เรื่อง ยอดหมอหญิงเทพโอสถ

        ยุติโทสะของทหารและเรียกคืนขวัญกำลังใจ?

        กูเฟยเยี่ยนคิดไ๦่ถึงว่าฉีซี่อหมิงจะนำเรื่องนี้มาพัวพันถึง “ขวัญกำลังใจของทหาร” การโยนความผิดอันยิ่งใหญ่ให้ผู้อื่นเช่นนี้ มิน่าล่ะ เทียนอู่ฮ่องเต้ถึงได้เรียกตัวนาง

        ทะเบียนทหาร อาวุธยุทโธปกรณ์ เสบียงอาหาร ฯลฯ อยู่ภายใต้การควบคุมของหน่วยทหาร แม่ทัพใหญ่เช่นฉีซื่อหมิงควบคุมกองกำลังรักษาการณ์นับแสนนายที่ชายแดนตะวันออก เขามี๪ำ๞า๯ในการก้าวก่ายเรื่องของขวัญกำลังใจของทหารจริงๆ

        กูเฟยเยี่ยนลอบคิดว่าถ้านางไปที่ค่ายทหารจริงๆ สวรรค์สูงส่ง ฮ่องเต้ห่างไกล [1] ฉีอวี้จะปล่อยนางไปหรือ?

        นางหันกลับไปมองโดยปราศจากความเกรงใจ “ท่านแม่ทัพฉี เรื่องราวต่างๆ ล้วนต้องมีบุคคลที่รับผิดชอบเป็นหลัก เหตุผลง่ายดายเช่นนี้ หรือว่าทหารภายใต้การบังคับบัญชาของท่านต่างก็เป็นผู้ที่ไ๦่ยอมฟังเหตุผล? ”

        ฉีซื่อหมิงจ้องมองกูเฟยเยี่ยนด้วยความโกรธ ก่อนจะหันไปโค้งคำนับเทียนอู่ฮ่องเต้ “เรื่องนี้จำเป็นต้องใช้ระยะเวลากี่วันในการตามหาตัวการผู้กระทำผิด? ทหารแนวหน้าจะรอไหวได้อย่างไร? ศาสตราจารย์แพทย์กูเป็นถึงศาสตราจารย์แห่งห้องยาสำนักหมอ และเป็นผู้ควบคุมดูแลองค์กรยา ช่วงวิกฤตคับขันเช่นนี้กลับผลักไสความรับผิดชอบ ไร้ซึ่งความจริงใจ ในวันข้างหน้าเหล่าทหารจะไว้วางใจองค์กรยาได้อย่างไร? พวกเขาจะกล้าใช้ยาที่องค์กรยามอบให้หรือ? ”

        กูเฟยเยี่ยนรู้สึกสงสัย การตรวจสอบคดีจำเป็นต้องใช้เวลา การที่นางเดินทางไปยังค่ายทหารไ๦่จำเป็นต้องใช้เวลาหรือ? เหตุผลข้อนี้จะไ๦่แย่ไปหน่อยหรือ? นางกำลังจะเอ่ยขึ้น ทว่าเสนาบดีหลี่ประจำหน่วยทหารรีบเอ่ยสนับสนุนฉีซื่อหมิง

        “ท่านแม่ทัพกล่าวถูกต้อง แม้ว่าความรับผิดชอบของเรื่องนี้จะไ๦่ใช่ความรับผิดชอบของศาสตราจารย์แพทย์กู แต่ในเมื่อศาสตราจารย์แพทย์กูเป็นหัวหน้าของห้องยาสำนักหมอหลวง จึงควรเป็นตัวแทนของห้องยาสำนักหมอหลวงในการให้คำอธิบายแก่เหล่าทหารกล้าและให้คำสัญญาแก่เหล่าทหาร ภาระอันเร่งด่วนที่สุดคือการเรียกคืนขวัญกำลังใจ สำหรับเรื่องที่ใครคือผู้ก่อเหตุในคดีนี้ ความผิดอยู่ที่ใคร ค่อยมาตรวจสอบทีหลังก็ไ๦่สาย”

        เสนาบดีหลี่ประจำหน่วยทหารพูดได้ดีกว่าแม่ทัพฉีเสียอีก อย่างน้อยคำพูดนี้ก็น่าฟังมากกว่า

        กูเฟยเยี่ยนจงใจพยักหน้าเพื่อแสดงออกถึงการยอมรับ “ฝ่าบาทเพคะ ห้องยาสำนักหมอหลวงจะชี้แจงถึงเรื่องนี้อย่างแน่นอน เพียงแต่ต่อให้หม่อมฉันออกเดินทางวันนี้เพื่อรีบไปที่ค่ายทหาร อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาหนึ่งเดือน ท่านแม่ทัพฉีกับเสนาบดีหลี่เอ่ยมาเมื่อสักครู่นี้แล้วว่าเป็นวิกฤตคับขัน แนวหน้ามิอาจเมินเฉย หม่อมฉันคิดว่าการเขียนหนังสือหนึ่งฉบับแล้วให้นกพิราบส่งไปที่ค่ายทหารถึงจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด! ”

        ฉีซื่อหมิงปรบมือเสียงดังทันทีพลางพึมพำออกมา “ทำไมข้าน้อยถึงลืมเรื่องนี้ไปได้! ”

        เสนาบดีหลี่รีบเอ่ยออกมา “ใช่แล้ว การที่ศาสตราจารย์แพทย์กูเดินทางไปยังค่ายทหารจำเป็นต้องใช้เวลา นี่…นี่เราจะทำอย่างไรดี? ”

        ในตอนแรกกูเฟยเยี่ยนเพียงแค่มีความสงสัย แต่เมื่อเห็นทั้งสองคนผลัดกันขานรับ นางจึงมั่นใจมากว่าพวกเขากำลังแสดงละคร การเคลื่อนไหวของฉีซื่อหมิงในครั้งนี้เกรงว่าน่าจะไ๦่ได้ต้องการให้นางไปที่ค่ายทหารจริงๆ เขามีจุดประสงค์อื่น

        กูเฟยเยี่ยนไ๦่เอ่ยออกมา สายตาชำเลืองมองเทียนอู่ฮ่องเต้ เทียนอู่ฮ่องเต้ยังคงสงบนิ่งและไ๦่แสดงท่าที กูเฟยเยี่ยนคิดว่าจากความฉลาดเฉลียวของเทียนอู่ฮ่องเต้แล้ว เขาน่าจะมองออกว่าสองคนนั้นกำลังแสดงละคร!

        ในเรื่องนี้ จุดยืนของเทียนอู่ฮ่องเต้จะอยู่ตรงไหนกันนะ?

        ผ่านไปไ๦่นานเสนาบดีหลี่ก็ถอนหายใจออกมา “แผนเฉพาะหน้าทำได้เพียงให้ศาสตราจารย์แพทย์กูเขียนหนังสือด้วยตนเองแล้วส่งไปที่ค่ายทหารโดยเร็วที่สุด”

        แม่ทัพฉีดูเหมือนจะไ๦่พอใจเพราะเขาเอ่ยอย่างเย็นชา “เช่นนั้นก็เชิญให้ศาสตราจารย์แพทย์กูเขียนจดหมายขอโทษเดี๋ยวนี้เพื่อให้ฝ่าบาททอดพระเนตรจากนั้นก็ส่งออกไปวันนี้เลย! ”

        เทียนอู่ฮ่องเต้เห็นด้วยกับวิธีนี้จึงรับสั่งให้คนไปจัดเตรียมพู่กันและหมึก

        กูเฟยเยี่ยนรู้ซึ้งว่าเรื่องราวไ๦่ได้ง่ายดายขนาดนั้น นางจึงเลือกใช้คำด้วยความระมัดระวัง โดยที่เขียนเอาไว้ว่าขอโทษแทนห้องยาสำนักหมอหลวงและสัญญาว่าจะสืบคดีเพื่อตามจับผู้ที่กระทำความผิดจริงๆ อีกทั้งจะให้ค่าชดเชยแก่เหล่าทหาร และตามหายาจินชวงมาชดเชยให้เร็วที่สุด ในขณะเดียวกันก็ให้คำสัญญาว่าจะควบคุมดูแลองค์กรยาของห้องยาสำนักหมอหลวงให้มากขึ้น ในระหว่างที่นางดำรงตำแหน่ง ถ้ายังมีเรื่องราวเช่นนี้เกิดขึ้นอีก นางจะรับผิดชอบทั้งหมด

        ในส่วนของคำสัญญาอื่นๆ นางไ๦่เขียนลงไป

        ฉีซื่อหมิงมองดูจากด้านข้าง ครั้นเห็นกูเฟยเยี่ยนวางพู่กันลง เขาก็เอ่ยออกมาด้วยความเหยียดหยาม “ไร้ซึ่งความจริงใจ! ยากที่จะโน้มน้าวผู้คนได้! ”

        เขาโค้งคำนับเทียนอู่ฮ่องเต้พลางเอ่ยออกมาว่า “กระหม่อมขอให้ฝ่าบาททรงตัดสิน เรื่องของการชดเชยยาจินชวง ให้ศาสตราจารย์แพทย์แห่งห้องยาสำนักหมอหลวงออกหนังสือยืนยันปฏิบัติตามคำสั่งทหาร เพื่อรับประกันว่ายาชุดนี้จะไ๦่มีข้อผิดพลาดและจะถูกส่งไปที่ค่ายทหารได้ทันเวลา หากยานี้สั่นคลอนขวัญกำลังใจทหารจนทำให้ยืดเวลาการทำสงคราม ศาสตราจารย์แพทย์กูจะต้องรับการลงโทษทางวินัยทหาร! ”

        เสนาบดีหลี่คล้อยตามทันที “ศาสตราจารย์แพทย์กูไ๦่สามารถเดินทางไปที่ชายแดนตะวันออกด้วยตนเอง มีเพียงหนังสือยืนยันปฏิบัติตามคำสั่งทหารที่จะสามารถยุติโทสะของทหารและเรียกคืนขวัญกำลังกลับมาได้! ”

        หนังสือยืนยันปฏิบัติตามคำสั่งทหาร?

        กูเฟยเยี่ยนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ในที่สุดนางก็เข้าใจจุดประสงค์ที่แท้จริงของฉีซื่อหมิงกับเสนาบดีหลี่! สองคนนี้จะต้องรู้เรื่องการขาดแคลนสมุนไพรซานชีมาตั้งแต่แรกแล้ว และพวกเขาก็รู้ด้วยว่าในช่วงเวลาอันสั้น ห้องยาสำนักหมอหลวงมิอาจส่งมอบยาจินชวงได้เพียงพอ!

        ฉีซื่อหมิงอาศัย๪ำ๞า๯ส่วนรวมแก้แค้นส่วนตัว เสนาบดีหลี่ผลักไสความรับผิดชอบโดยการโยนเผือกร้อนให้ห้องยาสำนักหมอหลวง!

        น่ารังเกียจสิ้นดี!

        กูเฟยเยี่ยนไ๦่ตอบ นางรอเทียนอู่ฮ่องเต้ นางจะรอดูว่าเทียนอู่ฮ่องเต้จะทำอย่างไร?

        เทียนอู่ฮ่องเต้อ่านจดหมายขอโทษของนางและยอมรับความคิดเห็นของฉีซื่อหมิง “จริงใจไ๦่พอจริงๆ ศาสตราจารย์แพทย์กู แม้ว่าเรื่องนี้จะไ๦่ใช่ความผิดพลาดของเจ้า ทว่าในเมื่อเจ้ารับช่วงต่อห้องยาสำนักหมอหลวงแล้ว เจ้าก็ต้องรับผิดชอบ หนังสือยืนยันปฏิบัติตามคำสั่งทหารเป็นสิ่งที่ขาดไ๦่ได้! ”

        ดวงตาของกูเฟยเยี่ยนทอประกายถึงการคิดคำนวณ ไ๦่ช้าใบหน้าเรียวเล็กก็ดุดันขึ้น! นางไ๦่สนใจว่าฉีซื่อหมิงกับเสนาบดีหลี่จะอยู่ที่นี่เพราะสายตาเย็นชาจับจ้องไปที่เทียนอู่ฮ่องเต้แต่เพียงผู้เดียว

        ฉีซื่อหมิงกับเสนาบดีหลี่ต่างก็ตกใจทันทีที่เห็นปฏิกิริยาเช่นนี้ พวกเขามองหน้ากันเลิ่กลั่ก นังหนูคนนี้จ้องมองเทียนอู่ฮ่องเต้? นี่มันจะไ๦่กล้าหาญเกินไปหน่อยหรือ?

        เทียนอู่ฮ่องเต้ตื่นตระหนกตกใจมากขึ้นกว่าเดิม เขารีบส่งสายตากล่าวเตือนกูเฟยเยี่ยนพลางทุบลงไปบนโต๊ะทันที “ศาสตราจารย์แพทย์กู เจ้ามีท่าทีอย่างไรกัน? หรือว่าจะขัดขืนคำสั่ง? ”

        “หม่อมฉันไ๦่กล้า! หม่อมฉันรับทราบเพคะ! ”

        กูเฟยเยี่ยนหยิบยกพู่กันมาเขียนหนังสือยืนยันปฏิบัติตามคำสั่งทหารทันทีที่เอ่ยจบ หลังจากที่เขียนเรียบร้อยแล้วก็ประทับรอยนิ้วมือ นางไ๦่ยื่นให้แก่เทียนอู่ฮ่องเต้แต่ยื่นให้ฉีซื่อหมิงก่อน

        ฉีซื่อหมิงเหลือบมองแวบหนึ่ง ในตอนท้ายของข้อความ กูเฟยเยี่ยนไ๦่ได้เขียนว่า “รับการลงโทษทางวินัยทหาร” แต่เขียนเอาไว้ว่า “การประหารซึ่งหน้า” เขาคิดว่านังหนูเช่นกูเฟยเยี่ยนมีความเฉลียวฉลาดก็จริง แต่เนื่องจากอายุยังน้อยจึงถูกหลอกได้ง่าย!

        แม้ว่านางจะมีตำแหน่งกรรมการบริหารกิตติมศักดิ์ของหุบเขาเสินหนง ทว่าตราบใดที่นางเขียนหนังสือยืนยันปฏิการตามคำสั่งทหารด้วยตนเอง เมื่อถึงเวลานั้น ฝ่าบาทจะจัดการนางตามหนังสือยืนยันปฏิบัติตามคำสั่งทหาร หุบเขาเสินหนงก็ไ๦่มีเหตุผลที่จะสืบหาข้อเท็จจริง!

        ฉีซื่อหมิงแอบดีใจ เขาจงใจยกนิ้วหัวแม่มือแก่กูเฟยเยี่ยน “ศาสตราจารย์แพทย์กู ตัวข้าแม่ทัพผู้นี้เลื่อมใสศรัทธาในความจริงใจของเจ้าจริงๆ ! ”

        เขาเอ่ยพลางนำหนังสือยืนยันปฏิบัติตามคำสั่งทหารถวายแก่เทียนอู่ฮ่องเต้ ทว่าทันทีที่เทียนอู่ฮ่องเต้เห็นคำว่า “การประหารซึ่งหน้า” ในตอนท้าย เขาก็ตกตะลึงตาค้างทันที

        เขามองออกว่าฉีซื่อหมิงอาศัย๪ำ๞า๯ส่วนรวมแก้แค้นส่วนตัว และทราบรายงานด่วนเกี่ยวกับสมุนไพรซานชีมาตั้งแต่ต้น ภายในระยะเวลาอันสั้นห้องยาสำนักหมอหลวงไ๦่สามารถส่งมอบยาจินชวงออกมาได้ การที่เขายืนอยู่ฝั่งของฉีซื่อหมิงก็เป็นเพราะไ๦่พอใจตำแหน่งกรรมการบริหารกิตติมศักดิ์ของหุบเขาเสินหนงที่กูเฟยเยี่ยนได้รับ เขาต้องการกดความหยิ่งผยองของกูเฟยเยี่ยนลงเพื่อบีบให้นางยอมอ่อนข้อแก่เขา เขาต้องการให้กูเฟยเยี่ยนรับรู้เอาไว้ว่าภายในเมืองจิ้นหยาง หุบเขาเสินหนงอาจจะไ๦่สามารถปกป้องนางได้ ตัวเขาที่เป็นฮ่องเต้ถึงจะเป็นเจ้านายของนาง!

        ภายในหนังสือยืนยันปฏิบัติตามคำสั่งทหาร การ “รับการลงโทษทางวินัยทหาร” มีช่องโหว่ขนาดใหญ่ ฝ่ายทหารคือผู้ที่ตัดสินใจว่าจะจัดการอย่างไร ทว่าเขาที่เป็นฮ่องเต้ก็มี๪ำ๞า๯ในการแทรกแซง

        เขาคิดไ๦่ถึงว่ากูเฟยเยี่ยนจะเขียนคำว่า  “การประหารซึ่งหน้า” เช่นนี้

        นังหนูคนนี้โง่เขลาจริงๆ หรือ? หรือว่านางจงใจสร้างความลำบากใจแก่เขา? หากนางตายไป หลังจากที่ผ่านไปครึ่งปีแล้วเขาจะไปตามหายาต่ออายุขัยที่ใด?

        ——————-

        เ๰ิ๫๪๹๹๝

        [1] สวรรค์สูงส่ง ฮ่องเต้ห่างไกล หมายถึง สถานที่อยู่ห่างไกลออกไป ๪ำ๞า๯จาก๴่๷๤๯๣า๹เข้าไปไ๦่ถึง