เรื่อง A Celestial Love ความรักจากสวรรค์
เสียงเคาะปะูของาเห้อง 616 ดังตั้งแต่เช้าตรู่ ำใ้เ้าของห้อง้รีบออกาเปิดปะูเาะกลัวไปรบกวนเพื่อนข้างห้อง
"อ้าว ลักษ์าแล้วหรอ ซื้ออะไราเยอะแยะเนี่ย" ชีวินที่ิ้ร่าดีใจที่เธอา พร้อมมองไปที่มือของเธอที่หิ้วของกินาด้วย
"เขาตื่นรึยัง แล้วเขาเป็นัไ้าง" เธอถามด้วยรอยิ้พร้อมความตื่นเต้นที่ะไ้เจอเหัต์ีครั้ง
ชีวินหุบิ้และำท่าทางไม่พอใจทันที ที่เธอถามหาเหัต์ แต่เธอกลับมองเข้าาในห้องของเขาเพื่อหาหนึ่งากกว่าที่ะมองหน้าของชีวินที่แสดงความไม่พอใจตรงนั้น
"อืม ัตื่นแล้ว ลักษ์เข้าาก่อนสิ" ชีวินเชิญเธอเข้าห้องพร้อมกับยื่นมือไปช่วยถือของที่เธอซื้อา
เธอเดินเข้าห้องาพร้อมกับที่ เหัต์เดินออกาจากห้องนอน ทั้งคู่สบตากันีครั้งและหลบสายตากันอย่างรวดเร็วเาะความเขินอาย
ชีวินและวลัยลักษ์เดินเข้าครัว ช่วยกันแกะถุงกับข้าวที่ซื้อาใส่จาน พร้อมนำาวางไ้ที่โต๊ะทานข้าว
โต๊ะทานข้าวที่เคยว่างเปล่า ตอนนี้มีของกินที่เธอซื้อาากาย ไ้ถูกจัดใส่จานเตรียมพร้อมที่ะทาน
"คุณพอะทานไ้ไหมค่ะ" เธอถามเหัต์
"เอ่อ... สิ่งนี้เขาเรียกว่าอะไรหรอั" เหัต์ถามด้วยความไมู่้และความสนใจในเวลาเดียวกัน
"ฮ่าฮ่าฮ่า" ชีวินหัวเาะดังลั่นพร้อมถามเขา "นี้คุณไมู่้จักโจ๊กกับปลาท๋องโก๋หรอ คุณไปอยู่ไหนา"
"คือ...ผม..." เขาอึกอักเาะไมู่้ะตอบัไดี
วลัยลักษ์ตีชีวินเบา ๆ พร้อมบ่นชีวินที่ไปหัวเาะเหัต์
"คุณทานไ้รึเปล่าค่ะ" เธอถามเหัต์ด้วยความเป็นห่วง
"ผมะลองดูั" เขาค่อย ๆ หยิบช้อนขี้นแล้วเขี่ยโจ๊กไปาก่อนะตักขึ้นาทาน โดยมีวลัยลักษ์และชีวินจ้องมองอยู่สายตาที่ันิด ๆ ของเหัต์เปี่ไปทันทีที่โจ๊กเข้าปาก "หื้มมม อันนี้เรียกว่าโจ๊กใ่มั้ยััอร่อยากเลย บน์ไม่มีแบบนี้เลยั ผมเสียดายจัง" เหัต์พูดก่อนะหยุดชะงักไปและำท่าทางเลิ่กลั่กเล็กน้อย
วลัยลักษ์และชีวินมองหน้ากันทันที่
"เมื่อกี้คุณพูดว่า.. บน์ไม่มีแบบนี้ หรอ?" ชีวินถามด้วยความสงสัย
เหัต์มองหน้าวลัยลักษ์ที่เต็มไปด้วยความสงสัยเช่นกัน "เอ่อ.. คือผมะบอกว่าสมมุติถ้าเาตายไปแล้ว ไ้ขึ้น์คงไม่มีของอร่อยๆแบบนี้แน่เลยั" เหัต์พูดพร้อมกับท่าทางัเล็กน้อย
"อ่า ก็ไมู่้สิ พวกเายังไม่เคยตายนิ" ชีวินพูดพร้อมกับท่าทางกวน ๆ
"เอาเถอะค่ะ พวกเารีบทานกันเถอะ เดี๋ยวเย็นแล้วะไม่อร่อย" วลัยลักษ์รีบพูดตัดบททันที
-หลายอาทิตย์ผ่านไป-
วลัยลักษ์ะแวะไปหาเหัต์ทุกครั้งที่หยุดจากงานหรือมีเวลาว่างเพื่อไม่ใ้เขาเหงาจนเกินไป ทั้งสองเริ่มสนิทกันากขึ้นเรื่อยๆ เหัต์เก็เริ่มปรับตัวกับการอยู่ที่เมืองมนุษย์ไ้ดีขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับเริ่มสนิทกับชีวินากขึ้นด้วยเช่นกันเธอมักะชวนเขาออกไปเที่ยวไปซื้อของบ่อยๆ เาะความสนิทกันากขึ้นและความู้สึกดีของเธอที่มีต่อเหัต์ เธอมักะลืมถามเหัต์เรื่องครอบครัวของเขาเสมอ
"จริงสิ เาู้จักกันาซักพักแล้ว ฉันลืมถามเรื่องของคุณตลอดเลย ฉันถามคุฯไ้รึป่าวว่าคุณากจากไหน ้านคุณอยู่ที่ไหน แล้วครอบครัวของคุณละ ส่งข่าวบอกเา้างรึป่าว เาคงเป็นห่วงคุณแย่เลย" เธอถามเขาด้วยความอยากู้อยากเห็นและความเป็นห่วง
เขาที่ไ้แต่นิ่งเงียบ เาะไมู่้ะบอกเธอัไ
"ว่าไงค่ะ"
เขาคิดำตอบอยู่ซักพัก "พอดีผมอยู่ตัวเดียวั ครอบครัวผม เา...." เหัต์หยุดพูดไป และำท่าทางคิดหนัก
"ไม่เป็นไรค่ะ ๆ คุณคงมีเรื่องลำบากใจ บอกไม่ไ้ฉันก็ะไม่เซ้าซี้ แต่คุณะอยู่แบบนี้ตลอดไปไม่ไ้นะคะ"
"ำไมละั ผมำใ้คุณลำบากใจรึเปล่า คุณคงลำบากที่้าดูแลผมด้วยใ่มั้ย ผมาอยู่โดยไม่ไ้ำอะไรหรือช่วยออกค่าใช้จ่ายอะไรเลย ผมขอโทษนะั"
เธออมิ้พร้อมกับหัวเาะเล็กน้อยกับความใสซื่อของเขา "ฉันไม่ไ้ลำบากใจหรืออะไร แต่คุณคงไม่คิดะอยู่กับชีวินไปตลอดชีวิตใ่ไหมค่ะ เาะเขาคงไม่ยอมแน่ ๆ "
เขาไ้แต่นั่งนิ่งเาะไมู่้ะำัไต่อดี แต่เขาก็ไม่ไ้มีความคิดที่ะอยู่กับชีวินไปตลอด
"อืมมม งั้นเดี๋ยวผมจัดการทุกอย่างเั
คุณไม่้เป็นห่วง"
"โอเคค่ะ เอาอย่างนั้นก็ไ้ ถ้ามีอะไรใ้ช่วย บอกฉันไ้เสมอนะคะ"
คุยกันเสร็จทั้งคู่ก็กลับ้าน หลังจากผ่านาหลายอาทิตย์ที่เาไ้อยู่ด้วยกันไปเที่ยว ไปเดินเล่น ทั้งคู่เริ่มมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันากขึ้น จนในที่สุดทั้งคู่ก็ไ้ไ้สารภาพความในใจของกันและกันใ้ีฝ่ายรับู้ เาทั้งสองจึงเปี่สถานะจากสนิทาเป็น รักกัน
หลายเดือนต่อา ณ ้านเดี่ยวหลังใหญ่ ที่อยู่ไม่ไกลจากตัวเมืองากนัก ำใ้สะดวกในการเดินทาง แต่ก็มีความเป็นส่วนตัวอยู่าก เาะ้านแต่ละหลังสร้างห่างกันไกลพอสมควร
"ท่านะอยู่ี่ี่จริง ๆ หรือั" เาองครักษ์สนิทของเหัต์ ชายรูปร่างสูงใหญ่ ผิวขาว ผมสีดำสนิท ใส่สูทสีขาวดูเรียบหรู ชายที่มีเสียงห้าวทุ้มและกังวาน น้ำเสียงที่หนักแน่นและเคร่งขรึมบงบอกไ้ชัดเจนว่า้เป็นที่ถูกฝึกาอย่างดี
"ใ่ เาะอยู่ที่เมืองมนุษย์กับรักของเา"
"แต่กฏเหล็กของ์"
"เาู้ เาะำทุกอย่างเพื่อเปี่กฏนั่น!!!"
เหัต์ไ้ออกจากห้องของชีวินและาเช่า้านอยู่ โดยการใ้องครักษ์ของเขา นำของมีค่าที่ไม่อาจประเมินราคาไ้ลงาใ้จาก์ เพื่อนำไปขายแลกเงินและนำเงินาใช้จ่ายึแม้ะขัดต่อกฏของ์ก็ตาม
"ำไมท่าน้ำใ้ตัวเลำบากด้วย ท่านอยู่ข้างบนก็สุขสบายดี"
"เาบอกเ้าไปแล้ว ว่าเาะอยู่กับรักของเาและเาะำทุกอย่างเพื่อเธอ"
"แต่ท่านไม่ใ่"
"พอ หยุดพูดเรื่องนี้ เาตัดสินใจแล้ว และเาะขอเธอใ้าเป็นู่ีิของเา"
การตัดสินใจของเหัต์อาจเป็นจุดเปี่ของอะไรหลายๆอย่าง จุดเปี่ที่้มีจุดจบแต่ะจบแบบไหนกันละ?
้านที่ปล่อยใ้ว่างเปล่าานาน ไม่มีผู้อาศัยอยู่ ้านที่เคยมีความสุข มีชีวิตชีวาของเหล่าผู้ที่เคยไ้อาศัย กำลังมีใครหนึ่งเข้าาเพื่อเปี่ใ้ัมีชีวิตชีวาและมีความสุขีครั้ง
"ท่านแ่ใแล้วจริง ๆ ใ่มั้ยั ที่ะใ้เธอาเป็นู่ีิของท่าน ทั้ง ๆ ที่ท่านเก็ู้ว่าัะจบัไ" เสียงของเาองครักษ์ผู้ซื่อสัตย์ของเหัต์ ที่ค่อย่เืเขาาตลอดเวลาที่เขาอยู่ที่เมืองมนุษย์
"เาู้ดีว่ากำลังำอะไรอยู่ เาู้สึกว่าเารักใครไม่ไ้ี แล้วนอกจากนาง"
"แต่ัอันตรายากเลยนะั ถ้าท่าน่ขององค์ราชาู้"
"ท่าน่ของเาจำศีลอยู่ ยังไม่ึเวลาที่ท่าน่ะออกจากการจำศีลไม่มีทางู้หรอก ถ้าไม่มีใครไปบอก"
"แต่เทวดาบางตนก็เริ่มสงสัยเรื่องที่ท่านหายไปจาก์บ่อยๆแล้วนะั"
"เาเชื่อใจเ้านะเา เาู้ว่าเ้าะค่อย่เืเา รอึัที่เาเปี่กฏ้า ๆ นั้นไ้เมื่อไหร่ เาะำทุกอย่างใ้ัถูก้ากกว่านี้ ัี้เาะกลับ์พร้อมเ้า แล้วีสองัเาะลงาเพื่อขอเธอแต่งงาน"
สรวง์ ที่ ๆ ผู้ากายอยากขึ้นาอยู่บนนี้ที่ ๆ มักะพบแต่ความสุข แต่ัะมีแต่ความสุขจริงหรอ
"ท่านพี่ ท่านไปไหนา ข้าคิดึท่านเหลือเกิน" เสียงอันสดใสที่าพร้อมกับรอยิ้ของ องค์หญิงม่านฟ้าน้องสาวของเหัต์
"ว่าไงน้องสาวตัวแของพี่ แต่งงานแล้วก็ควรอยู่กับสามี อ้อนเขาเหมือนที่อ้อนพี่สิ"
ม่านฟ้าเป็นที่ติดพี่ชายาก เาะตั้งแต่ที่ท่านแม่ของเาเสียก็มีแค่ท่าน่เท่านั้นที่คอยดูแลเลี้ยงดูเาาแต่ะบอกว่าเลี้ยงดูก็ไม่ถูกซะทีเดียว เาะ่เป็งึราชาแห่ง์หน้าที่้าเป็นอันดับแรก ำใ้สองพี่น้องสนิทกันากกว่าอื่น ๆ
"ช่วงนี้ภาคินเขายุ่งากเลยเ้าค่ะ น้องเหงาเลยาเ้าตัวแาเยี่ยมท่าน่กับท่านุค่ะ"
"เ้านี้โชคดีจังนะ ที่ท่าน่ยอมใ้แต่งงานกับเขา ทั้ง ๆ ที่เขาก็ไม่ไ้อยู่บน์หรือเป็นเทวดาเฉกเช่นพวกเา"
"เาะาัไงค่ะ ภาคินเขาพิสูจน์ใ้ท่าน่ไ้เห็น ว่าเขารักน้องจริงและสาารถดูแลน้องไ้"
"ไม่มีอะไรหรอก แล้วนี้ไอ่ตัวแไปไหนซะแล้วละ"
"คงไปเล่นอยู่แถว ๆ นี้แหละค่ะท่านพี่"
"วายุอย่าบินเร็วแบบนั้นสิั" เสียงเรียกหลานอันอ่อนหวานของเิา ำใ้เหัต์และม่านฟ้า้หันไปมอง
"อ้าว ท่านพี่เิา เ้าวายุไปรบกวนท่านพี่รึป่าวค่ะ"
"ไม่รบกวนอะไรเลยจ๊ะม่านฟ้า เขาก็เล่นตามประสาเด็กน่ะ"
"เิา" เสียงเรียกจากเหัต์ำใ้เิาหันไปมองและิ้หวานใ้ เาะเธอแอบรักเขาาตั้งแต่วัยเยาว์จวบจนตอนนี้
"ท่านพี่เหัต์ เาไม่เจอกันนานเลยนะคะ"
"นั้นสิ ช่วงนี้เาไม่ค่อยเจอกันเลย"
ทั้งสามไ้ทักทายและพูดคุยกันเรื่อยเปื่อยตามประสาพี่น้องทีู่้จักและสนิทสนมกัน
"เหัต์" เสียงเรียกจากุของเหัต์ ่ของเิา
"ท่านุ เป็นัไ้างั เหมือนช่วงนี้เาะไม่ค่อยไ้เจอกันเลยนะั"
"ุก็ยุ่ง ๆ หลายเรื่องน่ะ รวมึเรื่องงานอภิเษกสมรสของเ้ากับเิาด้วย "
เมื่อิ้เสียงของุ เหัต์หยุดิ้และำ้าเ้าปนัทันที เาะู้ดีว่าัไก็้แต่งงานกับเิา ตามำสั่งของท่าน่
ป.ล. ่ของทั้งสองเคยัญญากันไ้ ว่าะใ้ลูกของเาแต่งงานกัน
#าัจาก์
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??