เรื่อง A Celestial Love ความรักจากสวรรค์
บ้านี่เคยีาุและเสียงหัวเราะของเาตอนนี้ัได้ีวามเีเข้าำ เธอู่กับูแค่คน ั้แ่ี่เหัต์าไปความสุขี่เคยีั็ได้าไป้เช่นกัน
"แ้...เหัต์ไปไหนละลักษ์ วินมาทีไรไ่เคยเจอเลย"
เธอี่กำลังวุ่นวายกับการป้อนข้าวูน้อย้หยุดลงทันที "เอ่อ...ช่วงนี้เขาไปทำธุระี่ต่างจังหวัดบ่อย ๆ น่ะ เลยไ่่ได้เจอกัน"
ปีก่าแ้ ี่เธอกับเหัต์ไ่ได้เจอกัน เพราะเธอยังทำใจยอมรับความจริงไ่ได้ แต่เธอยังคงคิดถึงเขาเสมอนั้นเป็เพราะเธอยังรักเขามาก
เมื่อู่บนสวรรค์ถึงแม้เขาจะเศร้าโศกเพียงใด แต่หน้าี่ี่เขา้รับผิดชอบ้มาก่อนเสมอ
"องค์าา"
"่าไงเมฆา"
"ท่านจะปล่อยไปแบบนี้จริงๆ หรือขอรับ"
"แ้จะให้เราทำัไ ในเมื่อเธอยังไ่อยากพบหน้าเรา"
"แต่ท่านจะ่มองเธอู่แบบนี้หรือขอรับ"
"ตอนนี้ เราคงทำได้เพียงเท่านี้แหละ"
"ท่านพี่" เสียงของเิาภรรยาของเหัต์ ี่ตอนนี้ได้อภิเษกสมรสกับเขาเป็ี่เรียบร้อยแ้
"เิา เจ้าเดินระวัง ๆ หน่อย" เิาี่เดินอย่างระมัดระวังเพราะกำลังอุ้มท้องู่และใกล้
คลอดเต็มที "ท่านพ่อให้มาตามเจ้าค่ะ"
"อืม เดี๋ยวพี่ตามไป"
"ในเมื่อท่านไ่ีาุ ท่านจะอภิเษกสมรสกับองค์หญิงเิาทำไกันขอรับ"
"ถ้าเราไ่ทำตามี่ท่านพ่อสั่ง เจ้า็หน้าจะู้่าัจะเกิดอะไรขึ้น เจ้าคิด่าท่านพ่อไู่้่าี่เราาไป เราไปไหนมา"
"แต่ท่านพ่อของท่านยังไู่้ใช่มั้ย ่าท่านี"
"ใช่ ท่านพ่อยังไู่้ และข้าจะไ่ีทางให้เขาู้เป็อันขาด"
ท้องฟ้าส่างสดใสได้เบิกกว้างเพื่อตอนรับสิ่งี่กำลังจะเกิด ตอนนั้นเองี่ีเสียงร้องของเด็กทารกคนหนึ่งี่พึ่งลืมตาดูโลกได้ไ่นาน เหัต์และเทวดาตนอื่น ๆ ต่างลุกขึ้น้ความตื่นเต้น
"องค์าา ท่านได้บุตราเจ้าค่ะ"
ท่านพ่อของเขาและลุงของเิาต่างดีใจกันยกใหญ่ เพราะจะได้ีบุตรมาสืบทอดบัลลังก์แ่สวรรค์ต่อไปต่างจากเหัต์ี่หน้าตาไ่สู้ดีนักเพราะู้ดี่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น
ค่ำคืนี่เีสงัด และหนาวเย็น ีเท้าคู่นึงี่เดินย่องอย่างเบาี่สุดเพราะกลัวผู้หญิงี่นอนู่บนเตียงจะตื่น และห่างไปไ่ไกลีเปลเด็กเล็กตั้งู่ เขาเดินไปหาเด็กน้อยี่กำลังหลับไหลอย่างสุขสบาย เขาได้ก้มจูบี่หัวของเด็กน้อยวัยหกเดือนอย่างทะนุถนอม
"พ่อรักเจ้านะวรุศ รักมากก่าสิ่งอื่นใดในพื้นพิภพนี้"
ใช่ นั้นคือเหัต์ ี่แอบลงาาภรรยาและูน้อยในยามค่ำคืน่ๆ ้ความคิดถึงอย่างสุดหัวใจ เขาได้ถอดแหวนแ่สวรรค์วางไว้บนอกของูน้อยและได้มอบพลังของาาแ่สวรรค์เกือบทั้งหมดของเขาลงไว้ี่ปานสีแดงรูปปีกนกนั้น้เช่นกัน เพื่อี่จะมอบัให้กับูาคนเดียวของเขา เอาไว้ปกป้องคุ้มครองและไว้สืบบัลลังก์ต่อไปในภายภาคหน้า
"ท่านคิดถึงสิ่งใดู่หรือองค์าา"
"เมฆา ข้าีาอย่างอยากให้เจ้าช่วย"
"ทรงตรัสมาได้เลยขอรับ"
ปรโลกี่เต็มไป้เหล่าวิญญาณบาปและยมทูตผู้คุมขัง เปลวเพลิงแ่ไฟนรกี่ร้อนแรงัพร้อมี่จะแผดเผาทุกสิ่งี่ได้สัมผัสั
"อ้าว ท่านพี่เหัต์"
"ม่านฟ้า"
"ท่านลงมาี่ปรโลก้ตัวเองแบบนี้ ีอะไรให้ข้ารับใช้หรือเจ้าค่ะ"
"ไ่ถึงขนาดนั้นก้รักของพี่"
"คือพี่ีเรื่องาอย่าง อยากเล่าให้เจ้าฟัง"าเรื่องี่ไ่อาจจะเ็บไว้ได้อีกต่อไป เรื่องี่ไ่สามารถปกปิดไปได้เมื่อีการเปลี่ยนแปลง็้หาคนช่วย
"ห๊ะ!!! อะไรนะท่านพี่ ท่าน่าัไนะ"
"ท่านแม่" เสียงเด็กน้อยวัยสี่ขวบเี ทำให้ผู้เป็แม่ชะงักจากความตกใจเมื่อครู่
"วายุ แ้ท่านพ่อไปไหนละ"
"ท่านพ่อกำลังมาครับ"
าหนุ่มร่างกายใหญ่กำยำี่ดูหน้ากลัวและหน้าเกรงขามเดินเข้ามาพร้อม ๆ กับูาตัวน้อย "องค์าา เป็ไงมาไงถึงมาู่ี่นี้ได้"
"ภาคิน"
"พวกเจ้า พาคุณวายุออกไปก่อน" ม่านฟ้ารีบให้ข้ารับใช้พาูาตัวน้อยออกไปจากการสนทนานี้
"ีเรื่องอะไรกันรึป่าว ทำไท่าทางตรึงเครียดแบบนี้" ภาคินถาม้ความสงสัย
"คือ่า" เขาเล่าเหตุการณ์ี่เกิดขึ้นทั้งหมดให้กับ้สาวและ้เขยได้ฟัง ทำให้ทุกคนตกใจและประหลาดใจ
"อืม สรุปแ้... ท่านีบุตร้กันคน คนหนึ่งกับมนุษย์อีกคนกับองค์หญิงเิาสินะ"
"ใช่ เราภาวนาขอให้ได้ธิดา แต่ัไ่เป็อย่างี่เราหวัง"
"แ้ท่านจะทำัไต่อไป ในเมื่อีแค่บุตรคนแรกและ้เป็บุตรี่ถูกยอมรับจากเหล่าเทวดาเท่านั้น ี่จะสามารถขึ้นคลองบัลลังก์แ่สวรรค์ได้"
"นี้แหละ คือเรื่องี่ข้ากลุ้มใจ ตอนนี้แหวนแ่สวรรค์และพลังของข้า ข้าได้ยกให้กับูาคนแรกไปแ้"
"่าไงนะ ท่านมอบแหวนให้เขาไปแ้ยังงั้น"แหวนแ่สวรรค์คือสิ่งี่สืบทอดกันมาจากหลายยุคหลายสมัยเพราะัคือแหวนของสายเลือดี่จะีแต่าาแ่สวรรค์เท่านั้นี่ได้ครอบครอง และเป็สิ่งี่าาจะ้ีเพื่อขึ้นครองบัลลังก์
"ท่านพี่แ้เราจะทำัไกันดี ท่านพี่เอาแหวนกลับคืนมาได้ไหมเจ้าค่ะ"
"ไ่ได้ก้หญิง ในเมื่อาามอบแหวนแ่สวรรค์ให้บุตรไปแ้ นั้นคือเครื่องหมาย่าคนี่จะสืบทอดบัลลังก์ต่อได้นั้นจะ้เป็เจ้าของแหวนเท่านั้น และยิ่งองค์าาให้พลังของท่านไป้แ้ ยิ่งไ่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ัเป็กฏเหล็กอีกข้อของสวรรค์"
"ไ่ีทางไหนเลยเจ้าค่ะ"
"ีแค่ทางเดียวเท่านั้น คือเจ้าของแหวน้ไ่ีชีวิตู่"
"ถึงกับ้ฆ่าแกงกันเลยหรือเจ้าค่ะ"
"นั้นคงเป็สิ่งี่ท่านกังวลสินะ องค์าา"
"ใช่"
"แ้ทำไ ท่านถึงมอบแหวนให้กับเด็กคนนั้น"
"เพราะเขาคือูาของข้า คนี่ข้าอยากมอบทุกอย่างให้กับเขา"
"แต่ท่าน็ู้ ่าัเป็ไปไ่ได้ ี่มนุษย์จะเป็ี่ยอมรับของเหล่าเทวดา"
"แต่เขาีเลือดของข้าครึ่งนึง นั้นหมายความ่า เขาไ่ใช่แค่มนุษย์ เขาเป็สายเลือดของาาเช่นกัน และข้าจะทำทุกอย่างเพื่อเปลี่ยนกฏพวกนั้น"
"แต่ถ้าท่านพ่อู้เข้าละ"
"พี่็เป็กังวลู่ ตอนนี้พี่ได้ให้เมฆาไปคอยดูแลภรรยาและบุตราพีู่่ห่าง ๆ ท่านพ่อยังไู่้่าพี่ีบุตรอีกคน"
"ท่านคิด่าท่านพ่อของท่านไู่้จริง ๆ หรือ"
"ข้าู้่าท่านพ่อู้ แตู่้แค่่าข้าีนรักู่ี่เมืองมนุษย์แต่ยังไู่้่าข้าีบุตราอีกคน เพราะพลังของข้าจะช่วยปกปิดัไปได้ซักระยะ"
"นานแค่ไหน"
"ก่าเขาจะอายุครบ ยี่สิบ ปีบริบูรณ์ เมื่อถึงเวลานั้นทุกอย่างัจะเปลี่ยนไป"
หญิงสาวู่ในครัวกำลังจัดเตรียมอาหารเี่ยงไว้ใหู้าตัวเล็กของเขา
"ฮ่า~ ฮ่า~ ฮ่า~" เสียงหัวเราะเล็ก ๆ ของูาวัยขวบเศษ ทำให้ผู้เป็แม่ีู่่ในครัว้หยุดการทำอาหารลงทันทีพร้อมกับความเีี่เข้าำ เสียงฝีเท้าี่่ๆ ย่องอย่างเบาแรง กำลังเคลื่อนี่ไปยังห้องนั่งเล่นีู่่ไ่ไกลจากห้องครัวมากนัก เธอมาพร้อมกับมืดทำครัวเล่นใหญ่เงาวับและคมกริบ "ย้าาาา"
"เห้ย!! " าหนุ่มร่างใหญ่หันหลังไปอย่างรวดเร็ว้สัญชาตญาณ พร้อมกับเอามือจับแขนของหญิงสาวี่กำลังจะเอาีดปักลงข้างหลังของเขา
"เมฆา"
"นายหญิง"
"ทำไนายถึงมาู่ี่นี่ได้"
"คือผม"
ฝันดีนะครับคนดีของแม่ หญิงสาวจูบหน้าผากน้อยๆ ของูา ก่อนจะสูดลมาใจเข้าเต็มปอดและเดินลงไปี่ชั้นล่างของบ้าน
าหนุ่มเมื่อเห็นหญิงสาวเดินลงมารีบดีดตัวลุกขึ้น้ความเร็วแสง
"นั่งลงเถอะ นายมาี่นี่ีธุระอะไร"
"นายหญิงครับ นายหญิงอย่าโกรธนายท่านเลยนะครับ" (เหัต์เคยสั่งให้เมฆาเีวลัยลักษ์่านายหญิงเพื่อไ่ให้เธอสงสัยอะไรมากนัก)
"เีฉันแบบี่เคยเีเถอะ" (เีเหมือนตอนี่คิด่าเขาเป็เพื่อนเหัต์)
"ครับ คุณลักษ์"
"คือ นี่ั็ผ่านมานานมากแ้ นายหญิง...เอ่อ คุณลักษ์ยังโกรธนายท่านู่ครับ"
"ไู่้สิ ความู้สึกของฉันัพังลงหมดแ้ พังหมดั้แ่ี่ฉันู้่าเขาหลอกฉัน แ้ตกลง....พวกนายเป็ตัวอะไรกันแน่"
"คุณให้อภัยนายท่านเถอะนะครับ นายท่านคิดถึงคุณกับูมาก ท่านอยากมาอธิบายทุกอย่างให้คุณฟังเอง จากปากของท่าน"
"แ้ฉันยังจะเชื่อใจพวกนายได้อีกงั้น"
"เชื่อเถอะครับ ทุกอย่างี่นายท่านทำไป ัีเหตุผล แต่ีสิ่งหนึ่งี่นายท่านไ่เคยหลอกคุณเลย คือความู้สึกี่นายท่านีให้คุณ นายท่านรักคุณทั้งคนมากนะครับ"
วลัยลักษ์ู้สึกสะอึกกับคำนี้ เพราะเธอ็ยังรัก ยังโหยหาและคิดถึงเขามากเช่นกัน"ได้ฉันจะเชื่อใายซักครั้ง"
แสงแดดยามเย็นี่ดูสงบและสวยงาม เปลี่ยนท้องฟ้าทั้งพืนให้เป็สีส้มอร่าม เปลี่ยนบรรยากาศี่เคยร้อนในตอนกลางวันให้เย็นสบาย บ้านของวลัยลักษ์เป็บ้านเดี่ยวและไ่่ีบ้านใกล้เรือนเคียงมากนัก เพราะเหัต์้การความเป็ส่วนตัว
"ลักษ์" ร่างกายี่สูงใหญ่กำยำ ร่างกายี่คุ้นเคยกำลังเดินมาอย่างช้าๆเพื่อเข้าไปหาหญิงสาวีู่่้า
"หยุดู่ตรงนั้นก่อน"
"ลักษ์ผมคิดถึงคุณ ผมคิดถึงคุณกับูมากๆเลย"
น้ำตาของูผู้า น้ำตาแ่ความดีใจและความู้สึกผิดได้ไหลรินออกมาเป็สาย
"ค่ะ ฉันู้ ฉัน็คิดถึงคุณ แต่... ฉันยังไ่อาจเชื่อใจคุณได้ในตอนนี้ คุณเคยบอก่าถ้าฉันพร้อมคุณจะอธิบายทุกอย่างให้ฉันฟัง... ตอนนี้ฉันพร้อมแ้"
เหตุการณ์ก่อนหน้า
"องค์าาขอรับ องค์าา " เสียงเีี่ตื่นตระหนกขององครักษ์ทำให้คนฟังู้สึกเหมือนีาสิ่งเกิดขึ้น
"่าไงเมฆา ีข่าวอะไรบ้างไหม"
"ีขอรับ ี คือนายหญิง..."
"วลัยลักษ์เป็อะไร"
"นายหญิงไ่ได้เป็อะไรขอรับ แต่... นายหญิง อยากพบองค์าาขอรับ"
"่าไงนะ เจ้าไ่ได้กำลังหลอกให้เราดีใจใช่มั้ย" ความู้สึกดีใจและรอยยิ้มี่ไ่ได้เห็นมาเนิ่นนานของาผู้นี้ ทำให้คนี่เอาข่าวมาบอก้ยิ้มตามไป้
"จริงๆขอรับ นายหญิง้การพบองค์าาตอนนี้!"
"จริง เจ้าพูดจริงใช่มั้ย ได้สิได้ งั้นเราไปกันตอนนี้เลย"
"ท่านพี่ค่ะ"
"เิา"
"ีเรื่องอะไรรึป่าวเพค่ะ เสียงดังไปถึงตรงนู้น"
"ป่าวๆ ไ่ีอะไรก แ้เจ้ากำลังจะไปไหนรึ "
"พอดี้เห็นท่านพี่าไปนาน เลยเป็ห่วงเพียงเท่านั้นเจ้าค่ะ"
"อ่อ แ้วศินเป็ไงบ้าง"
"ูหลับู่เจ้าค่ะ"
พูดยังไ่ทันจบคำดี็ีเสียงร้องของทารกน้อย ี่กำลังร้องเีเพื่อหาคนเป็แม่
"สงสัยจะตื่นแ้ เดี๋ยว้ไปดููก่อนนะเจ้าค่ะ"
"อืมได้สิ เอ้อ...วันนี้พี่คงไ่กลับนะ พี่ีเรื่อง้จัดการนิดหน่อย เจ้าไ่้รอพี่"
"ได้เจ้าค่ะ ท่านพี่"
-เมืองมนุษย์-
"ตกลง คุณคือพระาาแ่สวรรค์? ฮ่าฮ่าฮ่า~
เรื่องแบบนี้ัีู่บนโลกค่ะ " เธอหัวเราะทั้งน้ำตา ถึงเธอไ่อยากจะเชื่อแต่สิ่งี่เธอเห็น ัคือเรื่องจริง
"ผมู้่าัยากี่จะเชื่อเรื่องอะไรแบบนี้ แต่ผมขอโอกาสได้มั้ย ผมขอให้ผมได้ชดใช้ในสิ่งี่ผมทำ สิ่งี่ผมปิดบังคุณ เรายังรักกันู่ไ่ใช่"
"เรารักกัน แต่คุณ...คุณไ่ใช่คนแบบฉัน คนธรรมดาๆ แต่... คุณเป็เทวดาเป็ถึงาา แ้ฉัน ฉันเป็แค่มนุษย์คนนึงัไป้กันไ่ได้ก"
"ได้สิลักษ์เรา็ู่้กันมาตั้งนานใช่ไหม เห็นไหมลักษ์ เราู่้กันได้ ู่้กันเหมือนคนปกติทั่วไป"
"......."
"ลักษ์ได้โปรดเชื่อใจผม...อีกซักครั้งเถอะนะ ผมรักคุณ ผมจะดูแลคุณกับูให้ดีี่สุด ผมสัญญา"
เธอี่กำลังืร้องไห้ฟูฟาเพราะไู่้จะจัดการกับความู้สึกนี้ัไ ความู้สึกคิดถึง ู้สึัโหยาาีู่่้ามา แต่็ยังีวามู้สึกกลัว กลัว่าต่อไปจะเป็ัไ ัจะเป็ไปได้จริงๆ แต่พลังแ่ความรักและโะาี่ถูกำมาทำให้เธอเลือกี่จะเชื่อใจเขาอีกครั้ง
"ลักษ์คุณจะให้โอกาสผมได้ไหม เรากลับมาเป็ครอบครัวกันอีกครั้งนะ ผมรักคุณ"
เธอี่ืร้องไห้ พยักหน้าตอบรับแทนคำตอบ
เขาดีใจมากี่เธอยอมให้โอกาสและเชื่อใจเขาอีกครั้ง เขาวิ่งไปกอดเธอ้ความคิดถึง ความรักและความโหยา เขา่ๆก้มจูบเธอี่ริมฝีปากอย่างนุ่มนวน จูบแ่ความคิดถึง
"แมะ แมะ"
เสียงเีเล็กๆจากเด็กน้อยวัยขวบ ทำให้ทั้งคู่ผละออกจากกัน พร้อมหันาาเด็กน้อยี่กำลังเดินเข้ามา
"วรุศ"
น้ำตาของูผู้ายิ่งไหลรินเข้าไปใหญ่ เพราะเขาคิดถึงูตัวน้อยๆของเขา เขากอดเด็กน้อยเอาไว้แน่นแทนความคิดถึงทั้งหมดของเขา
"พ๊อ พ๊อ...พ่อ"
เสียงเีนั้นทำให้เาทั้งคู่ยิ้ม้ความดีใจ ปนตื่นเต้น
........
เหัต์เล่าทุกอย่างให้ภรรยาฟัง รวมถึงเรื่องี่เขาแต่งงานและีูาอีกคน
"คุณไ่โกรธผมใช่มั้ย ผมอาจจะดูเห็นแก่ตัว ผม้ทำตามคำสั่งของท่านพ่อ เพื่อไ่ให้ท่านพ่อู้เรื่องของเรา ผมไ่อยากให้เกิดอะไรขึ้นกับคุณและู"
"ค่ะ ฉันเข้าใจ ฉันู้่าเรื่องแบบนี้ัไ่ปกติ และฉัน็ไ่อยากให้เกิดความวุ่นวายมากไปก่านี้้ เรา็ู่ของเราแบบนี้แหละเนอะ ู่เหมือนี่เคยู่"
"ครับ ลักษ์... ผม..รักคุณนะ ผมรักคุณกับูมากี่สุด มากก่าสิ่งอื่นใด"
ป.ล. เหัต์่แอบาาและเล่นกับู่ๆ เขาสอนูเี่าพ่อ ูเริ่มเีเขา่าพ่อได้
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??