เรื่อง ภรรยาในพันธสัญญาของบอส - Bosss Proposal
“ปรินซ์เป็นคนรักเดียวใจเดียวค่ะ เขารักยัยตองมาก เป็นสายซัพพอร์ตที่ดีเลย แ่ยัยตองเป็นลูกสะใภ้ที่ไ่ค่อยเข้าตาแม่งปรินซ์นัก ความรักงทั้งคู่็เลยไ่ค่อยราบรื่นเท่าไหร่” หญิงสาวเล่าด้วยน้ำเีราบเรียบแฝงความสงสารลูกพี่ลูกน้องจับหัวใจ
ภัทรกรนิ่งฟัง ไ่มีสิทธิ์ตัดสิน แม้ปรินซ์เป็นผู้ใหญ่เต็มตัว มีอาชีพ หน้าที่การงานมั่นคงแ่เขา็เข้าใจอย่างดีว่าคนบางคนไ่สามารถหลุดพ้นอิทธิพลาคนในครอบครัวได้ ตอนเขาอายุ 27 เริ่มกิจการงัเ เริ่มำำไหลายิล้านาการ่ั้บริษัทงัเัถูกิากับาาบังคับใ้แ่งงาน ีั้คอยุเิห่างๆ เพื่อไ่ใ้ความสัมพันธ์่แ่งเขากับีภรรยากระทบกระเทือนกับธุรกิจงครอบครัวึ่เกื้อหนุนั เขาต้องในฐาะลูกเพื่อแบุญคุณาานานัปการง่กับแม่ ปรินซ์็คงอยู่ในาะเช่นเดียวั าทำตามเีหัวใจแ่็ขัดคำสั่งงาาไ่ได้
“แล้วต่อานี้ล่ะ พวกเขาจะทำัไง” เขาพูด หมายความเป็นนัยเรื่องลูกงบารมิตากับปรินซ์หากแ่ไ่ได้เอ่ยชัดเจนเพราะไ่แน่ใจว่ากณิกนันท์รู้เรื่องนี้แล้วหรือไ่
“บัวคิดว่าัไงครั้งนี้ปรินซ์็จะต้องยืนหยัดเคียงข้างยัยตองแน่นอนค่ะ เขาคงไ่ใ้แม่บงการชีวิตอีกแล้ว คงจะต่อสู้เพื่อลูกอย่างเต็มที่” เธอมั่นใจในีน้องเขย
“คุณ็รู้เรื่องหลานแล้วเหรอ”
“ค่ะ บัวเพิ่งรู้”
“ผมยินดีกับพวกเขาาใจจริงนะ” เขามองไปัเหนือตึกสูงระฟ้าเบื้องหน้า ดวงตาเหม่อลอยนิด เขาาลงเอยกับผู้หญิงที่เข้าอกเข้าใจัเสักคน สร้างครอบครัว และมีลูกเล็กๆ น่ารัก าถูกเรียกว่า ‘่’ แ่ไ่รู้ว่าโอกาสนั้นจะมีเข้ามาเมื่อไหร่
แม่กำลังกดดันอีกครั้งใ้เขากลับไปคืนดีกับภรรยา รีบมีหลานใ้ท่านเลี้ยงสักคนแล้วหลังานั้นค่อยหย่าร้าง
เขารู้ว่าการที่ภรรยาเก่าทำท่าคล้ายกับากลับเข้ามาในชีวิตไ่ใช่เพราะเธอรักเขา แ่หากมีลูกเธอจะได้ผลแบางอย่างสมน้ำสมเนื้อ ภัทรกรามีลูก็จริงแ่เขาจะไ่ใ้เด็กเกิดมาเพื่อเป็นเครื่องมือสนองความต้องการใ้กับใครอย่างเด็ดขาด เขาปฏิเสธอย่างแข็งขันตั้งมั่นไ่สานสัมพันธ์กับีภรรยา และกำลังคิดหาทางหนีทีไล่ด้วยว่าจะปิดประตู ปิดโอกาสเธอ่าไดี หรือบางทีเขาอาจต้องมี ‘ไม้ัหมา’ ไว้ข้างตัวสักคนเพื่อคอยัท่าไ่ใ้เธอมายุ่มย่ามกับเขาเช่นตอนนี้
ขณะบทสนทนาหยุดลงชั่วคราว ความเงียบที่โรยรอบตัวถูกขัดจังหวะด้วยฝน-่าใหญ่เทกระหน่ำัไ่มีปี่มีขลุ่ย
ชายหนุ่มลุกขึ้นยืน เหลือบมองคนตัวเล็กกว่า ทำท่าเก้ๆ กังๆ จะหาที่หลบฝน จึงฉวยคว้าข้อมือบอบบางใ้เดินกึ่งวิ่งตามเข้าไปในเขตพื้นที่ออฟฟิศส่วนตัวบนชั้นดาดฟ้างเขา ครั้นจะลงไปชั้นล่างคงช้าเกินไปเสื้อผ้าอาจเปียกจนชุ่มหมดเพราะต้องเดินลงบันไดกว่าจะถึงประตูกลับเข้าสู่พื้นที่สำนักงาน
“อะไรเนี่ย” กณิกนันท์บ่นงึมงำพลางปัดผม ปัดเสื้อผ้าชื้นน้ำฝน เธอเพิ่งสำเหนียกัเได้ว่ายืนใกล้ร่างสูงงภัทรกรมากจนไหล่เกือบชนไหล่ จึงเงยหน้าขึ้นยิ้มแล้วขยับออกห่างสามก้าว “บคุณนะคะ”
“รอผมเดี๋ยวนะ” เขาก้าวอาดๆ หายเข้าไปในประตูทึบแล้วกลับออกมาพร้อมผ้าขนหนูสีเทา ยื่นมาใ้ “เช็ดผมเช็ดตัวซะสิ”
เธอรับมาแล้วยกขึ้นคลุมศีรษะ ซับน้ำออกมาาผมเบาๆ ไ่รู้ตัวว่ากำลังถูกคนตัวสูงมองพลางอมยิ้มขำ
“มีอะไรเหรอคะ”
“มาสคาร่าคุณเลอะแน่ะ” เขาชี้ใ้ดูตรงใต้บตาล่าง หญิงสาวลนลานรีบหยิบกระจกบานจิ๋วในกระเป๋าขึ้นมาส่องดู มันเลอะจริง! บตาดำักับหมีแพนด้าเพราะไ่ได้ใช้สูตรัน้ำ กณิกนันท์เขินจนแทบแทรกแผ่นดินหนี
“เช็ดซะสิ” เขาส่งทิชชูเปียกมีกลิ่นหอมอ่อนๆ ใ้
“บคุณนะคะ” เธอรับมาแล้วเช็ดคราบสีดำออกเร็วๆ ครั้นเมื่อเช็ดใต้ตา็ต้องเช็ดทั้งหน้าอย่างหมดจด
หมดั สภาพคงดูไ่จืดสักนิด! แบบนี้มันฆ่าัชัดๆ เลยเจ้าฝนบ้า!
ภัทรกรเอียงคอ นึกสนใจ แอลกอฮอล์ในกระแสเลือดส่งผลใ้เขาพูดในสิ่งที่หากปกติสติสัมปชัญญะครบถ้วนจะไ่ปริปากพูด “ผมไ่เคยเห็นตอนคุณไ่แ่งหน้าเลยสักครั้ง เพิ่งรู้นะครับว่าคุณดูเด็กลงขนาดนี้ แล้วอีกอย่างคุณดูน่ารัก”
พวงแก้มคนถูกชมแดงแจ๋ขึ้นทันใด ัไ่ทันหลุดาภวังค์เพราะคำชมรื่นหู เธอ็รู้ตัวว่าถูกดวงตาคู่สวยตรึงเอาไว้เสียแล้ว อีกอย่างความเร่าร้อนที่ฉายชัดนั้นทำใ้เนื้อกายหญิงสาวร้อนผ่าวไปทั้งเนื้อทั้งตัวรู้สึกราวกับร่างกายเปลือยเปล่าต่อหน้าเขา่าไอย่างนั้น
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??