เรื่อง ยอดหมอหญิงเทพโอสถ
กูเฟยเยี่ตกตะลึงเหลือเกิน จวินจิ่วเฉินจึงแหงนใบหน้าขึ้นมาพลางเอ่ยถาม “มียาหรือไม่? ”
ทั้งๆ ที่กูเฟยเยี่ไม่ได้ำอะไร ่านางัมีคาหวาดผวาาัเป็นู้้าทีู่ัได้คาหนังคาเขา หญิงสาวหลบสายตาพลันก้าวถอยหลังสองสามก้าวก่อนะเอ่ยออกมา “สิ่งอื่นข้าอาจะไม่มี แต่ข้าะไม่มียาได้อย่างไร? ”
กูเฟยเยี่หันหลังไปหยิบกระปุกยาที่ัใช้ไม่หมดออกมาจากกระเป๋าพลางทาลวกๆ หลังจากที่จัดระเบียบเครื่องแต่งกายเรียบร้อยแ้จึงหันหลังัมา
จวินจิ่วเฉินัไม่ทันได้เอ่ยอะไรออกมา กูเฟยเยี่ก็เอ่ยออกมาอีกครั้ง “เจ้าเลิกแสร้งำเป็นหวังดีได้แ้! หากเจ้าไม่มีข่าวทะเล้ำแข็งปิงไ่ก็ออกไปเดี๋ยวี้เลย ในส่วนใบสั่งยา อีกครึ่งเดือนเจ้าค่อยัมาใหม่! ”
จวินจิ่วเฉินไม่ได้สังเกตเห็นคาหวาดผวากูเฟยเยี่ เนื่อง้ท่าทีนางเป็นเช่นี้ตั้งแต่ที่ได้พบกันในครั้งแรกแ้ เมื่อเทียบกับท่าทีเฉกเช่นกระต่า้อยที่่านอนสอนง่ายและเคารพเชื่อฟัง ตัวเขาเองชื่นชอบตัวตนที่แท้จริงนางยิ่งก่า
ครั้นเห็นหญิงสาวทายาเรียบร้อย จวินจิ่วเฉินที่มีเจตนาอยู่ต่อจึงได้นั่งลงดื่ม้ำอย่างไม่รีบร้อน
กูเฟยเยี่ข้ามคาผิดปกติในใจ ้ำเสียงนางดุดันขึ้นก่าเก่า “ไม่มีเหตุผลเสียเลย! หากเจ้าไม่ออกไป ข้าะออกไปเอง! ”
ชายผู้ี้เข้าออกจิ้งหวางฝู่ที่รักษาการณ์อย่างเข้มงวดได้อย่างง่ายดาย ดังนั้นนับประสาอะไรกับการเข้ามาในตระกูลกู? นางมิอาจหาเรื่องเขาได้ แต่สามารถหลบซ่อนได้!
กูเฟยเยี่ัไม่ทันได้เปิดประตู จวินจิ่วเฉินก็เอ่ยออกมาด้ว้ำเสียงที่ค่อนข้างจริงจัง “ข้าได้เบาะแสมาหนึ่งอย่าง! ”
ในคราวี้กูเฟยเยี่ไม่ค่อยเชื่อใจเขาั
หญิงสาวเขา้คาสงสัย
จวินจิ่วเฉินจึงกล่าว้คาเบิกบานใจ “ในัี่ปิงไ่เกิดการเปลี่แปลง เกิดปรากฏการณ์ัดูดซับ้ำ”
กูเฟยเยี่จริงจังในทันที “ัดูดซับ้ำ? เกิดเหตุใดขึ้น? ”
กูเฟยเยี่สาวเท้าเข้าไปหาจวินจิ่วเฉินโดยไมุ่่ิเลยแม้แต่น้อย นางนั่งลงตรงข้ามชายหนุ่มพลางเอ่ยถาม้คาตื่นเต้น “เรื่องราวเป็นมาอย่างไรกันแน่? สถานที่แห่งนั้นมี้ำแข็งปกคลุมเป็นพันไมล์ เกิดปรากฏการณ์ัดูดซับ้ำได้อย่างไร? พิษบนผิว้ำแข็งเกิดจากัดูดซับ้ำหรือ? ”
คาดีใจและคาตื่นเต้นกูเฟยเยี่ล้วนปรากฏให้เห็นบนใบหน้า นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้ยินข้อมูลเกี่ยวกับทะเล้ำแข็งปิงไ่ เรื่องี้เกี่ยวข้องกับแดนสวรรค์ปิงไ่และตัวตนนาง ดังนั้นนางะไม่ตื่นเต้นได้อย่างไร?
จวินจิ่วเฉินคาตื่นเต้นนางพลันเอ่ยออกมา่า “ดูท่า่าเจ้าะู้ไม่น้อยเลย”
ในเมื่อกูเฟยเยี่สืบข่าวจากเขา นางจึงไม่เลี่ยงคาสงสัย นางถามย้อนัไป้คาจริงใจ “ข้าไม่อาจตั้งตารอคอยเจ้าเพียงทางเดียวไม่ใช่หรือ? ”
จวินจิ่วเฉินปกปิดเรื่องราวเงาเฟิ่งหวงเอาไว้ “ข้าู้แค่่าก่อนที่ปิงไ่ะเกิดการเปลี่แปลง มีปรากฏการณ์ัดูดซับ้ำเกิดขึ้น ข้อมูลนอกเหนือจากี้ัหาไม่พบ”
กูเฟยเยี่เผยสีหน้าคาเสียดายออกมา ่าเพียงครู่เดียวก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ “การที่มีเบาะแสถือเป็นเรื่องดี! ถ้าหากเบาะแสี้มีคาคืบหน้า เจ้าะต้องรีบมาบอกข้าโดยเร็วที่สุด หลังจากี้ข้ารับรอง่าะไขปริศนาจดหมายลับในใบสั่งยาเจ้าให้เร็วที่สุด! ”
นางเอ่ยพลางนำใบสั่งยาออกมาุ่ิอย่างจริงจัง
จวินจิ่วเฉินดูเหมือนสงบนิ่ง่าภายในใจเกิดคาโล่งอก
ที่จริงแ้การที่เขาเอ่ยบอกเรื่องราวัดูดซับ้ำไม่ใช่เพราะ่า้าบอกกล่าวข้อมูลปิงไ่ให้แก่นาง แต่เขา้าหยั่งเชิง ถึงแม้่าตัวเขาเองะไม่เข้าใจ่าเหตุใดสตรีเช่นนางจึง้าตามหาปริศนาปิงไ่ ่าจากปฏิกิริยาตอบสนองนางแ้ เขามั่นใจ่านางไม่ได้รับคำสั่งมาจากผู้อื่น
“ปริศนาปิงไ่” ดูเหมือนเป็นสิ่งต้องห้ามและไม่มีผู้ใดกล้าแตะต้อง ่าในคาเป็นจริงัมีผู้ที่กอบกุมอำนาจในดินแดนเสวีคงลอบสืบสวนอย่างลับๆ ทุกคนต่างก็้าก้าวนำอยู่ด้านหน้าเพื่อำคาเข้าใจถึงคาจริงและ้าโอกาสการมีชีวิตอยู่ชั่วนิจนิรันดร์ ในขณะที่ผู้มีอำนาจลอบสืบสวนอย่างลับๆ ก็มีผู้คนให้คาสนใจการเคลื่อนไหวพวกเขาเพื่อรอขโมยคาลับเช่นกัน
เขาหวัง่านางะไม่ใช่สายสืบ
ห้องอันเงียบสงบ เวลา่ๆ ผ่านพ้นไป
จวินจิ่วเฉินใบหน้าจริงจังกูเฟยเยี่ ครั้นเหม่อไปู่ึ่ แววตาเขาก็่ๆ ปรากฏถึงคาลึกซึ้งและหลงใหล
ทางด้านกูเฟยเยี่นั้นขมวดคิ้วแน่นขึ้นเรื่อยๆ นางุ่ิอยู่นาน ่าก็ัจับต้นชนปลายไม่ถูก
ใบสั่งยาแผ่นี้มีสมุนไพรมากก่าสิบชนิด พื้นฐานประสิทธิภาพยาล้วนไม่เหมือนกัน เมื่อนำมารวมกันแ้ไม่อาจเรียก่าเป็นใบสั่งยาได้เลย อย่างมากก็เป็นได้เพียงใบรายการยาสมุนไพร
ซึ่งแน่นอน่าจดหมายลับบนใบสั่งยาไม่จำเป็นต้องมีผลต่อการรักษา ่ากูเฟยเยี่พิจารณาจากชื่อสมุนไพร คุณสมบัติสมุนไพร ทิศทางการออกฤทธิ์ยา ตำแหน่งการออกฤทธิ์ยา รวมไปถึงคาเป็นพิษแ้ แต่ก็ัไม่เห็นถึงคาลึัใดๆ
นางู้สึกสงสัย่าใบสั่งยาแผ่นี้อาจะไม่มีจดหมายลับ มันอาจะเป็นเพียงใบรายละเอียดยาที่ถูกเขีขึ้นมามั่วๆ เพียงแต่นายก้อน้ำแข็งเหม็นเสนอราคาไว้สูงมาก อีกทั้งัยอมช่วางตามหาปริศนาปิงไ่อีก ใบสั่งยาแผ่นี้เกรง่าะไม่ธรรมดาเสียแ้
กูเฟยเยี่เริ่มไตร่ตรองใหม่อีกครั้ง ่าผ่านไปก่าครึ่งชั่วยามแ้นางก็ัคงจับต้นชนปลายไม่ถูก!
นางู้สึก่าใบสั่งยาแผ่นี้ไม่ธรรมดามากก่าเดิมเสียอีก!
“นายก้อน้ำแข็งเหม็น ใบสั่งยาแผ่นี้…”
นางเอ่ยออกมาพลันเงยหน้าขึ้นจึงพานพบกับแววตาลึกซึ้งจวินจิ่วเฉินโดยไม่ทันได้คาดคิด หญิงสาวตะลึงงันจนใจเต้นผิดจังหวะ จวินจิ่วเฉินจึงู้สึกตัว เห็นได้ชัด่าเขาำอะไรไม่ถูกเพราะเขารีบหลบสายตาทันที กูเฟยเยี่รีบหันไปทางอื่นเช่นกัน ใบหูนางเกิดคาร้อนแผดเผา ไม่่านางะโง่เขลาเพียงใดก็ออกถึงคาหลงใหลในสายตาเขาเมื่อสักครู่ี้
เขาเคยกล่าวเอาไว้่าชอบนาง
หรือ่า…มันะเป็นคาจริง?
กูเฟยเยี่ปฏิเสธคาคิดข้อี้ออกไปอย่างรวดเร็ว เนื่องจากนางไม่้าคิดมากั นางข้ามใบหูแสบร้อนตนเองพลางหันัไปพูดอย่างจริงจัง “ใบสั่งยาี้…”
บังเอิญเหลือเกิน จวินจิ่วเฉินก็หันมาเช่นกัน ทั้งคู่แทบะเอ่ยออกมาในเวลาเดียวกัน “หากเจ้า…”
กูเฟยเยี่หยุดชะงักเพราะ้ำเสียงจวินจิ่วเฉินค่อนข้างแข็งกร้าว “หากเจ้าไขปริศนาไม่ได้ก็บอกข้ามา่าเหตุใดเจ้าจึง้าค้นหาปริศนาปิงไ่? ”
กูเฟยเยี่มีคาจริงจังมาก “จดหมายลับบนใบสั่งยาแผ่นี้ยากก่าคราวก่อนเยอะมาก ข้าขอเวลาอีกหนึ่งวัน! ”
คราวี้จวินจิ่วเฉินเริ่มต่อรองเสียแ้ “หนึ่งคืน ข้า้าคำตอบยามที่พระอาทิตย์โผล่พ้นขึ้นมา”
ช่วงเวลาพลบค่ำมีไม่นาน อีกประมาณสี่ชั่วยามฟ้าก็ะส่าง กูเฟยเยี่มีคาลังเล่าไม่ช้าก็พยักหน้าตอบรับ “ตกลง! เจอกันวันพรุ่งี้! ”
“เจอกันวันพรุ่งี้”
จวินจิ่วเฉินลุกขึ้น่าไม่ได้ก้าวเดินออกไป เขาเดินไปทางห้องหนังสือที่อยู่ด้านข้าง
กูเฟยเยี่รีบไล่ตามเข้าไป้คาตกใจ จวินจิ่วเฉินในยามี้นอนราบอยู่บนเตียง มือทั้งสองข้างรองบริเวณท้ายทอย ท่าทีเขาาั่า้าหลับนอนที่นี่
กูเฟยเยี่คิดไม่ถึงเลย “นี่! เจ้าหมายคา่าอย่างไรกัน? ”
จวินจิ่วเฉินตอบอย่างแน่วแน่ “รอเจ้า”
“อะไรนะ? ”
“รอเจ้าไขปริศนาใบสั่งยา”
“เจ้ารอที่นี่ไม่ได้! นี่คือห้องส่วนตัวข้า! หนุ่มสาวที่ไร้คู่ครองมิอาจอยู่ร่วมห้องกันได้ บิดามารดาเจ้าไม่ได้…”
“ให้ข้าไปรอด้านนอก? ”
“เจ้า! ”
“ข้า้าใบสั่งยาอย่างเร่งด่วน เจ้ายื้อเวลามาหนึ่งเดือนแ้ โปรดเร่งมือ”
“นายอันธพาล! ”
“ปัง! ” กูเฟยเยี่ปิดประตูเสียงดังลั่น ถึงแม้่านางะไม่พอใจ่าก็เร่งมือุ่ิแข่งกับเวลา เพราะเรื่องี้พัวพันไปถึงการค้าขายพวกเขา่าะสามารถดำเนินการต่อไปได้อีกหรือไม่ นางต้องอดทนเพื่อปริศนาปิงไ่!
ภายในห้องหนังสือ จวินจิ่วเฉินไม่มีแม้แต่อาการง่วงเหงาหาวนอน ่าไมู่้เพราะเหตุใดเขาถึงได้มีคาผ่อนคลายทันทีที่ล้มตัวลง คาู้สึกี้คล้ายคลึงกับช่วงเวลาที่ตนอยู่ในวัดต้าฉือ อารมณ์คาู้สึกผ่อนคลายและลืมเลือนสิ่งต่างๆ มากมายได้ชั่วขณะ
ชายหนุ่มนำลูกประคำหอมจากไม้กฤษณาออกมาคลึงเล่นเบาๆ
ในค่ำคืนี้นอกจากเขา้ามาพบนางแ้ เขาั้ามาาัที่หลับนอนอีก้
หลายวันมาี้ฟู่หวงจับจ้องจิ้งหวางฝู่อย่างเข้มงวด การที่เขาออกจากเมืองก็เป็นเพราะ้าแสดงละครให้ฟู่หวงดู เขาไม่้าให้ฟู่หวงรับู้่าเขาัมาในคืนี้…
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??