เรื่อง เกิดใหม่คราวนี้ข้าจะถอยให้ทุกคน
บที่ 1
เหมันต์ฤดู พัดผ่าน จูฮูิ คลอดบุตรคนี่ 5 ก่อนหน้านี้ล้วนเป็นบุตรชายทั้งสิ้น หนนี้นางใ้กำเนิดุา เด็กน้อยผิวขาวราวกับหิมะแรก แก้มแดงราวผลผิงกั๋ว (แอปเปิ้ล)
“ยินดี้เจ้าค่ะจูฮูิ ท่านได้ลูกสาว” หมอตำแยผู้ี่ทำคลอดใ้ทุกท้องีเอ่ยบอกทันทีี่ดึงาน้อยออกมาจากครรภ์ นางรู้ดีว่าจูฮูิอยากไดุ้า ในี่สุด็สมใจัที ีส่งาน้อยใ้สาวใช้เ็ด้้น้ำอุ่น า็เปล่งเสียงร้องจ้าออกมาทันที
“อุ้มมาใ้ข้า ข้าอยากเห็นนาง” จูฮูิเสียงแหบพร่าแทบหมดเรียวแรง าตัวโตเหลือเกิน แม้ะผ่านการคลอดบุตรมาถึงสี่ครั้ง แต่ครั้งนี้หนักหนากว่าี่ผ่านมา
ความเจ็บหน่วงปวดร้าวบนอกยังมิคลายดี็หมดสติไป เสียงอึกกระทึกวุ่นวาย เจียวเอินจวิ้นจึงค่อยๆ ลืมตา แสบตาจนตาพร่ามัว จนกระทั่งเริ่มมองเห็นชัดเจน นางกำลังถูกผู้คนแปลกหน้ารายล้อม ‘พวกเจ้าเป็นใคร ะทำอะไรข้า ปล่อยข้าเดียวนี้’
นางพยายามดีดดิ้นสุดแรงออกจากงื้อมือ แต่นางมิอาจสู้แรงได้ จึงตะโกนร้องจนสุดเสียง แต่เสียงี่เปล่งออกมาเป็นเพียงเสียงของเด็กาเท่านั้น
สาวใช้ห่อาน้อย้ผ้าขาวสะอาดและห่อ้ผ้าห่มสีแดงผื่นเล็กป้องกันความหนาวอีกชั้น ก่อนมอบาคืนสู่อ้อมกอดมารดา
“ลูกสาวของข้า เจ้าดูสินางมองข้าตาแป๋วเียว น่าเกลียดน่าชังเหลือเกิน”
“ฮูิตั้งชื่อคุณหนูว่าอะไรเจ้าค่ะ”
“จูไป๋เสวี่ย นางเกิดหน้าหนาวผิวขาวราวหิมะ “จูฮูิก้มลงหอมแก้มาน้อยฟอดใหญ่ ก่อนะคีบยอดถันป้อนเข้าปากาน้อย
“เหมาะกับคุณหนูมากเลยเจ้าค่ะ”
เจียวเอินจวิ้นจ้องมองใบหน้าหญิงสาวี่เรียกนางว่าุา หรือนางตายแล้ว เกิดใ่ นางสิ้มลมหายใจ้น้ำมือของโอรสตนเองจริงๆ หรือนี่ เจียวเอินจวิ้นค่อยๆ หลับตาลง โดยี่ปากยังดูดยอดถันของจูฮูิอยู่ตามสัญชาตญาณ
นางตายแล้วจริงๆ สิน่ะ อกข้างซ้ายยังคงรับรู้ถึงความเจ็บปวดจากปลายกระบี่ี่ปลิดชีพของโอสรสวรรค์ นางทำผิดอันใด คนี่นางเลี้ยงดูและอุ้มชู มอบอำนาจทุกอย่างใ้ แต่เขา็ไม่เคยพอ ทำการอุกอาจก่อนกบฏ สังหารฮองเต้และฮองเฮา บิดามารดาผู้ใ้กำเนิด
นางใช้ชีวิตอยู่ในวังหลังตั้งแต่อายุ 16 ถีบตัวเองจากเฟยกุ้ยหลิน จนขึ้นมาเป็นฮองเฮาได้ เล่ห์เหลี่ยมกลอุบาย ยาพิษทุกแบบนางหยิบใช้มาหมดแล้ว ทำทุกอย่างเพื่อตระกูลและโอสรพระองค์เดียว แม้มือต้องเปื้อนเลือดนาง็ลงมือทำแบบไม่กระพริบตา
เจียวเอินจวิ้นลืมตาขึ้นอีกครั้ง เห็นใบหน้าอ่อนโยนของหญิงี่กำลังคั้นเลือดจากอกใ้นางดูดดื่ม แววตาี่ทอดมองมาช่างอ่อนโยนเหลือเกิน ขอบคุณสวรรค์ี่มอบชีวิตใ้คนบาปอย่างนางอีกครั้ง
จูไป๋เสวี่ย าน้อยี่เพิ่งลืมตาดูโลกคือนาง มือน้อยๆ ปะป่ายไปคว้าหน้าอกอีกข้าง แก้มซาลาเปาชุกลงกับอกอวบอิ่ม อบอุ่นเหลือเกิน
พอแล้วกับการแย่งชิงอำนาจ เหนื่อยเหลือเกินกับการแย่งชิง เหนื่อยเหลือเกินกับการยื้ออำนาจเอาไว้ในมือ หาได้มีใครันาง้ความจริงใจ นางะเริ่มต้นใ่อีกครั้ง าี้นางะถอยใุ้
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??