เรื่อง เทพเงินตราสะท้านปฐพี
ตอนที่ 166 ข่มขู่
"เจ้า... กล้า่าพวก้าที่เป็คนของเจ้าากวนหง!!!"
"ีิของเจ้าจบสิ้นลงเรียบร้อยแ้"
"เจ้าต้องถูกตามล่าตลอดีิ ่าจะา"
าฉกรรจ์าุโข่มขู่าอย่างเยือกเย็น
"จบยัง" เ้าหมิงไ้ิประโยคของเหล่าตัวร้ายที่จะาแนวนี้านับร้อยครั้งไ้แ้
"มันไ่สะท้านเ"
เมื่อเ็อาการที่แสดงาของเ้าหมิง ึรับรู้ไ้ทันที่าาข่มขู่ของตนมันเป็แค่ลมปากเท่านั้น ไ่มีผละไกับาตรงหน้าแม้แต่น้อย
"อย่าเ้าา"
เ็เ้าหมิงเดินเ้าาหาพวกตนเอง
ทำให้าฉกรรจ์ต่างหวาดระแวง่าา จัดการใ้ญิาที่จับอยู่าเป็ตัวประกันข่มขู่แทน
"พอเ็ว่าใ้ชื่อเจ้าาไ่ไ้ผล เต้องใ้ญิาาข่มขู่้าแทนสินะ"
าาเ้าหมิงมองาฉกรรจ์ตรงหน้าอย่างเรียบเฉยไ่แสดงอาการตื่นตระหนกาแต่อย่างใด
เ้าหมิงรู้ดีว่าหากแสดงอาการแนั้นไป เ็พวกมันแ่ และุ้าต้องตกเป็เบี้ยล่างมันทั้งหมด ไ่ีาจะช่วยพวกญิาไ้แ่ และเ้าหมิงก็ไ่ใ่ประเภทยอมทำตามคำสั่งของใครง่ายๆอีกด้วย
ทำให้เ้าหมิงไ่สนใจคำขู่ของาฉกรรจ์เ
"ะไกัน... มันไ่ไ้เป็พวกเีกับญิา?"
เ็ท่าทางของเ้าหมิงที่แสดงา
ทำให้เหล่าาฉกรรจ์ต่างประหลาดใจ
"..."
เ้าหมิงยังนิ่งเฉยไ่แสดงท่าทีะไา
เ้าหมิงเดินเ้าหาอย่างเนิบนาบไ่เร่งรีบ ไ่แสดงความร้อนรนะไาให้เ็
ท่าทีของเ้าหมิงตอนนี้ ราวกับว่าญิาสองคนนั้นไ่มีผละไกับตัวเองทั้งนั้น
[เ้าหมิงต้องเล่นละครหลอกพวกมันอยู่แ่]
[คุณาเป็คนเย็นชาขนาดนั้นเ!!!]
ญิาทั้งสองต่างมีความเ็ต่างๆนาๆปรากฏาในหัวทันที
ัาเ็การกระทำของเ้าหมิงในตอนนี้
าฉกรรจ์ที่เหลือต่างพยายามแผ่ลมปราณเ้ากดดันใส่เ้าหมิงอย่างรุนแรง
[ฮึ่ม... ร่างกาย้ายังไ่สาารถทานทนระดับปราณผู้ปกครองถึงสามคนไ้สินะ]
เ้าหมิงแม้จะยังไ่แสดงอาการาทางี้า แต่ร่างกายรับรู้ไ้ถึงลมปราณที่แผ่เ้าาสัมผัสกับผิวหนัง
ตอนนี้ร่างกายของเ้าหมิงรู้สึกหนักยังกับมีใครเอาก้อนหินยักษ์ากดทับร่างตัวเองยังไงยังงั้น
าาาฉกรรจ์ทั้งสองต่างหันามองาฉกรรจ์าุโสุดเพื่อรอการตัดสินใจ
"มันทำใจเย็นอยู่แ่"
"้าไ่เชื่อหรอกว่ามันจะนิ่งเฉยอยู่ไ้า และยอมป่ให้ญิาเป็อันตรายไ้เด็ดขาด"
าฉกรรจ์าุโสุดมั่นใจในาิของตนเอง่าา ึไ่้าจัดการทำบางอย่างทันที
"ฮึก"
าฉกรรจ์าุโ จัดการบีบคอญิาทั้งสองเป็ตัวอย่างทำการข่มขู่ให้เ็อย่างชัดเจน
แาเ้าหมิงดูโหดร้ายฉับพลัน ัาเ็ญิาถูกทำร้ายขึ้นา
!!!
"ะไกัน... าามันเหมือนกับอสูรร้ายเ"
"ไ่สิ... เหมือนกับแาของสัตว์โบราณที่่ากลัวากกว่า
าฉกรรจ์ทั้งสามที่สบตาเ้าหมิงราวกับกำลังจะถูกกลืนกินจากอีกฝ่าย
"ป่พวกาซะ"
คำพูดของเ้าหมิงเอ่ยาอย่างเรียบง่าย
แต่ให้ความรู้สึกว่าเป็คำสั่งของราชาสั่งลงาแก่เบี้ยล่างอย่างพวกตน
าฉกรรจ์าุโไ้ิเช่นนั้นเริ่มเกิดความลังเลขึ้นา ประกอบกับการแสดงาของเ้าหมิงในตอนนี้ดู่ากลัวยิ่งนัก
"้าจะนับหนึ่งถึงสามเท่านั้น"
"หากเจ้าป่พวกา วันนี้้าจะไว้ีิพวกเจ้าให้กับไปพบเจ้าาของพวกเจ้า"
"แต่ถ้าไ่พวกเจ้ายังกล้าแตะต้องทำร้ายพวกาอีกครั้ง ีิพวกเจ้าจะสิ้นลมหายใจทันที"
เอ่ยจบประโยคเ้าหมิงก็เริ่มนับอย่างไ่รีรอ
"หนึ่ง"
"สอง"
ุ ุ
ในที่สุดาฉกรรจ์าุโยอมป่คอจากญิาทั้งสองลงทันที
"ตามที่้าัปาเอาไว้ ้าจะป่พวกเจ้าไป"
"รีบไปให้พ้นหูพ้นตาซะก่อนที่้าจะเปลี่ยนใจ"
สิ้นสุดคำพูดาฉกรรจ์ทั้งสามคนผู้รอดีิต่างหายตัวอย่างรวดเร็ว
เ้าหมิงไ่สนใจาฉกรรจ์ที่หายไปแ้ เ้าาดูอาการของญิาทั้งสองอย่างรวดเร็ว
"ขอบคุณคะคุณา"
"ขอบคุณนะ"
หากไ่ไ้เ้าหมิงาช่วยเอาไว้ ่าหลัน ืหานเ็าฉกรรจ์เรียบร้อยแ้
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??