เรื่อง ข้าเสแสร้งจนกลายเป็นเซียน

แคว้น๨ิ๹โจว ทวีปดาวตก

หุบเขาต้องห้าม’อมตะร่วงหล่น’สถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยเมฆหมอกปกคลุมทั้งหุบเขา ยิ่งเข้าไปลึกเท่าไรหมอกก็ยิ่งหนาแน่น พร้อมทั้งค่ายกลสังหารเต็มพื้นที่หุบเขากระจายอยู่ทั่วไป ผู้ฝึกยุทธตกตายนับไม่ถ้วนทุกปี เลยกลายเป็นสถานที่ต้องห้ามไปโดยปริยาย แต่วันนี้เกิดความผิดปกตินิมิตมงคลแพร่กระจายไปนับหมื่นลี้ 

‘หึหึหึ สวรรค์มีตา ไม่เลว อาจจะเป็นยอดสมบัติ อาวุธอมตะโดยกำเนิด สวรรค์เห็นใจข้าแล้ว ต้องคว้าไว้’

“ท่านอาจารย์ ท่านพาพวกเรามาที่นี่เพื่อ? หรือว่าท่านทำนายชะตาว่าจะมีนิมิตไว้ล่วงหน้า!”

ศิษย์คนโต เย่๨ิ๹เฉิน บุคลิกหน้าตายอดเยี่ยมดั่งเทพเซียนโดนเนรเทศลงมายังโลกมรณะ คิ้วคมดั่งกระบี่ ใบหน้าไร้ที่ติอารมณ์ห่างเหินราวไม่ได้มีอะไรในสายตา อายุ28ปี ถ้าผู้ฝึกยุทธทั่วไปได้เห็นเข้า แทบกราบไหว้ เซียนกระบี่ไร้พ่ายจุติมายังแดนมนุษย์! ทว่าความเป็นจริงช่างหน้าอับอาย ฝึกฝนฉีขั้นที่8 สวะโดยกำเนิดก็ไม่ได้พูดเกินจริงมากนัก พ่วงมาด้วยโรคประหลาดใบหน้าไร้ความรู้สึก 

“ไม่เลว! ๨ิ๹เออร์ มันอยู่ในการคำนวนของข้าอาจารย์ผู้นี้ ไปดู๯ั๤เถอะ ข้าจะคำนวนโชคและอันตรายอีกครั้ง!”

นักพรตเสวี่ย๨ิ๹ไท่จำต้องกัดกระสุนตามไปเพื่อเพิ่มเสริมสร้างบารมีให้กลุ่มศิษย์ที่ตามมาได้เห็น

“ท่านอาจารย์! มันจะไม่อันตรายเกินไปหรือ สถานที่แห่งนี้น่ากลัวมาก ค่ายกลสังหาร ค่ายกลเคลื่อนย้าย ลวงตามีทั่วไป ยิ่งเข้าไปลึกเท่าไรก็ยิ่งอันตราย ภายในมีข่าวลือว่ามีจอมอสูรขอบเขตราชาอีก4ตน เราฝึกฉียกเว้นข้ากับท่านเดินเก็บสมุนไพรรอบเขตนอก มีชีวิตกลับไม่ดีหรือ?”

ศิษย์หญิงใหญ่แห่งสำนัก แทนไท่ ๨ิ๹เสวียน

“เจ้าจะไปรู้อะไรหญิงใหญ่ เจ้าฝึกฝนอมตะเพื่อสิ่งใด ถ้าเรายกมาทั้งสำนักแล้วยังไม่ได้สมบัติ ข้าจะยุบสำนักในวันนี้! น้ำอมตะ3000 ข้าขอแค่ตักเดียว”

“ขอท่านอย่าได้เสียใจ!”

“ไป๯ั๤เถอะ ข้าคำนวนแล้วทางซ้ายไร้ค่ายกล!” 

‘จุ๊จุ๊ ไม่คาดคิด ว่าวันที่สำนักถูกยุบ ข้าพาศิษย์มาเก็บสมุนไพรเพื่อให้พวกเขาพาไปขายและอยู่รอดต่อได้ ใครจะคิดว่าข้าจะได้พบสมบัติ!’

นักพรตเสวี่ย๨ิ๹ไท่ เจ้าสำนักระดับ9 ที่สำนักเพิ่งโดนยุบมาหมาดๆ เพื่อไม่ให้ศิษย์รู้ เขาพาทุกคนมาสถานที่ต้องห้ามตามหาโอกาส

ใจกลางสถานที่ต้องห้าม 

มิติแตกออก มีร่างชายหนุ่มตกลงมา รูปร่างหน้าตาไร้พ่ายโดยกำเนิด สูงราว180ซม. อารมณ์โดดเดี่ยว ภูมิฐานราวกับปราชญ์ยอดนักบุญ แต่ใครจะรู้ ในใจของเขาเป็นโรคจูนิเบียว โลกที่แล้วเขาติดนิยายฝึกเซียน มังงะ อนิเมะ ครอสเพลฝึกตามตัวละครทุกอย่าง! แต่กลับตกตายภายใต้ฟ้าผ่าระหว่างอ่านนิยาย ดูตัวเอกกำลังข้ามทัณฑ์สวรรค์ อนิจจา

‘บูม’

“มารดามันเถอะ ตัวเอกผ่านภัยพิบัติสำเร็จหรือไม่”

‘ที่นี่มันที่ไหน๯ั๤?’

ใช่แล้ว ฉันคือหลี่เย่ ถ้าดูจากสถานการณ์รอบตัวแล้ว ฉันคงโดนฟ้าผ่าและมาเกิดใหม่ในร่างคนอื่นงั้นหรือ ด้วยประสบการณ์หลายสิบปี ฉันอ่านนิยายมาโดยตลอด ทุกโครงเรื่อง ฉันแทบรู้ทั้งสิ้น 

“หึหึหึ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”

เสียงสยองขวัญดังกังวานทั่วใจกลางป่า สัตว์อสูรที่หาสมบัติอยู่ล้วนถูกดึงดูดความสนใจ

“สารเลว! มีคนเจอสมบัติอมตะแล้ว ร่วมมือ๯ั๤ อย่าให้มันออกมาจากส่วนกลาง!”

“ว่าแต่ใคร๯ั๤ สามารถฝ่าค่ายกลสังหารเข้าพื้นที่ไปได้…”

ราชาสัตว์อสูรพยัคฆ์ทมิฬ หวัง เต็งหลงขอบเขตราชา 1ใน4 ราชาของสถานที่ต้องห้าม

ณ ใจกลางพื้นที่ต้องห้าม อมตะร่วงหล่น

‘ที่นี่มันที่ไหน๯ั๤ ฉันต้องศึกษาสถานที่เกิดใหม่ให้ดี ไม่งั้นจะพลาดโครงเรื่องหลักได้’

‘รอบตัวดูเหมือนจะเป็นห้องโถงหลัก รกร้างไร้ผู้คน ภายนอกมีโถงว่างเปล่าอีกหลายแห่ง อืม… ไม่เลวร้ายเกินไปนัก เควสหลักคือสร้างสำนัก หรืออะไรที่ใกล้เคียง’

‘ระบบ เปิด!’

‘…’

‘นิ้วทองคำ เปิด!’

‘…’

‘สเตตัส’

‘property!’

“หึ ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่เลว! ไม่มีนิ้วทองคำ! เริ่มต้นจากติดลบ ไม่มีสมบัติโดยกำเนิด!”

“เต๋าสวรรค์ เจ้ากล้ารังแกข้า!”

สวรรค์:???

“บูม บูม บูม”

สายฟ้าตกลงมายังใจกลางพื้นที่ต้องห้ามอย่างต่อเนื่อง ไม่มีท่าทีจะหยุดและรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ 

“ขออภัย! ข้าใจร้อนไปเอง อย่าเสียใจเลยสวรรค์ ในเมื่อข้ามาแล้ว ในโลกนี้คนของข้าทุกคนล้วนเป็นดั่งมังกร!”

ก่อนหน้านี้ พื้นที่เขตราชาพยัคฆ์

“ใคร๯ั๤กล้าเข้าไปในศูนย์กลางพื้นที่ต้องห้าม ขอบเขตคงไม่ต่ำนัก”

‘ลูกน้องข้าล้วนเป็นสวะไร้ประโยชน์งั้นหรือ เส้นทางที่ปลอดภัยก่อนเข้าสู่ส่วนกลางนั้นล้วนมีคนของข้าและคนของราชาตนอื่น แต่ไม่มีใครรายงาน!’

ราชาพยัคฆ์หน้าหน้ามืดชั่วขณะ 

ทันใดนั้น

“หึหึหึ ไม่มีนิ้วทองคำ ไม่มีสมบัติ เต๋าสวรรค์เจ้ากล้ารังแกข้า!!!”

เสียงปริศนาดังไปทั่วส่วนกลาง ราชาทั้ง4เขต ที่ล้อมรอบส่วนกลางไว้ล้วนได้ยินเสียงตะโกนนี้ 

“โอ้ ไม่เลว กล้าดุด่าสวรรค์”

หญิงสาวงดงามรูปร่างได้สัดส่วนผิวขาวราวกับหยก คิ้วโก่งคันศร ราชินีเผ่าจิ้งจอกนาม เหม่ย ชุนชิว

“คนผู้นี้คงกระอักเลือดแทบตายกว่าจะผ่านค่ายกลเข้าสู่ส่วนกลางหุบเขา แต่กลับไม่เจอสมบัติ”

ชายชราผมขาว ใบหน้านิ่งสงบราวกับผ่านโลกมานาน ราชาอสูรเต่าดำ นาม เว่ย บูเหว่ย

“แล้วนิมิตมงคลนั่นมันอะไร๯ั๤ ส่งคนซุ่มทางปลอดภัยเอาไว้รอมันออกมา”

ชายวัยกลางคน ผมดำหน้าตาดีร่างกายแข็งแรงมีเกล็ดขึ้นประปรายราชาเผ่ามังกร นาม หลงอ้าว

ท้องฟ้าทั่วหุบเขาเริ่มมืดครึ้ม เมฆดำแผ่ไปทั่วคล้ายน้ำหมึก 

“บูม บูม บูม”

ราชา3ตนยิ้มอย่างมีเลศใน

‘ละสังขารเถอะ กล้าดุด่าสวรรค์’

เหม่ย ชุนชิวยิ้มและคาราวะไปทางราชาทั้ง3 และออกตัวแจ้งจุดยืนทันที

“ถ้ามันรอดจากทัณฑ์สวรรค์ ข้าจะไม่เข้าไปยุ่งกับกิจการพวกเจ้า ขอลา”

ราชาอีก3ตน หน้ามุมปากกระตุก

หลงอ้าว หน้ามืดพร้อมคิดในใจโดยไม่กล่าว

‘สารเลว ถ้ามันรอดไปได้แล้วเดินเข้าออกพื้นที่ต้องห้าม ค้นหาสมบัติไปตลอด เราราชาจะเอาหน้าไปไว้ไหน’

“เอาล่ะ ถ้ามันรอด เราต้องคอยดูสถานะการณ์ให้ดี อย่าบุ่มบ่ามโดยเด็ดขาด! ประกาศให้คนของพวกท่านทราบด้วยล่ะ”

ราชาพยัคฆ์ทมิฬ หวัง เต็งหลง

“อืม ขอตัว”