เรื่อง ยอดหมอหญิงเทพโอสถ
กูเฟยเยี่ยนนอนไม่หลับทั้งคืน ญิาจัดระเบียบแะตรวจสอบุไในกักเก็บยาุไหนึ่ง ก่อนะจัดทำใแสดงรายละเอียดออกาหนึ่งุ นางเพิ่มเติมุไี่จิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยจำเป็นต้องใช้ในการแช่ยาุไ ในขณะเดียวกันก็เพิ่มเติมุไทั่วไปี่ใช้ในกรณีเร่งด่วน จากนั้นจึงไปี่สวนดอกไม้ด้านหลังอีกครั้งเพื่อไปตรวจสอบอุณหภูมิของยาในตำหนักชิงหลิว คาดการณ์การเปลี่ยนแปลงคุณสมบัติของยาแล้วบันทึกโดยละเอียด สุดท้ายจึงไปเก็บ้าวของเครื่องใช้แะทำความสะอาดหมิงเย่วจวีราวกับไม่เคยมีใครอาศัยอยู่าก่อน
เช้าวันรุ่งขึ้น ญิามอบใรายละเอียดุไให้เซี่ยเี่หม่าน
“เจ้าต้องเพิ่มเติมุไี่ควรเพิ่มเติมให้ครบตามใรายละเอียดุี้ เวลาใช้ะไ้หาเจอ จำเอาไว้ว่าคุณภาพของุได้านนอกนั้นแตกต่างกัน พวกเจ้าไม่สันทัดเรื่องี้ก็อย่าไ้ซื้อสุ่มสี่สุ่ม้าเชียว าต้องการอะไรก็ให้ไปขอี่ห้องยาสำนักหมอหลวง อีกอย่างคือคุณสมบัติของยาในน้ำุไอย่างากก็สาารถอยู่ไ้แค่ครึ่งปีเท่านั้น เจ้าต้องเตือนจิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยให้เตรียมแร่ศิลาไว้ให้เพียงพอ”
เซี่ยเี่หม่านรับใรายการาด้วยความรู้สึกผิดจนไม่กล้าแหงนใหน้าไปมองนาง
กูเฟยเยี่ยนยื่นกุญแจไปให้อีกหนึ่งดอก “นี่คือกุญแจของหมิงเย่วจวี ้าทำความสะอาดไปแล้วหลายห้อง ้าวของเครื่องใช้ไม่ขาดไม่เสียหาย ไม่จำเป็นต้องเพิ่มเติม”
เซี่ยเี่หม่านรับาอีกครั้งโดยี่ยังคงก้มหน้าก้มตาไม่พูดอะไรออกาอีกเช่นกัน
กูเฟยเยี่ยนจึงยื่นสิ่งสุดท้ายให้อีกครั้งด้วยรอยยิ้ม “อะ นี่ให้เจ้า ของดีเชียวนะ ฮิฮิ รอให้้าไปแล้วเจ้าค่อยเปิดดู เจ้าะต้องชอบแน่ๆ ! ในเรือนด้านหลังแห่งี้มีคนรับใช้ไม่าก ้ารู้ว่าอาหารี่้ากินาตลอดสามเืนั้นอันี่จริงแล้วเจ้าเป็นคนทำทั้งหมด แะเจ้าก็เป็นคนี่ทำความสะอาดภายในเรือนอีกด้วย…ขอบคุณนะ! ”
เซี่ยเี่หม่านเงยหน้าขึ้นไปมองนางแวบหนึ่ง ทว่าเขาไม่ไ้รับสิ่งของชิ้นนั้นา
กูเฟยเยี่ยนนำของชิ้นนั้นยัดใส่มือของเขาด้วยรอยยิ้ม “จิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยคงะมีภารกิจากใช่หรือไม่ ดูท่าว่า้าะไม่สาารถบอกลาพระองค์ไ้แล้ว ้าฝากเจ้าขอบคุณแทน้าหน่อยนะ”
ครั้นกูเฟยเยี่ยนเอ่ยจบแล้วก็หันหลังเดินออกไป
เซี่ยเี่หม่านอยากะพูดอะไรออกา แ่ก็ไม่รู้ว่าะพูดอะไรไ้อีก ระยะเวลาสามวันี่ผ่านาี้เขาพยายามออกตามหาจิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยทุกวัน แ่น่าเสียดายี่หาไม่เจอ
เซี่ยเี่หม่านเม้มริมฝีปากแล้วรีบวิ่งตามไป
เื่าึหน้าประตูเซี่ยเี่หม่านก็อดไม่ไ้ี่ะปริปากพูดจา “นังหนู ้าพเจ้าะเ้าไปในะาักับเจ้า! ้าพเจ้า…้าพเจ้า ้าพเจ้าะคิดหาวิธีาเกลี้ยกล่อมฝ่าบาทเอง! ”
จากน้ำเสียงของเขาแล้วทราบไ้ว่าเขากำลังฝืนเอาไว้
กูเฟยเยี่ยนเกิดความอบอุ่นในใจ แ่ก็แ้ำเป็นกล่าวเตือนด้วยความจริงจัง “เซี่ยเี่หม่าน ้าะเตือนเจ้าเป็นครั้งสุดท้ายว่าอย่าเรียก้าว่านังหนู ้าโตกว่าเจ้าจนสาารถเป็นพี่สาวเจ้าไ้แล้ว! รอให้้ายืนหยัดอยู่ในห้องยาสำนักหมอหลวงอย่างมั่นคงเสียก่อนเถอะ เะๆ ไม่นาน้าะกลับาจัดการเจ้า! ”
ในี่สุดเซี่ยเี่หม่านก็เงยหน้าขึ้นาจ้องมองนาง
ใน่เาสามเืี่ผ่านาี้ กูเฟยเยี่ยนกับเซี่ยเี่หม่านต่างคนต่างก็จ้องตามองกันานับครั้งไม่ถ้วน แ่ในครั้งี้นางไม่ไ้จ้องมอง นางหัวเราะแล้วก้าวเท้าออกจากจิ้งหวางฝู่ ครั้นเดินออกาแล้วกูเฟยเยี่ยนก็หันกลับไปมองแผ่นป้ายเหนือประตูี่สลักคำว่า “จิ้งหวาง” จากนั้นจึงโน้มกายแสดงออกึความซาบซึ้งใจอย่างจริงจัง
แม้ว่าะอาลัยอาวรณ์แ่นางก็ไม่ไ้หยุดค้าง นางก้าวขึ้นเกี้ยวแล้วจากไป
เซี่ยเี่หม่านไล่ตามไปไ้ไม่กี่ก้าวก็หยุดลงแล้วเปิดห่อสิ่งของี่อยู่ในมือออกา ภายในนั้นล้วนเป็นตั๋วเงิน หลังจากี่เขานับทั้งหมดแล้วพบว่านี่เป็นเงินี่เขาถูกจิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยลงโทษปรับไปครึ่งเื!
เื่เหม่อมองเกี้ยวี่ห่างออกไป เซี่ยเี่หม่านจึงเม้มริมฝีปากอดกลั้นเอาไว้แน่น ทว่าสุดท้ายเบ้าตาของเขาก็แดงก่ำแะเปียกชื้น ใหน้าอ่อนวัยของเขาไร้ซึ่งการเสแสร้งแกล้งทำเป็นผู้ใหญ่อีกแล้ว ในตอนี้เขาเหมือนกับเด็กน้อยี่อยากะร้องไห้แ่ก็ไม่กล้าร้องออกา ทำไ้เพียงแค่สูดน้ำมูกอย่างแรง “พี่สาว…้าขอโทษ! ้าขอโทษ !”
ี่จริงแล้วกูเฟยเยี่ยนไม่ไ้โทษเซี่ยเี่หม่านเแม้แ่น้อย เาะในเรื่องของความสัมพันธ์ี่ไ้ประโยชน์แะโทษ นางเ้าใจดีกว่าใครๆ นางนั่งอยู่บนเกี้ยวโดยี่หันไปมองย้อนกลับตลอด
การเดินทางค่อยๆ ไกลออกไป เื่าึะาั กูเฟยเยี่ยนก็ตรงไปยังห้องยาสำนักหมอหลวง ญิาไม่ทราบว่าเีอู่ฮ่เ้ะมีรับสั่งเื่ใด นางจึงปฏิบัติตามกฎระเบียบี่บัญญัติเอาไว้ว่าผู้ี่ถูกโยกย้ายะต้องกลับารายงานการปฏิบัติภารกิจกับผู้ดูแลห้องยาสำนักหมอหลวง
ดูเหมือนว่าทุกครั้งี่นางายังห้องยาสำนักหมอหลวงล้วนะไม่มีเรื่องดี
ทันทีี่าึหน้าประตูทางเ้าก็พบเห็นกลุ่มญิายืนรายล้อมอยู่ภายใน ผู้ี่เป็นแกนนำไม่ใช่ใครี่ไหน คนๆ นั้นก็คือเวินอวี่โหรวี่ชื่นชอบรักใคร่เฉิงอี้เฟยนั่นเอง
เื่ดูท่าทีของพวกเขาแล้ว เห็นไ้ชัดว่าตั้งใจารอนางโดยเฉพาะ
นี่ะทำอะไรกัน?
ดูเรื่องราวครึกครื้นของนางาหลายครั้งแล้วยังไม่พออีกหรือ?
กูเฟยเยี่ยนทำราวกับว่าพวกเขาคือธาตุอากาศ นางก้มหน้าเดินไปอีกด้านหนึ่ง
ในขณะเดียวกันก็มีน้ำเสียงโมโหของเวินอวี่โหรวดังขึ้น “แพทย์หญิงกูอยู่ในจิ้งหวางฝู่าสามเืจนนิสัยเสียขึ้นสินะ! เป็นเพียงแค่แพทย์หญิงตัวเล็กเื่เห็นอาจารย์แพทย์อย่าง้าแล้วยังไม่าแสดงความเคารพอีก! หรือว่าออกไปนานจนไม่รู้จักกฎระเบียบแล้ว? ะต้องให้อาจารย์แพทย์อย่าง้าสั่งสอนเจ้าใหม่หรือไม่?”
กูเฟยเยี่ยนขมวดคิ้ว นางเพิ่งะไ้รู้ว่าระยะเวลาสามเืี่นางจากไป เวินอวี่โหรวไ้รับการเลื่อนตำแหน่งจากแพทย์หญิงไปเป็นอาจารย์แพทย์แล้ว
แพทย์หญิงต้องไ้รับการเลื่อนขั้นเป็นแพทย์ชั้นสูงก่อนแล้วค่อยเลื่อนขั้นไปเป็นอาจารย์แพทย์ ทุกการเลื่อนขั้นล้วนจำเป็นต้องผ่านการประเมินี่เข้มงวด าไม่ไ้่ำเีแะฝึกฝนาอย่างาากว่า้าปีึสิบปี ไ่ีาเลื่อนขั้นไ้แน่
ทักษะยาุไของเวินอวี่โหรวธรรมดาแ่กลับสาารถเลื่อนตำแหน่งไ้อย่างราบรื่น ผู้ี่อยู่เบื้องหลังนั้นแข็งแกร่งจริงๆ !
ทว่าเป็นอาจารย์แพทย์แล้วอย่างไรเล่า? ผู้ี่อยู่เบื้องหลังแข็งแกร่งแล้วอย่างไรเล่า?
ในวันี้ี่นาง่า้าเ้าาในะาั นางแรงิแรงใจเตรียมพร้อมี่ะเิญ้ากับเีอู่ฮ่เ้ ดังนั้นนางะเกรงกลัวคนี่เป็นเพียงอาจารย์แพทย์หรือ?
กูเฟยเยี่ยนเหลือบพิจารณาเวินอวี่โหรวตั้งแ่หัวปลายเท้า ก่อนะแ่เสียงหัวเราะออกาเาๆ พลางหันหลังเตรียมเดินออกไป
เวินอวี่โหรวโกรธเป็นอย่างยิ่ง นางจึงรีบไล่ตามไป
“นังคนชั้นต่ำ เจ้าทำให้ท่านแม่ทัพเฉิงไ้รับบาดเจ็บเพียงี้แล้วยังมีหน้าปรากฏตัวออกาอีก? ทักษะยาุไของเจ้ายอดเยี่ยมากไม่ใช่หรือ? เจ้าะรับผิดชอบจนึี่สุดไม่ใช่หรือ? เจ้ามันตัวปัญหา ตัวซวย! วันี้ตัว้าอาจารย์แพทย์ผู้ี้ะให้บทเรียนแก่เจ้าเอง! ้าะทำให้เจ้ารับรู้ว่ากฎระเบียบคืออะไร ความละอายคืออะไร! ”
เวินอวี่โหรวเอ่ยพลางง้างฝ่ามือขึ้นพร้อมี่ะตบลงไปบนใหน้าของกูเฟยเยี่ยน กูเฟยเยี่ยนรีบยกมือป้องกันแล้วสะบัดมือนางออกด้วยความรุนแรงในทันที
ในตอนี้เองี่กูเฟยเยี่ยนไ้ทราบว่าี่แท้เรื่องราวการฟื้นตัวของเฉิงอี้เฟยนั้นยังไม่ไ้แพร่กระจายออกา เดิมทีนางไม่ไ้ใส่ใจคำพูดของพ่อบ้านตระกูลเฉิง แ่บัดี้ดูเหมือนว่าข่าวลือด้านนอกะยังคงดำเนินต่อไป!
ทันใดนั้นกูเฟยเยี่ยนก็นึกขึ้นไ้ว่าเฉิงอี้เฟยเคยกล่าวเอาไว้ว่าทันทีี่กำหนดการสามเืสิ้นสุดลง เขาะไปสู่ขอนางี่ตระกูลกู นางอดหัวเราะออกาไม่ไ้ เกรงว่าในสามวันี้เฉิงอี้เฟยล้วนนอนพักผ่อนอยู่บนเตียงใช่หรือไม่? ด้วยความระมัดระวังของหลินฟูเหรินผู้เฒ่าแล้ว อาจเป็นไปไ้ว่าะบีบบังคับให้เขานอนรักษาตัวอีกสามสี่วัน ขาทั้งสอง้างของเขาเกือบะพิการไป เขาน่าะลืมเรื่องี้ไปนานแล้วใช่หรือไม่?
ดีเ เช่นี้ในวัน้างหน้านางก็ะสาารถหยอกล้อเขาไ้โดยกล่าวว่าเขาไม่รักษาคำพูด ดังนั้นนางะไม่แ่งงานกับเขา!
ี่จริงแล้วกูเฟยเยี่ยนไม่ทราบว่าเื่เิญ้ากับเีอู่ฮ่เ้แล้วตนเองะยังมีโอกาสพบเฉิงอี้เฟยหรือไม่ ยามี้นางกำลังมีความสุขอยู่ท่ามกลางความทุกข์
ครั้นเวินอวี่โหรวเห็นว่ากูเฟยเยี่ยนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ นางจึงโมโหากขึ้นกว่าเดิม “เจ้ายิ้มทำไม? เจ้าไม่มีความรู้สึกผิดเหรือ? เจ้าไม่มีความละอายใจเหรือ? ”
กูเฟยเยี่ยนขี้เกียจอธิบายแะไม่จำเป็นต้องอธิบาย นัยน์ตาเยือกเย็นของนางเผยึการตักเตือน “ไสหัวไป อย่าายุ่งกับ้า! ”
เวินอวี่โหรวสูดลมหายใจเ้าลึกๆ พลางเอ่ยออกาว่า “กูเฟยเยี่ยน เจ้าฟังให้ดี บัดี้้าคืออาจารย์แพทย์! ้าสูงกว่าเจ้าึสองระดับ เจ้ากล้าเอ่ยวาจาเช่นี้ต่อ้าไ้อย่างไร? เจ้าคิดว่าเจ้ายังเป็นคนของจิ้งหวางฝู่อยู่อีกหรือ? ”
เวินอวี่โหรวก้าวถอยหลังพลางเอ่ยออกาด้วยน้ำเสียงเย็นชาทันที “พวกเจ้า าสั่งสอนแพทย์หญิงี่ไม่รู้จักกฎระเบียบนางี้เสียหน่อย! ”
ในคราวี้เหล่าแพทย์หญิงี่อยู่้างต่างก็เ้าารายล้อมตัวกูเฟยเยี่ยน ทางด้านของซ่างกวนยิงหงกับอาจารย์แพทย์สองสามคนี่รีบาหลังจากไ้ยินข่าวคราวล้วนยืนดูความครึกครื้นอยู่ด้าน้าง พวกเขาไม่คิดี่ะแทรกมือเ้าไปยุ่ง…
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??