เรื่อง ข้าเสแสร้งจนกลายเป็นเซียน
ขณะที่ั้4คนกำลังเดินทางตามยาวของท้องถนนลูกรังอยู่นั้น
ู่ฉางิ คิดวิธีการแจ้งเกิดมากมายในความคิดของเขา
“พวกเจ้าเคยได้ยินเรื่องการกลับชาติมาเกิดหรือไม่?”
“ในโลกี้สามารถกลับชาติมาเกิด เดินทางข้ามโลกเข้ามา หรือแม้แต่คนต่างโลกบุกเข้ามา?”
ู่ ฉางิกำลังถามหาู้ เนื่องจากาโลกี้สามารถกลับชาติมาเกิดได้ิๆ นั่น็จะเป็ปัญหาสำหรับเขา
เขาต้องทำลายจิตวิญญาณดั้งเดิมเท่านั้น ศพ็ต้องอยู่ในสภาพที่ไม่สามารถกลับชาติมาเกิดใหม่ได้
“ไม่ ไม่เคยได้ยินเลย เนื่องจากโลกใบี้มีข้อจำกัดของโลกใบี้ ผู้แข็งแกร่งที่ทะยานึ้ไปแล้ว็ไม่เคยกลับมาอีกเลยเช่นกัน”
“แต่ามีเรื่องหนึ่งที่เป็ปริศนาผู้ฝึกตนบางส่วนไม่อาจต้านทานทัณฑ์สวรรค์ ไม่สามารถทะยานึ้ไปได้็หายตัวไปเช่นกัน”
หลงอ้าวกล่าวพร้อมกับครุ่นคิด เผ่ามังกรมีชีวิตที่ยืนยาว แม้เขาจะไม่ใช่สายเลือดบริสุทธิ์อย่างแท้จริง แต่วิทยาการ ประวัติศาสตร์ที่บันทึก็กินเวลายาวนานเช่นกัน
“แต่เรื่องการกลับชาติมาเกิด เป็การยากมากในการกลับชาติมาเกิด ามีความทรงจำเดิมหลงเหลืออยู่จักรพรรดิหรือมหาอำนาจอื่นๆที่ล้มลงตอนี้พวกเขาจะหายไปไหนกัน มิเช่นนั้นโลกคงวุ่นวายและต่อสู้ไม่สิ้นสุดแต่ยุคี้กลับสงบจนน่าขัน”
“อย่างไร็ตาม มหาอำนาจที่ยังคงมีชีวิตอยู่นั้น ามีบางคนไม่พอใจในฐานการบ่มเพาะ วิถีไม่มั่นคง ็อาจใช้วิธีการบางอย่างเพื่อผนึกความทรงจำ ฝึกฝนตบะใหม่ คล้ายเริ่มต้นชีวิตใหม่ กรณีที่เลวร้ายอาจตกตายไปขณะทำ”ฮั่วฟาน”จึงมีน้อยคนนักที่กล้าทำ”
หลงอ้าวอธิบายเกี่ยวกับสิ่งต่างๆตามความรู้ของเขาใหู้่ฉางิฟังเรื่อยๆตลอดทาง พวกของขวัญสองคนข้างๆ็ฟังด้วยเช่นกันแต่พวกเขารู้สึกเปรี้ยวในใจ
‘สารเลว ไม่พอใจในระดับมหายาน รู้สึกไม่มั่นคง?’
‘อย่าโอ้อวดให้มากโอเค?’
‘พี่ชาย แลกเปลี่ยนการบ่มเพาะกับข้าได้หรือไม่ ทำไมคุณโง่จัง?’
‘ใช่ ปัญหาทางสมอง ปัญหาทางสมอง’
“โอ้ ถ้าเช่นนั้น ข้าคิดวิธีเล่นของเราไว้เรียบร้อยแล้ว เราจะเล่นยึดเมืองกัน”
ด้วยความเบียวในใจ ฉู่ ฉางเิอยากลองสัมผัสบทบาทตัวละครให้หลากหลาย! ตัวเอก วายร้าย หรือแม้แต่ตัวประกอบ
‘หึหึ ส่งฟืนให้ในช่วงฤดูหนาว ดีกว่าส่งข้าวในในช่วงเ็บเกี่ยว’
‘บทบาทในครั้งี้าช่วยั้เมืองไว้ได้ รูปปั้นสักการะ คงปาฎึ้ในไม่ช้า’
“ฟังข้า เราแยกออกเป็สองกลุ่ม หลงอ้าวไปกับิเฟิง ครั้งี้พวกเจ้าได้บทวายร้าย จงทำทุกสิ่งที่เลวร้ายซะ เช่นเข่นฆ่าเทียนเจียวที่อวดดี อย่าลืมทำลายวิญญาณ ร่างกายเสียบไว้กับท่อนไม้แหลม ยิ่งเยอะเท่าไรยิ่งดี เมื่อถึงจุดนึงข้าจะดำเนินการช่วยเหลือผู้ประสบภัยและ …”
ู่ ฉางิอธิบายแผนแย่งิเมืองพร้อมั้คิดวิธีสร้างบุญให้ตัวเอง เช่น รูปปั้นสักการะ! ชื่อเสียงของเขาจะได้ยาวนานนับพันนับหมื่นปี!
“อีกอย่างหนึ่ง คือห้ามใช้พลังและเปิดเผยพลังมากเกินไป ามีผู้ที่คอยตรวจเราอย่างลับๆจะเป็ปัญหาเอาได้ เล่นแค่พอประมาณ อย่าสู้ให้ถึงที่สุด แค่ปะทะเ็้ ฆ่าคนที่สามารถฆ่าได้อย่างเงียบที่สุด! ข้าจะมอบหน้ากากไม้ไว้ปิดบังตัวตนให้พวกเจ้า เอาล่ะ เชิญ!”
ทุกคนได้ยินดังนั้นมุมปากกระตุกรัวๆ
บุคคลี้ช่างอุกอาจ
ท่านรู้วิธีเล่นิๆ นี่หรือเรื่องยามว่างของบุคคลไร้เทียมทาน
บ้านเมืองเจ้าสงบสุขเกินไป อยากตายไหม ตายแล้วสร้างรูปปั้นทองคำ
มาเถอะ มาสักการะข้า
พวกเขาได้แต่บนในใจแต่ไม่มีใครกล้าขัด พวกเขาร่วมหัวจมท้ายกับนิกายเหนือเต๋าแล้ว
ามีชื่อเสียงพวกเขา็จะถูกจารึกลงในประวัติศาสตร์ทวีปเช่นกัน
สำหรับหลงอ้าวกำไรช่างนองเลือด เขา็ไม่ได้มีความรู้สึกกับเผ่าพันธ์มนุษย์มากนัก
“เช่นนั้น็ทำตามแผน ามีผู้แข็งแกร่งกว่าพวกเจ้าในเมืองข้างหน้า จงอย่าผลีผลาม ให้แจ้งข้าอย่างรวดเร็วเริ่มได้”
ในขณะี้เอง
ห่างออกไปหลายพันลี้ เหตุการณ์สำคัญ็เกิดึ้ในมือง”ิไห่”
มีการจัดงานประชุมศิลปะการต่อสู้ ผู้ฝึกตนจำนวนมากมารวมตัวกัน
เมืองิไห่จึงคับคั่งไปด้วยพ่อค้า ผู้กินแตงโม และนักท่องเที่ยว
ที่ประตูทางเข้าของเมืองมีช่องทางพิเศษสำหรับผู้ฝึกตนที่ต้องการเข้าร่วมงานโดยเฉพาะ
ชายหนุ่มคนหนึ่งตั้งเวทีประลองะี่ของเขาไว้กลางทางเดิน
เรื่องี้ช่างอุกอาจ และเย่อหยิ่ง
การทำเช่นี้หมายความว่า าต้องการเข้าไป็ผ่านเขาให้ได้ก่อน าไม่ึ้ประลอง็ไปทางอื่นเสีย
ขอถามจะมีใครสักกี่คนที่ไม่ชอบส่งเสียงบี๊บ?
ชายหนุ่มคนี้อายุประมาณ18ปีเท่านั้น แต่ฝีมือะี่ของเขาแข็งแกร่งมาก และเขาต่อสู้ทุกกรณีที่มีผู้ึ้บนลาน
ที่น่าอุกอาจกว่านั้นคือเขาชนะทุกครั้ง!
เมืองิไห่แทบจะลุกเป็ไฟ และในไม่กี่ชั่วยาม นิกายระดับ3็มาถึงเมือง ิไห่
ผู้เยาว์อันดับหนึ่งในนิกาย นาม จุนเจี่ย
ทำให้ผู้ฝึกยุทธมากมายได้ถกเถียงกันว่าผู้ใดจะเป็ฝ่ายชนะ
“จุนเจี่ย แห่งนิกายเทียนเหอ นิกายลำดับ3 โปรดชี้แนะ”
จุนเจี่ยจ้องมองไปที่ชายหนุ่มตรงหน้าด้วยสายตาที่แหลมคม
เด็กชายตรงหน้าอายุประมาณสิบแปดปี หล่อเหลา เย็นชา สวมชุดคลุมลายดวงดาวราตรีอาภรณ์เข้มแต่ไม่หนาช่างหยิ่งยโสิๆ
แต่นับว่ารูปลักษณ์ยังด้อยกว่าิเฉินอีกไกลในแง่ที่ิเฉินเมื่อผู้อื่นเห็นเข้า็ต้องให้ความเคารพ ใช่แล้ว นั่นคือความห่างเหินที่ไม่มีใครเทียบได้!
เด็กชายไม่กล่าวชักะี่ของเขาออกมาอย่างใจเย็น
จุนเจี่ยขมวดคิ้วเ็้ แต่เขาไม่ได้พูดอะไร และเคลื่อนไหวโดยตรง
“บูม!!!”
เสียงคลื่นะี่ ราวฟ้าร้อง ดาบของจุนเจี่ยซัดสาดราวคลื่นยามเกิดพายุ และใช้เพลงะี่ประจำนิกายของเขาสี่วารีหวนคืน
ะี่ที่ทรงพลังซัดสาดอย่างต่อเนื่องเกิดเสียงระเบิดดังสนั่น
กราว!
ในเสี้ยววินาทีสุดท้ายเด็กชาย็ชักะี่ออกมาในทันที และเจตจำนงะี่อันน่าสะพรึงกลัว็ประทุึ้ ราวราตรีกำลังจะมาเยือน
บูม!
เมื่อเพลงะี่ั้สองปะทะกันเพียงเท่านั้น จุนเจี่ยถูกกระแทกออกไป ะี่ในมือของเขาสั่นสะท้าน าเขาอ่อนแอกว่าี้อีกหน่อยะี่คงปลิวไปเช่นกัน
เงียบ
เขาพ่ายแพ้โดยตรง
ผู้ฝึกตนนับหมื่นดูฉากี้ด้วยความตกใจ
จุนเจี่ย มือะี่ที่มีชื่อเสียงในิโจว เขาอยู่ในนิกายระดับสาม ผู้อาวุโสเป็มือะี่ระดับต้นๆ
คาดไม่ถึง็คือเขาทนไม่ได้แม้กระบวนท่าเดียว
ช่างอุกอาจ
“สี่วารีหวนคืน นี่คือั้หมด?”
หลังจากชนะชายหนุ่มไม่รู้สึกใดๆั้สิ้น ดวงตาเต็มไปด้วยความว่างเปล่า
นั่นไม่ใช่คำดูถูกแต่เป็ความรู้สึกจากใจ
เมื่อเห็นดังนั้นั้บุรุษและสตรีผู้กินแตง็พูดคุยกันไปต่างๆนาๆ
“บอกข้าทีเขาหล่อไหม?”
“บอกได้คำเดียวว่าหล่อมาก าข้ารู้ชื่อเขาคงตะโกนเรียกชื่อเขาแล้ว”
“ทำไมฉันเปรี้ยวจัง”
“ทำไมคุณถึงแข็งแกร่งมาก”
“ดูเหมือนว่าคนๆี้จะชนะอันดับหนึ่งแน่นอนแล้ว”
นี่คือั้หมด
เจ็ดวันผ่านไปชั่วพริบตา
ในขณะเดียวกันสองร่างที่ดูหล่อเหลา็ปาฎตัวึ้
เดินตรงไปยังแท่นประลองะี่อย่าง อยากรู้อยากเห็นและด้วยรูปลักษณ์ของพวกเขา
ผู้ชมและผู้ฝึกยุทธต่างหลีกทาง
ขณะนั้นชายหนุ่มที่หลับตายืนตรงอยู่บนแท่นราวะี่็ลืมตาึ้ และปาฎรอยยิ้มเ็้
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??