที่อยู่้าผู้นี้ไ่ไ้เลย
นางไ่ไ้ครุ่นิ่ แต่ตอบปฏิเหัว้าาุโด้วยาุา “ด้วยความรักและความกรุณาของท่านหัว้า เฟยเยี่ยนซาบซึ้งใจยิ่งนัก เพียงแต่ว่าเฟยเยี่ยนเป็นแพทย์หญิงของ้ยาสำนักหมอหลวง ในปัจจุบันนี้ถูกโยกย้ายไปที่จิ้งหวางฝู่ ัั้จึงไ่ใ่ที่ีอิสระ หวังว่าท่านหัว้าจะเข้าใจ”
ที่จริงแล้วคำปฏิเของนางไ่ไ้ปฏิเไปเสียทั้งหมด
เพราะทันทีที่นางออกจากจิ้งหวางฝู่มันจะเป็นเรื่องยากมากที่จะตั้งหลักในเมืองจิ้นหยางได้ หุบเขาเสินหนงจึงเป็นตัวเลือกที่ไม่เลวนัก แม้ว่านางไม่เต็มใจที่จะวางแผนเ่ี้ ทว่านาง็ควรปป้และาาเลือกื่มาสำรองไว้ให้กับตนเอง
ทันทีที่ได้ยินเ่ี้หัว้าาุโ็ดีอกดีใจมาก “นังหนูน้อย ถ้าเจ้าูเ่ี้เหล่าฟู็ีแผนอยู่ในใจแล้ว ฮ่าๆ” เขาไมู่คุยอะไรกับจิ้งหวาง่แล้ว เขาิว่าเื่ึเวลาั้ เขาต้องไปหาเีอู่ฮ่เ้แล้วเีขอจาก้ยาสำนักหมอหลวงของเีเหยียน็ได้แล้ว
ูเฟยเยี่ยนจะไปรู้ได้อย่างไรว่าก่อน้านี้จวินจิ่วเฉินกับหัว้าาุโไดู้คุยอะไรกัน นางิแค่ว่าหัว้าาุโเข้าใจในคำปฏิเของนาง็เพียงพอแล้ว
นางส่งยิ้มเล็กน้อยแล้วถอยกลับไปยืนด้านข้างของจวินจิ่วเฉินอย่างเชื่อฟัง
จวินจิ่วเฉินถือถ้วยน้ำชาไว้บนมือแต่ไ่ไ้ดื่มไป ไม่ช้าเขา็วางแล้วลุกขึ้นมาเอ่ยว่า “ท่านหัว้า ตอนนี้เป็นช่วงเวลากลางดึกแล้ว ผู้น้อยยังีเรื่องให้ต้องรีบกลับไปจึงไม่ขออยู่รบกวน่แล้ว”
หัว้าาุโอารมณ์ดีมาก! เขาหัวเราะแล้วั้าขึ้นพร้อมกับำัหัว้าสนามปะูแดนูากับัจิ้งว่า ้าเปิดเผยัของจวินจิ่วเฉินและื่ๆ จากั้จึงพาเขาไปในทางลัด เพราะเรื่องราวที่เกิดขึ้นในสนามปะูไ่ใ่เรื่องเล็ก ในตอนนี้เกรงว่าคงจะีมากมายคาดเดาัของูเฟยเยี่ยนแล้ว
หลังจากที่ออกมาจาก้น้ำชา จวินจิ่วเฉินกับหัว้าสนามปะูแดนูาเดินนำอยู่ด้าน้า ูเฟยเยี่ยนกับัจิ้งเดินตามอยู่ด้านหลัง
จวินจิ่วเฉินนิ่งเงียบไปตลอดทาง หัว้าสนามปะูแดนูาเห็นใบ้าเย็นชาของเขาแล้วึกับไม่กล้าูอะไรกับเขา ูเฟยเยี่ยน็นิ่งเงียบเช่นกัน นางก้ม้าก้มตาโดยที่จิตใจล้วนตกไปอยู่ที่เจ้านาย้า นางไม่เข้าใจว่าทำไมเขาึไม่พอใจ แต่นางรับรู้และรู้สึกได้ว่าการที่เขาไม่พอใจั้เป็นเพราะนาง
เจ้า้าที่ปะูัจิ้งลอบพิจารณาูเฟยเยี่ยนมาตลอดทาง เื่ใกล้ึเิเานาง็ได้เอ่ยขึ้นมา “นังหนูน้อย เจ้าอายุสิบแปดปีจริงหรือ? ”
ูเฟยเยี่ยนเงย้าึ้ไปมองด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย “หมายความว่าอย่างไร? ”
ัจิ้งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ “ดูไม่เหมือนเลย จากรูปร่างเจ้าแล้วอย่างมาก็สิบหกปี”
เื่ได้ยินเ่ีู้เฟยเยี่ยนที่ีความกังวลและไม่ีความสุขมากนัก็เอ่ยถามด้วยความเคือง “ท่านว่าข้าเตี้ยหรือ? ”
น้ำเสียงของัจิ้งค่อนข้างจะจริงจัง “ไม่เพียงแต่จะเตี้ยแล้ว แต่ยังผอมอีกด้วย เจ้านายของเจ้าคงไม่ึกับไม่ให้เจ้าทานข้าวหรอกใช่ไหม? ”
ูเฟยเยี่ยนกลอกตามองบนและไม่อยากจะสนใจนาง
อย่างไร็ตามัจิ้งได้เอ่ย่ว่า “นังหนูน้อย พวกเรานับได้ว่ารู้จักกันแล้ว ครั้ง้าที่มาหุบเขาเสินหนงอย่าลืมมาหาพี่สาวนี้ล่ะ พี่สาวจะพาเจ้าไปเที่ยวเล่นเอง” ูเฟยเยี่ยนจึงได้หันไปมองัจิ้งๆ “ท่านอายุเท่าไหร่แล้ว? ”
ัจิ้งตอบกลับไป “ยี่สิบเอ็ด เพียงพอที่จะเป็นพี่สาวเจ้าแล้ว”
ูเฟยเยี่ยนยิ้มเยาะออกมา “ข้านึกว่าท่านอายุยี่สิบห้ายี่สิบหกปีเสียอีก ถ้าท่านยังปลอมตัวเป็นผู้ชายเ่ี้่ไปเรื่อยๆ ท่านคงจะไม่สามารถแต่งงานออกเรือนไปได้แน่”
ัจิ้งคาดไม่ึเป็นอย่างยิ่ง “เจ้านี่นะ เก่งกาจด้านสมุนไพร็จริง แต่ฝีปากกลับเก่งกาจยิ่งกว่า! ”
ูเฟยเยี่ยนส่งยิ้มกลับไปแต่ไ่ไู้อะไรอีก ัจิ้งจึงไมู่อะไรเช่นกัน
เื่มาึเิเาที่ต้องแจากกัน ัจิ้งจึงเิล้อเล่นแล้วูด้วยความจริงจัง “แพทย์หญิงู ข้าเป็นพยานบุคคล ข้าจะช่วยเร่งรัดเงินก้อนั้ของคุณหนูสามตระูลหานให้เอง”
ูเฟยเยี่ยนโค้งคำนับด้วยความจริงใจ “ขอบคุณมาก”
หลังจากที่หัว้าสนามปะูแดนูากับัจิ้งาไป ูเฟยเยี่ยนึได้เดินไปอยู่ข้างจวินจิ่วเฉิน นางก้ม้าก้มตาเดิน้า่ไปพร้อมกับเขา
ั้ต่าง็นิ่งเงียบราวกับโลกทั้งใบได้เงียบสงบ
ูเฟยเยี่ยนยิ่งิยิ่งไม่เข้าใจว่าตนเองทำผิดไหนึทำให้จิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยไม่พอใจได้ขนาดนี้ นางค่อยๆ เกิดความัุ้ และเื่ัุ้ขึ้นมา็ยิ่งอยากจะูมากๆ
นางหยุดเดินกะทันหัน “เตี้ยนเซี่ย”
จวินจิ่วเฉินหยุดทันทีเช่นกัน เพียงแต่ไ่ไู้อะไรออกมา
ูเฟยเยี่ยนจงใจเดินไปหยุด้าเขา ทั้งที่ไม่ีความสุขแต่็ยังเผยรอยยิ้มออกมา รอยยิ้มของนางค่อนข้างจะประจบประแจง “เตี้ยนเซี่ย นู๋ปี้ทำอะไรผิดไปหรือไม่? ทำให้ท่านไม่พอใจแล้ว? ท่านโปรดชี้แนะอย่างชัดเจน นู๋ปี้รู้ว่าผิดแล้วจะแก้ไขแน่นอน! ”
“เจ้า…”
จวินจิ่วเฉินได้ปริปากออกมาแล้วทว่าจู่ๆ ็หยุด เขาตระหนักได้ในภายหลังว่าอารมณ์ของตนเองชัดเจนจนทำให้นางมองออกว่าการที่เขาไม่พอใจมันเป็นเพราะนาง
ความรู้สึกไม่สบายใจลอบผ่านเข้ามาในใจเล็กน้อย จวินจิ่วเฉินหลบหลีกสายตาของูเฟยเยี่ยนโดยไม่รู้ตัว เขาไมู่อะไรออกมาแล้วก้าวเดินไปข้าง้าด้วยความรวดเร็ว
“ข้าทำไมกัน…”
ูเฟยเยี่ยนเกิดความัุ้มากกว่าเดิมจึงรีบไล่ตามไป เื่มาึ้าประตู ั้กำลังจะึ้ไปบน้า็ได้กับองครักษ์ลับที่ไล่ตามมา “เตี้ยนเซี่ย คุณหนูสามตระูลหานให้ข้าน้อยนำของสิ่งนี้มอบให้พระองค์”
ูเฟยเยี่ยนหันกลับไปมองจึงเห็นว่าสิ่งที่อยู่บนมือขององครักษ์ลับั้เหมือนกับดอกไม้และต้นหญ้า สิ่งั้ีสีเหลืองอ่อน ไม่ีรากไม้ ีความพิเศษมหัศจรรย์มาก ด้านบนห้อยด้วยเชือกสีแดง
นี่มันพืชไม่ทราบชื่อที่หานอวี๋เอ๋อร์ได้ห้อยไว้บนเอวไ่ใ่หรือ? ดอกนี้เล็กกว่าดอกของนางหนึ่งขนาดทว่าเป็นสายพันธุ์เดียวกัน ด้านบนห้อยเชือกสีแดงเอาไว้ เป็นไปได้หรือไม่ว่าต้องการมอบให้จิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยห้อยไว้ที่เอว?
ของที่ห้อยไว้บนเอวสามารถให้พร่ำเพรื่อได้หรือ? สิ่งั้มันคือการมอบให้รักหรือไม่็แสดงออกึความชื่นชอบ! นี่หานอวี๋เอ๋อร์มาแสดงออกึความชื่นชอบหรือ?
ูเฟยเยี่ยนกำลังครุ่นิ หมางจ้งเอ่ยอีกว่า “เตี้ยนเซี่ย คุณหนูสามตระูลหานบอกว่านางอารมณ์ไม่ดี อีกนานึจะสามารถพระองค์ได้ นางให้พระองค์เ็บดอกเฟิ่งหลีนี้ไว้ให้ดี หากอยากนางให้ส่งจดหมายนกพิราบให้นาง”
จวินจิ่วเฉินไมู่อะไรแต่รับของไปเ็บไว้ในแขนเสื้อแล้วขึ้น้าาไป
ูเฟยเยี่ยนตกตะลึงมาก!
คุณหนูสามตระูลหานูเ่ี้ จิ้งหวางเตี้ยนเซี่ย็รับของไว้อีก นี่ไม่เหมือนว่าคุณหนูสามตระูลหาแสดงออกึความชื่นชอบ แต่กันข้ามเหมือนกับีอะไรบางอย่างระหว่างพวกเขา หรือว่านางมองพลาดมาโดยตลอด?
เื่มองไปที่แผ่นหลังเย็นชาของจวินจิ่วเฉิน ูเฟยเยี่ยน็ค่อยๆ ขมวดคิ้วเป็นปมแน่น
เป็นไปได้หรือไม่ว่าเหตุผลที่จิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยทรงโกรธนางคือ…หานอวี๋เอ๋อร์?
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??