เรื่อง A Celestial Love ความรักจากสวรรค์
ในทุก ๆ ความสัมพันธ์ ุมักาัว่า
ความัของเามันะอู่ไป แตุ่ลืมไปว่าุ่ามันมีเาของมัน โดยเฉพาะเื่าของความสัมพันธ์ เริ่มต้นีไ่ได้แปว่าตอนจบะา บางสิ่งบาง่าเปลี่ยนแปงไปจนเาไ่ัได้ั้ั ไ่่าี่ผ่านาะีแค่ไหนแต่บทสุดท้ายของการจากลา ต้องมีฝ่ายหนึ่งเจ็บปวดกว่าเสมอ ไ่มีคำว่าไป ไ่มีคำว่าชั่วนิจนิรันดร
หลายเดือนที่ผ่านา ไ่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นความเงียบสงบของพวกเขา็ัา ทำให้รอยยิ้มและเสียงหัวเาะัาด้วยเช่นกัน วรุศไ่เคยรู้เรื่องที่แม่ถูกทำร้าย เาะุไ่อยากให้เขาต้องเป็กังวล อคิราห์และวศินี้ได้หลบซ่อนตัวอู่ที่ไหนัแห่งึ่ยังาพวกเขา วรุศยอมรับและสนิทใจกับพ่อากขึ้น ุที่เขารู้จักมักะแวะเวียนาาเขาสองคนแม่ลูกบ่อย ๆ เาะกลัวะเกิดอันตรายอีก
วายุ็แทบะเป็มนุษย์คนนึงแล้ว เาะเจ้าตัวะานอนที่บ้านวรุศทุกคืน ะไปช่วยพ่อคุมปรโลก็แค่ตอนกลางวันหรือตอนที่มีวิญญาณร้ายหลบหนีาเมืองมนุษย์ เขาะจับัไปส่งลงนรกแล้วรีบัาาวรุศทันที เาะี้เขาคลั่งัหนักาก
"วันนี้ไ่ต้องไปช่วยงานพ่อพี่หรอ?" เล่นานอนด้วยทุกคืนแบบนี้ พ่อแม่งอลแล้วมั้ง ี้ห้องของเจ้าตัว็ไ่ัไปนอน ัาคลุกนอนอู่กับตลอด
"ไ่เอาอ่า~ วันนี้ขอหยุดวันนึง คิดถึง อยากนอนด้วย" ห่างได้ไ่ถึงห้านาที็คิดถึงคุณแฟนแล้วครับ ทำไงได้เจ้าตัวน่าัขนาดนี้ เคยตามไปมาลัยครั้งหนึ่ง มีคนเข้าาจีบแถมเจ้าตัวยังยิ้มหวานให้เขาอีก ทำเอาเทวทูต่าต้องเลือดขึ้นหน้าด้วยความโกรธ เกือบได้กระชากคอมนุษย์หนุ่มคนนั้นล่ะ!!
"คิดถึงอะไร็นอนด้วยกันทุกคืน" ะเฝ้าอะไรขนาดนั้น นิแทบไ่ได้ออกไปสังสรรค์กับเพื่อน ๆ เลยครับตั้งแต่ตกลงคบกัน วันไหนให้ไปเจ้าตัว็ะขอติดสอยห้อยตามไปด้วยตลอด จนเพื่อน ๆ สนิทกับเขาหมดละ ขนาดองคัษ์่าไอตรีเมฆ็แทบสนิทจนะเป็เพื่อนกันอู่ล่ะ ถ้าไ่ติดว่ามันต้องคอยทำงานให้นะ
"อืม แล้วแต่ แต่หยุดบ่อยระวังพ่อดุนะ ตอนพ่อพี่ดุโครตหน้ากลัว"
อ่อลืมบอกไปี้ควบคุมัได้ร้อยเปอร์เซ็นต์แล้วครับ เลยีโกาศได้ไปาพี่วายุและุอู่บ้าง แต่ปรโลกร้อนากกกก!! หน้ากลัวอีกต่างาก แต่ไ่ค่อยได้ไปบนสวรรค์หรอกนะ เาะไ่อยากให้พ่อมีปัญากับเทวดาตนอื่น พวกเขายังไ่รู้เรื่องของ ึ่เอง็ไ่ได้อยากบอกอู่แล้ว
าต่อเรื่องพ่อพี่วายุ ตอนไปาพี่วายุนะแอบเดินหลงเข้าไปในที่ ๆ เขาห้ามเข้า เห็นพ่อพี่วายุกำลังอารมณ์เสียไ่รู้ไปโกรธใครา องคัษ์พี่วายุโดนดุจนหัวหดกันเลยทีเียว อ่อ! พี่วายุ็มีองคัษ์ด้วยนะ เท่ชะมัดแต่่ากเจ้าตัวะออกโรงเองเสียากกว่า ให้องคัษ์ทำงานของตัวเองแทนเพื่อาอู่กับไ่หน้าัเลย แต่็...ชอบนะ!
"นั่งคิดอะไร านอนได้แล้วง่วงแล้วคร้าบ"
"ไปแล้ว ๆ "
เี๋ยวนะนอนกอดเฉย ๆ ไ่ได้รึไง มือะเคลื่อนลงต่ำทำไม! หมับ!! "ะทำอะไร!" น้ำเสียงทุ้มต่ำดุดันของวรุศ ทำให้คนที่ลวนลามอู่ถึงกับทำหน้าบูดบึ้งพร้อมทำปากคว่ำ
"โห่! ขอหน่อยนะ หลายวันแล้วอ่า นะ ๆ นะครับที่ั"
เอาอีกละาทรงนี้อีกละเรียกที่ั พร้อมทำตาวิ้ง ๆ ออดอ้อนคล้ายลูกแมว็ไ่ปราน พอโดนเรียกงี้ทีไร็ใจอ่อนทุกที!
"อื้ม ็-" ยังไ่ัะพูดจบ็โดนจู่โจมขโมยจูบไปซะละ ยอมัวัน็ได้!
จูบหวานที่เร้าร้อนของเายังเหมือนเดิมไ่เปลี่ยน ทำให้นึกถึงวันแรกที่เา.... อุ้ยยยเขิล ตัดภาพไปพรุ่งนี้เลยีกว่า
วันนี้ฝนตกแต่เช้าเลยทำให้บรรยากาศดูอึมครึม ไ่สดใสแต่อากาศ็เย็นสบายี ชอบนะเาฝนตก นอนบนเตียงนุ่ม ๆ และมุดอู่ในผ้าห่มผืนใหญ่ นี้แหละความสุขแต่ะีกว่านี้ถ้ามีคนให้นอนกอด วันนี้พี่วายุไปทำงาน(เาตกลงะเรียกกันแบบนี้เพื่อไ่ให้สงสัยเาที่มีใครถาม)แต่เช้าเช่นเคย
'อรุณสวัสดิ์ครับ ที่ั' โน๊ตที่แปะอู่บนหัวเตียงในทุก ๆ วัน เาที่พี่วายุต้องออกไปทำงานแต่เช้าโดยที่ยังไ่ตื่น ข้อความ็เปลี่ยนไปทุกวันเช่นกัน พี่เขาะทำแบบนี้เสมอตั้งแต่เาคบกัน
"แม่ วันนี้มีอะไรกินบ้าง รุศหิวแล้วครับ" วรุศพูดพร้อมกับเอามือลูบท้องปรอย ๆ
"ข้าวต้มกุ้งของโปรดรุศไงลูก านั่งก่อนเี๋ยวแม่ตักให้" หันายิ้มหวานให้เจ้าลูกชายที่นอนตื่นสายเป็ประจำ
"ถ้าไ่มีแม่รุศะทำยังไง รุศะอู่ได้มั้ย แม่อู่กับรุศไปเลยนะ " เสียงพูดออดอ้อนของมักะให้ทำให้แม่ยิ้มร่าออกาได้ตลอด พูดจริงนะ อู่ไ่ได้แน่ ๆ ถ้าไ่มีแม่อู่ ะผอมแห้งเป็ไม้เสียบลูกชิ้นแน่นอน ถึงะอายุยี่สิบสองแล้วแต่็ยังติดแม่ากกกกก
"เจ้าลูกคนนี้ รีบทานเลย เอ่อ วันนี้แม่ะไปบ้านป้าทับทิมนะลูก ัค่ำหน่อย"
ไ่อยากอู่บ้านคนเียวเลย พี่วายุ็ไ่อู่ แม่็ะไ่อู่อีก หรือะลงไปาพี่วายุีนะ!
ฮื้อออร้อนไปหมด รู้แล้วแหละทำไมพวกวิญญาณถึงชอบหลบหนี แล้วนี้พี่วายุอู่ไหนกันนะ
"ช่วย.....ด้วย.."
"เห้ย!!" ครับพวกเหล่าวิญญาณมักะเข้าาขอให้ช่วยตลอดเาที่ลงาที่นี่ พวกเขาเป็คนบาปที่ทำกรรมหนัก เลยต้องโดนลงทัณฆ์่าหน้าสยดสยอง แต่ถูกสั่งห้ามไ่ให้ใช้ัที่นี่ ไ่่านั้นุะรู้ตัวตนของแล้วะเป็อันตราย เาาาพี่วายุะต้องมีคนคอยาคุ้มกันตลอด แต่วันนี้แอบาไ่ได้บอกใคร เลยต้องเดินงง ๆ อู่คนเียว
'เอาบาปมันาดู หึ! พวกมนุษย์ชั่วช้า ปล้น ฆ่า แม้กระทั้งเด็ก ผู้หญิง คนแก่ พวกเจ้ามันเลว่าไร้ที่ติ! เอามันไปที่มานรกขุมที่หนึ่ง สัญชีวมานรก! ลากตัวพวกมันไป!!'
เสียงทุ้มน่าเกรงขามตวาดลั่นดังกึกก้อง จนทำให้องคัษ์และเหล่าบริวาลต้องหัวหดไปตาม ๆ กัน แต่เป็เสียงที่วรุศคุ้นเคยเป็่าี ปิวายุะไ่ให้้เข้าาใน่นี้ เาะเป็พื้นที่้า
'ขอแอบดูหน่อยละกัน' วรุศเด็กผู้ที่ไ่ชอบทำตามกฎระเบียบัเท่าไร เขาแอบมองเข้าไปข้างในเห็นร่างที่คุ้นเคยนั่งอู่บนบัลลังก์สีเลือดที่ดูหน้าขนลุก พร้อมกับท่าทางที่หน้าเกรงขาม บางทีเขา็กลัวเหมือนกัน อยากตะโกนเรียกจัง
หมับ!!
"เห้ย! ฮื้อออ!" ปล่อยเอามือออกไป เหล่าวิญญาณที่รอฟังคำพิพากษา มักะพยายามหลบหนีอู่ตลอด เขาเลยไ่ค่อยให้คนที่ไ่เกี่ยวข้องาวุ่นวายเท่าไรเาะะเกิดอันตราย สบัดมือด้วยความกลัวพร้อมร้องดังลั่น ดวงตาสีสวยมีน้ำตาคลอเต็มทั้งสองข้าง ี้ได้แต่หลับตาปี้ ชีวิตจบแล้วสินะ
ออกไป!! ได้ยินเสียงที่ดังกังวาลจนขนลุก แต่มันเป็เสียงที่คุ้นเคยที่ ก่อนที่ะได้ยินเสียงกรีดร้องทรารของวิญญาณที่าจับแขนเมื่อครู่ เลยเปิดตามองภาพตรงหน้า เหมือนสวรรค์าโปรดจริง ๆ
" ฮื้ออออพี่วายุกลัว" เมื่อเจอคนที่ตามาอู่ตรงหน้าน้ำตา็ไหลดังสายฝน คิดว่าะไ่มีชีวิตัไปกินข้าวอร่อย ๆ ฝีมือแม่อีกแล้ว
"ะาาพี่ทำไมไ่บอกจอมทัพหรือไ่็เพลิงนิลก่อน" เขาพูดดุเสียงเข้มด้วยความเป็ห่วง แต่คนตรงหน้าัทำหน้ามุ้ยปากคว่ำใส่เขาซะ่างั้น
เสียงที่ดุดันเมื่อครู่เปลี่ยนเป็เสียงอ่อนเสียงหวานทันที เาะกลัวะโดนงอลเาะวรุศง้อยากาก
"ะัยังอ่า อยากัแล้ว แม่็ไ่อู่ เหงา" เสียงออดอ้อนของวรุศทำให้วายุต้องใจอ่อน พูดเสียงสองเสียงสามกับ้ทุกที จนองคัษ์แอบยิ้มขบขัน แต่็ต้องหยุดยิ้มเาะสายตาอำมหิตที่มองายังพวกเขา จนต้องรีบก้มหน้าหลบสายตากันเป็แถว
"ไ่มีอะไรทำกันหรอ!? ไปทำงานกันได้แล้ว เพลิงนิลพี่ฝากจัดการต่อด้วยนะ เมียาตามละ" วายุยิ้มยกปากร้าย จนวรุศหน้านิ่วคิ้วขมวดด้วยความไ่พอใจ มือ็ไวดุจพายุ
เพี๊ยะ!! เมียหรอต้องโดนัที
"โอ๊ย! เจ็บ ไ่พูดแล้วค้าบ" เจ้าแห้งปรโลกที่หน้าเกรงขามเมื่อครู่กลายเป็ลูกแมวน้อยทันทีทันใด
ถ้าแม่ไ่อู่บ้าน็ะเป็คนที่ทำอาารเสมอ ่พี่วายุ็เป็คนคอยเ็บล้างทำความสะอาด เคยะช่วยหลายครั้งแต่็ต้องโดนเบรก เาะพี่วายุบอกว่าไ่อยากให้เหนื่อย แค่ทำอาารให้กิน็เหนื่อยแล้ว อีก่าเขาไ่อยากให้มือสวย ที่แสนะนุ่มนิ่มของสาก ะบอกว่าพี่วายุคลั่งั็ไ่ผิดแปกเาะน่าัยังไงละ
"ไหนคุณแม่บอกะาค่ำ ๆ นี้็ะสี่ทุ่มครึ่งแล้วนะ" คำพูดของพี่วายุทำให้ที่กำลังนั่งดูรายการทีวีเพลิน ๆ ต้องเหลือบมองนาฬิกาแทน
"อื้ม นั้นสิเี๋ยวโทราแม่ก่อน เพื่อแม่นอนบ้านป้าทับทิม"
ตรูดดด~
ตรูดดด~
ตรูดดด~ ทำไมแม่ไ่รับโทรศัพท์
วรุศทำหน้ามุ้ยจนวายุสังเกตุเห็น "โทรไ่ติดหรอ"
"ติดอ่ะ แต่แม่ไ่รับสาย" วรุศทำเสียงอ่อย
เป็ห่วงแม่ากเลย ปิแม่ะรับโทรศัพท์เร็วากถ้าเห็นเบอร์ขึ้นโชว์ที่หน้าจอ ต้องออกไปตามแม่ที่บ้านป้าทับทิมสักหน่อยละ
"ป้าทับทิมสวัสีครับ "
"สวัสีลูก มีอะไรกันรึป่าวาซะดึกเชียว" ป้าทับทิมขมวดคิ้วถาม
"แม่อู่ไหมครับ"
"แม่เาัไปตั้งแต่ทุ่มกว่าแล้วลูก ยังไ่ถึงบ้านหรอ แม่แวะร้านค้าแถวบ้านรึป่าว"
ป้าพยายามพูดให้พวกใจเย็น แต่ใคระเย็นไหว เาะนี้มันดึกากแล้ว แม่ไ่เคยัช้าก่าี่บอก ถ้าะัช้า็ะโทราบอกก่อนุั้ อีก่าพวกเิ่าร้านค้า็ไ่เห็นแม่
"ไ่เป็ไรครับป้า พวกัก่อนนะครับสวัสีครับ"
รีบบอกลาป้าเพื่อไปตามาแม่ เป็ห่วงากเลย ถ้าเจอะตีซะให้เข็ด!! กับพี่วายุากันจนทั่วแต่็ไ่เจอ โทรา็แล้ว ส่งข้อความา็แล้วแต่ไ่มีการตอบั นั่งรออู่ที่บ้านจนเกือบเช้าไ่เป็อันกินอันนอน
ทีวีที่เปิดทิ้งไว้มีเสียงรายงานข่าวสดด่วนจากที่เกิดเหตุเข้าา ยืนฟังไปัพัก มันทำให้เข่าทรุดลงกับพื้น มือไม้อ่อนแรง ร่ายกายที่เคยแข็งแรงี้มันอ่อนย้วบไปหมด สมองที่ไ่ทำการประมวลผล หัวที่หนักอึ้งราวกับมีคนเอาท่อนเหล็กาตี อู่ี ๆ น้ำตามัน็ไหลออกาเอง่าควบคุมไ่ได้
รายงานข่าวด่วนจากที่เกิดเหตุวันนี้
เมื่อช่วงเช้ามืดของวันนี้มีชาวบ้าน ศพหญิงวัยกลางคนนอนคว่ำหน้าเสียชีวิตอู่ริมแม่น้ำห่างจากท่าเรือประาณห้าร้อยเมตร สภาพศพถูกตีด้วยของแข็ง ตามร่างกายมีร่องรอยการถูกทำร้าย ตำรวจสันนิษฐานว่าเป็การปล้นชิงทรัพย์ เาะทรัพย์สินมีค่าของผู้เสียชีวิตายไป ทราบชื่อคือ นางวลัยลักษ์ ศิวานนท์ อายุสี่สิบสามปี คาดว่าหน้าะเสียชีวิตาแล้วประาณสิบชั่วโมง ตำรวจะทำการส่งศพชันสูตรและติดต่อญาติให้ทราบเรื่องทันที
เาาต่อกันที่ข่าว- ...
ี้สมองของปิดกั้นุ่า ไ่ได้ยินเสียงอะไร ไ่อยากได้ยินเสียงอะไรอีก! ทำไมทำไมต้องเป็แม่!!
ฮึกก! ฮื้อออเสียงร้องไห้ของดังออกาพร้อมกับทีวีที่ดับลงเาะโดนปิดจากใครสักคน ก่อนที่ร่างนั้นะพุ่งเข้าากอดตัวไว้แน่น แต่ร่างกายของมันไ่ตอบสนองกับสิ่งรอบข้างอีกแล้ว 'รุศ! รุศ!' เสียงเรียกดังกึกก้องแต่ไ่สาารถตอบได้ ี้เหมือนคนที่สติเลือนาย นั่งเหมือนร่างไร้วิญญาณ่าไง่างั้น
Rrrrrrrr!
"สวัสีครับ // ใช่ครับ // ได้ครับเี๋ยวพวกรีบไป"
ได้ยินุ่านะ แต่ทำไมถึงไ่มีแรงขยับตัวเลย อยากให้นี่มันคือความฝัน ตื่นได้แล้ว วรุศ ตื่นสักที!!
"รุศ ได้ยินพี่ไหม" วายุเขย่าตัววรุศไปา พร้อมมือที่จับหน้าและตบเบา ๆ เพื่อเรียกสติ
ได้สติแล้ว แต่ไ่มีแรงะลุกขึ้น
"ฮึก! พี่วายุ แม่.. แม่..ฮื้อออ~"
ความเสียใจที่มันจุกอก มันทำให้พูดไ่ออก ได้แต่กอดชายตรงหน้าไว้แน่นไ่ปล่อย ความสูญเสียที่ไ่เคยคิดว่ามันะเกิดขึ้นกัน ะรับมือกับมันยังไง
Talk
ไรท์ : ฮื้อออ สงสารไอต้าวของไรท์ ามะเี๋ยวไรท์กอดปลอบ
วายุ : ไ่ต้องครับ แฟนเี๋ยวดูแลเอง!! (ทำหน้ายักษ์ใส่)
Talk : การดำเนินเรื่องอาจเปลี่ยนไปเรื่อยนะคะ เาะแต่งไปแล้ว็อ่านของคนอื่นไปด้วย เลยเอาวิธีการเล่าาผสมผสานกัน ใครไ่ชอบใจตรงไหนเม้นต์บอกได้นะคะ ขอบคุณุที่ติดตามค่ะ????????????????
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??