เรื่อง ยอดหมอหญิงเทพโอสถ
ในเขตชานเมืองตะวันตกของเมืองจิ้นหยางมีภูเาฉางซางอยู่ลูกหนึ่ง ภายในภูเามีหุบเาลึกี่ไม่มีใครรู้จัก
ทั่วทุกสารทิศของหุบเาลึกล้วนเต็มไปด้วยหน้าผาสูงชัน ทางเข้าแห่งนี้ทำได้เพียงลอดผ่านถ้ำี่อำพรางอยู่เข้าา ถ้ำแห่งนี้อยู่เหนือผิวน้ำภายใต้หน้าผาสูงชันและอำพรางอยู่ในช่องแคบ การี่จะผ่านถ้ำแห่งนี้ไปทำได้เพียงนอนราบบนเรือลำเล็กแ้่ๆ พายเข้าไป
มีอยู่ครั้งหนึ่งี่ไป๋หี่หมิงาว่ายน้ำในลำธารลึกแห่งนี้แ้พบกับถ้ำแห่งนี้โดยบังเอิญ เาว่ายน้ำาแ้ค้นพบถึงการมีอยู่ของหุบเาลึก ในช่วงเวลาั้ตรงกับเดือนสี่ ทั่วทั้งโลกมนุษย์ต่าง็เต็มไปด้วยกลิ่นหอมของบุปผา ่าเาัพบว่าภายในหุบเาลึกแห่งนี้มีดอกท้อี่เบ่งบานสะพรั่งาัทุ่งบุปผาในิแสวรรค์
เาจึงตั้งชื่อหุบเาลึกแห่งนี้ว่าหุบเาเถาเยา
สองปีานี้เาได้ปลูกดอกท้อากายไ้ภายในหุบเาเื่ให้ทั้งหุบเากลายาเป็นทุ่งบุปผาดั่งนามี่ตั้งไ้ นอกจากนี้คือบริเวณใจกลางทุ่งบุปผายังได้สร้างบ้านไม้เอาไ้อีกด้วย ี่จริงแ้ช่วงระยะเวลาี่ดักซุ่มอยู่ในเทียนเหยียน เาไม่ค่อยได้อาศัยอยู่ี่ร้านขายสมุนไพรเสินหนงเท่าไหร่นัก ระยะเวลาส่วนใหญ่เาล้วนอาศัยอยู่ภายในหุบเาเถาเยาแห่งนี้
ตระกูลไป๋หี่เหมือนกันกับตระกูลจวินตรงี่เป็นตระกูลซ่อนเร้นี่ลึัและทรงพลังของิแเีคง โดยตระกูลทั้งสองนี้มีรากฐานี่แน่นแฟ้นและมีประวัติศาสตร์ัยาวนาน เมื่อิปีก่อน หลังจากี่ปิงไ่เกิดการเปี่ยนแป ตระกูลไป๋หี่็ได้ืำเิขึ้นแ้ไล่ตามำาบนัโลก เื่ควบคุมิแทางทิศตะวันออกของเีคงาั้จึง่ั้อาณาจักร่าจิ้นขึ้นา
ในบรรดาองค์ชายแห่งราชวงศ์ไป๋หี่ ไป๋หี่หมิงนับได้ว่าเป็นผู้ี่ไร้จิตสำนึกและสุรุ่ยสุร่ายไม่มีี่สิ้นสุด เาคือี่ยึดมั่นในการกระทำของตนเองโดยไม่สนใจคาคิดของผู้อื่น
เมื่อค่ำคืนี่ผ่านาหลังจากี่หลบหนีออกาจากป่ามืดมิด เา็ได้พาตัวกูเฟยเยี่ยนาหลบซ่อนในหุบเาเถาเยา
บัดนี้เากำลังนั่งไขว่ห้างเผชิญหน้าอยู่กับกูเฟยเยี่ยนภายในบ้านไม้ โต๊ะยาวี่คั่นกลางระหว่างบุคคลทั้งสองล้วนปกคลุมไปด้วยกลีบดอกท้อสีชมพู ด้านบนมีเครื่องลายครามสีขาววางไ้ากาย ไม่ว่าจะเป็น จาน ชาม แก้ว และถ้วย ทุกชิ้นล้วนประณีตงดงามเป็น่าิ่ นอกจากนี้ยังมีอาหารี่ไม่ว่าจะเป็นรูป รสชาติ กลิ่น หรือสีล้วนเลิศเลอไปหมด
อาหารัโอชะและสุราชั้นยอดทั่วทั้งโต๊ะนี้าัเป็นของปะัตกแ่งี่ให้คารู้สึกงดงาม ไม่าจะััและัปะามันไป
ไป๋หี่หมิงมีูปโี่หล่อเหลา็จริง แ่ท่าทางั้งดงามยิ่งกว่า ภายใต้คาสง่างามสูงศักดิ์ปรากฏถึงคาเอื่อยเฉื่อยและคาเหนื่อยหน่าย เมื่อไม่มองไปี่คางดงามบนโต๊ะนี้แ้มองไปี่ท่าทางัปะาอาหารของเา็ถือได้ว่าเป็นคาเพลิดเพลินอย่างหนึ่ง!
แ่อย่างไร็ตามทางด้านของกูเฟยเยี่ยนัก้มหน้าก้มตาัปะาอาหารมื้อใหญ่ด้วยคาสุข
หลังจากี่ไป๋หี่หมิงสาธยายถึงต้นกำเนิดของหุบเาเถาเยาแ้ เา็ยกแก้วขึ้นาจิบเหล้าดอกท้อ “แพทย์หญิงตัวน้อย ชื่อเถาเยานี้ไพเราะหรือไม่? ”
กูเฟยเยี่ยนสนใจเพียงแค่การัปะาจึงไม่ละสายตาขึ้นามองด้านบน
นางตื่นขึ้นาเพราะคาหิวโหย สวรรค์าีว่าชายนี้ใช้ยาิชนิดใดกับนาง ปัจจุบันนี้ิถูกไปแ้ แ่นางัมีคาหิวโหยเป็น่าิ่
ชายนี้น่าจะาผลี่จะตามาของยาิชนิดั้ี เพราะเาได้ัเีอาหารัโอชะไ้บนโต๊ะแ้่าเชิญนางาาาเื่เป็นการโ ทันทีี่นางมั่นใจแ้ว่าสิ่งเหล่านี้ไม่มีิจึงนั่งแ้เริ่มัปะา นางต้องทานให้อิ่มถึงจะมีเรี่ยวแรงในการหลบหนีออกไป!
นางไม่าว่าตกแ้เาเป็นใครกันแน่ แ่มั่นใจได้ว่าเาคือจิ้งจอกเฒ่า
กูเฟยเยี่ยนคาดไม่ถึงจริงๆ เดิมทีคิดว่าจิ้งจอกเฒ่าน่าจะเป็นชายี่ค่อน้าจะมีอายุ คิดไม่ถึงเลยว่าจะอายุน้อยและรูปหล่อเช่นนี้
กูเฟยเยี่ยนไม่สนใจไยีเา ไป๋หี่หมิงจึงไม่สนใจเช่นกัน ดูเหมือนว่าเาจะอารมณ์ีาก เพราะเายิ้มน้อยิ้ใญ่พลาง่บทกวีนิพนธ์ขึ้นา
“ดอกท้อบานสะพรั่ง เบ่งบานวาวสดใส ดรุณีวิวาห์ไป ผาสุกใจในเหย้าเรือน ดอกท้อบานสะพรั่ง ก้านท้อบานมั่งมี ดรุณีวิวาห์ไป ผาสุกใจในนิวาส ดอกท้อบานสะพรั่ง ใบชอุ่มบานแน่นหนา ดรุณีวิวาห์ไป ผาสุกใจในคู่ชีวิต…”
เาจี้ชิงตัวนางาแ่ไม่มัดไม่ดุไม่บังคับไม่ซักถาม าั้็เชิญนางาาา แนะนำสถานี่หลบซ่อนอย่างถี่ถ้วน และ่บทกวีนิพนธ์ให้นางฟัง ตกแ้ชายนี้ต้องการจะทำอะไรกัน? สมอง…ไม่ได้มีปัญหาใช่หรือไม่?
กูเฟยเยี่ยนทนไม่ไหวแ้ นางลอบเงยหน้าขึ้นาพินิจพิเคราะห์ไป๋หี่หมิงด้วยคาจริงจัง
ต้องบอกว่าใบหน้าของชายนี้งดงามเสียจริง มองแวบแรกงามเพริศพริ้งน่าตกตะลึง แ่เมื่อมองด้วยคาจริงจังแ้งามเพริศพริ้งน่าตกตะลึงยิ่งกว่าเดิม โดยเฉพาะดวงตาเฉี่ยวี่เปล่งประกายแฝงไปด้วยรอยยิ้มและเสน่ห์ัลึัี่ให้คารู้สึกเสน่หาากมีี่ไร้เทียมทาน
กูเฟยเยี่ยนไม่ชอบชายหนุ่มี่งดงามกว่าหญิงสาวาโดยตลอด ่าคางามของชายหนุ่มตรงหน้านางไม่ใช่คางามละมุนละไมเฉกเช่นสตรี ่าให้ถูกต้องคืองามแบบสมบูรณ์แบบ
นางพินิจพิเคราะห์อยู่นานแ่็ไม่สาารถสรรหาจุดตำหนิได้ แม้นางจะคิดว่าชายนี้ไม่ใช่ี็ตาม
นางไม่เข้าใจเอาเสียเลย!
ตกแ้หมอนี่จับตัวนางาทำไมกัน?
ไป๋หี่หมิงสังเกตเห็นว่ากูเฟยเยี่ยนแอบมองตนาตั้งแ่แรกแ้ เา่ไป่า ก่อนจะ่ๆ หันหน้าไปมองกูเฟยเยี่ยนพร้อมกับเ่ถาม “าทานหรือไม่? ” กูเฟยเยี่ยนมองข้ามคาอึดอัดภายในใจแ้สงบสติอารมณ์พินิจพิเคราะห์เาอีกครั้งาั้จึงเ่ถามด้วยคาเคือง “ทานอะไร? ” ไป๋หี่หมิงยิ้มบางเบาพร้อมกับส่งสายตาปรือของเาี่เรียกว่ามีเสน่ห์ากออกไป “ทานข้าไง”
แค่ก!
แค่กๆ ๆ …
กูเฟยเยี่ยนไอเสียงัออกาทันทีและเกือบจะสำลักน้ำลายตนเองตายเสียแ้ นางคิดาโดยตลอด่าายก้อนน้ำแข็งเหม็นั้เป็นี่ไร้ยางอายากี่สุดในโลก แ่นางคิดไม่ถึงเลยว่ายังจะมีี่ไร้ยางอายยิ่งกว่า
หญิงสาวยิ้มเยาะ “สิ้นเปลืองเสียจริง! ”
ในคราวนี้เปี่ยนาเป็นไป๋หี่หมิงี่ไม่เข้าใจแทน “หายคาว่าอย่างไร? ”
กูเฟยเยี่ยนตอบัไป “ใบหน้าี่งดงามเช่นนี้ัไม่รักษาเอาไ้ ถ้าไม่ใช่สิ้นเปลืองแ้จะเป็นอะไร? ”
แบบนี้เรียกว่าด่าเาว่าไร้ยางอายนี่นา!
นอกจากไป๋หี่หมิงจะไม่โกรธแ้ ตรงกันข้ามัหัวเราะพลางเ่ออกา “แพทย์หญิงตัวน้อย จากการี่เจ้าน่าสนใจเพียงนี้ ข้าจะไม่คิดบัญชีกับเจ้า นับตั้งแ่ตอนนี้เป็นต้นไปเจ้าคอยติดตามข้าเป็นอย่างไร? ”
กูเฟยเยี่ยนประหลาดใจาก นางำัะตอบ ่าด้าน้า็มีเสียงาหยาดเยิ้มัขึ้นา “นายท่าน ท่านนิสัยไม่ี! เมื่อเดือนี่แ้ท่านเพิ่งจะรับนู๋ปี้เอาไ้ ท่านบอก่าู๋ปี้น่าสนใจแถมยังบอกว่าจะรักนู๋ปี้เพียงเียว! นี่ท่านเปี่ยนใจเร็วขนาดนี้เชียวหรือ? ”
กูเฟยเยี่ยนหันัไปมองจึงพบว่ามีหญิงรับใช้หนึ่งเดินเข้าาพร้อมกับเหยือกสุรา
หญิงรับใช้นี้มีอายุประาณิเจ็ดิแปดปี ร่างกายซูบผอมแ่ไม่อ่อนแอ นางมีคางามและนุ่มนวลาก ท่วงท่าย่างก้าวสะโอดสะองงดงามอ่อนช้อยน่ามองยิ่งนัก นางนำเหยือกสุราวางไ้บนโต๊ะแ้ถือโอกาสอิงไปี่อ้อมอกของไป๋หี่หมิงพร้อมกับเุราหนึ่งแก้วาป้อนให้ไป๋หี่หมิงดื่ม
ไป๋หี่หมิงมีลักษณะท่าทางี่เพลิดเพลิน่าิ่ เาััไปี่แผ่นมือขาวนุ่มของหญิงสาวพลางดื่มสุราเข้าไปในคำเียวาั้ยิ้มเบาๆ “เด็กี ไปเถอะ” หญิงรับใช้ไม่เต็มใจอย่างเห็นได้ชัดเ สายตาของหญิงสาวชำเลืองมองกูเฟยเยี่ยนแวบหนึ่งก่อนจะลุกขึ้นถอยออกไป
กูเฟยเยี่ยนเห็นถึงสายตาของคา…เหยียดหยาม!
ในี่สุดนาง็เข้าใจแ้ว่าจิ้งจอกเฒ่าตัวนี้จับนางาทำไม
หมอนี่คือจิ้งจอกหลายใจี่มักากในกามชัดๆ สวรรค์าีว่าเาอาศัยใบหน้างดงามนี้วางยาิหญิงสาวี่ “น่าสนใจ” ไปแ้กี่! บางทีคงจะวางยาิเดือนละหนึ่ง?
แน่นอนว่ากูเฟยเยี่ยนซ่อนคาเหยียดหยามเอาไ้ในใจ นางแอบลูบไปี่หวางเป่าติงเื่เรียกสมุนไพรสำหรับปุยาิออกาสองสามชนิดพลางยิ้มเยาะออกา “เจ้าใส่ร้ายข้า ข้าทำลายแผนการเจ้า พวกเราเสมอกันแ้ ข้าไม่ติดหนี้เจ้าแ้นี่นา? ”
ไป๋หี่หมิงตกตะลึงพลันหัวเราะอย่างมีคาสุข “แ้เจ้าต้องการเงื่อนไขอะไร? ”
“เจ้าบอกข้าาก่อนว่าเจ้าเป็นใคร? ”
กูเฟยเยี่ยนลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะจงใจยั่วอารมณ์ “หากเจ้าเทียบได้กับจิ้งหวางเตี้ยนเซี่ย ข้าสาารถพิจารณาดูได้ หากเจ้าเทียบจิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยไม่ได้ เช่นั้น่าเสียดายเสียจริง”
ไป๋หี่หมิงแตะไปี่บาดแผลบนไหล่โดยไม่รู้ตัว เายิ้มแ่ไม่พูดอะไรออกา ไม่ช้า็ลุกขึ้นเดินไปทางกูเฟยเยี่ยนพร้อมกับพูดด้วยคาคลุมเครือ “ไม่ลองดูก่อนแ้จะเทียบได้อย่างไร? ”
แวบแรกกูเฟยเยี่ยนไม่เข้าใจในคาหายของเา แ่เมื่อพิจารณาีๆ ทั่วทั้งใบหน้า็เปี่ยนเป็นสีแดงก่ำขึ้นา นางอดไม่ได้ี่จะก่นด่าออกไป “ัธพาล! ”
ในขณะี่หญิงสาวเ่ออกา็ได้้ายาิี่หวางเป่าติงปุเรียบร้อยแ้าเะบัดไปี่ไป๋หี่หมิงซึ่งๆ หน้า…
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??