เรื่อง ยอดหมอหญิงเทพโอสถ
กูเฟยเี่ยนล้มลงด้วยความอิ่มอกอิ่มใจ ทว่าเทียนอู่ฮ่องเต้กลับส่งสายตาพิจารณาไปหาจวินฮั่นหยิ่นทันที
ใตอนแรกเทียนอู่ฮ่องเต้มีเพียงแค่ความสงสัย แ่บัดี้เขามั่นใจแล้วว่าบุตรชายที่หลีกหนีราชสำนักและไ่ชื่นชอบยุทธภพได้แสดงละครมาโดยตลอด บุตรชายคนี้ทำตัวหน้าไหว้หลังหลอกและมีเล่ห์เหลี่ยมที่แพรวพราวยิ่งนัก!
เขาพึมพำใใจ “การที่เจ้าแปดไปตีสนิทกับกูเฟยเี่ยนเป็เพราะต้องการสอบถามอาการประชวรเจิ้นแน่นอน เจ้าแปดคนี้กำลังวางแผนอะไรกัน? ”
จวินฮั่นหยิ่นก้มหน้าด้วยความหวาดหวั่นมาระยะเวลาหนึ่งแล้ว เขาเคยสอบถามกูเฟยเี่ยนถึงอาการประชวรฟู่หวงจริงๆ เพียงแ่เขาไ่าความลับระหว่างฟู่หวงกับกูเฟยเี่ยนเลยแม้แ่นิดเดียว อีกทั้งไ่าด้วยว่าเรื่องี้ทำใ้ฟู่หวงถึงขั้นมีอาการวิตกกังวลไปแล้ว
เขาเพียงแค่ิว่าฟู่หวงโกรธเพราะเขาเอาใบผีผากูเฟยเี่ยนมาพูดโกหกและแย่งเอาความดีความชอบไป
เขาลอบิว่ารอใ้โทสะฟู่หวงลดลงแล้วค่อยหาโอกาสไปอธิบายและยอมรับผิดกับฟู่หวง ฟู่หวงคงจะไ่ถึงกับทำอะไรเขาเพราะเรื่องเล็กน้อยี้ ใส่วนคนชั้นต่ำอย่างกูเฟยเี่ยนั้ เขาจะต้องรีบง้างปากาใ้เร็วที่สุด าั้ก็ปิดปากาซะ!
ทันทีที่เทียนอู่ฮ่องเต้เสด็จกลับ ผู้คนภายใตำหนักก็หลบหนีไปด้วยความลนลาน
เฉิงอี้เฟยกำลังจะอุ้มกูเฟยเี่ยนึ้ แ่เี่ยเี่หม่านก็ได้ใ้าข้าหลวงสองคนพุ่งเข้ามาจากกลุ่มคนด้านนอกแล้วตะโกนเรียกเขา “ท่านแม่ทัพเฉิง ไ่จำเป็ต้องรบกวนท่าน นู๋ไฉจะจัดการเอง! ”
ทันทีที่เขาาว่าเี้นเี่ยปลอมตัวเข้ามาใพระราชวัง เขาก็รีบดึงหมางจ้งพุ่งตรงมาทันทีเพราะกลัวว่าิ้หวางเี้นเี่ยจะทำเรื่องหุนหันพลันแล่นจนทำใ้ฝ่าบาทเกิดความสงสัยอีกครั้ง
เี่ยเี่หม่านไ่าว่าใขณะี้ิ้หวางเี้นเี่ยู่ที่ใด แ่เขาาว่าิ้หวางเี้นเี่ยจ้องมองกูเฟยเี่ยนู่แน่นอน กูเฟยเี่ยนไ้ัคำเชิญใ้เข้าไปใพระราชวัง เขาจึงได้ใ้โอกาสเฉิงอี้เฟยใการรับส่งกูเฟยเี่ยน ดังั้จึงไ่ได้เตรียมการไปรับไปส่ง ตอนี้หากยังไ่รีบมารับากลับไป สวรรค์าดีว่าิ้หวางเี้นเี่ยจะลงโทษเขาอย่างไร
เฉิงอี้เฟยห้ามาข้าหลวงอย่างอารมณ์ดี “เปิ่นเจียงจวินจะส่งากลับไปเอง า่าพอดี! ”
ท่าทีเี่ยเี่หม่านแ็้ามากึ้ าเอ่ยว่า “ไ่จำเป็” ก่อนจะดึงกูเฟยเี่ยนมาด้วยตนเอง
เฉิงอี้เฟยเกิดความประหลาดใจเพราะหลังจากที่ตระกูลียกเลิกัญญาหมั้นาแล้ว เี่ยเี่หม่านก็มีความกระตือรือร้นต่อเขา! ทว่าใตอนี้เป็อะไรไปกัน?
เฉิงอี้เฟยไ่ได้ยืนกรานบังคับ แม้ว่าเขาจะทานยาที่กูเฟยเี่ยนใ้มาแล้วแ่กระเพาะอาหารก็ยังไ่สบายและเจ็บปวดจนแทบจะทนไ่ไหวู่แล้ว ดังั้เขาจึงไปกล่าวลาจวินฮั่นหยิ่นแล้วรีบจากไป
ไ่ช้าตำหนักไท่จี๋ก็ฟื้นกลับสู่ความเฉกเช่นก่อนหน้าี้ แน่นอนว่าจวินจิ่วเฉินกับหมางจ้งไปนานแล้ว
เทียนอู่ฮ่องเต้เสด็จกลับมาที่ตำหนักบรรทมด้วยความโกรธที่ยังไ่สลายหายไป
เขาเอ่ยถามึ้มาด้วยน้ำเสียงเ็ชา “หวายิล่ะ? ”
“หนีนอกพระราชวังแล้วพ่ะย่ะค่ะ นู๋ไฉกลัวว่าองค์ญิจะิสั้นจึงใ้คนติดตามไป” เหมยกงกงลังเลครู่หนึ่งแล้วเอ่ยถาม “ฝ่าบาท จะใ้นู๋ไฉไปที่ตระกูลีเพื่ออธิบายหรือไ่พ่ะย่ะค่ะ? ”
เทียนอู่ฮ่องเต้จ้องมองเขาแวบหนึ่ง เขาจึงไ่กล้าพูดต่อ
สิ่งที่เทียนอู่ฮ่องเต้ทรงกังวลมากยิ่งกว่าคือจวินฮั่นหยิ่น “จับตาดูเจ้าแปดไว้ ตรวจสอบด้วยว่าหลายปีมาี้เขาทำอะไรู่ด้านนอกและคบค้าสมาคมกับคนแบบใด! ”
เหมยกงกงพยักหน้าาเกลี้ยกล่อม “ฝ่าบาททรงทำใจใ้สบายเถอะพ่ะย่ะค่ะ สุขภาพพระองค์เป็เรื่องสำคัญ ตอนี้ดึกมากแล้ว นู๋ไฉจะคอยรับใช้พระองค์จนบรรทมลง”
เทียนอู่ฮ่องเต้ที่ใกล้จะบรรทมแล้วทว่าก็เอ่ยถามึ้มาอีกครั้ง “กูเฟยเี่ยนมาแล้ว คืนี้ิ้หวางไ่ได้มาจริงหรือ? ”
งานเลี้ยงภายใพระราชวังที่มีความสำคัญล้วนต้องส่งบัตรเชิญไปใ้ิ้หวาง ทว่าหากฝ่าบาทไ่ได้มาเป็ประธานงานเลี้ยงด้วยตนเองโดยปกติแล้วิ้หวางเี้นเี่ยจะไ่ปรากฏตัวึ้ ทุกคนาว่าเขาไ่ชอบความคึกคัก
ที่เทียนอู่ฮ่องเต้เอ่ยถามเช่นี้เป็เพราะเขายังคงไ่วางใจต่อความสัมพันธ์ระหว่างิ้หวางกับกูเฟยเี่ยน
เหมยกงกงตอบไปตามความจริง “ไ่ได้เสด็จมาพ่ะย่ะค่ะ มีเพียงเี่ยเี่หม่านที่มา”
ใที่สุดเทียนอู่ฮ่องเต้ก็มีความพอใจเล็กน้อยแล้ว ดังั้เขาจึงทานยาแล้วล้มตัวนอนลง
ภายใพระราชวังลงแล้ว แ่าด้านตระกูลีที่ไ้ัข่าวเื่สักครู่ี้กำลังปะพายุโหมกระหน่ำู่อย่างไ่ต้องสงสัย
แม่ทัพใญ่ีโกรธเป็ฟืนเป็ไฟและไ่อนุญาตใ้ใครก็ตามไปหาองค์ญิหวายิเพราะเขาจะไปหาด้วยตนเอง เขาจะไปฆ่าองค์ญิหวายิ
สวีฟูเหรินกับเหล่าอนุภรรยาพยายามจะห้ามอย่างสุดชีวิตแ่ก็ห้ามไู่่ สุดท้ายสวีฟูเหรินบีบบังคับว่าจะฆ่าตัวตาย แม่ทัพใญ่ีจึงิอารมณ์ลง
“รังแกเกินไปแล้ว! รังแกเกินไปแล้ว! ”
“ิว่าตระกูลีข้าเป็อะไร? จะใ้พวกเราตระกูลีวางศักดิ์ศรีไว้ที่ไหน? วันข้างหน้าจะใ้อวี้เอ๋อร์ปฏิบัติตัวอย่างไร? ”
…..
สวีฟูเหรินโกรธจนร้องไห้มาแ่ก็ยังจำเป็ต้องพูดเกลี้ยกล่อม “ฟูจวิน ฝ่าบาทเพียงแค่ลงโทษองค์ชายใญ่กับอวิ้นกุ้ยเฟย พระองค์ไ่ได้ตัดสินโทษ! ฝ่าบาทยังพูดอีกว่าไ่อนุญาตใ้ปล่อยข่าวลือ เรื่องี้จริงเท็จเีใก็เป็แค่ความเข้าใจผิด! ฟูจวิน ท่านิใ้ดี หากพวกเราสืบหาสาเหตุต่อไปจะไ่ทำใ้เรื่องี้กลายเป็ความจริงหรือ? เื่ถึงเวลาั้คนทั้งโลกก็จะหัวเราะเยาะพวกเรามากึ้ไปอีก! ”
แน่นอนว่าแม่ทัพใญ่ีเข้าใจหลักการข้อี้ เพียงแ่เขาอัดอั้นตันใจ เขาไ่อาจจินตนาการได้เลยว่าหากบุตรชายสุดที่รักตนเองได้ยินเรื่องี้เข้าแล้วจะมีปฏิกิริยาตอบสนองเี่ยงไร
สวีฟูเหรินสะอึกสะอื้นแล้วเกลี้ยกล่อมอีกครั้ง “ท่านแม่ทัพ ต่อใ้หวายิเป็คนอย่างไรก็ยังเป็เลือดเนื้อเชื้อไขฝ่าบาท ความโกรธี้พวกเราไ่ทนก็ต้องทน! แทนที่จะหาเรื่องฝ่าบาท พวกเราควรถือโอกาสี้หาอนุภรรยาใ้กับอวี้เอ๋อร์ อวี้เอ๋อร์ไ่มีาแตะต้องหวางิแล้ว พวกเรามีอวี้เอ๋อร์เป็ทายาทเพียงคนเดียว ดังั้พวกเราต้องิถึงวันข้างหน้า! ”
ทันทีที่สวีฟูเหรินเอ่ยคำพูดเช่นี้มาก็ทำใ้แม่ทัพใญ่ีิทันที เขามองสวีฟูเหรินเป็เวลานานก่อนจะพึมพำมา “อนุภรรยา? ด้านนอกเมืองจิ้นหยางมีผู้คนมากมายที่อยากจะเป็ลูกสะใภ้ตระกูลี! เหอะ ราชวงศ์ตระกูลจวินรังแกข้าขนาดี้ อย่าโทษว่าข้าไร้มนุษยธรรมก็แล้วกัน! ”
แน่นอนว่าสวีฟูเหรินาว่าฟูจวินตนเองมีใจที่จะก่อกบฏอย่างลับๆ ตั้งนานแล้ว าจึงเกลี้ยกล่อมด้วยความเครียด “ระวังกำแพงมีหูปะูมีช่อง! หากไ่อดทนต่อเรื่องเล็กน้อยมันก็จะส่งผลเสียต่อการใญ่ได้! ”
แม่ทัพใญ่ีไ่ได้ไปาาองค์ญิหวายิแล้ว และไ่อนุญาตใ้ใครไปาาทั้งั้ เขาเขียนจดาถึงีอวี้เป็การส่วนตัวแล้วใ้คนรีบนำส่งไป
แน่นอนว่าพละกำลังเขาต่อต้านราชวงศ์จวินไ่ได้ ดังั้เขาจะต้องร่วมมือจากแรงภายนอก ีอวี้ไปที่ชายแดนตะวัน ระหว่างาี้สามารถาาคนที่เหมาะสมได้
แสงไฟใตระกูลีค่อยๆ ดับลง ทุกอย่างกลับสู่ความปกติ
ค่ำคืนมืดมิด พระจันทร์และดวงดาวเงียบ
รถม้าุู่หน้าปะูิ้หวางฝู่ เี่ยเี่หม่านกำลังจะใ้คนยกกูเฟยเี่ยนา แ่กูเฟยเี่ยนกลับเด้งึ้มานั่งอย่างกะทันหันเฉกเช่นครั้งที่แล้ว
“อ้าก…”
เี่ยเี่หม่านตกใจจนล้มลงจากรถม้า
กูเฟยเี่ยนไ่สนใจอะไรมากนัก ากระโดดลงจากรถม้าแล้วรีบวิ่งเข้าไปใจวน สาเหตุที่าเป็เช่นี้เพราะปวดปัสสาวะไ่ไหวแล้ว!
หลังจากที่าจัดการเรียบร้อยแล้วก็ถอนหายใจมา
เี่ยเี่หม่านตกตะลึงกับความสามารถใการดื่มสุราามาก เขาไล่ตามไปแล้วเอ่ยถาม “กูเฟยเี่ยน เจ้า เจ้า เจ้า ทำไมความสามารถใการดื่มสุราเจ้าถึงดีขนาดี้? เจ้ากินยาอะไรลงไปใช่หรือไ่? ”
กูเฟยเี่ยนยิ้มเยาะแล้วตอบไป “เี่ยเี่หม่าน พวกเราทำการค้าขายดีหรือไ่? ”
เี่ยเี่หม่านไ่เข้าใจ
กูเฟยเี่ยนกระซิบแผ่วเบา “ใ้ข้ายืมบ่อแ่ยาสมุนไพรเี้นเี่ยแล้วข้าจะบอกเจ้าว่าเกิดอะไรึ้ เี้นเี่ยไู่่ หากเจ้าไ่พูดก็ไ่มีใครรู้”
เี่ยเี่หม่านทำหน้าบูดบึ้ง “ไ่มีา! ”
กูเฟยเี่ยนไ่พูดจาไร้สาระแล้วหันเดินไปาหมิงเย่วจวี ใตอนี้าเปียกโชกไปทั้งตัว ไหนจะดื่มสุราเ็ๆ ไปมากมายขนาดั้อีก ดังั้าจึงต้องแ่ยาสมุนไพรเพื่อัไ่ความเ็และัไ่พิษสุรา เพราะไ่อย่างั้จะต้องใช้เวลาอย่างน้อยสามวันถึงจะฟื้นฟูกลับมาได้
กูเฟยเี่ยนิจะต้มน้ำด้วยตนเอง ทว่าเี่ยเี่หม่านยังนับได้ว่ามีจิตใจรู้ผิดชอบชั่วดี เขาต้มน้ำร้อนถังใญ่มาใ้าแล้วทำหน้าบูดบึ้งเดินไป
กูเฟยเี่ยนเิ่เิสมุนไพรที่ัไ่ความเ็กับสมุนไพรที่่แก้เาลงไปเล็กน้อย าั้จึงแ่ตัวู่ใั้ด้วยความาาสบายใจ าแ่ไปแ่มาก็ผล็อยหลับไป ไ่รู้ว่า่าไปนานเีใ ทันทีที่าลืมตาึ้มาก็พบกับหน้ากากสีเงินทีู่่ตรงหน้า ามองแล้วิว่าตนเองกำลังฝัเลยัาลงอีกครั้งด้วยิที่พร่าเื
ทว่า่าไปไ่นานาก็เบิกตากว้างทันที…
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??